Αγία Βαρβάρα: Γιορτάζει η προστάτιδα του ένδοξου Πυροβολικού

Την προστάτιδα του Αγία Βαρβάρα, γιορτάζει σήμερα το ένδοξο Πυροβολικό και μαζί του όλος ο Στρατός Ξηράς, οι άνδρες και οι γυναίκες, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί σε κάθε μονάδα, σχηματισμό και ακριτικό φυλάκιο.
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού ετοίμασε και δημοσίευσε σχετικό βίντεο για να τιμήσει την Αγία Βαρβάρα και τα στελέχη του Στρατού Ξηράς που υπηρετούν επάξια το όπλο του Πυροβολικού.

Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Η Αγία Βαρβάρα έζησε και μαρτύρησε επί Αυτοκράτορα Μαξιμιανού.
Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Ανατολική και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθώς και το Πυροβολικό πολλών χωρών ανεξαρτήτως θρησκείας.
Η Αγία Βαρβάρα ήταν μονογενής θυγατέρα του πλούσιου Έλληνα ειδωλολάτρη Διόσκουρου , Σατράπη της Νικομήδειας.

Παρόλο που το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε , το αποτελούσαν φανατικοί ειδωλολάτρες, η Αγία φωτίσθηκε από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.

Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσο, ακόμα και βασανισμούς για να την μεταπείσει.
Όταν όμως βρέθηκε εμπρός στην υπερήφανη και σταθερή στάση της την παρέδωσε στο διοικητή της επαρχίας , για να την τιμωρήσει. Ο Έπαρχος εντυπωσιάσθηκε από την έξοχη ομορφιά της νέας και προσπάθησε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Εμπρός όμως στην αμετάκλητη απόφαση της να μην απαρνηθεί το Χριστό, την υπέβαλλε σε φρικτά μαρτύρια, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Μεγαλομάρτυρας.

Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της, “ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται», όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρύνονταν από την σφαγή της θυγατέρας του , η Θεία Δίκη , με μορφή κεραυνού, κατέκαψε το δήμιο –πατέρα.

Τον τιμωρό αυτό κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού και το 1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού και στις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου γιορτάσθηκε το γεγονός στο στρατόπεδο του μόλις συγκροτιθέντος πρώτου “Τάγματος Πυροβολητών», όπως ονομάζονταν τότε, οπότε και προσφέρθηκαν στους επισκέπτες οι από τότε πατροπαράδοτοι λουκουμάδες με κονιάκ.


Η Διεύθυνση Πυροβολικού για να τιμήσει τη Προστάτιδα του Όπλου Αγία Βαρβάρα εξέδωσε (1999) αναμνηστικό μετάλλιο με την ευκαιρία των 170 ετών από της καθιέρωσης της ως προστάτιδος το 1829.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ

Ώς έναρξη του Ελληνικού Πυροβολικού, είναι το 1821 στην Καλαμάτα, όπου ο ιδρυτής του, Δημήτρης Υψηλάντης οργάνωσε το πρώτο κλιμάκιο, αυτό της Πυροβολαρχίας.
Οι Πυροβολητές (όπου είναι επίσημος όρος του Ελληνικού Στρατού) φορούσαν εξ αρχής, στρατιωτική στολή με σκούρο μπλέ χρώμα, που φορούσε και ο Γαλλικός Στρατός καθιστώντας την ως την πιο αυστηρή απο τις υπόλοιπες των άλλων Όπλων ή Σωμάτων.
Το 1828, σχηματίζεται η πρώτη Μονάδα με τον τότε όρο Τάγμα , ενω την ίδια χρονιά ακολούθησε και η ίδρυση της Σχολής Πυροβολικού, τότε στο Ναύπλιο.[1] Το 1843 γίνεται η πρώτη διάκριση του Όπλου στην ιστορία του, και οι κλάδοι γίνονται δυο: ο κλάδος του Ορεινού Πυροβολικού και του Πεδινού Πυροβολικού.

Επίσης, ο όρος Τάγμα, αντικαθίσταται με τον έως και σήμερα γνωστό όρο Μοίρα και η συγκεκριμένη Μονάδα εφοδιάστηκε με οπλισμό, όπως τα οβουζοβόλα και τα σφαιροβουζοβόλα.
Το 1867 οι Πυροβολαρχίες Βολής εξοπλίστηκαν με ρυμουλκούμενα πυροβόλα διαμετρήματος σωλήνα των 75 και 105 χιλιοστών και εν την συνεχεία το Πεδινό (Τοπομαχικό) Πυροβολικό με πυροβόλα των 87 χιλιοστών, τα οποία θα πρέπει να είναι έξι σε κάθε Πυροβολαρχία Βολής.
Πρώτη συμμετοχή, μετά την οργάνωση του Όπλου, έγινε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Θεσσαλία και στην μάχη της Κρήτης. Το 1874, η Μοίρα Πυροβολικού αναπτύχθηκε σε Σύνταγμα Πυροβολικού, εξοπλισμένο με πυροβόλα εμπροσθογεμή.

Το 1910 υπέστη αλλαγές και στους δυο κλάδους, με την χορήγηση πυροβόλων Σνάιντερ διαμετρήματος 75 χιλ. και Krupp των 105 χιλ., και το Ορεινό Πυροβολικό με λυόμενα πυροβόλα Σνάιντερ των 75 χιλ.
Το Πεδινό πυροβόλο των 75 χιλ, ήταν το πρώτο που ήταν δυνατόν να γίνει διαεξαγωγή έμμεσης βολής. Εκείνη την εποχή, το Πυροβολικό συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-13 σε περιοχές της Ελλάδας, όπως στο Σαραντάπορο, στα Γιαννιτσά, στη Θεσσαλονίκη, στην Κορυτσά, στη Φλώρινα, στο Μπιζάνι, στο Κιλκίς, στα Κρέσνα, στο Μπέλλε, στο Νευροκόπι και στην Καβάλα.[2]
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918)

Την εποχή εκείνη ο Αρχιστράτηγος Παναγιώτης Δαγκλής, συνεργάστηκε με την Γαλλική βιομηχανία Σνέιντερ για να κατασκευάσουν ενα λυόμενο πυροβόλο για μια Μοίρα Ορεινού Πυροβολικού, το Schneider-Δαγκλής, και το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο Ελληνικό Πυροβολικό, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία.
Τότε τρία Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού, είχαν εξοπλιστεί με πυροβόλα 75 χιλ. απο την Σνέιντερ και απο την Σκόντα, υπήρχε ενα Σύνταγμα Βαρέως Πυροβολικού με πυροβόλα των 120 χιλ., ενα Σύνταγμα των 155 χιλ, και 20 Μοίρες Ορεινού Πυροβολικού με οπλισμό που σώθηκε και χρησιμοποιήθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941)

Τότε είχε γίνει ο διαχωρισμός σε Πυροβολικό Μάχης και Αντιαεροπορικό Πυροβολικό. Είχε αρκετό οπλισμό, και συμμετείχε στις μάχες της Πίνδου, του Καλαμά, της Κορυτσάς, της Πρεμετής, της Κλεισούρας και της Τρεμπένιτσας.
Τον Απρίλιο του 1941, όταν και έγινε η κατάληψη της χώρας απο τους Γερμανούς, για πρώτη φορα ο Ελληνικός Στρατός διαλύεται και παραδόθηκαν όλα τα πυροβόλα.
Η δημιουργία νέου Ελληνικού Στρατού, συνέβη στη Μέση Ανατολή, με το Πυροβολικό να αποτελείται απο δυο Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού με οπλισμό που δόθηκε απο τον Βρετανικό Στρατό.
Με αυτόν τον οπλισμό, συμμετείχε και στην δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και του Ρίμινι.
Το Ελληνικό Πυροβολικό απο το 1951

Η ενίσχυση των οπλικών συστημάτων του Στρατού Ξηράς, ξεκίνησε την δεκαετία του ’50, με το Πυροβολικό να εξοπλίζεται με ρυμουλκούμενα πυροβόλα 105 χιλ, απο την Αμερική.
Απο το 1951, έχει γίνει εξέλιξη των οπλικών συστημάτων στο Πυροβολικό, με την εμφάνιση των αυτοκινούμενων πυροβόλων, την δημιουργία πυραύλων και εν συνεχεία με την κατασκευή αντιπυροβολικών συστημάτων και με την απόκτηση πυραυλικών συστημάτων και καθοδηγούμενων πυρομαχικών.
Πυροβολικό Μάχης

To αυτοκινούμενο πυροβόλο PzH 2000, είναι απο τα πιο εξελιγμένα στην κατηγορία του, και τα προμηθεύτηκε ο Ελληνικός Στρατός το 2001.
Ο αριθμός των αυτοκινούμενων M109 είναι πολύ μεγάλος, μετά την αγορά 223 Μ109Α2. Ο συνολικός στόλος ξεπερνά τα 300 πυροβόλα αυτού του τύπου.
Το 1951, έγινε η προμήθεια απο τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ101 των 105 χιλιοστών και των Μ114 των 155 χιλ για το Πυροβολικό Μάχης.
Το 1977, τίθονται σε υπηρεσία τα πρώτα αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ109Α1Β και δίνονται σε Μοίρες Μέσου Πυροβολικού.
Το 1986, παραλαμβάνεται αριθμός τεθωρακισμένων οχημάτων M-992 απο τις Η.Π.Α, με τον ρόλο του Σταθμού Διοικήσεως του Κέντρου Διεύθυνσης Πυρός (ΚΔΠ), για τον προσδιορισμό των βολών ΠΒ.
Το 1994, αγοράζονται 150 ελαφρομεταχειρισμένα πυραυλικά συστήματα RM-70 απο την Γερμανία, εκ των οποίων τα 116 τέθηκαν σε υπηρεσία και τα 34 διαμελίστηκαν για χρήση ανταλλακτικών.
Το 1994, γίνεται η αγορά των 18 συστημάτων MLRS, και στις αρχές του 1996, παραδίδονται τα πρώτα 9 στην 193 ΜΠΕΠ στην Ελευθερούπολη.
Στα μέσα του 1997, παραδίδονται άλλα 9 στην 194 ΜΠΕΠ, στον Λαγκαδά.
To 1998, παραλαμβάνονται οι πρώτοι καθοδηγούμενοι πύραυλοι ATACMS για την χρήση τους στα MLRS. Το 2001, ο Ελληνικός Στρατός αγοράζει 24 PzH 2000, κατασκευασμένα απο την Γερμανία και με την βοήθεια Γερμανών μηχανικών, δέχτηκαν ελαφρά αναβάθμιση τους.
Το 2003, οι εργασίες ολοκληρώνονται και παραχωρούνται σε δυο Μοίρες Μέσου Πυροβολικού: στην 156 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 156 Α/Κ ΜΒΠ)[3] και στην 163 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 163 Α/Κ ΜΒΠ)[4]
Αντιαεροπορικό Πυροβολικό

Οι πύραυλοι HAWK πρωτοήρθαν το 1960, δημιουργώντας έτσι 2 Μοίρες με κύριο οπλισμό αυτούς.
Το αντιαεροπορικό Bofors είναι απ’τα πρώτα που στελέχωσαν το Ελληνικό Α/Α ΠΒ.
Το 1951, άρχισε να προμηθεύεται και το Αντιαεροπορικό Πυροβολικό, απο την Μεγάλη Βρετανία και τις Η.Π.Α, με την ενίσχυση του με 108 αντιαεροπορικά συστήματα Μ-1 Bofors των 40 χιλ. σε τρία Συντάγματα Πυροβολικού (36 το καθένα).
Το 1953, τα Συντάγματα Πυροβολικού, διαμελίστηκαν και έγιναν Μοίρες, όπως και αυτές του Α/Α, μετατρέποντας τις σε Μοίρες Ελαφρού Αντιαεροπορικού Πυροβολικού (ΜΕ/ΑΠ).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, γίνεται προμήθεια αντιαεροπορικών πυραύλων «ΧΩΚ» (HAWK), δημιουργώντας έτσι δύο Μοίρες.
Οι εγχώριες ΜΕ/ΑΠ, προμηθεύονται ύστερα απο 8 συστήματα Μ-55 των 12,7 χιλ, και τα συστήματα Bofors μεταφέρονται στις παραμεθόριες περιοχές του Αιγαίου.

Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε η προμήθεια 150 πυροβόλων Rh 202 των 20 mm και έλαβαν χώρα σημαντικές οργανωτικές μεταβολές στην οργάνωση και την κατανομή του υλικού.
Στα νησιά του Αιγαίου συγκροτήθηκαν επιπλέον ΜΕΑ/ΑΠ ενώ ταυτόχρονα εισήχθη σε υπηρεσία το φορητό Α/Α Κ/Β FIM-43A Redeye εξοπλίζοντας τόσο τις μονάδες των όπλων ελιγμού( Πεζικό και Τεθωρακισμένα) όσο και το Πυροβολικό.
Το 1975 αναβαθμίστηκαν τα συστήματα HAWK σε επίπεδο Improved HAWK με παράλληλη συμπλήρωση του αριθμού τους(18 εκτοξευτές ανά μοίρα) ενώ το 1981 παρελήφθησαν από τις ΗΠΑ και την Γερμανία 101 Α/Κ συστήματα πυροβολικού M-42A1 Duster η πλειοψηφία των οποίων διατέθηκε στις ΜΕΑ/ΑΠ των νήσων εξοπλίζοντας μια Πυροβολαρχία Ελαφρού Α/Α Πυροβολικού με 12 στοιχεία έκαστη.

Παρά την πρόθεση του Ε.Σ σε κάποια φάση να εκσυγχρονίσει το σύστημα αυτό δεν κατέστη εφικτό και το σύστημα αποσύρθηκε χωρίς αντικαταστάτη αρχές δεκαετίας του 2000.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 άρχισε η αντικατάσταση του φορητού(MANPADS) συστήματος FIM-43 Redeye από το πιο σύγχρονο FIM-92 Stinger.
Συνολικά παραγγέλθησαν 476 εκτοξευτές και 1000 βλήματα FIM-92B POST από ΗΠΑ και 1150 βλήματα FIM-92C RMP από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία κατασκευής του συστήματος.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε γίνει εμφανής η ανάπτυξη της Τουρκικής αεροπορίας μέσω της μαζικής απόκτησης αεροσκαφών F-104 σε ρόλους κρούσης.

Αποφασίστηκε έτσι η ενίσχυση του Α/Α πυροβολικού μέσω της υιοθέτησης ενός εγχώριου προγράμματος ανάπτυξης ενός Α/Α συστήματος πυροβόλων, το γνωστό Άρτεμις 30.
Παρά τις ελπιδοφόρες προοπτικές του προγράμματος το όλο πρόγραμμα δεν καρποφόρησε λόγω της απειρίας των ελληνικών εταιριών που ανέλαβαν την υλοποίηση του αλλά και απροθυμίας μεταξύ τους συνεργασίας εκ μέρους των συμβαλλόμενων εταιρειών.


Προσπάθειες που κατά καιρούς έγιναν για την νεκρανάσταση και το εμπλουτισμό του προγράμματος(υιοθέτηση τετραπλού εκτοξευτή βλημάτων Crotale που θα οδηγούσε στο σύστημα Απόλλων, τοποθέτηση διπλών εκτοξευτών βλημάτων Stinger, πιστοποίηση του ΣΕΠ Skyguard και ατομικού Η/Ο ΣΕΠ) δεν είχαν αίσια έκβαση και το σύστημα κατασκευάστηκε μόνο σε μορφή Μονάδος Πυρός(δίδυμο πυροβόλο Mauser των 30 mm) σε 60 μόλις μονάδες(εκ των οποίων 17 κατέληξαν στον Ε.Σ και χρησιμοποιούταν για την εγγύς Α/Α άμυνα των HAWK) ενώ πρόσφατα αποφασίστηκε η απόσυρση του.

πηγή http://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%91%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%92%ce%b1%cf%81%ce%b2%ce%ac%cf%81%ce%b1-%ce%93%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%b1-%cf%84/

Η Παναγία και οι Ένοπλες Δυνάμεις

Με την ευκαιρία του σημερινού πανελλήνιου εορτασμού της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων λίγα λόγια για την προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων την Παναγία μας: 

Του Κωνσταντίνου Γεωργ. Καρατζά

Θεολόγου - Καθηγητή του 4ου Γυμνασίου Χίου

Εφέδρου Ανθυπολοχαγού Πεζικού

Μέλος Συνδέσμου Εφέδρων Αξιωματικών Χίου

Ομιλία που εκφωνήθηκε το 2012 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Χίου στα πλαίσια του διπλού εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου και της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων.

Σεβασμιότατε, σεβαστοί πατέρες, εντιμότατες πολιτικές, στρατιωτικές, αστυνομικές και λιμενικές αρχές του νησιού μας, κυρίες και κύριοι˙ σήμερα είναι διπλή γιορτή. Πανηγυρίζουμε σήμερα με θρησκευτική ευλάβεια, τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Ναό του Σολόμωντα και, ταυτόχρονα, γιορτάζουμε με κάθε επισημότητα την Ημέρα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας, δηλαδή του Στρατού Ξηράς, του Ναυτικού και της Αεροπορίας. Κοντά στο σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις, ακούγεται το περνάει ο στρατός της Ελλάδος φρουρός, του κάθε της εχθρού ο σκληρός τιμωρός.

Όσον αφορά τώρα το πότε καθορίστηκε αυτός ο διπλός εορτασμός, αυτό έλαβε χώρα μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα το 1974. Πριν από την περίοδο της Απριλιανής δικτατορίας (1967 – 1974) υπήρχε η γιορτή των Ενόπλων Δυνάμεων, που γιορταζόταν κάθε 15η Αυγούστου, ανήμερα της Εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Από το 1967 και για επτά περίπου χρόνια, η γιορτή αυτή άλλαξε όνομα σε Ημέρα Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων. Ο εορτασμός της γινόταν κάθε 29η Αυγούστου, ημέρα που έπεσε το 1949 στο όρος Γράµµος της Βορείου Ελλάδος το τελευταίο προπύργιο του αυτοαποκαλούμενου Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδος, γεγονός που οδήγησε στη λήξη του αιματηρού Εμφυλίου πολέμου.

Δεν είναι πάντως τυχαίο ότι, σήμερα, ανημέρα του εορτασμού των Εισοδίων της Θεοτόκου, καθορίστηκε, επίσης, να εορτάζεται με κάθε επισημότητα η οφειλόμενη τιμή στην αποστολή και την προσφορά των Ενόπλων Δυνάμεων της Πατρίδας μας. Η εορταστική αυτή εκδήλωση, αποβλέπει, σύμφωνα με τις οδηγίες της Πολιτείας και τις διαταγές των Γενικών Επιτελείων, στην επισήμανση των αρετών της Ελληνικής Φυλής και κυρίως στην Πολεμική Αρετή των Ελλήνων.

Και για απαντήστε μου; Υπάρχει σημαντικότερη Αρετή από την υπεράσπιση της Πατρίδος, των βωμών και των εστιών, όπως έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, από κάθε ξένη επιβουλή; Αυτό δεν είναι και πρέπει οπωσδήποτε να είναι ακόμη και σήμερα καθήκον του κάθε Έλληνα; Και στην επιτέλεση αυτού του καθήκοντος, εάν και εφόσον αυτό κριθεί αναγκαίο στο εγγύς μέλλον και εκείνος το ζητήσει, ποιον θα έχει ο Έλληνας βασικό συμπαραστάτη; Μα την Παναγία φυσικά.

Από τα Βυζαντινά χρόνια, λοιπόν, μέχρι και σήμερα η Παναγία μας ως προσωποποίηση όλων των αρετών, ως Κεχαριτωμένη, ως Θεομήτωρ, ως Μεγαλόχαρη και ως Υπέρμαχος Στρατηγός καθοδηγεί τα Ελληνικά Όπλα και υπερασπίζεται το Ορθόδοξο Χριστιανικό Ελληνικό Έθνος. Με την προστασία και τις ευλογίες της Μητέρας του Θεού εκείνο, και ειδικότερα οι Ένοπλες Δυνάμεις του, έχουν καταγράψει σελίδες δόξας και ηρωισμού στα διάφορα πεδία των μαχών και όχι μόνο.

Μια από τις πιο γνωστές εκείνες σελίδες κατεγράφη το έτος 626, όταν η Κωνσταντινούπολη πολιορκήθηκε αιφνιδίως από τους Αβάρους. Γνωρίζοντας την απουσία του βυζαντινού στρατού στην μακρινή Περσία, οι Άβαροι απέρριψαν κάθε πρόταση εκεχειρίας και την 6η Αυγούστου κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών. Σε συνεργασία με τους Πέρσες, τη νύχτα της 7ης προς 8η Αυγούστου, ετοιμάζονταν για την τελική επίθεση, ενώ ο Πατριάρχης Σέργιος περιέτρεχε τα τείχη της Πόλης με την εικόνα της Παναγίας της Βλαχερνίτισσας και ενεθάρρυνε το λαό στην αντίσταση. Τη νύχτα εκείνη, φοβερός ανεμοστρόβιλος, που αποδόθηκε σε θεϊκή αρωγή, δημιούργησε τρικυμία και κατέστρεψε τον εχθρικό στόλο, ενώ αντεπίθεση των αμυνομένων προξένησε τεράστιες απώλειες στους Αβάρους και τους Πέρσες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να αποχωρήσουν άπρακτοι.

Την 8η Αυγούστου, η Βασιλίδα των Πόλεων είχε σωθεί από τη μεγαλύτερη ως τότε απειλή της ιστορίας της. Ο χριστιανικός λαός της, θέλοντας να πανηγυρίσει τη σωτηρία του, την οποία απέδιδε σε συνδρομή της Θεοτόκου, συγκεντρώθηκε στο Ναό της Παναγίας των Βλαχερνών. Τότε, κατά την παράδοση, όρθιο το πλήθος έψαλε τον από τότε λεγόμενο Ακάθιστο Ύμνο στην Παναγία, αποδίδοντας τα νικητήρια και την ευγνωμοσύνη του τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ.

Σύμφωνα όμως με άλλες ιστορικές πηγές, ο Ακάθιστος Ύμνος συνδέεται και με άλλα παρόμοια γεγονότα, όπως τις πολιορκίες και την σωτηρία της Κωνσταντινούπολης επί των Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου του Πωγωνάτου (673), Λέοντος του Ισαύρου (717-718) και Μιχαήλ του Γ΄ (860).

Την βυζαντινή, λοιπόν, εποχή, όπως είναι ευρέως γνωστό, οι Χριστιανοί αντιμετώπισαν, επίσης, τον αραβικό κίνδυνο. Όταν πια νίκησαν οριστικά τις εχθρικές αυτές δυνάμεις καθιέρωσαν να γιορτάζεται κάθε 1η Οκτωβρίου η γιορτή της Σκέπης της Παναγίας, εκφράζοντας έτσι προς εκείνη την ευγνωμοσύνη τους για την βοήθεια και την προστασία της.

Το 1952 η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καθιέρωσε το γεγονός αυτό να γιορτάζεται στις 28 Οκτωβρίου (αντί της 1ης Οκτωβρίου), επειδή η Παναγία βοήθησε τους στρατιώτες μας στον Πόλεμο του ’40.

Εμείς οι Νεοέλληνες δεν πρέπει να λησμονούμε ποτέ ότι, η με θαυματουργικό τρόπο εύρεση της Ιεράς Εικόνος του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στην Τήνο το 1823 θεωρήθηκε από τους επαναστατημένους τότε Έλληνες θεϊκός οιωνός για το δίκαιο και την επιτυχία της ελληνικής Εθνεγερσίας, που είχε ξεκινήσει το 1821 για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού.

Γι’ αυτό, άλλωστε, το λόγο η Παναγία είναι το πρόσωπο με τις περισσότερες επωνυμίες, που είναι τόσες πολλές, όσες και οι ποικιλόμορφες εκφράσεις τής ζωντανής παρουσίας της στην πορεία τού Γένους των Eλλήνων, αλλά και όλων των Oρθοδόξων λαών.

Αλλά και σήμερα η Παναγία στέκεται στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας μας, των οποίων η ποικίλη προσφορά δεν είναι άγνωστη και μικρή εντός του Ελλαδικού χώρου. Αυτή εκδηλώνεται με κάθε μορφής συμμετοχή και δραστηριότητα, όπως η νοσηλευτική αρωγή, η συνδρομή στη βελτίωση της ζωής κατοίκων απομακρυσμένων περιοχών, η συνδρομή στην αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών, η συνεισφορά τους στην οικονομική δραστηριότητα των περιοχών, όπου εδρεύουν, και ειδικότερα στις ακριτικές περιοχές, όπου πλέον των άλλων είναι μεγάλη η προσφορά τους και στον ηθικό-ψυχολογικό τομέα.

Και όλη αυτή η παρουσία και προσφορά τους αναγνωρίζεται και εκτιμάται και από την Ελληνική πολιτεία, αλλά κυρίως από τον Ελληνικό λαό, ο οποίος διαρκώς προσβλέπει με εμπιστοσύνη στο στρατό μας, έχοντας τον σταθερά ψηλά στη σχετική λίστα για την αξιοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του και τη σπουδαιότητα, αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του έργου του, αλλά και στην πρώτη θέση στην καρδιά του, γιατί αποτελεί το καλύτερο και πιο υγιές τμήμα του.

πηγή

πηγή https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/hersaies-dynameis/226999_i-panagia-kai-oi-enoples-dynameis

Οι επίλεκτοι των επιλέκτων 31η μοίρα έρευνας και διάσωσης

 Οι επίλεκτοι των επιλέκτων

31η μοίρα έρευνας και διάσωσης

H 31η Μοίρα Επιχειρήσεων Έρευνας – Διάσωσης (31η ΜΕΕΔ) μέχρι πρόσφατα ήταν ανεξάρτητη Μοίρα, υπό πλήρη Διοίκηση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (Α/ΓΕΑ).
Ο διοικητικός έλεγχος ασκείται από τον Υπαρχηγό του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας (Υ/ΓΕΑ).

Η 31 ΜΕΕΔ διατηρούσε συνδέσμους στην Διακλαδική Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΔΕΕ) του ΓΕΕΘΑ, συνεργαζόμενη με τις Δυνάμεις Ειδικών Επιχειρήσεων (ΔΕΕ) του Στρατού Ξηράς και του Πολεμικού Ναυτικού, καλύπτοντας τον σημαντικό τομέα της Έρευνας και Διάσωσης Μάχης (Combat Search & Rescue/ CSAR).

Πριν από λίγο καιρό, η 31 ΜΕΕΔ υπήχθη στην 112 Πτέρυγα Μάχης, η οποία ασχολείται με την Διοικητική Μέριμνα της ΠΑ. Δηλαδή διαθέτει τα μεταφορικά αεροσκάφη C-130 και C-27,
τα ιπτάμενα ραντάρ, τα ελικόπτερα έρευνας & διάσωσης και
τα πυροσβεστικά.
Μέσω της 112 ΠΜ, η 31 ΜΕΕΔ υπάγεται πλέον στην Διοίκηση Αεροπορικής Υποστήριξης (ΔΑΥ), όπως συνέβαινε από της ιδρύσεως της μονάδας μέχρι πριν λίγα έτη.

Το σχολείο που οργανώνει η 31 ΜΕΕΔ από το 2009 μέχρι σήμερα για την παραγωγή 

στελεχών της ονομάζεται “Σχολείο Βασικής Εκπαίδευσης Διασώστη Μάχης” (ΣΒΕΔΜΑ) και οι απόφοιτοι ονομάζονται «Διασώστες Μάχης». 

Το ΣΒΕΔΜΑ, μαζί με το Σχολείο Υποβρυχίων Καταστροφών (ΣΥΚ) της ΔΥΚ/ ΠΝ και το Σχολείο Καταδρομών των Ειδικών Δυνάμεων ΣΞ, 

είναι από τα πιο απαιτητικά στις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και ισάξιο με άλλα ανάλογα ΝΑΤΟικά

και αμερικανικά σχολεία.

Οι απόφοιτοι είναι άριστο “υλικό” Δυνάμεων Ειδικών Επιχειρήσεων.
Η κίνηση αυτή δείχνει ]ότι η ΠΑ υποβαθμίζει μια μονάδα με ικανότητες ειδικών επιχειρήσεων σε μια απλή μονάδα διασωστών, η οποία συνεισφέρει στην “γενική υποστήριξη” της ΠΑ.

πηγή ιντερνετ

Τα ΟΧΙ θέλουν Ηγέτες για να ειπωθούν

Τα ΟΧΙ θέλουν Ελληνική Ψυχή να ειπωθούν!

Εκείνη την περίοδο η Ελλάδα  σε κρατικά έσοδα  και εισόδημα πολιτών και σε στρατιωτικό εξοπλισμό ήταν <<φτωχή>>.

Η Ελλάδα μας ήταν σχεδόν πάντα <<φτωχή>>
Η Ελλάδα που μέσω των αρχαίων της φιλοσόφων,μαθηματικών,φυσικών,ιατρών,μελετητών κλπ
μετέδωσε τον πολιτισμό σε όλον τον κόσμο.

Μια Ελλάδα γεμάτη Φως!

Η Ελλάδα των αρχαίων φιλοσόφων και σπουδαίων αντρών.... του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Περικλή, του Αριστοτέλη, του Σωκράτη κ.α. έχει απόγονους οι οποίοι την υπερασπίστηκαν ανά εποχές,ανά αιώνες.


Η Ελλάδα είναι ίδια,όπως τότε,δεν έχουν αλλάξει οι Έλληνες,
άλλοι είναι πάντοτε αφυπνισμένοι,

άλλοι άριστα εκπαιδευμένοι για πόλεμο με ανεπαρκή εξοπλισμό αλλά με Ελληνική Ψυχή,

έτοιμοι να δώσουν και την τελευταία σταγόνα του αίματος τους για την Πατρίδα

άλλοι θυμίζουν τον Εφιάλτη των Θερμοπυλών και άλλοι τον Λεωνίδα

άλλοι τους δωσίλογους της Γερμανικής κατοχής, άλλες τις "κυρίες"που ψυχαγωγούσαν τους κατακτητές

και άλλες που μπορούν να βοηθήσουν στις μάχες σε ειδικότητες που έχουν εξειδίκευση ή σαν εθελόντριες σε τομέα που μπορούν να βοηθήσουν.

Έχει εκφυλιστεί η έννοια Έθνος για κάποιους αλλά όχι για όλους.

Αυτοί οι λίγοι, οι εκλεκτοί πάντα σώζουν την Ελλάδα.

Η Ελλάδα προορίζεται να Αναστηθεί και θα Αναστηθεί.

Η Ελλάδα έχει υπερασπιστές τα παιδιά της.

Δεν υπάρχει φτώχεια παρά μόνο στο Πνεύμα και στην Νόηση.


ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΥΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΣΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ 28ης ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 

ΥΠΟΚΛΙΝΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗΝ ΓΕΝΝΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ!

Στο κρύο και στο χιόνι νίκησαν τους Ιταλούς και έγραψαν το Έπος!


Τιμή και δόξα στις γυναίκες που τους βοηθούσαν στην παγωμένη Πίνδο.

Τιμή και Δόξα και στα τέκνα της που θα κληθούν να την υπερασπιστούν όταν θα χρειαστεί με τις Αόρατες Ουράνιες Δυνάμεις μαζί τους!

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΟΥ 1940!! ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ!!!!

Ψηλά το κεφάλι Έλληνες,η Ιστορία διδάσκει ότι το Έθνος μας θα αναγεννηθεί και θα μεγαλουργήσει.

ΘΑΡΣΕΙΝ ΧΡΗ  ΤΑΧ' ΑΥΡΙΟΝ ΕΣΕΤ' ΑΜΕΙΝΟΝ

είπε η θεά Αθηνά στον Οδυσσέα όταν οι Έλληνες είχαν απογοητευθεί από την πολυετή
πολιορκία και μεταφέροντας το ο Οδυσσέας κατάφερε να αναπτερώσει το ηθικό τους κι έπεσε η Τροία. 

ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!!



Α. Α.

ΕΛΛΑΣ 1940-1941 - Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ

Παραθέτουμε ένα αξιόλογο βίντεο του National Geographic που αφορά τις εξελίξεις και τα γεγονότα πριν και κατά την διάρκεια του Έλληνο-Ιταλικού πολέμου του 1940-1941, καθώς και την Γερμανική επίθεση του Απριλίου του '41 που κατέληξε στην 4ετή κατοχή.

Πηγή:  National Geographic

28 Οκτωβρίου: Εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου

Την ανάμνησης του Θαύματος της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου τιμά σήμερα, 28 Οκτωβρίου, η Εκκλησία μας. Σήμερα κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας θα διαβαστεί το παρακάτω απόσπασμα:

«Τη αυτή ημέρα την ανάμνησιν ποιούμεθα της Αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας ήτοι του Ιερού Αυτής Μαφορίου, του εν τω σορώ του Ιερού Ναού των Βλαχερνών, ότε ο Όσιος Ανδρέας ο διά Χριστόν σαλός κατείδεν εφηπλωμένην Αυτήν άνωθεν και πάντας τους ευσεβείς περισκέπουσαν»

Λόγω λοιπόν, των πολλών Θαυμάτων από την Παναγία, που ανέφεραν οι Έλληνες στρατιώτες στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο το 1940, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος με απόφασή της το 1952, καθιέρωσε να εορτάζεται η Αγία Σκέπη της Θεοτόκου αντί για την 1η Οκτωβρίου, στις 28 Οκτωβρίου.

Η εορτή της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου η οποία τελούταν από παλαιοτάτων χρόνων την 1η Οκτωβρίου, ήταν ανάμνηση του θαύματος το οποίο είδε ο Όσιος Ανδρέας. 

Κατά τη διάρκεια μιας αγρυπνίας στο παρεκκλήσι της «Αγίας Σορού» του ναού των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη, ο Όσιος Ανδρέας είδε την Θεοτόκο να προχωράει από τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο ανάμεσα σε λευκοφόρους Αγίους, από τους οποίους ξεχώριζαν ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος και ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος.

Όταν έφτασε στο θυσιαστήριο γονάτισε και προσευχόταν για πολλή ώρα, κλαίγοντας και παρακαλώντας τον Υιό Της για την σωτηρία του κόσμου.

Όταν ολοκλήρωσε την δέησή Της, έβγαλε από το κεφάλι της το αστραφτερό μαφόριο, που φορούσε και με μία κίνηση το άπλωσε σαν σκεπή επάνω από το εκκλησίασμα. 
Έτσι απλωμένο το έβλεπε για αρκετή ώρα ο Όσιος Ανδρέας μαζί με τον Επιφάνιο, που τον συνόδευε.

Όσο φαινόταν εκεί η Θεοτόκος, φαινόταν και η Ιερή Εσθήτα να σκορπίζει τη Χάρη της.
Όταν Εκείνη άρχισε να ανεβαίνει προς τον ουρανό, άρχισε και η Αγία Σκέπη να μαζεύεται και σιγά–σιγά να χάνεται.
- Το Ιερό αυτό μαφόριο που φυλασσόταν εκεί συμβόλιζε την Χάρη και την προστασία που παρέχει η Παναγία στους πιστούς.

Απολυτίκιο:

Της Σκέπης σου Παρθένε, αvuμνούμεν τας χαρίτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλης. Σε γαρ σκέπην και προστάτιν και βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντες σοι. Δόξα τοις μεγαλείοις σου Αγνή, δόξα τη θεία Σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία Άχραντε.

πηγή https://www.iellada.gr/thriskeia/28-oktovrioy-eorti-tis-agias-skepis-tis-theotokoy

Ύψωμα 731,η ιστορική μάχη που ταπείνωσε τον Μουσολίνι

Ο τεράστιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά

«Επί των θέσεών σας θ' αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων.».  ...Του απήντησα: οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί.

Στο προσωπικό χειρόγραφο ημερολόγιο του Ταγματάρχη (τότε) Δημητρίου Κασλά, από το Πουρί Ζαγοράς, Διοικητή του ΙΙ (2ου) Τάγματος του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, που με τους στρατιώτες του υπερασπίστηκε το ύψωμα 731, αναφέρει:

«(Ημέρα πρώτη: Κυριακή 9η Μαρτίου 1941, «έναρξις της επιθέσεως»)

(Πρωινές ώρες): Την 06:30 ώραν ήρξατο τρομακτικόν και καταιγιστικόν πυρ του εχθρικού Πυροβολικού και όλμων. Η πρώτη ομοβροντία μιας βαρέως Πυροβολαρχίας ερρίφθη ακριβώς την 06:30 ώραν επί του υψώματος 731, όπου ο Σταθμός Διοικήσεώς μου ήτο το σύνθημα της ενάρξεως της βολής.

Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται με αυξάνουσαν έντασιν. Σμήνη αεροπλάνων ρίπτουν συνεχώς τα φορτία των επί των υψωμάτων 731 και 717. Το ύψωμα 731, όπου το Τάγμα μου, σείεται συνεχώς, σκόνη, φωτιά και καπνός, η ατμόσφαιρα είναι βαρειά, δύσκολα αναπνέει κανείς από τα αέρια των εκρήξεων, κόλασις πυρός, μας περιβάλλαν καπνοί και αι φλόγες, δεν ημπορούμε να διακρίνουμε τι γίνεται εις απόστασιν 10 μέτρων. Το ύψωμα 731 ήτο δασωμένον με δέντρα ύψους 4-5 μέτρων, εντός διώρου έμεινε γυμνόν. Τα συρματοπλέγματά μας κατεστράφησαν, τα χαρακώματα ισοπεδώθηκαν, οι στρατιώται καλύπτονται εις τας οπάς των οβίδων και αγωνίζονται απεγνωσμένα να επανορθώσουν τας ζημίας, ιδίως να προστατεύσουν τα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα από την καταστροφήν, από τις πέτρες και χώματα που εγείροντο από τας εκρήξεις. Τα υπάρχοντα επί του υψώματος 731 δύο πυροβόλα των 6,5 και αντιαρματικός ουλαμός των 37 κατεστράφησαν ολοτελώς.

Περί την 07:30 ώραν κατόρθωσα να επικοινωνήσω τηλεγραφικώς δια λίγα λεπτά με τον Συνταγματάρχην Κετσέαν, επίσης μετά του Διοικητού του Συγκροτήματος Συνταγματάρχου Γεωργούλα Ν., οι οποίοι αγωνιούσαν να πληροφορηθούν την κατάστασίν μας. Με ερώτησαν εάν οι άνδρες του Τάγματος κρατούν τας θέσεις των, τους απάντησα ότι οι Λόχοι ευρίσκονται εις τας θέσεις των. Μου διεβίβασεν την εξής Διαταγήν γραπτήν: «Επί των θέσεών σας θ' αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων.».

...Του απήντησα: οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί.

Περί την 8ην ώραν το Πυροβολικόν του εχθρού ήρχισε να επιμηκύνη την βολήν του εις τα μετόπισθεν του Τάγματος και την 08:30 έπαυσεν την βολήν του επί των υψωμάτων 731 και 717. ΄Ητο φανερόν πλέον ότι θα ήρχιζεν η επίθεσις των Ιταλών. Διέταξα τους Λόχους να ετοιμάσουν τα αυτόματα και να μη βάλουν από μεγάλας αποστάσεις, παρά μόνον όταν οι Ιταλοί θα έφθαναν εις ωρισμένα σημεία του εδάφους που υπεδείχθησαν επί τόπου εις απόστασιν περίπου 200 μέτρων.

Περί την 09:30 ώραν οι Ιταλοί χρησιμοποιούντες τας δεξιά του 5ου Λόχου βαθείας γραμμάς πλησιάζουν επικινδύνως και προσεγγίζουν τα κατεστραμμένα συρματοπλέγματα. Αρχίζει πλέον ο αγών διά της χειροβομβίδος. Οι Ιταλοί δοκιμάζουν με τρόμον και φωνάς τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των αμυντικών μας χειροβομβίδων.

(Μεσημέρι): Την μεσημβρίαν προσπαθούν οι Ιταλοί να επαναλάβουν την επίθεσίν των, αλλά ευθύς ως αναπτύσσονται καθηλούνται και διασκορπίζονται από το Πυροβολικό και τα Πολυβόλα μας.

(Απόγευμα): Το απόγευμα και ενώ μέχρι της στιγμής εκείνης τα εχθρικά πυρά είχον αραιωθή, ξεσπά και νέα επίθεσις μετά σφοδρού βομβαρδισμού, εφ' ολοκλήρου του τομέως της Ι Μεραρχίας και ανασκάπτεται πάλιν το έδαφος από το πυροβολικόν και τας βόμβας αεροπλάνων. Οι στρατιώται περιμένουν να πλησιάσουν τα εχθρικά τμήματα πεζικού, τα παραλαμβάνουν με τα αυτόματα και τα αποδεκατίζουν με επιτυχείς ριπές και όταν ο εχθρός χρησιμοποιή τας βαθείας γραμμάς και προσεγγίζει τα χαρακώματα, επιτίθενται διά της χειροβομβίδος και της λόγχης.

Οι Ιταλοί όμως δεν παραιτούνται. Δοκιμάζουν διά μία ακόμα φοράν, προτού νυκτώση, να διασπάσουν τας γραμμάς μας επί του υψώματος 731.Και η προσπάθεια αυτή αποκρούεται σε σοβαροτάτας απωλείας.

(Βράδυ): Η νύκτα μας βρίσκει όλους εξηντλημένους σωματικώς. Είμεθα όλη την ημέραν νηστικοί. Εν τούτοις κανείς δεν θέλει να φάγη. Έχουμε άφθονο κονιάκ. Οι Λόχοι δεν ζητούν ψωμί αλλά χειροβομβίδας αμυντικάς και σκαπανικά εργαλεία. Καθ' όλην την νύκτα οι ημιονηγοί του Τάγματος, οι αφανείς αυτοί ήρωες επηγαινοερχόνταν εις τον σταθμόν εφοδιασμού διά να μας φέρουν εκατοντάδας φορτίων χειροβομβίδων, πυρομαχικών και λοιπών εφοδίων.

(Ημέρα δεύτερη: Δευτέρα 10 Μαρτίου 1941).

(Πρωινές ώρες): «Την 7ην πρωινήν ήρχισε πάλιν το ιταλικόν πυροβολικόν. Εις τας 9 ώρα αρχίζει η Ιταλική επίθεσις. Αυτήν την ημέραν κατευθύνεται προς το αριστερόν μας διά να υπερφαλαγγίσουν το 731 εκ του αριστερού. Οι Ιταλοί κινούνται με μυρίας προφυλάξεις, τους καταλαμβάνει πρώτον το Πυροβολικόν μας και τους αποδεκατίζει. Το Πυροβολικόν των Ιταλών προσπαθεί να υποστηρίζει την κινουμένην φάλαγγα. Οι Ιταλοί προχωρούν κατά διαδοχικά κύματα με προφανή σκοπόν να καταλάβουν οπωσδήποτε το 731, χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν τας απωλείας των. Οι Ιταλοί φθάνουν εις απόστασιν από 50-100 μ. από την γραμμήν αντιστάσεως. Διά να εξαπατήσουν τους στρατιώτας μας υψώνουν λευκά μανδίλια, προς στιγμήν υπέθεσαν ότι επρόκειτο να παραδοθούν. Αντελήφθην εκ πρώτης στιγμής ότι επρόκειτο περί απάτης. Επενέβην αμέσως, διέταξα έντασιν των πυρών διά χεροβομβίδων και τοπικήν αντεπίθεσιν. Οι Στρατιώται κραυγάζοντες την περίφημον πολεμικήν ιαχήν «αέρα» διά της λόγχης και των χειροβομβίδων αιφνιδιάζουν τους Ιταλούς, οι οποίοι αρχίζουν να τρέχουν προς τα οπίσω, μεταβαλόντες την υποχώρησίν των εις πανικόβλητον φυγήν. Η επίθεσις των συνετρίβη.

(Μεσημέρι): Ολίγον προ της μεσημβρίας διεξάγεται νέα προσπάθεια εις το ίδιο σημείον παρά Ιταλών κατόπιν πάλιν προπαρασκευής διά σφοδρού βομβαρδισμού και η επίθεσις αύτη συνετρίβη προ του ακαμάτου ηρωισμού των Λόχων, διά της λόγχης, μέχρι την 12:30 ώραν τρέπομεν εις νέαν άτακτον φυγήν τους Ιταλούς.

(Απόγευμα): ... Εις τας 06:30 αρχίζει βομβαρδισμός επί των υψωμάτων 731 και 717 και μετ' ολίγον νέα επίθεσις των Ιταλών και κατά των δύο πλευρών του υψώματος 731, δηλαδή εναντίον και των δύο Λόχων μου. Και η επίθεσις αυτή απεκρούσθη με βαρυτάτας απωλείας διά τον εχθρόν.

(Βράδυ): Προς το εσπέρας νομίζουν ότι θα κλονίσουν το ηθικόν των στρατιωτών μας, ρίπτουν δι' αεροπλάνων χιλιάδας προκηρύξεις, καλούν τους στρατιώτας μας να ρίψουν τα όπλα και να σπεύσουν να παραδοθούν. Αι προκηρύξεις αυταί μόνον γέλωτας προσέφερον εις τους ηρωικούς οπλίτας.

Και η δευτέρα ημέρα της επιθέσεως έκλεισε με την απόλυτον διατήρησιν των θέσεών μας επί του υψώματος 731, καθώς επίσης και το δεξιά μου ΙΙΙ Τάγμα επί του υψώματος 717.»

Η «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών απέτυχε. Ο Μουσολίνι έφυγε ταπεινωμένος. Το ύψωμα 731 έγινε δόξα και το όνομά του γράφτηκε στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη: «731».

Από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά

Μέγας Αλέξανδρος: Η μάχη στα Γαυγάμηλα (331 π.Χ.)

Η νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Άρβηλα-Γαυγάμηλα σαν σήμερα  το 331 π.Χ. οδήγησε την Περσική Αυτοκρατορία στο τέλος της και άνοιξε τον δρόμο στους "Ελληνες να επεκτείνουν την επιρροή τους προς ανατολάς μέχρι την Ινδία. Η νίκη εξασφάλισε την κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος στους επόμενους αιώνες.

 Στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. ο Φίλιππος της Μακεδονίας είχε οργανώσει και εκπαιδεύσει έναν ισχυρό στρατό που αρχικά νίκησε και ακολούθως συνένωσε τις ελληνικές πολιτείες σε μια νέα Ελληνική Αυτοκρατορία, η οποία έγινε η ισχυρότερη στρατιωτική και οικονομική δύναμη της Δύσης. Μόνο η Περσική Αυτοκρατορία στην Ανατολή μπορούσε να ανταγωνιστεί την παγκόσμια ισχύ της. Ο Φίλιππος είχε καταστρώσει σχέδια για την κατάκτηση της Περσίας, άλλα δολοφονήθηκε πριν προλάβει να επιτεθεί στους αντιπάλους του. Ο γιος του Αλέξανδρος, ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία είκοσι ετών, αλλά είχε αρκετά χρόνια πολεμικών εμπειριών τις οποίες είχε αποκτήσει στο πεδίο της μάχης δίπλα στον πατέρα του, καθώς και κλασική μόρφωση από τον Αριστοτέλη.

Την εποχή που ανέλαβε ο Αλέξανδρος την εξουσία δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη ο σχεδιασμός και η στρατηγική της μάχης. Στην καλύτερη περίπτωση, η τακτική ήταν πρόχειρη οι αντίπαλοι συγκρούονταν κατά μέτωπον και νικητής αναδεικνυόταν συνήθως ο μεγαλύτερος και καλύτερα οπλισμένος στρατός.

Ο Αλέξανδρος εισήγαγε τους τακτικούς ελιγμούς για την κύκλωση του εχθρού και για τον συντονισμό πεζών και έφιππων επιθέσεων. Πριν από αυτόν, ο πόλεμος έμοιαζε με οδομαχία- μετά από αυτόν, θύμιζε μια μαζική, αν και όχι πλήρως προετοιμασμένη, θεατρική παραγωγή.

Το 334 π.Χ. ο ελληνικός στρατός νίκησε τους Πέρσες στον Γρανικό ποταμό και ακολούθως βάδισε κατά της Ισσού, όπου πέτυχε νεά νίκη. Αν και η Περσία παρέμενε ισχυρή, ο Αλέξανδρος αποφάσισε να προσθέσει νέα εδάφη στην αυτοκρατορία του πριν ολοκληρώσει την ήττα των Περσών. Ακολούθησε την ανατολική μεσογειακή ακτή κατακτώντας το σημερινό Ισραήλ και ακολούθως την Αίγυπτο.

Ο θρύλος αναφέρει ότι, σε μια επίσκεψη του στους μεγάλους ναούς της Αιγύπτου, ο Έλληνας ηγέτης θεωρήθηκε γιος του Δία και όχι του Φιλίππου. Οι στρατιώτες του που ήδη τον λάτρευαν για τις ικανότητες και τη μεγάλη ανδρεία του στις σκληρές μάχες, δεν δυσκολεύτηκαν να τον αποδεχτούν σαν θεό.

Ο Αλέξανδρος σταμάτησε την εκστρατεία του για να ιδρύσει την Αλεξάνδρεια στις εκβολές του Νείλου .Εκτός από τη δημιουργία λιμανιού για το ναυτικό και ενός σημείου ανεφοδιασμού για τον στρατο του η Αλεξάνδρεια έγινε σύντομα εμπορικό, επιστημονικό και λογοτεχνικό κέντρο του ελληνικού κόσμου.

Το 331 π.Χ. ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με στρατό 40.000 πεζών και 7.000 ιππέων ακολουθώντας αντιστρόφως τον δρόμο από τη Μεσόγειο προς την Περσία, όπου διέσχισε τον Τίγρη και τον Ευφράτη χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος Γ' παρακολουθούσε την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ συγκέντρωνε στρατεύματα από ολόκληρο το βασίλειο του.

Στα τέλη Σεπτεμβρίου είχε δημιουργήσει έναν στρατό από 200.000 πεζούς και ιππείς, τους οποίους υποστήριζαν 200 πολεμικά άρματα και 15 ελέφαντες. Ορισμένοι υπολογισμοί ανεβάζουν τις δυνάμεις του σε 500.000 άτομα, αλλά είνο αμφίβολο αν ήταν διαθέσιμοι τόσοι πολλοί στρατιώτες ή αν μπορούσαν να συντηρηθούν με τα συστήματα ανεφοδιασμού εκείνης της εποχής.

Ο Δαρείος παρέταξε τον στρατό του σε μια μεγάλη ανοιχτή περιοχή περίπου εκατό χιλιόμετρα δυτικά των Αρβήλων. Ύστερα ισοπέδωσε το έδαφος για να μπορούν τα άρματα του να κινούνται εύκολα.

Ο Αλέξανδρος έφθασε στα Γαυγάμηλα, απέναντι από την αμυντική γραμμή του Δαρείου, στα τέλη Σεπτεμβρίου.

Ορισμένες περιγραφές αναφέρουν έρουν ότι οι Έλληνες ξεκουράστηκαν μερικές ημέρες, ενώ άλλες λένε ότι περίμεναν μόνο μερικές ώρες πριν επιτεθούν.

Το πρωί της 1ης Οκτωβρίου (η ακριβής ημερομηνία επιβεβαιώθηκε απο την αναφορά μιας σεληνιακής έκλειψης) ο Αλέξανδρος άρχισε την επίθεση. Επειδή μειονεκτούσε αριθμητικά σε αναλογία τουλάχιστον ένα προς πέντε δεν είχε άλλη επιλογή πάρα να χτυπήσει το περσικό κέντρο. Για να αποφύγει μια πιθανή κύκλωση του τοποθέτησε το πεζικό στο κέντρο, το ιππικό στις πτέρυγες και τις ισχυρές εφεδρείες του πιο πίσω.

Ο Δαρείος απάντησε με μια δική του επίθεση εναντίον του κέντρου των Ελλήνων. Τα άρματα και οι ελέφαντες του. ακολουθούμενοι από το ιππικό διέσπασαν τις προφυλακές και βρέθηκαν μπροστά στο ελληνικό πεζικό. Το περσικό ιππικό διέσχισε το ελληνικό μέτωπο άλλα αντί να στραφει και να επιτεθεί στις απροστάτευτες πτέρυγες του ελληνικού στρατού, συνέχισε την έφοδο του στα μετόπισθεν για να λεηλατήσει τα εφόδια και να σκοτώσει τους συνοδούς του στρατοπέδου.

Ο Αλέξανδρος αγνόησε τα μετόπισθεν του και επιτέθηκε  στο κενό που άφησαν οι Πέρσες ιππείς, ενώ ταυτοχρόνως έστρεψε τις εφεδρείες του εναντίον των ανυπεράσπιστων περσικών πτερύγων. Η τακτική του ήταν υπέρτερη, αλλά ο μεγάλος αριθμός των Περσών καθυστέρησε μια γρήγορη ελληνική νίκη. Οι Πέρσες άντεξαν μέχρι τη στιγμή που είδαν τον Αλέξανδρο να διασπά το κέντρο τους και να πλησιάζει τον Δαρείο με το επιτελείο του. Όταν υποχώρησε ο Δαρείος, ο στρατός του, αν και εξακολουθούσε να υπερέχει σε αριθμό, διασπάστηκε και τράπηκε σε φυγή. Το ελληνικό ιππικό καταδίωξε και σκότωσε πολλούς Πέρσες που έφευγαν πανικόβλητοι. Ο Δαρείος διέφυγε, άλλα ένα πολύ μεγάλο μέρος των στρατιωτών του είχαν σκοτωθεί. Οι εκτιμήσει; για τις περσικές απώλειες ποικίλουν μεταξύ 40.000 και 100.000 ανδρών. Οι ελληνικές απώλειες δεν ξεπέρασαν τους 500 στρατιώτες.

Ο Αλέξανδρος και ο στρατός του κατέλαβαν σύντομα τις μεγάλες περσικές πόλεις, ενώ ο Δαρείος δολοφονήθηκε από κάποιο μέλος της κυβέρνησης του. Ο Αλέξανδρος δεν σταμάτησε την επίθεση του εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας, αλλά συνέχισε προς την Κασπία θάλασσα και κατέλαβε όλες τις πε-ριοχές μέχρι τη βόρεια Ινδία. Κανένας στρατός δεν μπορούσε να τον σταματήσει εκτός από τον δικό του. Μετά από οκτώ χρόνια συνεχούς πολέμου, οι στρατηγοί του τον έπεισαν να γυρίσει στην πατρίδα. Καθ' οδόν, παρά τους ισχυρισμούς περί θεϊκής καταγωγής, ο Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία μόλις 33 ετών, πιθανόν απο ελονοσία σε συνδυασμό με άφθονη οινοποσία.

Με δεδομένο τον χρόνο προετοιμασίας και τους συντριπτικά ανώτερους αριθμούς δυνάμεων, ο Δαρείος θα μπορούσε ίσως να νικήσει τους Έλληνες στα Αρβηλα-Γαυγάμηλα. Ο αποφασιστικός παράγων, όμως, δεν ήταν οι αριθμοί ή ο χρόνος, αλλά η ηγεσία. Ο Αλέξανδρος ήταν απλώς, καλύτερος στρατηγός. Πιθανόν μια περσική νίκη ή ακόμη σημαντικότερο, ο θάνατος του Αλεξάνδρου στο πεδίο της μάχης να είχαν αλλάξει το μέλλον του κόσμου. Αντιθέτως, όμως, ο Αλέξανδρος χρησιμοποίησε τη νίκη του σαν κομβικό σημείο για την ένωση Ανατολής και Δύσης. Η μάχη το έδωσε τη δυνατότητα να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό σε τεράστιες περιοχές, ενώ παραλλήλως ίδρυσε πάνω από είκοσι πόλεις που έγιναν τοπικά εμπορικά και πολιτιστικά κέντρα.

Τα Αρβηλα-Γαυγάμηλα επηρέασαν επίσης άλλους στρατιωτικούς ηγέτες, οι οποίοι υιοθέτησαν την ελληνική τακτική που είχε νικήσει κατά πολύ περισσότερους εχθρούς. Αυτές οι μέθοδοι στρατιωτικών επιχειρήσεων επηρέασαν σημαντικά τους ηγέτες της μελλοντικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έδωσαν επί σης έμπνευση και γνώσεις για τις ναπολεόντειες κατακτήσεις περισσότερο από 20 αιώνες αργότερα

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/i-mahi-sta-gaygamila-etsi-o-megas-alexandros-allaxe-ton-kosmo

 

Πτώση αεροσκάφους - Μαρτυρία σοκ: Ο συγκυβερνήτης έψαχνε τον πιλότο στα συντρίμμια

Μια συγκλονιστική μαρτυρία για τα όσα αντίκρισε στον τόπο συντριβής του διθέσιου εκπαιδευτικού αεροσκάφους Τ-2 Buckeye της Πολεμικής Αεροπορίας δίνει κάτοικος του χωριού Κολλίνες Αρκαδίας, ο οποίος βρέθηκε στον τόπο του αεροπορικού δυστυχήματος.

Σύμφωνα με πληροφορίες από το arcadiaportal.gr, ο ίδιος βρέθηκε στο σημείο της συντριβής από την πρώτη στιγμή, αντικρίζοντας ένα τραγικό θέαμα. «Είδαμε τον συγκυβερνήτη να είναι καλά στην υγεία του, αλλά τρομοκρατημένος να ψάχνει τον συνάδελφό του στα συντρίμμια», δήλωσε ο κάτοικος των Κολλίνων Αρκαδίας, κάνοντας λόγο για «τραγικό συμβάν».

«Είμαι σοκαρισμένος από την εικόνα, μιας και βρέθηκα στο σημείο της συντριβής, δεν έχει απομείνει τίποτα παρά μόνο ένα αλεξίπτωτο», είπε, από την πλευρά του ο Αντιπεριφερειάρχης Αρκαδίας, Βαγγέλης Γιαννακούρας, που βρέθηκε κι εκείνος στο σημείο του τραγικού αεροπορικού δυστυχήματος.

«Από τα ευρήματα που είδα, ο πιλότος είναι νεκρός, από το αεροσκάφος δεν έχει απομείνει τίποτα, μόνο μικρά κομματάκια, και από ό,τι είδα κρατούσε το πηδάλιο, δεν είχε προλάβει να εκτοξευτεί και έπεσε στη χαράδρα. Η διαφορά των 40 δευτερολέπτων στην ώρα εκτόξευσης των κυβερνητών ίσως να απέβη μοιραία για τον κυβερνήτη», δήλωσε ο κ. Γιαννακούρας.

Όπως πρόσθεσε ο ίδιος «ευτυχώς δεν ξέσπασε πυρκαγιά, μιας και μετά τη συντριβή υπήρξε ανάφλεξη, αλλά τη στιγμή εκείνη έβρεχε καταρρακτωδώς και έσβησε η φωτιά, γιατί διαφορετικά θα είχαμε και άλλο κακό στην περιοχή, αφού είναι μια δασώδης περιοχή και δυσπρόσιτη».

Οι ομάδες έρευνας και διάσωσης της Πολεμικής Αεροπορίας περισυνέλεξαν νεκρό τον χειριστή του διθέσιου εκπαιδευτικού αεροσκάφους, περίπου μιάμιση ώρα μετά την πτώση του Τ-2.

Πρόκειται για τον κυβερνήτη επισμηναγό, Νικόλαο Βασιλείου, ο οποίος είναι πατέρας δυο παιδιών. Οι δύο ιπτάμενοι, σύμφωνα με το γενικό επιτελείο αεροπορίας, ήταν μεγάλης πτητικής εμπειρίας, με γενικό σύνολο περίπου 2.500 ωρών.

Οι δύο χειριστές του εκπαιδευτικού αεροσκάφους χρησιμοποίησαν το μηχανισμό αυτόματης εκτίναξης και εγκατέλειψαν το Τ-2 προτού αυτό συντριβεί.

Για λόγους ασφαλείας, τα δύο καθίσματα εκτινάσσονται με μικρή χρονική διαφορά προς διαφορετικές κατευθύνσεις.

ΑΘΑΝΑΤΟΣ ΑΕΤΕ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ!

Υπενθυμίζεται ότι με εντολή του υπουργού Εθνικής Άμυνας, Πάνου Καμμένου, αμέσως μετά το αεροπορικό δυστύχημα, κηρύχθηκε τριήμερο πένθος στην Πολεμική Αεροπορία.

Τηλεφωνική επικοινωνία του Προέδρου της Δημοκρατίας με τη σύζυγο του αδικοχαμένου πιλότου

Εξάλλου, με τη σύζυγο του επισμηναγού Νικολάου Βασιλείου, επικοινώνησε τηλεφωνικά το απόγευμα της Τρίτης (28/08) ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος.

Κατά την επικοινωνία που είχαν, ο κ. Παυλόπουλος της εξέφρασε τη βαθύτατη οδύνη του για την απώλεια του κυβερνήτη κατά την επιτέλεση του εθνικού καθήκοντος και την διαβεβαίωσε ότι η Πολιτεία θα πράξει το καθήκον της στο ακέραιο. 

Πότε θα γίνει η κηδεία του Νικόλαου Βασιλείου

Μέχρι στιγμής, ανακοίνωση σχετικά με την κηδεία του επισμηναγού δεν έχει ακόμη εκδοθεί. 

Προηγείται η νεκροψία-νεκροτομή και αμέσως μετά η οικογένειά του θα παραλάβει τη σορό του. Σε κάθε περίπτωση, ο αδικοχαμένος επισμηναγός αναμένεται να ταφεί στο χωριό του, τους Ζάρακες Εύβοια.

πηγή http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/aeroporia/709053_ptosi-aeroskafoys-martyria-sok-o-sygkyvernitis-epsahne-ton-piloto

Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεσθημανή

Ο τάφος της Παναγίας που είναι γνωστός και ως <Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεσθημανή>, αποτελεί για τους Χριστιανούς και δη τους Ορθόδοξους ένα από τα σπουδαιότερα προσκυνήματα. Σύμφωνα με την θρησκευτική μας παράδοση, η Παναγία πέθανε δέκα χρόνια μετά τη Σταύρωση του Ιησού Χριστού και τάφηκε στην Ιερουσαλήμ και πιο συγκεκριμένα στην Γεθσημανή.

Γνωρίζουμε από την Ιερή Παράδοση του Χριστιανισμού ότι η Παναγία πέθανε από φυσικό θάνατο και όχι κάποια άλλα αίτια. Κατόπιν - σύμφωνα πάντα με την Ιερά Παράδοση - η ψυχή της Θεομήτορος παραλήφθηκε από τον Ιησού Χριστό ενώ και το σώμα της αναστήθηκε την τρίτη ημέρα μετά από την κοίμηση της. Οπότε η Παναγία - κατ' εξαίρεσιν των γνωστών φυσικών κανόνων - παραμένει ζώσα, ψυχή τε και σώματι στον Ουρανό και στην Γη.

Σύμφωνα με τις επικρατούσες Χριστιανικές λαϊκές παραδόσεις, όταν ανοίχθηκε ο τάφος της Παναγίας, αρκετά χρόνια μετά την Κοίμηση της, στο μνήμα βρέθηκε μονάχα το σάβανο της, ενώ κατ' άλλες αναφορές μόνο η Τίμια Ζώνη της.

Να σημειώσουμε εδώ ότι όχι μόνον οι Ορθόδοξοι αλλά και οι Ρωμαιοκαθολικοί πιστεύουν ότι η Παναγία ανήλθε στον ουρανό ψυχή τε και σώματι, μέσω της θείας Ανάληψης.

Ασφαλώς για τους Πιστούς και γνωρίζοντες όλα όσα αναφέρουμε παραπάνω δεν είναι απλές εικασίες και δοξασίες αλλά μια πραγματικότητα, καθώς η Παναγία είναι πανταχού παρούσα, αρκεί βέβαια να την επικαλεστεί κάποιος και να την αναζητήσει. Ο Τριαδικός Θεός μας, ως Δημιουργός των πάντων, είναι ο μόνος που μπορεί να παρακάμψει οποιονδήποτε γνωστό σε εμάς τους θνητούς, φυσικό κανόνα.

Πληροφορίες σχετικά με το Μνήμα της Παναγίας

Πάνω και γύρω απ' τον τάφο έχει κτιστεί μια εκκλησία που τον περιβάλλει και τον προστατεύει - ο τάφος βρίσκεται σε μια υπόγεια βραχώδης σπηλιά - και στην είσοδό της βρίσκεται μια πλατιά καθοδική σκάλα που χρονολογείται τουλάχιστον από τον 12ο μΧ αιώνα. Στην αριστερή πλευρά της σκάλας υπάρχει το παρεκκλήσι του Αγίου Ιωσήφ, του συντρόφου της Μαρίας, ενώ στα δεξιά υπάρχει το παρεκκλήσι των γονέων της Παναγίας, του Ιωακείμ και της Άννας, εμπεριέχοντας επίσης τον τάφο της Βασίλισσας Μελισσάνθης της Ιερουσαλήμ.

Στην ανατολική πλευρά του εκκλησίας βρίσκεται το παρεκκλήσι του Τάφου της Παναγίας. Στην δυτική πλευρά υπάρχει επιπλέον μια Κοπτική εκκλησία.

Η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ιερουσαλήμ και το Αρμενικό Πατριαρχείο της αποστολικής εκκλησίας των Αρμενίων της Ιερουσαλήμ έχουν υπό τον έλεγχο τους το ιερό του ναού, ενώ οι Σύριοι, οι Κόπτες, οι Αιθίοπες και άλλες εκκλησίες χριστιανών διατηρούν ορισμένα αλλά περιορισμένα δικαιώματα επί του ναού.

Ο ναός είναι από τα παλαιότερα χριστιανικά χτίσματα της Ιερουσαλήμ, που κατασκευάστηκε υπό τις εντολές και την εποπτεία της Αγίας Ελένης το 326 μ.Χ. προς τιμήν της Κοιμήσεως Θεοτόκου και βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της Γης. Εκ πρώτης όψεως διακρίνει κανείς μια ταπεινότητα στον χώρο και στην ίδια την κατασκευή, ωστόσο όταν εισέρχεται στο εσωτερικό του ο κάθε πιστός αισθάνεται μια ιδιαίτερη και ξεχωριστή αρχοντιά και μεγαλοσύνη. 

Άλλωστε κάθε τι θεϊκό έχει μια αξεπέραστη φυσική και εκστατική μεγαλοπρέπεια, πολλές φορές μάλιστα μέσα από την απλότητα και την ταπεινότητα του.

Κλείνοντας το άρθρο θα αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στην Γεσθημανή έχει ορισθεί να γίνει η θεϊκή κρίση κατά την Δευτέρα Παρουσία του Ιησού Χριστού.

Πηγή: Δίκτυο συνεργαζόμενων Blogers

Για ποιο λόγο οι Ένοπλες Δυνάμεις τιμούν την Παναγία ως Υπερμάχο Στρατηγό;

 

Ο Μήνας Αύγουστος είναι γνωστός και ως μήνας της Παναγίας γιατί στις δεκαπέντε του τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό.

Στις  15 Αυγούστου, τιμάται με λαμπρότητα η Κοίμηση της Θεοτόκου. Η ημέρα δηλαδή, κατά την οποία η Παναγία μας εγκατέλειψε, ως άνθρωπος, αυτή τη ζωή και ετάφη στη Γεσθημανή από τους Αγίους Αποστόλους.

Η λέξη κοίμηση χρησιμοποιείται στην εκκλησιαστική γλώσσα ως δηλωτική του θανάτου, όχι μόνο για τους αγίους αλλά για κάθε χριστιανό. Διότι, σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία που θεμελιώνεται στην Ανάσταση του Χριστού, ο θάνατος έχει νικηθεί και δεν έχει εξουσία επί των ανθρώπων…

Αν λοιπόν αυτά ισχύουν για κάθε πιστό, πολύ περισσότερο ισχύουν για τη Μητέρα του Θεού, η Κοίμηση της οποίας ονομάζεται στην υμνολογία και μετάσταση, δηλαδή μετακίνηση από ένα τόπο σε άλλο. Και πραγματικά, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο υμνογράφος, μετέστη προς την ζωήν μήτηρ υπάρχουσα της ζωής.

Μετέβη δηλαδή στην αληθινή ζωή, κοντά στον Υιό της, διότι δεν θα μπορούσε να παραμείνει στο θάνατο αυτή που γέννησε τη ζωή. Το γεγονός αυτό επαληθεύτηκε ιστορικά με τη μη εύρεση της σορού της Παναγίας στον τάφο…»

«Το Ελληνορθόδοξο έθνος μας και οι ένοπλες δυνάμεις του, τιμούν την Θεοτόκο ως Υπερμάχο Στρατηγό γιατί σε αμέτρητες περιπτώσεις αποδείχθηκε προστάτις και σωτήρας μας. Το γνωστό κοντάκιο του Ακαθίστου Ύμνου αλλά και πλήθος αφιερωμάτων σε εικόνες της Παναγίας…είναι αδιάψευστοι μάρτυρες αυτού του γεγονότος.

Αξίζει ειδικά να τονίσουμε πως αυτό ακόμη το λάβαρο της επανάστασης, που υψώθηκε στην Αγία Λαύρα το 1821, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά κεντητή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Για να δηλώσει ασφαλώς ότι όπως εκείνη η Κοίμηση προμήνυε την αληθινή ζωή έτσι και το υπόδουλο έθνος θα αποκτούσε την ελευθερία του…»

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/905941_gia-poio-logo-oi-enoples-dynameis-timoyn-tin-panagia-os-ypermaho-stratigo

Η μάχη του ποταμού Υδάσπη με νικητή τον Μέγα Αλέξανδρο

31.7.326 π.χ.

Η μάχη του ποταμού Υδάσπη με νικητή τον Μέγα Αλέξανδρο!
Το τέχνασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου 
της μέγιστης στρατηγικής ευφυίας όλων των εποχών

Μετά τη νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί των τελευταίων δυνάμεων της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών το 328 π.Χ. ξεκίνησε η εκστρατεία του για την επέκταση της αυτοκρατορίας του πέρα από τα τότε όρια της Περσίας, προς την Ινδία. Μέρη άγνωστα αλλά και ελκυστικά στο μυαλό του στρατηλάτη. Μέρη που ο στρατός των Μακεδόνων θα ερχόταν αντιμέτωπος με έναν στρατό που δεν είχε αντιμετωπίσει ξανά και μία πολεμική μηχανή με πλάσματα που προκαλούσαν τρόμο.

Προχωρώντας μετά τα σύνορα του σημερινού Αφγανιστάν με το Πακιστάν ο Αλέξανδρος συμμάχησε με τον βασιλιά Ταξίλη του ινδικού βασιλείου των Τάξιλα απέναντι στον γείτονα βασιλιά και φιλόδοξο ηγέτη Πώρο. Ο Πώρος ήταν άρχοντας της περιοχή του ποταμού Υδάσπη. Η σημερινή ονομασία του ποταμού είναι Τζέλουμ και μιλάμε για έναν παραπόταμο του Ινδού ποταμού της περιοχής της τότε Πενταποταμίας, σημερινής Παντζαμπ του Πακιστάν.

Σε εκείνη την επίπεδη αμμώδη πεδιάδα χωρίς λάσπη θα γινόταν μία από τις πιο «βρώμικες» και βίαιες μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όπου οι άνθρωποι και τα ζώα που ενεπλάκησαν θα βρίσκονταν σε ένα μακελειό άνευ προηγουμένου όπου τελικά θα έβρισκε νικητή των Μακεδόνα βασιλιά. Με τεράστιο κόστος ωστόσο σε υλικά και ανθρώπινο δυναμικό.

Η μάχη του Υδάσπη έμεινε στην ιστορία, εκτός από το μαεστρικό τακτικό σχέδιο του Αλέξανδρου που νίκησε τον στρατό του Πώρου και τις πολεμικές μηχανές του, τους ελέφαντες του πολέμου, έμεινε αξέχαστη για την σκληρότητά της στο πεδίο της μάχης. Και αυτό θα είναι, κυρίως, το θέμα αυτού του κειμένου.

Η φονική μηχανή του Πώρου
Το 326 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στα Τάξιλα. Εντυπωσιακή και μεγάλη πόλη όπου εκεί ήρθαν για πρώτη σε επαφή με τον ινδικό πολιτισμό. Εκεί οι δυνάμεις από τις γύρω περιοχές έφτασαν αμέσως για να δηλώσουν υποταγή στον Αλέξανδρο και να τον ενημερώσουν για το τι επρόκειτο να αντιμετωπίσει από το στρατόπεδο του Πώρου.

Από την πρώτη στιγμή κατάλαβε ότι είχε να αντιμετωπίσει έναν σκληροτράχηλο στρατό και μία πολεμική μηχανή που προκαλούσαν δέος. Ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στον Υδάσπη αφού πρώτα κατατρόπωσε τον ανιψιό του Πώρου.

Ο στρατός του Μακεδόνα βασιλιά σύμφωνα με τον Αρριανό είχε 23.000 πεζούς και 8.500 ιππείς. Στην απέναντι όχθη είχε παραταχθεί ο στρατός του Πώρου: 30.000 πεζοί, 4.000 ιππείς, 300 άρματα και 200 ελέφαντες. Οι ελέφαντες του Πώρου θύμιζαν πύργους σε τείχη τειχών, κατά τον Διόδωρο και τον Πολύαινο.

Μετά από ένα έξυπνο τέχνασμα, ο Αλέξανδρος κατάφερε να ξεγελάσει τις αμυντικές γραμμές του Πώρου, να βρει το ευάλωτο σημείο του ποταμού και να περάσει απέναντι. Μετά από μία σχετικά σύντομη μάχη με την εμπροσθοφυλακή του Πώρου της οποίας ηγούταν ο γιος του, ο Αλέξανδρος πέρασε προς τον στρατό του βασιλιά.

Οι ελέφαντες, τα άρματα και τα τόξα του Πώρου προξενούσαν δέος. Τα τόξα μάλιστα ήταν τόσο μεγάλα που έπρεπε να είναι στηριγμένα στο έδαφος.

Η σφαγή του Υδάσπη
Η μάχη δόθηκε πιθανότατα πριν το μεσημέρι, σε πεδιάδα που βρισκόταν 5-6 χιλιόμετρα ανατολικά από το στρατόπεδο του Πώρου. Η τοποθεσία είχε επιλεχθεί από τον Ινδό βασιλιά και ήταν ένα ανοικτό μέρος όπου οι δυσκίνητοι ελέφαντες και το ιππικό θα μπορούσαν να ελιχθούν με άνεση.

Το κεντρικό μέτωπο του Πώρου είχε παραταχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε σε μήκος να φτάνει τα 4 χιλιόμετρα. Κάθε τριάντα μέτρα είχε τοποθετηθεί και ένας ελέφαντας. Σε κάθε πτέρυγα τοποθέτησε αρχικά ένα πλευρικό σώμα πεζικού και κατόπιν το ιππικό του με μια Ίλη αρμάτων να τα καλύπτει. Ο στρατός του Πώρου ήταν εντυπωσιακός.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήξερε ότι έπρεπε πρώτα να γίνει εκτεταμένη αναγνώριση της διάταξης του αντιπάλου του. Όταν αυτό έγινε κράτησε τις δυνάμεις του προσεκτικά κρυμμένες πίσω από δέντρα. Επίσης αντιλήφθηκε όταν μία κατά μέτωπο επίθεση θα ήταν άχρηστη και καταστροφική. Τα άλογα θα τρομοκρατούνταν από τους ελέφαντες κάτι που θα αποτελούσε ντεσαβαντάζ στην προσπάθεια επικράτησης.

Αν η φάλαγγα επρόκειτο να συγκρουστεί με το κέντρο του Πώρου, έπρεπε πρώτα να εξοντωθεί το ινδικό ιππικό. Κάτι που έγινε όταν μετά από έναν δαιμόνιο ελιγμό κατατρόπωσε σφαγιάζοντας αρχικά το ιππικό και τους στρατιώτες που χειρίζονταν τα άρματα.

Οι Ινδοί οπισθοχώρησαν για να προστατευτούν πίσω από τους ελέφαντες. Τότε ο Αλέξανδρος είχε όλη την ευχέρεια να επιτεθεί στο κέντρο της διάταξης του Πώρου.

Μια από τις πιο βρώμικες μάχες της ιστορίας
Οι ελέφαντες εξημερώθηκαν από τους ανθρώπους και χρησιμοποιήθηκαν όπως και τα άλογα ως ζώα έλξης. Οι άνθρωποι ωστόσο κατάλαβαν σχετικά νωρίς ότι η φυσική δύναμη των ελεφάντων μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για πολεμικούς σκοπούς.

Στην Ινδία οι πολεμικοί ελέφαντες εξελίχτηκαν στο μέτρο σύγκρισης της πολεμικής και οικονομικής ισχύος του κάθε βασιλείου αλλά και στο βασικό πολεμικό υλικό των στρατών. Τα άρματα μάχης της εποχής.

Στα Γαυγάμηλα το 331 π.Χ. ο στρατός του Δαρείου Γ’ διέθετε και 15 ινδικούς ελέφαντες, τους οποίους όμως δεν χρησιμοποίησε στη μάχη. Στη μάχη του Υδάσπη όμως ο Αλέξανδρος βρέθηκε αντιμέτωπος με 200 εκπαιδευμένους ασιατικούς πολεμικούς ελέφαντες.

Ο Μέγας Αλέξανδρος βρέθηκε μπροστά στο πρόβλημα να αντιμετωπίσει τα τεράστια ζώα. Ο τρόπος που βρήκε ήταν μεν αποτελεσματικός (και εν τέλει νικηφόρος αφού επικράτησε του Πώρου παρότι υστερούσε αριθμητικά) αλλά κατέληξε σε μία κτηνωδία άνευ προηγουμένου που δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε τον μακεδονικό στρατό.

Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό και βασιζόταν στο γεγονός ότι το ζώο αντιδρούσε με βάσει το ένστικτό του και συνήθως τρεπόταν σε φυγή, ποδοπατώντας αδιακρίτως εχθρούς και φίλους: Οι τοξότες θα περικύκλωναν τα θηρία και θα προσπαθούσαν να εξουδετερώσουν τους οδηγούς. Μετά με ακόντια και λόγχες θα χτύπαγαν τα ευάλωτα σημεία του σώματός τους. Έπειτα το πεζικό θα εξαπέλυε την τελική επίθεση κόβοντας μέρη από το σώμα των ελεφάντων όπως τα πόδια τους ή τις προβοσκίδες τους.

Όπως είναι λογικό τα ζώα εξαγριώθηκαν και τρομοκρατήθηκαν. Οι σκηνές που ακολούθησαν φέρνουν στο μυαλό τον Ντε Λα Κρουά ή τον Καραβάτζιο.

Κατακρεουργημένα ζώα είτε πατούσαν και συνέθλιβαν τους πεζικάριους και των δύο στρατών, είτε σωριάζονταν στο έδαφος ρίχνοντας τους τόνους του σώματός τους πάνω στους στρατιώτες.

Άλλους τους έπιαναν με τις προβοσκίδες τους και τους εκσφενδόνιζαν μέτρα μακριά ή τους διέλυαν με δύναμη στο έδαφος. Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν «σούβλιζαν» με τους χαυλιόδοντές τους όποιον έβρισκαν στον δρόμο τους. Ενώ αναφορές που κάνουν το σκηνικό της μάχης ακόμα πιο γκροτέσκο μιλούν για ακούσια αφόδευση των τεράστιων ζώων την ώρα που τασκότωναν.

Φανταστείτε το σκηνικό της μάχης όταν πια ο Πώρος συνελήφθη: Χιλιάδες νεκροί, τραυματίες ακρωτηριασμένοι, ανθρώπινα σώματα παραμορφωμένα από τα χτυπήματα των ελεφάντων, άλογα και ελέφαντες κατακρεουργημένα και μεγάλες ποσότητες κοπράνων από τα θηρία που πέθαιναν με φρικτό τρόπο.

Η μάχη βρήκε νικητή τον Μέγα Αλέξανδρο αλλά με απώλειες περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Αρριανός και Διόδωρος διαφωνούν όσον αφορά τις απώλειες του μακεδονικού στρατοπέδου. Ο πρώτος μιλά για 310 νεκρούς ενώ ο δεύτερος για πάνω από 1.000. Ωστόσο η πιο σημαντική απώλεια της μάχης ήταν ο Βουκεφάλας το αγαπημένο άλογο του Αλέξανδρου, ο οποίος τραυματισμένος και εξαντλημένος πέθανε λίγο καιρό μετά.

Ο στρατός του Πώρου κατατροπώθηκε οι νεκροί των Ινδών εκτιμώνται ανάμεσα σε 12.000 μέχρι 23.000. Σκοτώθηκαν οι δύο γιοι του Πώρου, όλοι οι στρατηγοί και οι ιππάρχες, όλοι οι οδηγοί των ελεφάντων και των αρμάτων, τα οποία καταστράφηκαν όλα, ενώ όσοι ελέφαντες επιβίωσαν, πιάστηκαν, αιχμαλωτίστηκαν. Ο αριθμός των νεκρών κατά τον Διόδωρο ανέρχεται σε 120 ενώ 80 αιχμαλωτίστηκαν για να χρησιμοποιηθούν στο στρατό του Μακεδόνα στρατηλάτη.

πηγή διαδίκτυο