Ίμια: Το Νόημα της Θυσίας των Πεσόντων Αξιωματικών του ΠΝ

Στα Ίμια φύτρωσε η δάφνη, έλαμψε το φως.
Πιάστηκαν αγκαλιά η Ελλάδα και η θυσία.
Στα Ίμια έγινε αδελφός
θάνατος και η αθανασία.

Του Αντγου ε.α. Ιωάννη Κρασά

Την 31η Ιαν. 1996, στις 05:01 ελικόπτερο του ΠΝ, υπό δυνατή βροχή, ισχυρό άνεμο και χαμηλή ορατότητα, απογειώθηκε ελικόπτερο από την φρεγάτα Ναβαρίνο, για τον εντοπισμό των Τούρκων καταδρομέων που είχαν αποβιβασθεί λίγες ώρες πριν στην βραχονησίδα των Δυτικών Ιμίων. Στις 04:50 επαληθεύθηκε η παρουσία Τούρκων καταδρομέων στα Δυτικά Ίμια. Την 05:01 πρωινή το ελικόπτερο κατέπεσε στη θάλασσα με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του κυβερνήτου Υποπλοιάρχου Χριστοδούλου Καραθανάση, του συγκυβερνήτου Υποπλοιάρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του χειριστού ραντάρ Αρχικελευστού Έκτορος Γιαλοψού.

Το Καθήκον
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης 35 χρ. από τον Παπάγο, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος 32 χρ από την Λάγια της Μάνης και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός 30 χρ. από τον Αφιώνα της Κέρκυρας υπηρέτησαν την πατρίδα με ήθος και εντιμότητα και επιβεβαίωσαν με την θυσία τους την προσήλωση στα υψηλότερα ανθρώπινα ιδανικά. Η πράξη τους τυγχάνει της αναγνωρίσεως όλων των λαών ανά τους αιώνες και αποτελεί τον ορισμό του στρατιωτικού καθήκοντος. Η θυσία για την πατρίδα δεν συνιστά καθήκον ή προνόμιο μόνο των στρατιωτικών. Ο πόλεμος πρωτίστως αποτελεί αγώνα ηθικών δυνάμεων και ψυχικής αντοχής τον οποίον διεξάγει ολόκληρο το έθνος και όχι μόνο οι ένοπλες δυνάμεις. Οι στρατιωτικοί όμως επιλέγουν σαν αντικείμενο ενασχολήσεως να προετοιμάζουν τους εαυτούς και τους άνδρες τους, να προσφέρουν τη ζωής τους για την υπεράσπιση της πατρίδος. Ο Στρατηγός Μακ Άρθουρ στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο Ουέστ Πόιντ, στην Σχολή Αξιωματικών του Στρατού των ΗΠΑ, δυο χρόνια πριν το θάνατο του είπε: «Το δικό σας είναι το επάγγελμα των όπλων, της θελήσεως για νίκη, της βεβαίας γνώσεως ότι στο πόλεμο δεν υπάρχει υποκατάστατο της νίκης, ότι αν χάσετε το Έθνος θα καταστραφεί, ότι η μεγαλύτερη εμμονή της δημόσιας υπηρεσίας σας πρέπει να είναι το Καθήκον, η Τιμή και η Πατρίδα». 

Η Σημαία
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός τήρησαν μέχρι κεραίας τον όρκο τους: «Να υπερασπίζονται μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος τους τις σημαίες, να μην τις εγκαταλείπουν μηδέ να αποχωρίζονται ποτέ απ’ αυτές». Οι σημαίες έχουν καθαγιασθεί από το τίμιο αίμα όλων εκείνων των Ελλήνων που θυσίασαν την ζωή τους, κατά τους αγώνες του ΄Έθνους. Όσο οι σημαίες κυματίζουν η καρδιά του έθνους θα πάλλεται. Οι σημαίες αναπεπταμένες αποδεικνύουν την ύπαρξη εθνικής κυριαρχίας και ελευθερίας. 

Αυτοί που έχουν την αρμοδιότητα της λήψεως των αποφάσεων, οφείλουν να έχουν κατά νου ότι, με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους έναντι του έθνους, του ελληνικού λαού και της ιστορίας, από την αδέκαστη κρίση της οποίας δεν εξαιρείται ουδείς. Οι ηγέτες όμως πρέπει να αποδεικνύονται αντάξιοι αυτών που ηγούνται. 
Ο ηγέτης αποτελεί την πηγή για να παίρνεις θάρρος, όταν το έχεις χάσει, να ξαναβρίσκεις την πίστη σου, όταν δεν ξέρεις που να στηριχθείς, να βρίσκεις την ελπίδα, όταν βρίσκεσαι σε απόγνωση. 
Οι μεγάλοι ηγέτες δεν ζητούν από τους άνδρες τους να προχωρήσουν εμπρός επικαλούμενοι υψηλά ιδανικά, απλώς προχωρούν πρώτοι και οι υπόλοιποι τους ακολουθούν. 
Εις το σχολείο της θυσίας το μόνο μάθημα που διδάσκεται είναι αυτό του παραδείγματος. Η αναγνώριση του αρχηγού δεν επιβάλλεται, αλλά κερδίζεται. Για να την κερδίσεις όμως πρέπει να είσαι και εσύ φτιαγμένος από το ίδιο μέταλλο των γενναίων, αυτών που υπερνικούν τον φόβο του θανάτου. 
Η αθανασία δυστυχώς έχει ανάγκη από ένα πρόωρο τέλος. 

Τα τρία γενναία παλληκάρια μας έφυγαν νωρίς για τα Ιλίσια πεδία, για την χώρα των αθανάτων και των ενάρετών σύμφωνα με τους αρχαίους προγόνους μας.

Ο Ηρωισμός 
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός έδειξαν σε όλους τους Έλληνες, για το τι μπορείς να πετύχεις, ποιος πρέπει να είσαι και τι οφείλεις να πράττεις. Υπάρχουν αρκετοί που τις έννοιες του καθήκοντος προς την πατρίδα, το ήθος και την αρετή τις θεωρούν ξεπερασμένες, αστείες και ενδεχομένως επικίνδυνες. 

Οι έννοιες αυτές όμως διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και σου δίνουν δύναμη να υπερνικήσεις τους φόβους σου και να και να κερδίσεις την αθανασία. Η ιστορία εκφράζεται με το φρόνημα των μεγάλων στιγμών και για να γραφεί απαιτείται μια στιγμή υπερβάσεως των ανθρωπίνων αδυναμιών. 

Η αποδοχή αυτών των αρετών δημιουργούν μια στάση ζωής, όπως την περιέγραψε με ενάργεια ο μάρτυρας του Μακεδονικού Αγώνος, Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Παύλος Μελάς: 

«Άνδρες που περπατούν στην ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν».

Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός είναι ήρωες και οι ήρωες δεν ηττώνται, νίκη δεν είναι απλώς να νικάς, νίκη είναι να αντιστέκεσαι και να πέφτεις. 
Νικητές είναι μόνο οι εθελοντές του θανάτου, αυτοί που έχουν την δύναμη να τον αντικρύζουν κατάματα. Ο ηρωισμός αποτελεί την δύναμη που μπορεί να διασπάσει τον πυρήνα της ψυχής και να απελευθερώσει την ηθική ενέργεια που απαιτείται ώστε να γίνουν τα αδύνατα δυνατά. 

Οι πεσόντες απέδειξαν ότι υπάρχουν Έλληνες που δεν έχουν χάσει τις ψυχικές τους δυνάμεις και κρατούν ακόμα ζωντανή την ηρωική ελληνική ψυχή, η οποία σφυρηλατήθηκε εδώ και αιώνες, μέσα στα πονεμένα σπλάχνα της φυλής μας. Ο ελληνικός ηρωισμός έδινε πάντα στο τέλος την λύση στις τραγωδίες μας. Τότε μόνο θα μας θα μας υπολογίσουν όταν καταλάβουν ότι είμαστε αποφασισμένοι για όλα, όταν αποδεχθούμε ότι προ της σωτηρίας της πατρίδος δεν υπάρχει όριο προσφοράς. 

Ο ανδρείος κερδίζει την εκτίμηση και τον σεβασμό, ενώ ο δειλός εισπράττει την περιφρόνηση και τον οίκτο. 

Η Αθανασία
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, 
ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος 
και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός 
εξασφάλισαν αιώνια δόξα και έλαβαν την θέση που τους αρμόζει στο πάνθεο των Ελλήνων ηρώων.

 Ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο τον οποίο εκφώνησε για να τιμήσει τους νεκρούς του δευτέρου έτους του Πελοποννησιακού πολέμου, χαρακτήρισε τον θάνατο για την υπεράσπιση της πατρίδος ως τον πιο τιμητικό. 

Εάν κλείσουμε για μια στιγμή τα μάτια μας, θα δούμε τους ήρωες μας να πορεύονται σε μια ατέλειωτη σειρά μαζί με άλλουςΈλληνες πολεμιστές. Οι στολές και τα όπλα μπορεί να διαφέρουν, το πιστεύω τους όμως είναι πάντοτε ένα. Υπέρτατο καθήκον η σωτηρία της πατρίδος.

πηγή http://www.onalert.gr/stories/to-nohma-ths-8ysias-pesontwn-sta-imia/62660

ΙΜΙΑ 1996: Το απόρρητο τηλεγράφημα της ΕΥΠ από την Αλεξανδρούπολη που προέβλεπε τις εξελίξεις αλλά αγνοήθηκε

Η μερική επιστράτευση που κηρύχθηκε σε μονάδες του Έβρου χωρίς να υπάρξει προηγούμενη απόφαση του ΚΥΣΕΑ

Οι αμφισβητήσεις στην Θρακιώτικη βραχονησίδα Ζουράφα (λαδόξερα ), όπου οι τούρκοι στήνουν την επόμενη κρίση ..

Το παρασκήνιο από την δραματική νύχτα των Ιμίων, που οδήγησε στην τελευταία μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση και έφερε τις δύο χώρες στα πρόθυρα γενικευμένου πολέμου.

Πρόκειται για μια κρίσιμη περίοδο που το τελευταίο διάστημα έχει ξαναζωντανέψει: από τη μια η δημοσίευση διαφόρων βιβλίων σχετιζόμενων με τα παρασκήνια της συγκεκριμένης υπόθεσης, από την άλλη σχετικές ταινίες, κυρίως όμως οι συνεχείς διεκδικήσεις και παραβιάσεις ενόσω βρίσκεται εδώ και… χρόνια σε εξέλιξη ο περίφημος ελληνοτουρκικός διάλογος.

Βέβαια, η ιστορία της νύχτας των Ιμίων είναι πολύ πρόσφατη για να έχουμε ήδη μάθει την όλη αλήθεια (αν το μάθουμε ποτέ).

Αλλά για το πέρασμα μόλις μιας δεκαετίας από εκείνα τα σημαντικά γεγονότα, γνωρίζουμε ήδη πολλά – και σε κάθε περίπτωση, περισσότερα από όσα (νομίζαμε ότι) ξέραμε τότε. Κάποια από τα οποία χρήσιμο θα ήταν να μάθετε και εσείς, αφού αφορούν σε μεγάλο βαθμό και την περιοχή μας.

Η ΠΡΟΒΟΛΗ εδαφικών διεκδικήσεων από την πλευρά της Τουρκίας ήταν για πολλούς κεραυνός εν αιθρία. Δεν θα έπρεπε να είναι.

Τον Ιούνιο του 1991, λίγο πριν την επίσκεψη του τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους Senior σε Αθήνα και Άγκυρα, ο αρχηγός του τουρκικού στόλου ναύαρχος Ιλφάν Τινάζ είχε αμφισβητήσει ευθέως την ελληνική κυριαρχία, ισχυριζόμενος δημοσίως ότι οι βραχονησίδες του Αιγαίου δεν είναι ελληνικό έδαφος.

Αλλά ούτε και εκείνη η δήλωση ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Στα τέλη του 1989 η Τουρκία είχε χρησιμοποιήσει κατά την διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων τη βραχονησίδα Ζουράφα, στα ανατολικά της Σαμοθράκης και εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Είχε μάλιστα διαρρεύσει και σχετικούς χάρτες, αμφισβητώντας ευθέως την κυριαρχία της Ελλάδας σε μια σειρά από ακατοίκητα νησιά που δεν καταγράφονταν ονομαστικά στις σχετικές ελληνοτουρκικές αλλά και τις ελληνοϊταλικές (για τα Δωδεκάνησα) συμφωνίες.

Η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ της κρίσης ήρθε στα τέλη του 1995 και η κορύφωση στις αρχές του 1996, μέσα σε κλίμα κυβερνητικής αβεβαιότητας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Από τη μία ζούσαμε ημέρες Ωνασείου, με τον Ανδρέα Παπανδρέου να εγκαταλείπει την πρωθυπουργία και τον Κώστα Σημίτη να αναδεικνύεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ νέος πρωθυπουργός, στις 18 Ιανουαρίου.

Από την άλλη πλευρά των συνόρων, υπήρχαν εκλογές στα τέλη Δεκεμβρίου, με κανένα κόμμα να μην κερδίζει απόλυτη πλειοψηφία και την Τανσού Τσιλέρ, αν και βλέπει τρίτο το κόμμα της, να είναι πρωθυπουργός για όλες τις ώρες της μεγάλης κρίσης.

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ 29ης Ιανουαρίου ο σταθμός της ΕΥΠ στην Αλεξανδρούπολη εντοπίζει, από ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας, εντολές του τουρκικού ΓΕΝ προς δύο περιπολικά στην περιοχή των Ιμίων.

Η εντολή ήταν σαφής: να πλησιάσουν και στις δύο βραχονησίδες και να ελέγξουν αν και πού υπήρχαν έλληνες κομάντος αλλά και ελληνική σημαία.

Ο κυβερνήτης του ενός περιπολικού ρωτήθηκε μάλιστα επίμονα από το κέντρο κατά πόσο θα μπορούσε να διαπιστώσει την τακτική κατάσταση κατά την διάρκεια της νύχτας και με δεδομένες τις κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν.

Ο τούρκος αξιωματικός απάντησε ότι αυτό θα εξαρτιόταν από τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζε την ώρα που προσέγγιζε τις βραχονησίδες.

Η σχετική συνομιλία μεταφράστηκε στην Θράκη το βράδυ της 29ης Ιανουαρίου και στάλθηκε στην κεντρική υπηρεσία της ΕΥΠ το επόμενο πρωί.

Από εκεί στάλθηκε από τον απόρρητο τηλέτυπο στο κέντρο επιχειρήσεων του ΓΕΝ, ενώ αμέσως ενημερώθηκε ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος μάλιστα ζήτησε και πήρε (στις 31 Ιανουαρίου, όταν όλα είχαν πια τελειώσει) αντίγραφο του εγγράφου από τον τότε διοικητή της ΕΥΠ ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο.

Είναι προφανές ότι η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, χάρη στον σταθμό της Αλεξανδρούπολης, είχε έγκαιρα ειδοποιήσει την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για την προετοιμασία των Τούρκων, ωστόσο είναι εξίσου προφανές από τις μετέπειτα εξελίξεις ότι οι αρμόδιοι δεν έδωσαν την ανάλογη σημασία στην κρίσιμη αυτή πληροφορία.

ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ λοιπόν και φτάνουμε το πρωί της 30ης Ιανουαρίου, όταν πλέον έχουν μεταφραστεί και σταλεί τα σχετικά σήμερα στην Αθήνα ώστε να είναι όλοι ενήμεροι.

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χρήστος Λυμπέρης καλείται στο γραφείο του πρωθυπουργού στην Βουλή, όπου μετέχει σε έκτακτη σύσκεψη μαζί με τους υπουργούς Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου, Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη, Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο, Εσωτερικών Άκη Τσοχατζόπουλο και Τύπου Δημήτρη Ρέππα.

Εκεί ο ναύαρχος αναλύει επί χάρτου τα στρατιωτικά δεδομένα, όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην Θράκη (όπου υπήρχε αυξημένη ετοιμότητα).

Μάλιστα, αργά το βράδυ, πριν τα μεσάνυχτα, χωρίς προηγούμενη απόφαση του ΚΥΣΕΑ, κηρύσσεται επιστράτευση τοπικών εφεδρειών στον Έβρο και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Μέχρι και τότε παίζονταν ένα απίστευτο διπλωματικό πόκερ ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας, Τουρκίας αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών, αξιωματούχοι των οποίων με συνεχή τηλεφωνήματα προσπαθούσαν να κατευνάσουν την ένταση και να αποτρέψουν τον διαφαινόμενο πόλεμο.

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ και ενώ πλέον το ημερολόγιο δείχνει 31 Ιανουαρίου, γίνεται γνωστό ότι έχουν αποβιβαστεί τούρκοι κομάντος στην Μικρή (Δυτική) Ίμια.

Όπως αποδεικνύεται σήμερα, το γεγονός η ελληνική κυβέρνηση το πληροφορήθηκε από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και το επιβεβαίωσε από την αμερικανική πλευρά.

Προς επιβεβαίωση της ύπαρξης των τούρκων κομάντος στο νησί, απογειώθηκε ένα ελληνικό ελικόπτερο. Είναι αυτό που λίγη ώρα μετά κατέπεσε, οδηγώντας στον θάνατο τους Χρήστο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο και Έκτορα Γιαλοψό.

- Οι οικογένειες των θυμάτων ακόμα και σήμερα αμφισβητούν τα αίτια της πτώσης.

Αν και η ΕΥΠ Αλεξανδρούπολης είχε ενημερώσει, φαίνεται ότι κανένα σχέδιο δεν υπήρχε για αποτροπή πιθανής τουρκικής επιχείρησης κατάληψης της Μικρής Ίμια.

ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΙΣ ΠΕΝΤΕ τα ξημερώματα ξεκίνησε η περίφημη έκτακτη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, στο οποίο εντύπωση προκάλεσε ότι συμμετείχαν και άλλοι (μη αρμόδιοι εκ πρώτης όψεως) υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο τότε Μακεδονία-Θράκης και αργότερα πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος.

Εκεί και μόλις τότε αποφασίστηκε, έπειτα και από αμερικανικές προτάσεις και πιέσεις, η ταυτόχρονη απόσυρση ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων από την περιοχή, με ταυτόχρονη απόσυρση και της ελληνικής σημαίας από την βραχονησίδα.

Ακολούθησε, την ίδια ημέρα και μέσα σε τεταμένο κλίμα, η συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης στην Βουλή, όπου ο Κώστας Σημίτης έλαβε μεν ψήφο εμπιστοσύνης αλλά συγκέντρωσε τα πυρά σύσσωμης της αντιπολίτευσης για τον χειρισμό της κρίσης αλλά και τις μετέπειτα ευχαριστίες του στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.

ΤΑ ΙΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ αποτελούν την πιο γνωστή ελληνοτουρκική γκρίζα ζώνη.

Οι διεκδικήσεις της Άγκυρας, ωστόσο, δεν περιορίζονται μόνον εκεί.

Τον Μάιο του 1996, τρεισίμισι μήνες μετά την κρίση δηλαδή, εκδόθηκε από τις τουρκικές Στρατιωτικές Ακαδημίες εγχειρίδιο με τίτλο «Τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου, γεωγραφική-ιστορική-νομική ανασκόπηση και εισηγήσεις πολιτικής».

Σύμφωνα με αυτό, για μια σειρά από νησιά και βραχονησίδες «συνεχίζει νομικά η κυριαρχία της Τουρκίας».

Μάλιστα, υπάρχει ρητή αναφορά και για την Ζουράφα στα ανατολικά της Σαμοθράκης, που ανήκει στις αποκαλούμενες «Θρακικές Σποράδες».

Μάλιστα, συστηματικά το τελευταίο διάστημα οι Τούρκοι φαίνεται να επιχειρούν να επιβάλουν καθεστώς αμφισβήτησης στη βραχονησίδα αυτή, παρενοχλώντας τα ελληνικά αλιευτικά που την προσεγγίζουν.

Αποδείχθηκε αυτό άλλωστε πολύ πρόσφατα, μόλις γνωστοποιήθηκε στον τουρκικό Τύπο το απόρρητο σχέδιο του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου «Suga», σύμφωνα με το οποίο προβλέπονταν να βρεθεί η αφορμή για ένα ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό επεισόδιο που θα δικαιολογούσε ακόμα και τουρκική απόβαση σε αιγαιοπελαγίτικα νησιά στην συγκεκριμένη περιοχή, όπου συχνά δημιουργούνται προστριβές ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους ψαράδες.

Μάλιστα, στο παρελθόν έχει γραφτεί (χωρίς ποτέ να διαψευστεί) ότι ενίοτε το ελληνικό Λιμενικό Σώμα, εκτελώντας πολιτικές εντολές, «συνιστά» στους Έλληνες ψαράδες να αποφεύγουν την προσέγγιση στην περιοχή, κάνοντας πολλούς να πιστεύουν ότι πάνω στην Ζουράφα της Θράκης στήνονται σταδιακά τα δεύτερα Ίμια της πρόσφατης ελληνοτουρκικής ιστορίας…

πηγή https://iellada.gr/istoria/imia-1996-aporrito-tilegrafima-tis-eyp-apo-tin-alexandroypoli-poy-proevlepe-tis-exelixeis

Μέγας Αλέξανδρος: Ο θρίαμβος στην μάχη της Ισσού κατά των Περσών

Η Μάχη της Ισσού: Ο δεύτερος θρίαμβος του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί των Περσών μετά τον Γρανικό.
 Αυτή τη φορά, αντίπαλός του ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς τους, Δαρείος Γ'.
Μετά τη Μάχη του Γρανικού και τη λύση του Γόρδιου Δεσμού, ο Μέγας Αλέξανδρος ολοκλήρωσε την κατάκτηση της Μικράς Ασίας και στράφηκε προς τη Συρία.

Ο Δαρείος ανησύχησε και συγκρότησε -σύμφωνα με τον αρχαίο ιστορικό Αρριανό- ένα πανίσχυρο στρατό, αποτελούμενο από 600.000 πεζούς (ανάμεσά τους και 30.000 έλληνες μισθοφόροι), και 100.000 ιππείς. Οι αριθμοί φαντάζουν υπερβολικοί για τους σύγχρονους ιστορικούς, που υποστηρίζουν ότι η δύναμη των Περσών δεν πρέπει να ξεπερνούσε τις 100.000 άνδρες. Επικεφαλής τους τέθηκε ο ίδιος ο Δαρείος, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις των ελλήνων συμβούλων του.

Η αποφασιστική αναμέτρηση δόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 333 π.Χ. στη στενή πεδιάδα, που ορίζεται από τον κόλπο της Ισσού και το όρος Ακμανός, κοντά στην πόλη Ισσό της Κιλικίας (σημερινό Ισκεντερούν της Νοτιοανατολικής Τουρκίας). Ο Αλέξανδρος με το ένα τρίτο των δυνάμεων του Δαρείου εφάρμοσε την προσφιλή του τακτική της λοξής φάλαγγας, όπως και στη Μάχη του Γρανικού. Παρέταξε τις δυνάμεις του στην αντίπερα όχθη του ποταμού Πινάρου, έτσι ώστε να καλύπτουν όλο το πλάτος της εχθρικής παράταξης. Ο Δαρείος επανέλαβε το λάθος του Γρανικού. Παρέταξε τον πολυπληθή στρατό του σε στενό χώρο κι έτσι δεν είχε περιθώριο ελιγμών.

Ο Αλέξανδρος διάβηκε πρώτος τον ποταμό και κατόρθωσε να αποκόψει την αριστερή πτέρυγα του εχθρού. Αυτή υποχώρησε και άφησε ακάλυπτο το κέντρο, όπου η Μακεδονική φάλαγγα είχε διαρραγεί από τους έλληνες μισθοφόρους, οι οποίοι τώρα πλήττονταν και από τα πλάγια. Ο Δαρείος πανικοβάλλεται και τρέπεται σε άτακτο φυγή, συμπαρασύροντας και τον στρατό του. Στο πεδίο της μάχης ο πέρσης μονάρχης αφήνει μητέρα και σύζυγο, οι οποίες αιχμαλωτίζονται, καθώς και πολλά λάφυρα. Μεγάλες ήταν οι απώλειες και για τους δύο αντιπάλους. Οι Πέρσες έχασαν 30.000 άνδρες και οι Μακεδόνες 7.000.

Η νίκη του Αλεξάνδρου στην Ισσό εδραιώνει τη φήμη του ως μέγα στρατηλάτη και καταρρακώνει το ηθικό των Περσών. Στη συνέχεια θα καταλάβει τη Φοινίκη, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο και έχοντας εξασφαλίσει τα νώτα του και τον έλεγχο όλης της Ανατολικής Μεσογείου θα στραφεί προς το εσωτερικό της Ασίας, όπου θα αναμετρηθεί εκ νέου με τον Δαρείο στη Μάχη των Γαυγαμήλων (331 π.Χ.)

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/807698_megas-alexandros-o-thriamvos-stin-mahi-tis-issoy-kata-ton-person

Η μάχη του ποταμού Υδάσπη με νικητή τον Μέγα Αλέξανδρο

31.7.326 π.χ.

Η μάχη του ποταμού Υδάσπη με νικητή τον Μέγα Αλέξανδρο!
Το τέχνασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου 
της μέγιστης στρατηγικής ευφυίας όλων των εποχών

Μετά τη νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου επί των τελευταίων δυνάμεων της Αυτοκρατορίας των Αχαιμενιδών το 328 π.Χ. ξεκίνησε η εκστρατεία του για την επέκταση της αυτοκρατορίας του πέρα από τα τότε όρια της Περσίας, προς την Ινδία. Μέρη άγνωστα αλλά και ελκυστικά στο μυαλό του στρατηλάτη. Μέρη που ο στρατός των Μακεδόνων θα ερχόταν αντιμέτωπος με έναν στρατό που δεν είχε αντιμετωπίσει ξανά και μία πολεμική μηχανή με πλάσματα που προκαλούσαν τρόμο.

Προχωρώντας μετά τα σύνορα του σημερινού Αφγανιστάν με το Πακιστάν ο Αλέξανδρος συμμάχησε με τον βασιλιά Ταξίλη του ινδικού βασιλείου των Τάξιλα απέναντι στον γείτονα βασιλιά και φιλόδοξο ηγέτη Πώρο. Ο Πώρος ήταν άρχοντας της περιοχή του ποταμού Υδάσπη. Η σημερινή ονομασία του ποταμού είναι Τζέλουμ και μιλάμε για έναν παραπόταμο του Ινδού ποταμού της περιοχής της τότε Πενταποταμίας, σημερινής Παντζαμπ του Πακιστάν.

Σε εκείνη την επίπεδη αμμώδη πεδιάδα χωρίς λάσπη θα γινόταν μία από τις πιο «βρώμικες» και βίαιες μάχες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Όπου οι άνθρωποι και τα ζώα που ενεπλάκησαν θα βρίσκονταν σε ένα μακελειό άνευ προηγουμένου όπου τελικά θα έβρισκε νικητή των Μακεδόνα βασιλιά. Με τεράστιο κόστος ωστόσο σε υλικά και ανθρώπινο δυναμικό.

Η μάχη του Υδάσπη έμεινε στην ιστορία, εκτός από το μαεστρικό τακτικό σχέδιο του Αλέξανδρου που νίκησε τον στρατό του Πώρου και τις πολεμικές μηχανές του, τους ελέφαντες του πολέμου, έμεινε αξέχαστη για την σκληρότητά της στο πεδίο της μάχης. Και αυτό θα είναι, κυρίως, το θέμα αυτού του κειμένου.

Η φονική μηχανή του Πώρου
Το 326 π.Χ. ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στα Τάξιλα. Εντυπωσιακή και μεγάλη πόλη όπου εκεί ήρθαν για πρώτη σε επαφή με τον ινδικό πολιτισμό. Εκεί οι δυνάμεις από τις γύρω περιοχές έφτασαν αμέσως για να δηλώσουν υποταγή στον Αλέξανδρο και να τον ενημερώσουν για το τι επρόκειτο να αντιμετωπίσει από το στρατόπεδο του Πώρου.

Από την πρώτη στιγμή κατάλαβε ότι είχε να αντιμετωπίσει έναν σκληροτράχηλο στρατό και μία πολεμική μηχανή που προκαλούσαν δέος. Ο Μέγας Αλέξανδρος έφτασε στον Υδάσπη αφού πρώτα κατατρόπωσε τον ανιψιό του Πώρου.

Ο στρατός του Μακεδόνα βασιλιά σύμφωνα με τον Αρριανό είχε 23.000 πεζούς και 8.500 ιππείς. Στην απέναντι όχθη είχε παραταχθεί ο στρατός του Πώρου: 30.000 πεζοί, 4.000 ιππείς, 300 άρματα και 200 ελέφαντες. Οι ελέφαντες του Πώρου θύμιζαν πύργους σε τείχη τειχών, κατά τον Διόδωρο και τον Πολύαινο.

Μετά από ένα έξυπνο τέχνασμα, ο Αλέξανδρος κατάφερε να ξεγελάσει τις αμυντικές γραμμές του Πώρου, να βρει το ευάλωτο σημείο του ποταμού και να περάσει απέναντι. Μετά από μία σχετικά σύντομη μάχη με την εμπροσθοφυλακή του Πώρου της οποίας ηγούταν ο γιος του, ο Αλέξανδρος πέρασε προς τον στρατό του βασιλιά.

Οι ελέφαντες, τα άρματα και τα τόξα του Πώρου προξενούσαν δέος. Τα τόξα μάλιστα ήταν τόσο μεγάλα που έπρεπε να είναι στηριγμένα στο έδαφος.

Η σφαγή του Υδάσπη
Η μάχη δόθηκε πιθανότατα πριν το μεσημέρι, σε πεδιάδα που βρισκόταν 5-6 χιλιόμετρα ανατολικά από το στρατόπεδο του Πώρου. Η τοποθεσία είχε επιλεχθεί από τον Ινδό βασιλιά και ήταν ένα ανοικτό μέρος όπου οι δυσκίνητοι ελέφαντες και το ιππικό θα μπορούσαν να ελιχθούν με άνεση.

Το κεντρικό μέτωπο του Πώρου είχε παραταχθεί με τέτοιο τρόπο ώστε σε μήκος να φτάνει τα 4 χιλιόμετρα. Κάθε τριάντα μέτρα είχε τοποθετηθεί και ένας ελέφαντας. Σε κάθε πτέρυγα τοποθέτησε αρχικά ένα πλευρικό σώμα πεζικού και κατόπιν το ιππικό του με μια Ίλη αρμάτων να τα καλύπτει. Ο στρατός του Πώρου ήταν εντυπωσιακός.

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήξερε ότι έπρεπε πρώτα να γίνει εκτεταμένη αναγνώριση της διάταξης του αντιπάλου του. Όταν αυτό έγινε κράτησε τις δυνάμεις του προσεκτικά κρυμμένες πίσω από δέντρα. Επίσης αντιλήφθηκε όταν μία κατά μέτωπο επίθεση θα ήταν άχρηστη και καταστροφική. Τα άλογα θα τρομοκρατούνταν από τους ελέφαντες κάτι που θα αποτελούσε ντεσαβαντάζ στην προσπάθεια επικράτησης.

Αν η φάλαγγα επρόκειτο να συγκρουστεί με το κέντρο του Πώρου, έπρεπε πρώτα να εξοντωθεί το ινδικό ιππικό. Κάτι που έγινε όταν μετά από έναν δαιμόνιο ελιγμό κατατρόπωσε σφαγιάζοντας αρχικά το ιππικό και τους στρατιώτες που χειρίζονταν τα άρματα.

Οι Ινδοί οπισθοχώρησαν για να προστατευτούν πίσω από τους ελέφαντες. Τότε ο Αλέξανδρος είχε όλη την ευχέρεια να επιτεθεί στο κέντρο της διάταξης του Πώρου.

Μια από τις πιο βρώμικες μάχες της ιστορίας
Οι ελέφαντες εξημερώθηκαν από τους ανθρώπους και χρησιμοποιήθηκαν όπως και τα άλογα ως ζώα έλξης. Οι άνθρωποι ωστόσο κατάλαβαν σχετικά νωρίς ότι η φυσική δύναμη των ελεφάντων μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για πολεμικούς σκοπούς.

Στην Ινδία οι πολεμικοί ελέφαντες εξελίχτηκαν στο μέτρο σύγκρισης της πολεμικής και οικονομικής ισχύος του κάθε βασιλείου αλλά και στο βασικό πολεμικό υλικό των στρατών. Τα άρματα μάχης της εποχής.

Στα Γαυγάμηλα το 331 π.Χ. ο στρατός του Δαρείου Γ’ διέθετε και 15 ινδικούς ελέφαντες, τους οποίους όμως δεν χρησιμοποίησε στη μάχη. Στη μάχη του Υδάσπη όμως ο Αλέξανδρος βρέθηκε αντιμέτωπος με 200 εκπαιδευμένους ασιατικούς πολεμικούς ελέφαντες.

Ο Μέγας Αλέξανδρος βρέθηκε μπροστά στο πρόβλημα να αντιμετωπίσει τα τεράστια ζώα. Ο τρόπος που βρήκε ήταν μεν αποτελεσματικός (και εν τέλει νικηφόρος αφού επικράτησε του Πώρου παρότι υστερούσε αριθμητικά) αλλά κατέληξε σε μία κτηνωδία άνευ προηγουμένου που δεν άφησε ανεπηρέαστο ούτε τον μακεδονικό στρατό.

Το σχέδιο ήταν σχετικά απλό και βασιζόταν στο γεγονός ότι το ζώο αντιδρούσε με βάσει το ένστικτό του και συνήθως τρεπόταν σε φυγή, ποδοπατώντας αδιακρίτως εχθρούς και φίλους: Οι τοξότες θα περικύκλωναν τα θηρία και θα προσπαθούσαν να εξουδετερώσουν τους οδηγούς. Μετά με ακόντια και λόγχες θα χτύπαγαν τα ευάλωτα σημεία του σώματός τους. Έπειτα το πεζικό θα εξαπέλυε την τελική επίθεση κόβοντας μέρη από το σώμα των ελεφάντων όπως τα πόδια τους ή τις προβοσκίδες τους.

Όπως είναι λογικό τα ζώα εξαγριώθηκαν και τρομοκρατήθηκαν. Οι σκηνές που ακολούθησαν φέρνουν στο μυαλό τον Ντε Λα Κρουά ή τον Καραβάτζιο.

Κατακρεουργημένα ζώα είτε πατούσαν και συνέθλιβαν τους πεζικάριους και των δύο στρατών, είτε σωριάζονταν στο έδαφος ρίχνοντας τους τόνους του σώματός τους πάνω στους στρατιώτες.

Άλλους τους έπιαναν με τις προβοσκίδες τους και τους εκσφενδόνιζαν μέτρα μακριά ή τους διέλυαν με δύναμη στο έδαφος. Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν «σούβλιζαν» με τους χαυλιόδοντές τους όποιον έβρισκαν στον δρόμο τους. Ενώ αναφορές που κάνουν το σκηνικό της μάχης ακόμα πιο γκροτέσκο μιλούν για ακούσια αφόδευση των τεράστιων ζώων την ώρα που τασκότωναν.

Φανταστείτε το σκηνικό της μάχης όταν πια ο Πώρος συνελήφθη: Χιλιάδες νεκροί, τραυματίες ακρωτηριασμένοι, ανθρώπινα σώματα παραμορφωμένα από τα χτυπήματα των ελεφάντων, άλογα και ελέφαντες κατακρεουργημένα και μεγάλες ποσότητες κοπράνων από τα θηρία που πέθαιναν με φρικτό τρόπο.

Η μάχη βρήκε νικητή τον Μέγα Αλέξανδρο αλλά με απώλειες περισσότερες από κάθε άλλη φορά. Αρριανός και Διόδωρος διαφωνούν όσον αφορά τις απώλειες του μακεδονικού στρατοπέδου. Ο πρώτος μιλά για 310 νεκρούς ενώ ο δεύτερος για πάνω από 1.000. Ωστόσο η πιο σημαντική απώλεια της μάχης ήταν ο Βουκεφάλας το αγαπημένο άλογο του Αλέξανδρου, ο οποίος τραυματισμένος και εξαντλημένος πέθανε λίγο καιρό μετά.

Ο στρατός του Πώρου κατατροπώθηκε οι νεκροί των Ινδών εκτιμώνται ανάμεσα σε 12.000 μέχρι 23.000. Σκοτώθηκαν οι δύο γιοι του Πώρου, όλοι οι στρατηγοί και οι ιππάρχες, όλοι οι οδηγοί των ελεφάντων και των αρμάτων, τα οποία καταστράφηκαν όλα, ενώ όσοι ελέφαντες επιβίωσαν, πιάστηκαν, αιχμαλωτίστηκαν. Ο αριθμός των νεκρών κατά τον Διόδωρο ανέρχεται σε 120 ενώ 80 αιχμαλωτίστηκαν για να χρησιμοποιηθούν στο στρατό του Μακεδόνα στρατηλάτη.

πηγή διαδίκτυο

Η σφαγή στο Δίστομο,μια ακόμα μαύρη σελίδα της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα....

Δεν ξεχνιούνται και δεν συγχωρούνται οι σφαγές είτε σαν αντίποινα στις δράσεις της Εθνικής Αντίστασης,είτε χωρίς αιτία όπως η Σφαγή του Διστόμου....

Με μίσος,μανία και απανθρωπη σκληρότητα οι Γερμανοί εκδικήθηκαν για την μάχη που έχασαν στο Στείρι από τους αντάρτες του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ.

Προσπαθώντας να μετακινήσουν τα στρατεύματα τους έπεσαν στην ενέδρα των ανταρτών στον Στείρι και δόθηκε σκληρή μάχη η οποία εξανάγκασετους Γερμανούς σε οπισθοχώρηση.

Ο σφαγέας του Διστόμου λοχαγός των SS Φριτς Λάουτενμπαχ συνέταξε ψευδή αναφορά
μετά την σφαγή ότι οι ανδρες του τάγματος του δέχτηκαν επίθεση με όλμους και αυτόματα όπλα,
που αμφισβητήθηκε καθώς ο πράκτορας της μυστικής υπηρεσίας,συνέταξε την αναφορά του
όπου βεβαίωνε ότι το τάγμα δέχτηκε επίθεση πολλά χιλιόμετρα έξω από το Δίστομο και είχε  απωθήσει τους αντάρτες, μετά στράφηκε προς το Δίστομο για την σφαγή.

Το τάγμα του σφαγέα δεν άφησε κανέναν ζωντανό,έκαναν θηριωδίες και κατακρεούργησαν γυναίκες,άνδρες και παιδιά,ακόμα και νήπια.
Έκαψαν το χωριό αποχωρώντας το βράδυ,σκότωναν όποιον έβρισκαν στο διάβα τους επιστρέφοντας στην Λειβαδιά όπου ήταν η βάση τους.
Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων.
Ο Ερυθρός Σταυρός είχε αναφέρει ότι ήταν 600 νεκροί στην ευρύτερη περιοχή.

Ο σφαγέας δεν μετανόησε ποτέ,υποστήριξε τις θηριωδίες και τις σφαγές του αναφέροντας ότι ακολούθησε τις διαταγές που είχαν για αντεκδίκηση στον άμαχο πληθυσμό όταν δέχονταν πλήγμα από την Εθνική Αντίσταση και ότι ήλπιζε ότι η πράξη της σφαγής θα εγκρινόταν εκ των υστέρων.
Δείχνοντας το σκληρό και απάνθρωπο Ναζιστικό προσωπείο των Γερμανικών στρατευμάτων.


Στην Ελληνική Ιστορία γράφτηκε  σελίδα με το αίμα αθώων της σφαγής στο Δίστομο....

Πως να ξεχαστεί?
Με τι θα μπορούσε να ξεπληρωθεί?
Δεν έχει χρηματικό τίμημα η ανθρώπινη ζωή.

Την περίοδο εκείνη μας είχαν κατακτήσει με στρατιωτικό πόλεμο....

Δεν ξεχνούν οι κάτοικοι της περιοχής του Διστόμου,δεν ξεχνούν οι Έλληνες.....

Α.Α.

Ο τελευταίος συγκλονιστικός λόγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν την άλωση της Πόλης!

Το βράδυ της 28ης Μαΐου 1453 ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος Παλαιολόγος απευθύνθηκε στους υπερασπιστές της Πόλης, λέγοντας τα παρακάτω:

«Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, και γενναιότατοι συστρατιώτες, και όλος ο πιστός και τίμιος λαός, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας θέλει με κάθε τέχνασμα και τρόπο να μας στενοχωρήσει περισσότερο και να μας κάνει πόλεμο σφοδρό, με μεγάλες συγκρούσεις και συρράξεις από στεριά και θάλασσα, για να κατορθώσει και να χύσει το δηλητήριό του, σαν φίδι, και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. Σας λέω λοιπόν να σταθείτε αντρειωμένοι και γενναιόψυχοι, όπως κάνατε πάντοτε ως τώρα εναντίον των εχθρών της πίστης. Σας παραδίνω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων.

Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή:

• πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας
• δεύτερον, για την πατρίδα
• τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό
• και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους.

Λοιπόν αδέρφια, αν οφείλουμε να αγωνιστούμε μέχρι θανάτου για έναν και μόνο από τους τέσσερις αυτούς λόγους, πολύ περισσότερο για όλους μαζί, όπως προφανώς κατανοείτε. Αν για τις αμαρτίες μας παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους ασεβείς, θα διακινδυνεύσουμε υπέρ της πίστεως της αγίας που μας παραχώρησε ο Χριστός με το αίμα του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα. Τι θα ωφεληθεί κανείς αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Δεύτερον, χάνουμε έτσι μια περίφημη πατρίδα και, ακόμη, την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε την άλλοτε περιφανή και σήμερα ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη βασιλεία, η οποία γίνεται έρμαιο του ασεβούς τυράννου. Τέταρτον, στερούμεθα τις προσφιλείς γυναίκες και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας.

Εμείς κάθε ελπίδα μας τη στηρίζουμε στην ακαταμάχητη δύναμη του Θεού. Αυτοί έχουν πλήθος όπλα και στρατό και ιππικό, αλλά εμείς έχουμε πίστη στο όνομα του Κυρίου και σωτήρα και, δεύτερον, στα χέρια μας και τη δύναμή μας, που μας χάρισε η θεία πρόνοια. Ξέρω ότι αυτό το αναρίθμητο μπουλούκι των εχθρών, καθώς είναι η συνήθειά τους, θα βαδίσει εναντίον μας με βαναυσότητα και με έπαρση, με πολύ θράσος και βία, για να μας συνθλίψουν, λόγω του ολιγάριθμου της παράταξής μας, και να μας καταπονήσουν με την κούραση, και με φωνές πολλές και ισχυρές να μας φοβίσουν. Τις φλυαρίες τους αυτές τις ξέρετε καλά και δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτές. Και σε λίγη ώρα θα τα κάνουν όλα αυτά, και θα πετάξουν πάνω μας σαν άμμο της θάλασσας αναρίθμητες πέτρες, βέλη και βλήματα. Ελπίζω να μη μας βλάψουν με αυτά, γιατί βλέποντάς σας χαίρομαι πολύ και τρέφω τη σκέψη μου με ελπίδες σαν κι αυτή, δηλαδή πως, αν και είμαστε λίγοι, είμαστε ωστόσο πολύ επιδέξιοι, επιτήδειοι, ρωμαλέοι, δυνατοί, ικανοί για μεγάλα έργα, και καλά προπαρασκευασμένοι. Με τις ασπίδες σας καλύπτετε καλά τα κεφάλια σας στις συμπλοκές και τις συρράξεις. Το δεξί σας χέρι, που κρατάει τη ρομφαία, να είναι πάντοτε μακρύ. Οι περικεφαλαίες σας, οι θώρακες και η σιδερένια πανοπλία σας είναι πολύ ικανά, όπως και τα άλλα σας όπλα, και στη συμπλοκή θα σας εξυπηρετήσουν πολύ. Οι αντίπαλοι ούτε έχουν τέτοια ούτε γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν. Εσείς είσαστε, επίσης, προστατευμένοι πίσω από τα τείχη, και οι απροστάτευτοι δύσκολα προχωρούν. Γι’ αυτό γίνετε μαχητές έτοιμοι, ισχυροί και μεγαλόψυχοι, για όνομα του Θεού.

Μιμηθείτε τους λίγους ελέφαντες των αρχαίων Καρχηδονίων, που μόνο με τη φωνή και την όψη τους έτρεψαν σε φυγή μέγα πλήθος ρωμαϊκού ιππικού. Και αν είχαν τη δύναμη να τρέψουν σε φυγή ζώα χωρίς λογική, πόσο μάλλον εμείς που είμαστε κύριοι των ζώων αυτοί που έρχονται να μας αντιπαραταχθούν σαν ζώα χωρίς λογική, είναι χειρότεροι απ’ αυτά. Τα δόρατά μας, οι ρομφαίες μας, τα τόξα μας και τα ακόντιά μας θα στραφούν εναντίον τους. Και φανταστείτε πως παίρνετε μέρος σε κυνήγι αγριόχοιρων, για να καταλάβουν οι ασεβείς ότι δεν αντιμάχονται με ζώα χωρίς λογική, όπως είναι αυτοί, αλλά με άρχοντες, και αφέντες τους, και απογόνους των Ελλήνων και των Ρωμαίων».

πηγή https://www.iellada.gr/thriskeia/o-teleytaios-sygklonistikos-logos-toy-konstantinoy-palaiologoy-prin-tin-alosi-tis-polis

Αθάνατος: Δεκαεπτά χρόνια από το θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη

Δεκαεπτά χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του ήρωα Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, όταν τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος εκτέλεσε «δολοφονικό» ελιγμό με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το μαχητικό αεροσκάφος F-16 του Έλληνα πιλότου, που είχε ως αποτέλεσμα να του κοστίσει την ζωή.

Ποιο ήταν το χρονικό της «μαύρης» και μοιραίας 23ης Μαΐου του 2006, όταν η Πολεμική Αεροπορία «έχασε» έναν θαρραλέο και τολμηρό πιλότο από την τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα στο Αιγαίο. Ποια ήταν η αποστολή των Τούρκων;

Η αποστολή των τουρκικών αεροσκαφών

Στις 23 Μαΐου του 2006 , τέσσερα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16, διατάσσονται να απογειωθούν από αεροδρόμιο της Κρήτης ,με αποστολή την αναγνώριση-αναχαίτιση, τεσσάρων τουρκικών μαχητικών που συνόδευαν φωτογραφικό αεροσκάφος της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Οι Έλληνες χειριστές ενημερώνονται ότι στη θαλάσσια περιοχή , πλέει την ίδια στιγμή και μια τουρκική φρεγάτα.

Ο τουρκικός σχηματισμός είχε στόχο να συνοδεύσει το φωτογραφικό RF-4 , μέχρι τα παράλια της Κρήτης, με στόχο να εντοπίσουν  τις θέσεις στις οποίες είχαν αναπτυχθεί τα ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα S-300, κάτι που γνώριζαν και οι Έλληνες πιλότοι.

Λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι, τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-16, είχαν προσεγγίσει το τουρκικό σχηματισμό. Ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, πλησίασε το φωτογραφικό αεροσκάφος κατόπιν εντολής από το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας, ώστε να είναι σε θέση να καταγράψει τον εξοπλισμό του.

Τότε, ο Τούρκος σμηναγός Ιμπραήμ Χάλι, χωρίς καμία προειδοποίηση πραγματοποίησε ένα δολοφονικό ελιγμό «ρίχνοντας» κυριολεκτικά το μαχητικό αεροσκάφος του, ένα F-16 , πάνω στη καλύπτρα του μαχητικού αεροσκάφους που πετούσε ο Σμηναγός Ηλιάκης, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει ακαριαία, ενώ ο Τούρκος πιλότος, κάνοντας χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος, βρέθηκε στη θάλασσα.

Τότε ήταν σαφές και στις δύο πλευρές ότι μια ανεξέλεγκτη κρίση ήταν αρκετά πιθανή, όπου οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται με προορισμό την περιοχή μεταξύ Καρπάθου -Κρήτης.

Ελικόπτερο Super Puma, έχει ήδη διαταχθεί να απογειωθεί και το πετρελαιοφόρο πλοίο CENTURY έχει ενημερώσει ότι πλέει προς τη περιοχή όπου έχει εντοπιστεί ο Τούρκος πιλότος Ιμπραήμ Χάλι.

Το δεξαμενόπλοιο μαζεύει από τη θάλασσα τον Τούρκο, ο οποίος έχει εντοπιστεί από το ελληνικό ελικόπτερο ,αλλά αρνείται την βοήθειά του.

Η κρίση κλιμακώνεται επικίνδυνα

Η ομάδα διάσωσης αποβιβάζεται στο δεξαμενόπλοιο και βρίσκει τον Τούρκο πιλότο, ο οποίος αρνείται πεισματικά να μπει στο ελικόπτερο, αφού ξέρει ότι έχει προκαλέσει το θάνατο ενός Έλληνα πιλότου κι αυτό μπορεί να έχει βαρύτατες συνέπειες.

Όταν πιέζεται από τους Έλληνες,τραβάει πιστόλι και απειλεί, ενώ την ίδια στιγμή στους αιθέρες η κατάσταση είναι εκρηκτική με περισσότερα από 100 μαχητικά αεροσκάφη και των δύο πλευρών να είναι πάνοπλα, ενώ τουρκικό ελικόπτερο καταφτάνει για να παραλάβει τον Τούρκο πιλότο.

Στις  14.29 ηεντολή που φθάνει από το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων είναι σαφής αλλά δημιουργεί προβληματισμούς αφού αναφέρει πως:

“Εντολή Α/ΓΕΕΘΑ για παράδοση τούρκου πιλότου στο τουρκικό πλήρωμα διάσωσης με τρόπο όμως ώστε να φανεί ότι η παράδοση έγινε από την ελληνική προς τη τουρκική πλευρά. Η παράδοση να καταγραφεί από κάμερα”.

Με αυτόν τον τρόπο, η τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα κατάφερε να επιβληθεί της ελληνικής πλευράς, η οποία είχε «χάσει» τον Σμηναγό Κώστα Ηλιάκη και είχε επιτρέψει τον υπαίτιο να «διαφύγει» στην τουρκική πλευρά μέσα από τα χέρια της.

πηγή https://iellada.gr/ellada/athanatos-dekatria-hronia-apo-thanato-toy-sminagoy-kosta-iliaki

Μέγας Αλέξανδρος….η μάχη του Γρανικού ποταμού (22 Μαΐου 334 π.Χ.)

Το πεδίο μάχης του Γρανικού Ποταμού

Ο Γρανικός είναι μικρός ποταμός, περιορισμένου πλάτους και βά­θους και διαβατός σε πολλά σημεία. Πηγάζει από το όρος Ίδη και εκβάλλει στην Προποντίδα. Η ανατολική όχθη του είναι υψηλή και απόκρημνη, κά­νοντας τη διάβαση αρκετά δυσχερή. Αυτό καθιστά τον ποταμό κώλυμα, προσφερόμενο για στήριξη άμυνας, με μέτωπο προς τα βορειοδυτικά.

Δυνάμεις και Σχέδια Περσών

Οι σατράπες είχαν συγκεντρώσει περίπου 20.000 ιπ­πείς και 20.000 πεζούς, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μισθοφόροι Έλληνες. Είχαν ταχθεί στην ανατολική όχθη του Γρανικού, με απόφαση να απαγορεύσουν τη διάβασή του, και να συντρίψουν το Μακεδονικό Στρατό.  Στην πρώτη γραμμή έταξαν το ιππικό και πίσω του, σε δεύτερη γραμμή, το πεζικό.

Η αμυντική τοποθεσία, που είχε επιλεγεί, ήταν κατάλληλη, γιατί ο πο­ταμός καθιστούσε αδύνατη τη χρησιμοποίηση της Μακεδονικής Φάλαγγας συνενωμένης, ως μάζας κρούσεως. Επιπλέον, καθιστούσε δυσχερή την ε­πίθεση του ελληνικού Ιππικού. Αντίθετα, οι Πέρσες τοξότες και ακοντιστές θα μπορούσαν να βάλλουν από Θέσεις υπερκείμενες και θα αποδεκάτιζαν τον αντίπαλο. Και, στη συνέχεια, αντεπιτιθέμενοι, διαβαίνοντας τον ποτα­μό, θα συνέτριβαν του Μακεδόνες.

Δυνάμεις και Σχέδια Ελλήνων

Ο Αλέξανδρος έγκαιρα πληροφορήθηκε από το Ιπ­πικό της Εμπροσθοφυλακής του την παρουσία του εχθρού στο Γρανικό. Έσπευσε εκεί αμέσως, αναγνώρισε την τοποθεσία και παρέταξε το στράτευ­μά του για μάχη, απορρίπτοντας πρόταση του Στρατηγού του Παρμενίωνα για αναβολή της επιχειρήσεως για την επόμενη ημέρα.

Στο κέντρο έταξε τη φάλαγγα.
Δεξιά της, τους πελταστές, ελαφρό ιπ­πικό και τους τοξότες και ακοντιστές.
Αριστερά της, ολόκληρο το υπόλοιπο ελαφρό ιππικό και τοξότες. Ο Αλέξανδρος τάχθηκε στη δεξιά πτέρυγα και ο Παρμενίωνας στην αριστερή.
Το Σχέδιο Επιθέσεως του Αλεξάνδρου περιελάμβανε δύο φάσεις:

1η Φάση. Απέβλεπε στην καταστροφή του εχθρικού ιππικού. Πρόβλεπε προσ­βολή και υπερκέραση του αριστερού του εχθρού δια του ενισχυμένου δε­ξιού της ελληνικής παρατάξεως, ενώ συγχρόνως το κέντρο θα απαγόρευε κάθε κίνηση του εχθρικού κέντρου προς τα εμπρός. Το αριστερό, ταγμένο κλιμακηδόν, για τον κίνδυνο υπερκεράσεως, θα προσέβαλε το δεξιό του εχθρού, όταν θα λάμβανε διαταγή του Αλεξάνδρου. Έτσι, η απλή υπερκέρα­ση θα μεταβαλλόταν σε διπλή.
2η Φάση. Πρόβλεπε κύκλωση του εχθρικού πεζικού και εκμηδένισή του.
Διεξαγωγή της Μάχης

1η Φάση. Την προσβολή κατά του αριστερού του εχθρού άρχισε το ελαφρό ιππικό και μέρος του πεζικού, με σκοπό τη δημιουργία αταξίας στον εχθρό και την κατάληψη τμήματος της ανατολικής όχθης. Οι επιτιθέ­μενοι εκτέλεσαν καλά το πρώτο μέρος της αποστολής τους. Όμως, δεν μπόρεσαν να θέσουν πόδι στην εχθρική όχθη, επειδή ο εχθρός έβαλλε από υπερκείμενες θέσεις με τόξα και ακόντια.

Τότε, ο Αλέξανδρος διέταξε τη σύμπτυξη εκείνων των τμημάτων και α­φού τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής του βαρέως ιππικού, διαβαίνει τον ποταμό και επιτίθεται κατά του εχθρού. Συγχρόνως διατάσσει την προχώρηση του κέντρου και του αριστερού του.

Ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα έχει τώρα περάσει τον ποταμό και συνάπτεται σκληρός αγώνας «εκ του συστάδην». Οι Πέρσες πολέμησαν γενναιότατα, συγκεντρώνοντας τις προσπάθειές τους κατά του Αλεξάν­δρου. Ενδεικτικό της σκληρότητας της μάχης είναι ότι, όταν έσπασε το δόρυ του Αλεξάνδρου, ζήτησε άλλο δόρυ από μαχόμενο αξιωματικό του.Στη φοβερή αυτή ιππομαχία κινδύνεψε ο Αλέξανδρος και σώθηκε από την επέμβαση του Στρατηγού Κλείτου. Τέλος, οι Πέρσες ιππείς τράπηκαν σε φυγή, αφού σκοτώθηκαν όλοι σχεδόν οι αρχηγοί τους.


2η φάση. Ο Αλέξανδρος δεν επέτρεψε καταδίωξη του εχθρικού ιππικού που υποχωρούσε άτακτα. Με όλες όμως τις δυνάμεις του επέπεσε κατά του εχθρικού πεζικού, μετωπικά δια του πεζικού του, και πλευρικά δια του ιππικού. Το εχθρικό πεζικό, αποτελούμενο από Έλληνες μισθοφόρους, δέχτηκε φοβερό πλήγμα και διασώθηκαν μόνο 2000 άνδρες, οι οποίοι και αιχμαλωτίστηκαν.
Οι απώλειες σε νεκρούς ήταν των Ελλήνων 115 και των Περσών 1000 ιππείς, 18.000 πεζοί και πολλοί αρχηγοί τους. Τους 2.000 αιχμαλώτους έλ­ληνες μισθοφόρους ο Αλέξανδρος έστειλε δεμένους στη Μακεδονία, για να εργάζονται ως δούλοι.

Ο Αλέξανδρος απέδωσε μεγάλες τιμές στους νεκρούς του, καθώς και ηθικές και υλικές αμοιβές στους συγγενείς τους. Από τα λάφυρα της μά­χης έστειλε στην Αθήνα 300 πανοπλίες ως αφιέρωμα στην πολιούχο Αθηνά – στην Ακρόπολη, με την επιγραφή: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλλη­νες πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των εις Ασίαν οικούντων».

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Η μάχη του Γρανικού συντέλεσε στην εδραίωση του ηθικού των ελληνικών στρατευμάτων, της πίστεως αυτών στον Αρχηγό τους και της εμπιστοσύνης για την πλήρη επιτυχία της εκστρατείας. Επίσης, στην κατά­ληψη ολόκληρης της Δυτικής Μ. Ασίας και στην απελευθέρωση των Αιολι­κών και Ιωνικών Πόλεων.

Από καθαρά στρατιωτική πλευρά, ο Αλέξανδρος εφάρμοσε όλες σχε­δόν τις γνωστές σήμερα Αρχές Πολέμου, και ιδιαίτερα την «Εκλογή του Σκοπού και Εμμονή εις αυτόν», που ήταν η καταστροφή του εχθρού, καθώς και την «Επιθετική Ενέργεια», που κρίθηκε ως η καταλληλότερη μορφή α­γώνα για την επιτυχία του σκοπού.

Ο επιθετικός ελιγμός του Αλεξάνδρου σαφώς ήταν της μορφής «Δι­πλής Υπερκεράσεως». Ειδικότερα, η ενέργειά του αρχικά εκδηλώνεται ως απλή υπερκέραση κατά του αριστερού της περσικής διατάξεως μάχης και στη συνέχεια, όταν κρίθηκε αναγκαίο, μεταβάλλεται σε διπλή υπερκέρα­ση – με ενέργεια και κατά του δεξιού της ίδιας διατάξεως.

Τέλος, οι Πέρσες φαίνεται ότι υποτίμησαν τις πραγματικές δυνατότητες του αντιπάλου τους, και κυρίως την ηγετική ικανότητα του Αλεξάν­δρου, καθώς και το αγωνιστικό πνεύμα της στρατιάς του. Επίσης, φαίνεται ότι ενέπλεξαν τις δυνατότητες τους σε παθητική άμυνα, χωρίς να αντιδράσουν με κάποια αποφασιστική ενέργεια αντεπιθέσεως, αν και διέθεταν τετραπλάσιο ιππικό
 σε σύγκριση με τον Αλέξανδρο

πηγή https://iellada.gr/istoria/megas-alexandrosi-mahi-toy-granikoy-potamoy-22-maioy-334-ph

Άγνωστα μεγάλα έργα της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου (βίντεο)

Όπως ο σύγχρονος Ελληνικὸς Στρατὸς είχε παλαιότερα την Μ.Ο.Μ.Α., που κατασκεύασε την βασικὴ υποδομὴ της χώρας μας, έτσι και ο στρατὸς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δημιούργησε κατασκευὲς που ἐκείνη την εποχὴ ήταν μνημεία ειρήνης και οικονομικίς αναπτύξεως.

Η εκστρατεία ήταν μία πολεμικὴ επιχείρηση, παρ’ όλ’ αυτὰ το ειρηνευτικὸ έργο ήταν μεγαλύτερο και οι δομὲς του έφεραν καθοριστικές αλλαγὲς στην παγκόσμια οικονομία της τότε εποχής, διαμορφώνοντας το πλανητικὸ κράτος που σήμερα κάποιοι προσπαθούν να μιμηθοῦν.

Μέσα σε δώδεκα χρόνια και διανύοντας 18.000 χιλιόμετρα, 150.000 άτομα δημιούργησαν έναν άθλο.

Όταν ο στρατὸς περνούσε και οι μάχες τελείωναν, αντὶ για εκτεταμένες σφαγὲς και λεηλασίες, μία ομάδα Ελλήνων «εισέβαλε» στις κατακτημένες περιοχὲς γιὰ να αναπτύξῃ και να αναδιαμορφώσῃ την περιφέρεια, προετοιμάζοντας τοὺς λαούς των περιοχών γιά μία νέα καθημερινότητα.

Η ομάδα αυτὴ είχε αρχιτέκτονες, μηχανικοὺς, πολεοδόμους, οικονομολόγους, τεχνίτες κ.λπ.
Η προσφορά τους έχει διασωθεί μέσα απὸ το έργο τους σε πολλοὺς τομείς.
Πόσες πόλεις ίδρυσε, ανέπτυξε, αναμόρφωσε ο Μέγας Αλέξανδρος εκείνη την εποχὴ δεν είναι γνωστὸ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν μποροῦμε νὰ συνθέσουμε ἕνα σχέδιο κόστους αὐτῆς τῆς δραστηριότητας.

Αυτὸ όμως που είναι γνωστὸ είναι ότι ίδρυσε περισσότερες απὸ 150 πόλεις οι περισσότερες απὸ τις οποῖες πήραν το όνομα Αλεξάνδρεια.

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/451693_agnosta-megala-erga-tis-ekstrateias-toy-m-alexandroy-vinteo

ΕΛΛΑΣ 1940-1941 - Η ΠΡΩΤΗ ΝΙΚΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ

Παραθέτουμε ένα αξιόλογο βίντεο του National Geographic που αφορά τις εξελίξεις και τα γεγονότα πριν και κατά την διάρκεια του Έλληνο-Ιταλικού πολέμου του 1940-1941, καθώς και την Γερμανική επίθεση του Απριλίου του '41 που κατέληξε στην 4ετή κατοχή.

Πηγή:  National Geographic

Ύψωμα 731,η ιστορική μάχη που ταπείνωσε τον Μουσολίνι

Ο τεράστιος αγώνας στο ύψωμα 731 μέσα από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά

«Επί των θέσεών σας θ' αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων.».  ...Του απήντησα: οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί.

Στο προσωπικό χειρόγραφο ημερολόγιο του Ταγματάρχη (τότε) Δημητρίου Κασλά, από το Πουρί Ζαγοράς, Διοικητή του ΙΙ (2ου) Τάγματος του 5ου Συντάγματος Τρικάλων, που με τους στρατιώτες του υπερασπίστηκε το ύψωμα 731, αναφέρει:

«(Ημέρα πρώτη: Κυριακή 9η Μαρτίου 1941, «έναρξις της επιθέσεως»)

(Πρωινές ώρες): Την 06:30 ώραν ήρξατο τρομακτικόν και καταιγιστικόν πυρ του εχθρικού Πυροβολικού και όλμων. Η πρώτη ομοβροντία μιας βαρέως Πυροβολαρχίας ερρίφθη ακριβώς την 06:30 ώραν επί του υψώματος 731, όπου ο Σταθμός Διοικήσεώς μου ήτο το σύνθημα της ενάρξεως της βολής.

Ο βομβαρδισμός συνεχίζεται με αυξάνουσαν έντασιν. Σμήνη αεροπλάνων ρίπτουν συνεχώς τα φορτία των επί των υψωμάτων 731 και 717. Το ύψωμα 731, όπου το Τάγμα μου, σείεται συνεχώς, σκόνη, φωτιά και καπνός, η ατμόσφαιρα είναι βαρειά, δύσκολα αναπνέει κανείς από τα αέρια των εκρήξεων, κόλασις πυρός, μας περιβάλλαν καπνοί και αι φλόγες, δεν ημπορούμε να διακρίνουμε τι γίνεται εις απόστασιν 10 μέτρων. Το ύψωμα 731 ήτο δασωμένον με δέντρα ύψους 4-5 μέτρων, εντός διώρου έμεινε γυμνόν. Τα συρματοπλέγματά μας κατεστράφησαν, τα χαρακώματα ισοπεδώθηκαν, οι στρατιώται καλύπτονται εις τας οπάς των οβίδων και αγωνίζονται απεγνωσμένα να επανορθώσουν τας ζημίας, ιδίως να προστατεύσουν τα πολυβόλα και οπλοπολυβόλα από την καταστροφήν, από τις πέτρες και χώματα που εγείροντο από τας εκρήξεις. Τα υπάρχοντα επί του υψώματος 731 δύο πυροβόλα των 6,5 και αντιαρματικός ουλαμός των 37 κατεστράφησαν ολοτελώς.

Περί την 07:30 ώραν κατόρθωσα να επικοινωνήσω τηλεγραφικώς δια λίγα λεπτά με τον Συνταγματάρχην Κετσέαν, επίσης μετά του Διοικητού του Συγκροτήματος Συνταγματάρχου Γεωργούλα Ν., οι οποίοι αγωνιούσαν να πληροφορηθούν την κατάστασίν μας. Με ερώτησαν εάν οι άνδρες του Τάγματος κρατούν τας θέσεις των, τους απάντησα ότι οι Λόχοι ευρίσκονται εις τας θέσεις των. Μου διεβίβασεν την εξής Διαταγήν γραπτήν: «Επί των θέσεών σας θ' αμυνθήτε μέχρις εσχάτων, Η Πατρίς, η Ανωτάτη Διοίκησις απαιτεί να κρατήσητε ψηλά την τιμήν των όπλων.».

...Του απήντησα: οτιδήποτε και αν συμβή δεν θα εγκαταλείψωμεν το 731 και έχω πεποίθησιν ότι δεν θα περάσουν οι Ιταλοί.

Περί την 8ην ώραν το Πυροβολικόν του εχθρού ήρχισε να επιμηκύνη την βολήν του εις τα μετόπισθεν του Τάγματος και την 08:30 έπαυσεν την βολήν του επί των υψωμάτων 731 και 717. ΄Ητο φανερόν πλέον ότι θα ήρχιζεν η επίθεσις των Ιταλών. Διέταξα τους Λόχους να ετοιμάσουν τα αυτόματα και να μη βάλουν από μεγάλας αποστάσεις, παρά μόνον όταν οι Ιταλοί θα έφθαναν εις ωρισμένα σημεία του εδάφους που υπεδείχθησαν επί τόπου εις απόστασιν περίπου 200 μέτρων.

Περί την 09:30 ώραν οι Ιταλοί χρησιμοποιούντες τας δεξιά του 5ου Λόχου βαθείας γραμμάς πλησιάζουν επικινδύνως και προσεγγίζουν τα κατεστραμμένα συρματοπλέγματα. Αρχίζει πλέον ο αγών διά της χειροβομβίδος. Οι Ιταλοί δοκιμάζουν με τρόμον και φωνάς τα καταστρεπτικά αποτελέσματα των αμυντικών μας χειροβομβίδων.

(Μεσημέρι): Την μεσημβρίαν προσπαθούν οι Ιταλοί να επαναλάβουν την επίθεσίν των, αλλά ευθύς ως αναπτύσσονται καθηλούνται και διασκορπίζονται από το Πυροβολικό και τα Πολυβόλα μας.

(Απόγευμα): Το απόγευμα και ενώ μέχρι της στιγμής εκείνης τα εχθρικά πυρά είχον αραιωθή, ξεσπά και νέα επίθεσις μετά σφοδρού βομβαρδισμού, εφ' ολοκλήρου του τομέως της Ι Μεραρχίας και ανασκάπτεται πάλιν το έδαφος από το πυροβολικόν και τας βόμβας αεροπλάνων. Οι στρατιώται περιμένουν να πλησιάσουν τα εχθρικά τμήματα πεζικού, τα παραλαμβάνουν με τα αυτόματα και τα αποδεκατίζουν με επιτυχείς ριπές και όταν ο εχθρός χρησιμοποιή τας βαθείας γραμμάς και προσεγγίζει τα χαρακώματα, επιτίθενται διά της χειροβομβίδος και της λόγχης.

Οι Ιταλοί όμως δεν παραιτούνται. Δοκιμάζουν διά μία ακόμα φοράν, προτού νυκτώση, να διασπάσουν τας γραμμάς μας επί του υψώματος 731.Και η προσπάθεια αυτή αποκρούεται σε σοβαροτάτας απωλείας.

(Βράδυ): Η νύκτα μας βρίσκει όλους εξηντλημένους σωματικώς. Είμεθα όλη την ημέραν νηστικοί. Εν τούτοις κανείς δεν θέλει να φάγη. Έχουμε άφθονο κονιάκ. Οι Λόχοι δεν ζητούν ψωμί αλλά χειροβομβίδας αμυντικάς και σκαπανικά εργαλεία. Καθ' όλην την νύκτα οι ημιονηγοί του Τάγματος, οι αφανείς αυτοί ήρωες επηγαινοερχόνταν εις τον σταθμόν εφοδιασμού διά να μας φέρουν εκατοντάδας φορτίων χειροβομβίδων, πυρομαχικών και λοιπών εφοδίων.

(Ημέρα δεύτερη: Δευτέρα 10 Μαρτίου 1941).

(Πρωινές ώρες): «Την 7ην πρωινήν ήρχισε πάλιν το ιταλικόν πυροβολικόν. Εις τας 9 ώρα αρχίζει η Ιταλική επίθεσις. Αυτήν την ημέραν κατευθύνεται προς το αριστερόν μας διά να υπερφαλαγγίσουν το 731 εκ του αριστερού. Οι Ιταλοί κινούνται με μυρίας προφυλάξεις, τους καταλαμβάνει πρώτον το Πυροβολικόν μας και τους αποδεκατίζει. Το Πυροβολικόν των Ιταλών προσπαθεί να υποστηρίζει την κινουμένην φάλαγγα. Οι Ιταλοί προχωρούν κατά διαδοχικά κύματα με προφανή σκοπόν να καταλάβουν οπωσδήποτε το 731, χωρίς να λαμβάνουν υπ' όψιν τας απωλείας των. Οι Ιταλοί φθάνουν εις απόστασιν από 50-100 μ. από την γραμμήν αντιστάσεως. Διά να εξαπατήσουν τους στρατιώτας μας υψώνουν λευκά μανδίλια, προς στιγμήν υπέθεσαν ότι επρόκειτο να παραδοθούν. Αντελήφθην εκ πρώτης στιγμής ότι επρόκειτο περί απάτης. Επενέβην αμέσως, διέταξα έντασιν των πυρών διά χεροβομβίδων και τοπικήν αντεπίθεσιν. Οι Στρατιώται κραυγάζοντες την περίφημον πολεμικήν ιαχήν «αέρα» διά της λόγχης και των χειροβομβίδων αιφνιδιάζουν τους Ιταλούς, οι οποίοι αρχίζουν να τρέχουν προς τα οπίσω, μεταβαλόντες την υποχώρησίν των εις πανικόβλητον φυγήν. Η επίθεσις των συνετρίβη.

(Μεσημέρι): Ολίγον προ της μεσημβρίας διεξάγεται νέα προσπάθεια εις το ίδιο σημείον παρά Ιταλών κατόπιν πάλιν προπαρασκευής διά σφοδρού βομβαρδισμού και η επίθεσις αύτη συνετρίβη προ του ακαμάτου ηρωισμού των Λόχων, διά της λόγχης, μέχρι την 12:30 ώραν τρέπομεν εις νέαν άτακτον φυγήν τους Ιταλούς.

(Απόγευμα): ... Εις τας 06:30 αρχίζει βομβαρδισμός επί των υψωμάτων 731 και 717 και μετ' ολίγον νέα επίθεσις των Ιταλών και κατά των δύο πλευρών του υψώματος 731, δηλαδή εναντίον και των δύο Λόχων μου. Και η επίθεσις αυτή απεκρούσθη με βαρυτάτας απωλείας διά τον εχθρόν.

(Βράδυ): Προς το εσπέρας νομίζουν ότι θα κλονίσουν το ηθικόν των στρατιωτών μας, ρίπτουν δι' αεροπλάνων χιλιάδας προκηρύξεις, καλούν τους στρατιώτας μας να ρίψουν τα όπλα και να σπεύσουν να παραδοθούν. Αι προκηρύξεις αυταί μόνον γέλωτας προσέφερον εις τους ηρωικούς οπλίτας.

Και η δευτέρα ημέρα της επιθέσεως έκλεισε με την απόλυτον διατήρησιν των θέσεών μας επί του υψώματος 731, καθώς επίσης και το δεξιά μου ΙΙΙ Τάγμα επί του υψώματος 717.»

Η «Εαρινή Επίθεση» των Ιταλών απέτυχε. Ο Μουσολίνι έφυγε ταπεινωμένος. Το ύψωμα 731 έγινε δόξα και το όνομά του γράφτηκε στο μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη: «731».

Από το ημερολόγιο του Ταξίαρχου Δημήτρη Κασλά

Μέγας Αλέξανδρος: Η μάχη στα Γαυγάμηλα (331 π.Χ.)

Η νίκη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Άρβηλα-Γαυγάμηλα σαν σήμερα  το 331 π.Χ. οδήγησε την Περσική Αυτοκρατορία στο τέλος της και άνοιξε τον δρόμο στους "Ελληνες να επεκτείνουν την επιρροή τους προς ανατολάς μέχρι την Ινδία. Η νίκη εξασφάλισε την κυριαρχία του ελληνικού πολιτισμού και πνεύματος στους επόμενους αιώνες.

 Στα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. ο Φίλιππος της Μακεδονίας είχε οργανώσει και εκπαιδεύσει έναν ισχυρό στρατό που αρχικά νίκησε και ακολούθως συνένωσε τις ελληνικές πολιτείες σε μια νέα Ελληνική Αυτοκρατορία, η οποία έγινε η ισχυρότερη στρατιωτική και οικονομική δύναμη της Δύσης. Μόνο η Περσική Αυτοκρατορία στην Ανατολή μπορούσε να ανταγωνιστεί την παγκόσμια ισχύ της. Ο Φίλιππος είχε καταστρώσει σχέδια για την κατάκτηση της Περσίας, άλλα δολοφονήθηκε πριν προλάβει να επιτεθεί στους αντιπάλους του. Ο γιος του Αλέξανδρος, ανέβηκε στον θρόνο σε ηλικία είκοσι ετών, αλλά είχε αρκετά χρόνια πολεμικών εμπειριών τις οποίες είχε αποκτήσει στο πεδίο της μάχης δίπλα στον πατέρα του, καθώς και κλασική μόρφωση από τον Αριστοτέλη.

Την εποχή που ανέλαβε ο Αλέξανδρος την εξουσία δεν είχαν αναπτυχθεί ακόμη ο σχεδιασμός και η στρατηγική της μάχης. Στην καλύτερη περίπτωση, η τακτική ήταν πρόχειρη οι αντίπαλοι συγκρούονταν κατά μέτωπον και νικητής αναδεικνυόταν συνήθως ο μεγαλύτερος και καλύτερα οπλισμένος στρατός.

Ο Αλέξανδρος εισήγαγε τους τακτικούς ελιγμούς για την κύκλωση του εχθρού και για τον συντονισμό πεζών και έφιππων επιθέσεων. Πριν από αυτόν, ο πόλεμος έμοιαζε με οδομαχία- μετά από αυτόν, θύμιζε μια μαζική, αν και όχι πλήρως προετοιμασμένη, θεατρική παραγωγή.

Το 334 π.Χ. ο ελληνικός στρατός νίκησε τους Πέρσες στον Γρανικό ποταμό και ακολούθως βάδισε κατά της Ισσού, όπου πέτυχε νεά νίκη. Αν και η Περσία παρέμενε ισχυρή, ο Αλέξανδρος αποφάσισε να προσθέσει νέα εδάφη στην αυτοκρατορία του πριν ολοκληρώσει την ήττα των Περσών. Ακολούθησε την ανατολική μεσογειακή ακτή κατακτώντας το σημερινό Ισραήλ και ακολούθως την Αίγυπτο.

Ο θρύλος αναφέρει ότι, σε μια επίσκεψη του στους μεγάλους ναούς της Αιγύπτου, ο Έλληνας ηγέτης θεωρήθηκε γιος του Δία και όχι του Φιλίππου. Οι στρατιώτες του που ήδη τον λάτρευαν για τις ικανότητες και τη μεγάλη ανδρεία του στις σκληρές μάχες, δεν δυσκολεύτηκαν να τον αποδεχτούν σαν θεό.

Ο Αλέξανδρος σταμάτησε την εκστρατεία του για να ιδρύσει την Αλεξάνδρεια στις εκβολές του Νείλου .Εκτός από τη δημιουργία λιμανιού για το ναυτικό και ενός σημείου ανεφοδιασμού για τον στρατο του η Αλεξάνδρεια έγινε σύντομα εμπορικό, επιστημονικό και λογοτεχνικό κέντρο του ελληνικού κόσμου.

Το 331 π.Χ. ο Αλέξανδρος ξεκίνησε με στρατό 40.000 πεζών και 7.000 ιππέων ακολουθώντας αντιστρόφως τον δρόμο από τη Μεσόγειο προς την Περσία, όπου διέσχισε τον Τίγρη και τον Ευφράτη χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Ο βασιλιάς των Περσών Δαρείος Γ' παρακολουθούσε την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ενώ συγκέντρωνε στρατεύματα από ολόκληρο το βασίλειο του.

Στα τέλη Σεπτεμβρίου είχε δημιουργήσει έναν στρατό από 200.000 πεζούς και ιππείς, τους οποίους υποστήριζαν 200 πολεμικά άρματα και 15 ελέφαντες. Ορισμένοι υπολογισμοί ανεβάζουν τις δυνάμεις του σε 500.000 άτομα, αλλά είνο αμφίβολο αν ήταν διαθέσιμοι τόσοι πολλοί στρατιώτες ή αν μπορούσαν να συντηρηθούν με τα συστήματα ανεφοδιασμού εκείνης της εποχής.

Ο Δαρείος παρέταξε τον στρατό του σε μια μεγάλη ανοιχτή περιοχή περίπου εκατό χιλιόμετρα δυτικά των Αρβήλων. Ύστερα ισοπέδωσε το έδαφος για να μπορούν τα άρματα του να κινούνται εύκολα.

Ο Αλέξανδρος έφθασε στα Γαυγάμηλα, απέναντι από την αμυντική γραμμή του Δαρείου, στα τέλη Σεπτεμβρίου.

Ορισμένες περιγραφές αναφέρουν έρουν ότι οι Έλληνες ξεκουράστηκαν μερικές ημέρες, ενώ άλλες λένε ότι περίμεναν μόνο μερικές ώρες πριν επιτεθούν.

Το πρωί της 1ης Οκτωβρίου (η ακριβής ημερομηνία επιβεβαιώθηκε απο την αναφορά μιας σεληνιακής έκλειψης) ο Αλέξανδρος άρχισε την επίθεση. Επειδή μειονεκτούσε αριθμητικά σε αναλογία τουλάχιστον ένα προς πέντε δεν είχε άλλη επιλογή πάρα να χτυπήσει το περσικό κέντρο. Για να αποφύγει μια πιθανή κύκλωση του τοποθέτησε το πεζικό στο κέντρο, το ιππικό στις πτέρυγες και τις ισχυρές εφεδρείες του πιο πίσω.

Ο Δαρείος απάντησε με μια δική του επίθεση εναντίον του κέντρου των Ελλήνων. Τα άρματα και οι ελέφαντες του. ακολουθούμενοι από το ιππικό διέσπασαν τις προφυλακές και βρέθηκαν μπροστά στο ελληνικό πεζικό. Το περσικό ιππικό διέσχισε το ελληνικό μέτωπο άλλα αντί να στραφει και να επιτεθεί στις απροστάτευτες πτέρυγες του ελληνικού στρατού, συνέχισε την έφοδο του στα μετόπισθεν για να λεηλατήσει τα εφόδια και να σκοτώσει τους συνοδούς του στρατοπέδου.

Ο Αλέξανδρος αγνόησε τα μετόπισθεν του και επιτέθηκε  στο κενό που άφησαν οι Πέρσες ιππείς, ενώ ταυτοχρόνως έστρεψε τις εφεδρείες του εναντίον των ανυπεράσπιστων περσικών πτερύγων. Η τακτική του ήταν υπέρτερη, αλλά ο μεγάλος αριθμός των Περσών καθυστέρησε μια γρήγορη ελληνική νίκη. Οι Πέρσες άντεξαν μέχρι τη στιγμή που είδαν τον Αλέξανδρο να διασπά το κέντρο τους και να πλησιάζει τον Δαρείο με το επιτελείο του. Όταν υποχώρησε ο Δαρείος, ο στρατός του, αν και εξακολουθούσε να υπερέχει σε αριθμό, διασπάστηκε και τράπηκε σε φυγή. Το ελληνικό ιππικό καταδίωξε και σκότωσε πολλούς Πέρσες που έφευγαν πανικόβλητοι. Ο Δαρείος διέφυγε, άλλα ένα πολύ μεγάλο μέρος των στρατιωτών του είχαν σκοτωθεί. Οι εκτιμήσει; για τις περσικές απώλειες ποικίλουν μεταξύ 40.000 και 100.000 ανδρών. Οι ελληνικές απώλειες δεν ξεπέρασαν τους 500 στρατιώτες.

Ο Αλέξανδρος και ο στρατός του κατέλαβαν σύντομα τις μεγάλες περσικές πόλεις, ενώ ο Δαρείος δολοφονήθηκε από κάποιο μέλος της κυβέρνησης του. Ο Αλέξανδρος δεν σταμάτησε την επίθεση του εναντίον της Περσικής Αυτοκρατορίας, αλλά συνέχισε προς την Κασπία θάλασσα και κατέλαβε όλες τις πε-ριοχές μέχρι τη βόρεια Ινδία. Κανένας στρατός δεν μπορούσε να τον σταματήσει εκτός από τον δικό του. Μετά από οκτώ χρόνια συνεχούς πολέμου, οι στρατηγοί του τον έπεισαν να γυρίσει στην πατρίδα. Καθ' οδόν, παρά τους ισχυρισμούς περί θεϊκής καταγωγής, ο Αλέξανδρος πέθανε σε ηλικία μόλις 33 ετών, πιθανόν απο ελονοσία σε συνδυασμό με άφθονη οινοποσία.

Με δεδομένο τον χρόνο προετοιμασίας και τους συντριπτικά ανώτερους αριθμούς δυνάμεων, ο Δαρείος θα μπορούσε ίσως να νικήσει τους Έλληνες στα Αρβηλα-Γαυγάμηλα. Ο αποφασιστικός παράγων, όμως, δεν ήταν οι αριθμοί ή ο χρόνος, αλλά η ηγεσία. Ο Αλέξανδρος ήταν απλώς, καλύτερος στρατηγός. Πιθανόν μια περσική νίκη ή ακόμη σημαντικότερο, ο θάνατος του Αλεξάνδρου στο πεδίο της μάχης να είχαν αλλάξει το μέλλον του κόσμου. Αντιθέτως, όμως, ο Αλέξανδρος χρησιμοποίησε τη νίκη του σαν κομβικό σημείο για την ένωση Ανατολής και Δύσης. Η μάχη το έδωσε τη δυνατότητα να διαδώσει τον ελληνικό πολιτισμό σε τεράστιες περιοχές, ενώ παραλλήλως ίδρυσε πάνω από είκοσι πόλεις που έγιναν τοπικά εμπορικά και πολιτιστικά κέντρα.

Τα Αρβηλα-Γαυγάμηλα επηρέασαν επίσης άλλους στρατιωτικούς ηγέτες, οι οποίοι υιοθέτησαν την ελληνική τακτική που είχε νικήσει κατά πολύ περισσότερους εχθρούς. Αυτές οι μέθοδοι στρατιωτικών επιχειρήσεων επηρέασαν σημαντικά τους ηγέτες της μελλοντικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και έδωσαν επί σης έμπνευση και γνώσεις για τις ναπολεόντειες κατακτήσεις περισσότερο από 20 αιώνες αργότερα

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/i-mahi-sta-gaygamila-etsi-o-megas-alexandros-allaxe-ton-kosmo