Αναιμία: σιδηροπενική - μεγαλοβλαστική - χρονίων νόσων - μεσογειακή - δρεπανοκυτταρική

Όταν το «υγρό της ζωής» δεν επαρκεί...

Πρόκειται για κλινικό εύρηµα και όχι για νόσο, εµφανίζεται πολύ συχνά και σε όλες τις ηλικίες, ακόµα και στα παιδιά, περισσότερο ευάλωτες είναι οι γυναίκες λόγω εγκυµοσύνης και εµµήνου ρύσης και η διάγνωσή της γίνεται µέσω αιµατολογικών εξετάσεων.

Ο λόγος για τη σιδηροπενική αναιµία, τη συχνότερη µορφή αναιµίας σε όλο τον κόσµο, η οποία εγκαθίσταται στον οργανισµό λόγω έλλειψης σιδήρου. Η κακή διατροφή, οι παρατεταµένες δίαιτες, η απώλεια αίµατος για τον οργανισµό, αλλά και οι αυξηµένες ανάγκες πρόσληψης σιδήρου σε συγκεκριµένες κατηγορίες ανθρώπων (έγκυες, γυναίκες σε περίοδο γαλουχίας και παιδιά) είναι οι κυριότερες αιτίες έλλειψης σιδήρου.

Εύκολη κόπωση, αδυναµία συγκέντρωσης σε πνευµατική εργασία, τριχόπτωση, εύθραυστα νύχια, ταχυκαρδία, χλοµάδα, δύσπνοια είναι µερικά από τα συµπτώµατα της σιδηροπενικής αναιµίας.

Η αντιµετώπισή της πρέπει να ξεκινά από τον εντοπισµό του αιτίου που την προκαλεί στον οργανισµό και όχι από την αναπλήρωση του χαµένου σιδήρου, η οποία επιτυγχάνεται µε προσεγµένη διατροφή, πλούσια σε σίδηρο (όπως είναι το µοσχαρίσιο κρέας) και µε τη λήψη φαρµακευτικών σκευασµάτων σιδήρου.

Για τις πιο γνωστές µορφές αναιµιών, τις αιτίες που προκαλούνται αλλά και τους τρόπους αντιµετώπισής τους, µας µιλά η γιατρός-αιµατολόγος κα Δέσποινα Γριµπαµπή.

 Όταν λέµε ότι κάποιος έχει σιδηροπενική αναιµία τι εννοούµε;

Πρόκειται για κλινικό εύρηµα, όχι για νόσο, εµφανίζεται µε µεγάλη συχνότητα και δηµιουργείται στον οργανισµό λόγω έλλειψης σιδήρου.

Ποιές είναι οι αιτίες έλλειψης σιδήρου;

Υπάρχουν κατ’ αρχήν τα στερητικά αίτια. Για στέρηση µιλάµε όταν κάποιος δεν λαµβάνει αρκετή ποσότητα σιδήρου µέσω των τροφών, είτε αυτό γίνεται λόγω δίαιτας, είτε λόγω κακής διατροφής. Έλλειψη σιδήρου µπορεί να παρατηρηθεί και σε κατηγορίες ανθρώπων που ο οργανισµός τους έχει αυξηµένες ανάγκες πρόσληψης σιδήρου. Παράδειγµα οι γυναίκες που εγκυµονούν ή εκείνες που βρίσκονται σε περίοδο γαλουχίας και θηλάζουν. Αν σε αυτή την περίοδο της ζωής τους δεν λαµβάνουν συµπληρώµατα σιδήρου, τότε θα τους δηµιουργηθεί σιδηροπενική αναιµία. Εξάλλου η εγκυµοσύνη εξ ορισµού είναι µια κατάσταση στην οποία δίνει κανείς συµπληρώµατα σιδήρου για να προλάβει την αναιµία. ’λλη κατηγορία µε αυξηµένες ανάγκες σε σίδηρο είναι και τα παιδιά, ειδικά όταν ξεκινάει η ανάπτυξή τους. Επίσης έλλειψη σιδήρου παρατηρείται όταν στον οργανισµό υπάρχει απώλεια αίµατος, σύµπτωµα το οποίο ευθύνεται πολύ συχνά για τη δηµιουργία σιδηροπενικής αναιµίας, ειδικά στους ενήλικες. Η απώλεια αίµατος συµβαίνει συνήθως στο πεπτικό, είτε στο στοµάχι, είτε στο έντερο, όταν υπάρχει µια εστία αιµορραγίας από την οποία «χάνεται» αίµα και σίδηρος, ο οποίος δεν αναπληρώνεται, µε αποτέλεσµα να δηµιουργείται αναιµία.

Ποια είναι τα συµπτώµατά της;

Μια σιδηροπενική αναιµία µπορεί να είναι και ασυµπτωµατική, καθώς δεν εγκαθίσταται στον οργανισµό εξ αρχής µε συµπτώµατα. Μπορεί κάποιος να έχει σιδηροπενική αναιµία και να µην έχει κανένα σύµπτωµα. Προϊόντος του χρόνου όµως και όσο µεγαλώνει η έλλειψη σιδήρου, παρατηρείται εύκολη κόπωση, αδυναµία συγκέντρωσης σε πνευµατική εργασία, τριχόπτωση, εύθραυστα νύχια (σπάνε εύκολα), γωνιακή χειλίτιδα (στις γωνίες των χειλιών του στόµατος εµφανίζεται ένας ερεθισµός), χλοµάδα, ταχυκαρδία και δύσπνοια.

Όταν δεν έχει κάποιος συµπτώµατα, πώς µπορεί να καταλάβει ότι έχει σιδηροπενική αναιµία και να λάβει τα απαραίτητα µέτρα;

Σε αυτή την περίπτωση µόνο ως τυχαίο εύρηµα. Μπορεί δηλαδή κάποιος να κάνει αιµατολογικές εξετάσεις και να την εντοπίσει. Πιθανές αλλαγές που θα παρατηρήσει ο γιατρός στη γενική αίµατος, στο σίδηρο ορού και στη φερριτίνη (δηλαδή στις «αποθήκες» του σιδήρου στον οργανισµό µας) δηλώνουν την ύπαρξη αναιµίας, συνεπώς προχωρά σε περαιτέρω έλεγχο.

Και στα τρία αυτά σηµεία παρατηρούνται αλλαγές ή µόνο σε κάποια από αυτά;

Μπορεί να συµβεί και το εξής: να βρεθεί χαµηλός σίδηρος, χαµηλή φερριτίνη και η γενική αίµατος να είναι φυσιολογική. Αυτό συµβαίνει γιατί η σιδηροπενική αναιµία εγκαθίσταται σταδιακά στον οργανισµό ενός ανθρώπου, εκτός και αν υπάρξει µεγάλη αιµορραγία κατά την οποία χάνει ποσότητα αίµατος. Στη σταδιακή εγκατάσταση της αναιµίας µετακινείται σίδηρος από τις «αποθήκες», σταδιακά λοιπόν µειώνεται η φερριτίνη. Όταν εξαντλούνται οι «αποθήκες» της φερριτίνης, τότε µειώνεται ο σίδηρος ορού και τελευταία εµφανίζονται ο χαµηλός αιµατοκρίτης και η αναιµία. ’ρα και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να ξεκινήσουµε οπωσδήποτε έλεγχο.

Δηλαδή η διάγνωση της αναιµίας γίνεται µέσω των εξετάσεων αίµατος;

Όχι µόνο η διάγνωση, αλλά και ο βαθµός της αναιµίας.

Μπορούµε να µιλήσουµε για πρόληψη;

Σε συγκεκριµένες καταστάσεις ναι. Για παράδειγµα, µια έγκυος γυναίκα µπορεί να προλάβει τη δηµιουργία σιδηροπενικής αναιµίας, µόνο όµως της συγκεκριµένης αναιµίας, γιατί στις έγκυες µπορεί να προκληθεί άλλου είδους αναιµία, µε άλλο µηχανισµό. Επίσης, αυτό ισχύει και για τις γυναίκες που κάθε µήνα έχουν την έµµηνο ρύση τους. Εάν κάνουν µια προσεγµένη διατροφή, πλούσια σε πρόσληψη σιδήρου, τότε και αυτές µπορεί να προλάβουν την εµφάνιση της αναιµίας. Ένας άνθρωπος µε ιστορικό έλκους, µπορεί να προσέχει και να µην παίρνει ορισµένα φάρµακα που είναι υπεύθυνα για πρόκληση αιµορραγίας από το πεπτικό. Επίσης, κάποιος που έχει αιµορροΐδες µπορεί να κάνει εξετάσεις τακτικά γι’ αυτό το πρόβληµα υγείας κι αν δει ότι ξεκινάει αναιµία, πρέπει να φροντίσει να την προλάβει είτε µε φαρµακευτική αγωγή, είτε αντιµετωπίζοντας χειρουργικά το συγκεκριµένο πρόβληµα.

Απ’ ό,τι φαίνεται, η διατροφή παίζει σηµαντικό ρόλο και στην πρόληψη της σιδηροπενικής αναιµίας. Επειδή ωστόσο ακούµε διάφορα πάνω σ’ αυτό το θέµα, θα µπορούσατε να µας διευκρινίσετε κάποια πράγµατα σχετικά µε το ζήτηµα αυτό;

Εδώ πράγµατι υπάρχουν ορισµένοι µύθοι. Ο κόσµος λέει συχνά «φάε σπανάκι ή φάε φακές γιατί έχουν σίδηρο». Αυτός όµως είναι ένας µύθος, γιατί ο σίδηρος των λαχανικών δεν είναι απορροφήσιµος από το πεπτικό σύστηµα, καθώς η µορφή του είναι τέτοια που δεν µπορεί να απορροφηθεί. Ωστόσο ο σίδηρος που προέρχεται από ζωικές πηγές, όπως είναι τα κρέατα (κατά προτίµηση το µοσχαρίσιο κρέας) και το συκώτι, απορροφάται πολύ καλά από τον οργανισµό. Εάν όµως κάποιος ξεκινήσει αγωγή υποκατάστασης, δηλαδή παίρνει χάπια σιδήρου για να υποκαταστήσει το σίδηρο που του λείπει, δεν υπάρχει λόγος να «πιέζεται» διατροφικά και να λαµβάνει συγκεκριµένα τρόφιµα.

Δηλαδή λαµβάνοντας αγωγή υποκατάστασης λύνεται το πρόβληµα;

Όταν διαπιστωθεί η σιδηροπενική αναιµία, σηµασία έχει να ανακαλύψεις γιατί «κάνεις την αναιµία» και όχι να πάρεις απλώς σίδηρο για να τη διορθώσεις, πρέπει δηλαδή να ψάξεις και να βρεις το αίτιο από το οποίο προκλήθηκε η αναιµία στον οργανισµό. Εάν τελικά το αίτιο προέρχεται από το πεπτικό όπως είπαµε και πιο πάνω, αν δηλαδή ο ασθενής έχει έλκος ή καλοήθη πολύποδα, τότε πρόκειται για καταστάσεις που αντιµετωπίζονται. Η σιδηροπενική αναιµία όµως αποτελεί συχνό εύρηµα και σε καρκίνους του πεπτικού, συνεπώς, όπως καταλαβαίνουµε, δεν πρέπει κάποιος να χάσει χρόνο στην προσπάθειά του να πάρει σίδηρο και να υποκαταστήσει την έλλειψη, δηλαδή στην προσπάθεια να διορθώσει την αναιµία χωρίς να βρει το αίτιο, καθώς σ’ αυτή την περίπτωση µπορεί να χάσει πραγµατικά πολύτιµο χρόνο για την ίασή του.

Τι ακριβώς είναι η αγωγή υποκατάστασης;

Πρόκειται για φαρµακευτικά σκευάσµατα σιδήρου, τα οποία ο ενδιαφερόµενος πρέπει να τα λαµβάνει οπωσδήποτε µισή ώρα πριν το φαγητό, καθώς το στοµάχι του επιβάλλεται να είναι άδειο, επειδή η οξύτητα των πεπτικών υγρών επηρεάζει την απορρόφηση του σιδήρου.

Αυτά τα σκευάσµατα σιδήρου προκαλούν κάποιες γαστρεντερικές διαταραχές;

Ο σίδηρος από µόνος του δηµιουργεί ερεθισµό στο γαστρεντερικό, µπορεί να προκαλέσει επιγαστραλγία ή δυσκοιλιότητα ή διάρροια. Ωστόσο, κυκλοφορούν πλέον νεώτερα σκευάσµατα, τα οποία δεν προκαλούν αυτού του είδους τις γαστρεντερικές διαταραχές και µπορεί να τα πάρει κάποιος άνετα. Υπάρχουν βέβαια και σπάνιες περιπτώσεις, κατά τις οποίες κάποιος δεν µπορεί να πάρει σίδηρο από το στόµα, ή απλώς δεν αποδίδει η θεραπεία δια του στόµατος και τότε χρειάζεται να λάβει το σίδηρο ενδοφλέβια, κάτι που γίνεται µόνο στο νοσοκοµείο. Αλλά όπως είπαµε, αυτό συµβαίνει σπάνια.

Η σιδηροπενική αναιµία παρουσιάζεται πιο πολύ στις γυναίκες ή στους άνδρες;

Οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες, λόγω της εµµήνου ρύσης, της εγκυµοσύνης και της γαλουχίας.

Εµφανίζεται πιο συχνά σε κάποιες συγκεκριµένες ηλικίες;

Όχι, σε όλες τις ηλικίες κάνει την εµφάνισή της και όπως είπαµε ήδη, τη συναντάµε πολύ συχνά και σε παιδιά.

 Εκτός από την σιδηροπενική αναιµία, θα µπορούσατε να µας αναφέρετε και κάποιες άλλες µορφές αναιµίας που ταλαιπωρούν τον κόσµο;

Τις αναιµίες τις χωρίζουµε σε κατηγορίες. Η σιδηροπενική είναι στερητική αναιµία, δηλαδή δηµιουργείται γιατί λείπει από τον οργανισµό κάποιου ένα συστατικό ερυθροποίησης. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και η µεγαλοβλαστική αναιµία, η οποία παρουσιάζεται λόγω έλλειψης βιταµίνης Β12 και λόγω έλλειψης φυλλικού οξέος (το λαµβάνουµε από τα πράσινα λαχανικά), συστατικά τα οποία συµµετέχουν στην ερυθροποίηση και όταν λείπουν από τον οργανισµό δηµιουργούν τη µεγαλοβλαστική αναιµία.

Η αναιµία αυτού του τύπου έχει τα ίδια συµπτώµατα µε την σιδεροπενική αναιµία;

Έχει τα συµπτώµατα της σιδηροπενικής αλλά και µερικά επιπλέον. Επειδή η Β12 είναι συστατικό που χρησιµοποιείται και από το νευρικό ιστό, η έλλειψή της δηµιουργεί νευρολογικά συµπτώµατα, δηλαδή ο άνθρωπος έχει την εντύπωση ότι «πατάει σε βαµβάκι» ή «πάνω σε σύννεφα», έχει µουδιάσµατα και αλλοιωµένη αφή στις άκρες των δακτύλων των χεριών του, εµφανίζει γλωσσίτιδα, ενώ υπάρχουν συµπτώµατα που µπορεί να µιµούνται µέχρι και εκείνα της ψύχωσης. Βεβαίως, η τελευταία περίπτωση αποτελεί µια ακραία µορφή, δηλαδή πρέπει να λείπει για πολύ καιρό η βιταµίνη Β12 από τον οργανισµό κάποιου και να µην το έχει καταλάβει. Επίσης, ένα επί πλέον σύµπτωµα, το οποίο δεν παρατηρείται στη σιδηροπενική, είναι ότι αυτός που πάσχει από µεγαλοβλαστική αναιµία παρουσιάζει µια χαρακτηριστική «κιτρινίλα».

Η µεγαλοβλαστική αναιµία δηµιουργείται γρήγορα ή εγκαθίσταται σιγά - σιγά στον οργανισµό;

Δεν δηµιουργείται µε τόσο γρήγορο ρυθµό όσο η σιδηροπενική, καθώς ο ανθρώπινος οργανισµός διαθέτει «αποθήκες» βιταµίνης Β12 για διάστηµα από τρία έως πέντε χρόνια. Όταν αυτές εξαντληθούν, τότε αρχίζει οργανισµός να εµφανίζει αναιµία, εµφανίζοντας και τα σχετικά συµπτώµατα.

Η συγκεκριµένη αναιµία παρατηρείται τόσο συχνά όσο και η σιδηροπενική;

Την παρατηρούµε, αλλά όχι τόσο συχνά όσο τη σιδηροπενική. Μπορούµε να πούµε ότι ίσως είναι η δεύτερη κατά σειρά αιτιολογία αναιµίας.

Πρόκειται για µια µορφή αναιµίας που θεραπεύεται;

Βεβαίως, αλλά πρέπει να αντιµετωπιστεί εγκαίρως, επειδή όσο περνά ο καιρός η αναιµία χειροτερεύει. Η µεγαλοβλαστική αναιµία µπορεί να προκληθεί λόγω µιας αυτοάνοσης κατάστασης, κατά την οποία καταστρέφονται τα ειδικά κύτταρα που απορροφούν τη βιταµίνη στο τελικό τµήµα του ειλεού. Δηλαδή ο ίδιος ο οργανισµός αναγνωρίζει αυτά τα κύτταρα ως ξένα προς αυτόν και τα καταστρέφει, µε αποτέλεσµα να χάνεται µε αυτόν τον τρόπο εφ’ όρου ζωής η δυνατότητα απορρόφησης της Β12 από τις τροφές. Ως εκ τούτου, στις περιπτώσεις αυτές ο µόνος τρόπος να διατηρήσει κανείς τη Β12 στον οργανισµό του είναι να κάνει ενέσεις Β12. Αυτή βέβαια είναι µια θεραπεία την οποία ο ασθενής θα πρέπει να διατηρήσει για όλη του τη ζωή. Στο πλαίσιο της θεραπείας αυτής, ο ασθενής κάνει µια ένεση Β12 περίπου µια φορά το µήνα και δεν έχει κανένα πρόβληµα.

Με χάπια δεν µπορεί να αντιµετωπιστεί;

Όχι, εφόσον έχει χάσει τη δυνατότητα απορρόφησης από το πεπτικό σύστηµα, ό,τι και να πάρει δεν πρόκειται να το απορροφήσει. Γι’ αυτό το λόγο, η θεραπεία είναι ενέσιµη.

Πώς γίνεται η διάγνωση της συγκεκριµένης αναιµίας;

Μέσω αιµατολογικών εξετάσεων, στις οποίες βρίσκονται συγκεκριµένα χαρακτηριστικά που µας καθοδηγούν προς αυτή την κατεύθυνση. Συγκεκριµένα, σε µια γενική εξέταση αίµατος, υπάρχει µια τιµή µε την οποία βρίσκει κανείς τις σχετικές παραµέτρους και βλέπει ότι ο υπό εξέταση άνθρωπος έχει µακροκυττάρωση, δηλαδή τα ερυθρά αιµοσφαίρια είναι πιο µεγάλα από το φυσιολογικό. Στην περίπτωση αυτή ο γιατρός σκέφτεται µήπως υπάρχει έλλειψη Β12, καθώς δεν είναι η µοναδική κατάσταση που προκαλεί µακροκυττάρωση, είναι όµως η κύρια αιτία, συνεπώς προς αυτή την κατεύθυνση ξεκινάµε τον έλεγχο.

Υπάρχει άλλη µορφή αναιµίας;

Η αναιµία χρόνιων νόσων. Ασφαλώς δεν είναι στερητικής αιτιολογίας όπως οι δυο προηγούµενες. Εµφανίζεται λόγω δυσχερειών του οργανισµού να χρησιµοποιήσει τις ουσίες που χρειάζονται για την ερυθροποίηση, δυσκολεύεται δηλαδή να «φτιάξει αίµα».

Γιατί ονοµάζεται έτσι;

Άνθρωποι που πάσχουν από χρόνια νοσήµατα, όπως είναι οι νεφροπαθείς, αυτοί που έχουν αυτοάνοσα νοσήµατα (κολλαγονώσεις όπως ο συστηµατικός ερυθηµατώδης λύκος και η ρευµατοειδής αρθρίτιδα), αλλά και όσοι πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη ή διάφορες νεοπλασίες, όλοι αυτοί µπορεί να παρουσιάσουν αναιµία χρόνιας νόσου. Ονοµάζεται έτσι γιατί αποτελεί εύρηµα που συνοδεύει αυτά τα νοσήµατα, ενώ δηµιουργείται µε ορισµένους µηχανισµούς λόγω του κυρίου νοσήµατος.

Αποτελεί µια επικίνδυνη µορφή αναιµίας για τους ανθρώπους που την παρουσιάζουν;

Σε κάθε µορφή αναιµίας, η επικινδυνότητα καθορίζεται από δυο παράγοντες: την ταχύτητα εγκατάστασης της αναιµίας, δηλαδή το πόσο γρήγορα την αποκτά κανείς και το βαθµό της αναιµίας, το πόσο έντονη είναι δηλαδή η αναιµία που παρουσιάζει κάποιος.

Θεραπεύεται;

Υπάρχει θεραπεία, κυρίως όταν αντιµετωπίζεται το υποκείµενο νόσηµα, οπότε διορθώνεται και η αναιµία. Χαρακτηριστικό παράδειγµα είναι οι νεφροπαθείς οι οποίοι υποβάλλονται σε τεχνητό νεφρό. Οι συγκεκριµένοι ασθενείς δεν παράγουν την ορµόνη ερυθροποιητίνη, επειδή ακριβώς αυτή φτιάχνεται στο νεφρό κι εφόσον ο νεφρός πάσχει, δεν την παράγει. Υπάρχει όµως συνθετική ερυθροποιητίνη που χορηγείται και έτσι διορθώνεται η αναιµία. Να σηµειώσουµε ότι η ερυθροποιητίνη είναι η ορµόνη που καθορίζει το πόσο αίµα θα φτιάξουµε και τι αιµατοκρίτη θα έχουµε.

Υπάρχουν και ορισµένες αναιµίες µε τις οποίες γεννιούνται κάποιοι άνθρωποι;

Ναι κι αυτές είναι οι αναιµίες που οφείλονται σε αιµοσφαιρινοπάθειες, δηλαδή καταστάσεις κατά τις οποίες δηµιουργείται µια παθολογική αιµοσφαιρίνη. Η αιµοσφαιρίνη αυτή οδηγεί στη γρήγορη καταστροφή των ερυθρών αιµοσφαιρίων, δηλαδή αυτά δεν ζουν τόσο όσο ζουν φυσιολογικά σε όλους τους ανθρώπους. Το αποτέλεσµα αυτής της αυξηµένης καταστροφής είναι η αναιµία. Σε αυτή την οµάδα ανήκουν η µεσογειακή και η δρεπανοκυτταρική αναιµία. Αυτές οι αναιµίες είναι γενετικά καθορισµένες.

Δηλαδή, τι ακριβώς σηµαίνει αυτό στην πράξη;

Και τις δυο αυτές αναιµίες ο άνθρωπος τις κληρονοµεί από τους γονείς του, γεννιέται δηλαδή µε αυτές. Κι αυτό συµβαίνει ως εξής: οι γονείς έχουν το στίγµα, αλλά είναι ετεροζυγώτες. Δεν παρουσιάζουν κάποιο σύµπτωµα, εκτός από µια ήπια αναιµία τις περισσότερες φορές. Όταν όµως τεκνοποιήσουν δυο άνθρωποι που έχουν το στίγµα, τότε υπάρχει 25% πιθανότητα το παιδί που θα γεννήσουν να γεννηθεί µε την εκδήλωση της νόσου, δηλαδή να πάσχει από µεσογειακή ή δρεπανοκυτταρική αναιµία.

Λόγω του προγεννητικού ελέγχου ωστόσο, υποθέτουµε ότι δεν πρέπει να γεννιούνται πλέον παιδιά µε αυτές τις αναιµίες. Υποθέτουµε σωστά;

Ναι, καθώς έχουµε τη δυνατότητα να γνωρίζουµε µέσω του προγεννητικού ελέγχου εάν ένα παιδί πάσχει από αυτές τις µορφές αναιµίας. Γι’ αυτό και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν γεννιούνται πλέον παιδιά µε µεσογειακή η δρεπανοκυτταρική αναιµία. Εάν συµβεί αυτό, θα πρέπει οι γονείς να είναι ελλιπώς ενηµερωµένοι, ή να µην έχουν κάνει προγεννητικό έλεγχο.

πηγή https://www.farmakeutikoskosmos.gr/article-f/anaimia-sidhropenikh-megaloblastikh-/5607

Κατά Ηνωμένων Πολιτειών λόγος

Γράφει ο Σαράντος Ι. Καργάκος (Ιστορικός και Συγγραφέας), 24/9/18 

Οι ΗΠΑ έγιναν υπερδύναμη και μπόλιασαν τον Πλανήτη με το επιδερμικό ιδεώδες της υλικής ευτυχίας.

Ο ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ φίλος μου, ὁ ἀρχαιομαθέστατος Χρ. Λεμπέσης, μοῦ ἔστειλε λίγο μετά ἀπό κάποιες δηλώσεις τοῦ ἀκατανόμαστου Νίμιτς τό ἀκόλουθο «κατηγορῶ» κατά τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, πού χωρίς τήν ἄδειά του ἀναδημοσιεύω, παρότι ἤμουν καί παραμένω λάτρης τοῦ «γουέστερν», ὄχι ὅμως τοῦ γκανκστερισμοῦ καί, πολύ περισσότερο, μιᾶς οἰκονομίας-«σαλούν».

Ἀφήνω τόν ἀναγνώστη νά κρίνει:

« ... Ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς ἀγελοποίησης (γιατί ὄχι καί γελοιοποίησης) καί ἀκρισίας. Τά πάντα ἔχει καλύψει τό πνεῦμα τοῦ ἐπιδερμισμοῦ μέ ἄμεσο παρεπόμενο τήν ἀφυδάτωση ἤ, γιά νά εἴμαστε πιό ἀκριβολόγοι, τόν ἀφανισμό τῆς ποιότητας τῆς ζωῆς. Ὁ σύγχρονος κόσμος, παρασυρμένος ἀπό τό ἰδανικό τοῦ «homo oeconomicus», κινεῖται μέ παρωπίδες πάνω στόν ἄξονα τοῦ ὑλικοῦ πλουτισμοῦ, ἀδιαφορώντας γιά τά λοιπά στοιχεῖα πού κανονικά συναπαρτίζουν τόν «ὄντως ἄνθρωπον».

Πῶς φτάσαμε σ’ αὐτήν τήν κατάντια;

Ὅλα ἔχουν τήν ἐξήγησή τους:

Ὅταν ὁ Κολόμβος ἀνακάλυψε τή νέα ἤπειρο, τήν Ἀμερική, πίστευε ὅτι εἶχε πατήσει τό πόδι του στίς Ἰνδίες. Γι’ αὐτό καί τούς Ἐρυθροδέρμους ὀνόμασαν Ἰνδιάνους. Προπαντός ὅμως, δέν θά μποροῦσε νά φανταστεῖ ὅτι αὐτή ἡ μεγάλη ἤπειρος μετά ἀπό 500 χρόνια θά γινόταν ὁ χῶρος πού τουλάχιστον στό βόρειο τμῆμα του θά εἶχε ἐξελιχθεῖ στήν παγκόσμια ὑπερδύναμη τοῦ κράτους τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, ἕνα πολυεθνικό κράτος πού τολμᾶ νά ἀποκαλεῖται ἔθνος.

Στή σύγχρονη, ὅμως, ἐποχή ὅλα γίνονται, ἀφοῦ ὁ καθένας εἶναι ὅ,τι δηλώσει. Ἀπόδειξη ὅτι οἱ Σκοπιανοί αὐτοαποκαλοῦνται μακεδονικό ἔθνος!

Χωρίς, λοιπόν, ἱστορικό βάθος οἱ ΗΠΑ ἔπρεπε νά δομήσουν ἕνα πολιτισμό σύμφυτο μέ τά χαρακτηριστικά τῆς ὀλιγόχρονης ἱστορίας τους. Νά μερικά ἀπό τά χαρακτηριστικά αὐτά: Προσπάθεια ἐπιβίωσης, τυχοδιωκτισμός, παρανομία, σκληρότητα, αὐτοδικία, ἀντιπαλότητα, διαπάλη ἐπικράτησης, ἐθνοτικές ἀντιπαραθέσεις, ρατσισμός, χρυσοθηρία, ἀνήλεο κυνήγι τῶν γηγενῶν Ἐρυθροδέρμων, αὐθαίρετη ἀπονομή δικαιοσύνης κ.λπ.

Ὅλα αὐτά δέν ἄφηναν περιθώρια γιά στοχαστικές ἀναζητήσεις καί θεραπεία μιᾶς εὐρύτερης κουλτούρας. Τό ἰδεῶδες τοῦ πιστολέρο ἔγινε πρώτη ἀξία καί ὁ λιγδιάρης ἀλητοειδής γελαδάρης μυθοποιεῖται ἀναγόμενος σέ πρόσωπο-πρότυπο. Ἡ πραγματική ἱστορία τοῦ Φάρ-Οὐέστ ἦταν ἐντελῶς διαφορετική ἀπό αὐτήν πού παρουσιάζουν τά καουμπόικα ἔργα τῆς κινηματογραφικῆς βιομηχανίας.

Ἡ συνισταμένη ὅλων τῶν παραπάνω ἦταν ἡ δημιουργία τοῦ «ἀμερικανικοῦ ὀνείρου», δηλαδή ἡ πετυχημένη πορεία τοῦ πεινασμένου καί ἄσημου στό θρόνο τοῦ πλούτου καί τῆς διασημότητας. Αὐτό ἔγινε κυτταρικό στοιχεῖο τοῦ ἀμερικανοῦ πολίτη, ὁ ὁποῖος μέ συνθήματα time is money ἐργάστηκε σκληρά γιά νά κατακτήσει πλοῦτο ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ἔτσι οἱ ΗΠΑ ἔγιναν ὑπερδύναμη καί μπόλιασαν καί μπολιάζουν ὅλο τόν Πλανήτη μέ τό ἐπιδερμικό ἰδεῶδες τῆς ὑλικῆς εὐτυχίας. Καταναλωτισμός καί κυνήγι τοῦ κέρδους γίνονται οἱ ἄξονες πορείας φυσικῶν καί νομικῶν προσώπων. Ὁ γιγαντισμός ἀποθεώνεται καί τό σύνδρομο τοῦ ἰσχυροῦ μπαίνει στό πετσί τοῦ μέσου ἀμερικανοῦ πολίτη, ὁ ὁποῖος πιστεύει ὅτι ἔχει δικαίωμα νά διαφεντεύει τόν κόσμο, ἐφαρμόζοντας τό γνωστό «ὁ σκοπός ἁγιάζει τά μέσα».

Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι ἡγεῖται σήμερα τῆς ὑπερδύναμης τῶν ΗΠΑ ὁ Τράμπ, μιά persona ridicolosa, ἀμοραλιστής ἀδίσταχτος, προκλητικός, χυδαῖος, ρατσιστής, κενόδοξος, κουφολόγος, κοντολογίς ...τενεκές ξεγάνωτος! (Σημ. δική μου: Ποῦ εἶσαι Γιαννόπουλε!). Αὐτό εἶναι τό ἐπιστέγασμα τοῦ ἀμερικανικοῦ ὀνείρου, τό φτάσιμο στήν κορυφή μιᾶς πυραμίδας χωρίς πνευματική ὑποδομή, χωρίς θεμέλια πνευματικῆς βαθύτητας. Κυρίαρχο στοιχεῖο ὁ ἐπιδερμισμός, ἡ ἔλλειψη βάθους, ὁ πακτωλός τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, ἡ ἡμιονική σανοφαγία, ἡ ἔλλειψη προσωπικῆς ζωῆς, ἡ μαζοποίηση, ἡ κονσερβοποίηση, ἡ ἀφυδάτωση τῆς πολιτικῆς συνείδησης!

Καημένη Εὐρώπη, τί τραβᾶς συνεργαζόμενη μέ τέτοιους ὀλετῆρες (= καταστροφεῖς) τοῦ αὐθεντικοῦ πολιτισμοῦ. Ἀλλά φταίς καί σύ. Μέ τούς διαρκεῖς πολέμους σου ἔχασες τήν ἰκμάδα σου καί ἀναγκάστηκες νά δώσεις «γῆν καί ὕδωρ» στούς πιστολέρο ἀλογοβάτες τῆς παγκόσμιας κοινότητας. Ἐγκατέλειψες κυριολεκτικά τήν παράδοση τοῦ βάθους, ὑποχωρώντας στίς δυναστευτικές πιέσεις τῶν ὑπηρετῶν τῆς ρηχότητας.

Καημένη Εὐρώπη, ἀπό τά ἀσυγχώρητα σφάλματά σου ἔχεις ἀναγκαστεῖ νά γίνεσαι καί σύ χῶρος ροντέο, στόν ὁποῖο ἐπιδεικνύουν τήν ἱππευτική τους δεινότητα οἱ ἐπίγονοι τῶν καουμπόιδων πού ξέρουν μέ τόν τρόπο τους νά κάνουν τοῦ χεριοῦ τους τά πιό ἀτίθασα ἀγριοάλογα. Κρῖμα! Εἶναι ὀδυνηρό ἡ Εὐρώπη ἀλλά κι ἕνα σημαντικό μέρος τοῦ Πλανήτη νά σέρνεται σάν «λασοπιασμένο» βουβάλι ἀπό τά χέρια ἑνός ἄβαθου καουμπόι! Ὀδυνηρό, ἀλλά ἀδήριτη πραγματικότητα. Ζόφος!». 

Σ’ αὐτά τί νά προσθέσω ἐγώ;Μία μόνο σκέψη τοῦ Μάο Τσέ Τούνγκ: «Οἱ πρόγονοί μας ἦσαν σοφοί. Ἀνακάλυψαν τήν μπαρούτη, ἀλλά ἔφτιαχναν μόνο βεγγαλικά. Ἀνακάλυψαν τήν τυπογραφία, ἀλλά δέν ἔβγαζαν ἐφημερίδες. Ἀνακάλυψαν τήν πυξίδα, ἀλλά δέν εὐθύνονται γιά τήν ἀνακάλυψη τῆς... Ἀμερικῆς»! Πάντως ἡ Ἀμερική ἀπό τήν Κίνα θά τό βρεῖ.

Πηγές - dimokratianews & aktines.blogspot.com/2018/09/blog-post_374.html#more

Έλκος στομάχου: Τι να τρώτε και τι να αποφεύγετε

Τα έλκη στομάχου, επίσης γνωστά και ως πεπτικά, ή γαστρικά έλκη, είναι ανοικτές πληγές στην εσωτερική επένδυση του στομάχου. Λόγω της ποσότητας οξέος που υπάρχει στο στομάχι, όταν συμβαίνουν έλκη, είναι συχνά εξαιρετικά επώδυνα.

Η πιο κοινή αιτία για το έλκος στομάχου είναι το βακτήριο Helicobacter pylori, ή αλλιώς H. pylori. Έλκη μπορεί επίσης να προκληθούν από την υπερβολική χρήση παυσιπόνων, όπως η ασπιρίνη και μη-στεροειδή αντιφλεγμονωδών, όπως η ιβουπροφαίνη και η ναπροξένη.

Το έλκος στομάχου συχνά αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά και φάρμακα που μειώνουν, μπλοκάρουν, ή εξουδετερώνουν τα οξέα του στομάχου. Υπάρχουν, επίσης, φυσικές θεραπείες που μπορείτε να εφαρμόσετε, για να ανακουφιστείτε από τα συμπτώματα ενός έλκους στο στομάχι και να το βοηθήσετε να επουλωθεί.

Φλαβονοειδή

Έρευνες δείχνουν ότι τα φλαβονοειδή, επίσης γνωστή ως βιοφλαβονοειδή, μπορεί να είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για το έλκος στομάχου. Τα φλαβονοειδή είναι χημικές ενώσεις που υπάρχουν με φυσικό σε πολλά φρούτα και λαχανικά. Τα τρόφιμα και τα ποτά που είναι πλούσια σε φλαβονοειδή περιλαμβάνουν:

• Σόγια
• Όσπρια
• Κόκκινα σταφύλια
• Λάχανο
• Μπρόκολο
• Μήλα
• Μούρα
• Τσάι (ιδίως το πράσινο τσάι)

Ωστόσο, μερικά τρόφιμα και ποτά που περιέχουν φλαβονοειδή, όπως τα εσπεριδοειδή και τα κόκκινα κρασιά, μπορεί να ερεθίσουν το έλκος στομάχου.

Τα φλαβονοειδή χαρακτηρίζονται ως “γαστροπροστατευτικά”, πράγμα που σημαίνει ότι υπερασπίζονται την επένδυση του στομάχου και συμβάλλουν στην επούλωση των ελκών. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Linus Pauling, δεν υπάρχουν παρενέργειες από την κατανάλωση φλαβονοειδών σε ποσότητες που κατά κανόνα υπάρχουν σε ένα ισορροπημένο διατροφικό πρόγραμμα, αλλά η υπερβολική κατανάλωση φλαβονοειδών μπορεί να επηρεάσει την πήξη του αίματος.

Προβιοτικά

Τα προβιοτικά είναι τα ζωντανά βακτήρια και η ζύμη που βοηθούν στην καλή υγεία του πεπτικού συστήματος. Τα βρίσκουμε σε πολλά κοινά τρόφιμα, ιδιαίτερα σε όσα έχουν υποστεί ζύμωση, όπως το βουτυρόγαλα και το γιαούρτι.

Μπορείτε επίσης να πάρετε τα προβιοτικά σε μορφή συμπληρώματος. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα προβιοτικά συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού και την ταχύτερη ανάρρωση σε ασθενείς με έλκη.

Μέλι

Το μέλι προσφέρει πολλά περισσότερα από γλυκιά γεύση. Ανάλογα με το φυτό, από το οποίο προέρχεται, το μέλι μπορεί να περιέχει έως και 200 στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων των πολυφαινολών και άλλων αντιοξειδωτικών. Το μέλι είναι ένα ισχυρό αντιβακτηριακό και έχει αποδειχτεί, ότι αναστέλλει την ανάπτυξη του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Εφόσον έχετε φυσιολογικά επίπεδα σακχάρου στο αίμα, μπορείτε να απολαύσετε το μέλι, όπως θα κάνατε με οποιαδήποτε γλυκαντική ουσία, με το “μπόνους” της καταπραϋντικής του ιδιότητας για το έλκος στομάχου.

Σκόρδο

Το σκόρδο έχει αποδειχθεί ότι αναστέλλει την ανάπτυξη του H. pylori σε πειράματα στο εργαστήριο, τόσο σε ζώα, όσο και σε ανθρώπους. Αν δεν σας αρέσει η γεύση (και η… μυρωδιά που αφήνει έντονα πίσω του στην αναπνοή σας) μπορείτε να το πάρετε σε μορφή εκχυλίσματος ως συμπλήρωμα διατροφής. Το σκόρδο είναι γνωστό ότι κάνει πιο λεπτό το αίμα, γι’ αυτό ρωτήστε το γιατρό σας πριν το πάρετε ως συμπλήρωμα, ειδικά αν χρησιμοποιείτε βαρφαρίνη, ή άλλα αντιπηκτικά αίματος.

Κράνμπερι (μούρα)

Τα μούρα τύπου cranberry είναι γνωστά για την ικανότητά τους να καταπολεμούν τις λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος, εμποδίζοντας τα βακτήρια από το να κάθονται πάνω στα τοιχώματα της ουροδόχου κύστης. Μπορούν επίσης να βοηθήσουν στην καταπολέμηση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Μπορείτε να πιείτε χυμό cranberry, να φάτε μούρα cranberries, ή να πάρετε συμπληρώματα με κράνμπερι.

Δυστυχώς, δεν υπάρχει συγκεκριμένη ποσότητα που να έχει οριστεί από έρευνες, ως προς την ανακούφιση για το έλκος στομάχου. Η υπερβολική κατανάλωση μούρων σε οποιαδήποτε μορφή μπορεί να προκαλέσει δυσφορία στο στομάχι, είτε έχετε έλκη, είτε όχι, γι’ αυτό συνιστάται να ξεκινήσετε με μικρές ποσότητες και να τις αυξήσετε σταδιακά. Επιπλέον, πολλοί από τους χυμούς που υπάρχουν στο εμπόριο έχουν πολύ ζάχαρη ή/και σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, το οποίο μπορεί επίσης να προκαλέσει στομαχικές διαταραχές και να σας προσθέσει κενές θερμίδες.

Μαστίχα

Η μαστίχα είναι ο χυμός του αντίστοιχου δέντρου στο νησί της Χίου. Υπάρχουν αντικρουόμενες μελέτες για την αποτελεσματικότητα της μαστίχας στο έλκος στομάχου, αλλά τουλάχιστον μία από αυτές έχει δείξει ότι το μάσημα της μαστίχας βοηθά στην καταπολέμηση του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού. Αν τα έλκη σας δεν ανταποκρίνονται σε άλλες θεραπείες, αξίζει να δοκιμάσετε την μαστίχα, δεδομένου ότι δεν φαίνεται να σχετίζεται με τυχόν παρενέργειες. Μπορείτε να την μασάτε ως τσίχλα, ή να την πίνετε σε μορφή συμπληρώματος.

Φρούτα, λαχανικά και δημητριακά ολικής άλεσης

Μια διατροφή με επίκεντρο τα φρούτα, τα λαχανικά και τα δημητριακά ολικής άλεσης δεν είναι μόνο καλή για τη γενική υγεία σας. Σύμφωνα με την Κλινική Mayo, μια πλούσια σε βιταμίνες διατροφή μπορεί να βοηθήσει το σώμα σας να επουλώσει το έλκος σας. Τρόφιμα που περιέχουν πολυφαινόλες (είδος αντιοξειδωτικών) μπορεί να σας προστατεύσουν από έλκη και να βοηθήσουν στην επούλωσή τους. Τα πλούσια σε πολυφαινόλες τρόφιμα και καρυκεύματα περιλαμβάνουν:

• Αποξηραμένα δεντρολίβανο
• Ρίγανη
• Μαύρη σοκολάτα
• Μύρτιλλα (μούρα)
• Μαύρες ελιές

Έλκος στομάχου: Ποιες τροφές να αποφεύγετε

Μερικές τροφές μπορεί να προκαλέσουν επιδείνωση των ελκών, ενώ άλλες έχουν προληπτική και θεραπευτική δράση. Τα λιπαρά και όξινα τρόφιμα είναι πιο πιθανό να ερεθίσουν το στομάχι σας, όπως και οι πικάντικες τροφές.

Για να μειώσετε τον πόνο του έλκους, αποφύγετε:

• Καφέ, συμπεριλαμβανομένου και του decaf (χωρίς καφεΐνη)
• Ανθρακούχα ποτά
• Καυτερές πιπεριές
• Επεξεργασμένες τροφές
• Κόκκινα κρέατα
• Τηγανιτά τρόφιμα
• Γάλα και αλκοόλ

Η ιδιότητα του γάλακτος να επικαλύπτει το εσωτερικό ενός ποτηριού μπορεί να σας κάνει να σκεφτείτε ότι δημιουργεί επίσης ένα προστατευτικό φράγμα στο εσωτερικό του στομαχιού σας. Και όντως, αρχικά το γάλα κατανάλωσης μπορεί να απαλύνει τον πόνο του έλκους. Αλλά μακροπρόθεσμα, δεν είναι καλό για τα έλκη. Έχει αποδειχτεί ότι κάνει τα πράγματα χειρότερα προκαλώντας το στομάχι σας να παράγει περισσότερο οξύ.

Εάν είχατε ποτέ hnagover, ξέρετε τα αποτελέσματα που το αλκοόλ μπορεί να έχει στο στομάχι σας. Το αλκοόλ συνδέεται άμεσα και με λοιμώξεις του ελικοβακτηριδίου του πυλωρού, που σημαίνει ότι συμβάλλει στην δημιουργία ελκών στο στομάχι και μπορεί να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ορίζεται ως περισσότερο από ένα ποτό την ημέρα για τις γυναίκες και πάνω από δύο για τους άνδρες.

Πηγή:https://www.pentapostagma.gr/2018/09/%CE%AD%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%BF%CF%85-%CE%B7-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%AC%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BB%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE-3.html

Η αγάπη του Θεού και η ελευθερία του ανθρώπου

Ο Θεός αγάπη εστί μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και όντως αυτός είναι ο καλύτερος χαρακτηρισμός του Θεού.

Για να καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι, τι είναι ο Θεός.
Κατά τον Ιερό Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη βέβαια, και σύμφωνα με την αποφατική θεολογία της Εκκλησίας, ο Θεός υπερβαίνει κάθε έννοια ανθρώπινη.

Δεν είναι ούτε ψυχή, ούτε λόγος, ούτε δύναμη, ούτε φως, ούτε ζωή, ούτε ουσία, ούτε χρόνος, ούτε επιστήμη, ούτε αλήθεια, ούτε βασιλεία, ούτε σοφία, ούτε αγαθότης…
Ωστόσο, ας μου επιτραπεί να πω, θα μπορούσε να γίνει κάποια εξαίρεση για το όνομα “αγάπη”.

Ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά Αγάπη.

Και πράγματι ο Θεός, ο Θεός των Πατέρων μας, ο μόνος αληθινός Θεός, δεν είναι ένας τιμωρός Θεός, ή έστω ένας “δίκαιος”, κατά τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Όχι, ένας δίκαιος αστυνόμος που οφείλει να επιβάλλει την τάξη καταγράφοντας με λεπτομέρεια τις παραβάσεις μας. ΄Η όπως κάποιος δίκαιος δικαστής που έργο του είναι να κρίνει αμερόληπτα, για να φανερώσει και τιμωρήσει τον ένοχο και παραδειγματίζοντας τον να επιφέρει δικαιοσύνη και ικανοποίηση στην έννομο τάξη.

Αλλά ο Θεός μας δεν είναι έτσι “δίκαιος”. Αλίμονο μας αν ήταν! Ο Θεός μας είναι ο Πατέρας μας. Ο Θεός μας “Aγάπη εστί”.

Υποβάλλεται όμως από πολλούς η ερώτηση – απορία της ανθρώπινης αδυναμίας:
Γιατί τότε να υπάρχουν τόσες θλίψεις, τόσες αδικίες και δυστυχίες στον κόσμο, αφού ο Θεός είναι αγάπη;

Σε απάντηση θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τα λόγια του μακαριστού π.Επιφανείου Θεοδωροπούλου:

"… Χωρίς Χριστό ο κόσμος είναι θέατρο του παραλόγου. Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσεις τίποτε. Γιατί οι θλίψεις, γιατί οι αδικίες, γιατί οι αποτυχίες, γιατί οι ασθένειες, γιατί; γιατί; γιατί; Χιλιάδες πελώρια γιατί. Kατάλαβε το. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει, με την πεπερασμένη λογική του, την απάντηση όλων αυτών των “γιατί”.
Μόνο με τον Χριστό όλα εξηγούνται. Μας προετοιμάζουν για την αιωνιότητα. Ίσως εκεί μας αξιώσει να πάρουμε απάντηση σε μερικά “γιατί”…"

Αγάπη λοιπόν ο Θεός και αγαπά τον άνθρωπο, το δημιούργημα Του.

Έτσι επιθυμεί και την κοινωνία μαζί Του: Κοινωνία αγαπητική αγαπωμένων προσώπων.
Και ο άνθρωπος, μπορεί να αγαπήσει τον Προσωπικό Θεό, εφ’ όσον αληθινή αγάπη μόνο σε πρόσωπα μπορεί να κατευθυνθεί και να υπάρξει. Ζώα, αντικείμενα, ιδέες ή φιλοσοφίες, το μερικό ενδιαφέρον του ανθρώπου μπορούν και πρέπει να ελκύουν κι όχι τον όλο άνθρωπο.
Γι’ αυτό και κάθε περίπτωση που υπερβαίνει το μέτρο αυτής της απλής συμπάθειας και ενδιαφέροντος προς αυτά, εκφυλίζεται και καταλήγει σε πάθος, αδυναμία ψυχής, αλλά ποτέ δεν είναι αγάπη αληθινή.

Αγάπη αληθινή, προσωπική, δονεί τον όλο άνθρωπο ως τα βαθύτατα του είναι του, και τον ελκύει προς το αγαπημένο πρόσωπο.

Και ο προσωπικός Θεός μας, δεν είναι ο θεός των φιλοσόφων, των σκεπτικιστών, αλλά ο Θεός των Πατέρων μας, που είναι Πρόσωπο και όχι ιδέα.
Αυτός ο Θεός από την εκστατική Του αγάπη προς το προσωπικό Του δημιούργημα, τον άνθρωπο, εξέρχεται με τις άκτιστες ενέργειες Του και κοινωνεί μαζί του σε μια κοινωνία αγάπης, εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του.

Προϋπόθεση αληθινής και βαθιάς αγάπης είναι η ελευθέρα προαίρεσης. Δεν είναι δυνατόν να αγαπήσει κανείς κάποιο άλλο πρόσωπο, πιεζόμενος να το κάνει αυτό, από κάποια ανάγκη η βία.
Ο άγιος Θεός, από σεβασμό και πατρική εκτίμηση και αγαπητική διάθεση προς τον άνθρωπο, τον θέλει ελεύθερο, δεν του επιβάλλεται, αλλά περιμένει την ελεύθερα προσωπική του εκλογή.
Το να αποδεχθεί δηλ. το Θεό στην ζωή του ή να Τον απορρίψει.

Ο Θεός λοιπόν, έρχεται προς ημάς και αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, αφού με ελευθερία αγάπης Τον δεχθούμε στην ζωή μας. Και μας φανερώνεται η δόξα και η Χάρις Του και εμείς απολαμβάνουμε την ευλογημένη παρουσία Του. Και εκ πείρας μαθαίνουμε τι σημαίνει ζωή με το Θεό, και πως είναι η κοινωνία με το Θεό.
Εφ’ όσον, αν δεν μας αποκαλυφθεί από Εκείνον, δεν μπορούμε μόνοι μας να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, τον Δημιουργό και Κτίστη μας.

Αντιθέτως τον απορρίπτουμε από την ζωή μας και δεν Τον αγαπούμε, όταν αδιαφορούμε για τις εντολές Του, σύμφωνα και με τον λόγο Του: “Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος έστιν ο αγαπών με” (Ιωάν. δ’, 21). Κλείνουμε έτσι τα αυτιά μας στην πρόσκληση Του και μένουμε μόνοι μας χωρίς Θεό, ανίκανοι να αγαπήσουμε, γευόμενοι την απελπιστικά πικρή οδύνη της φιλαυτίας μας.

Μας αφήνει ο Θεός να διαλέξουμε μόνοι μας και δεν μας επιβάλλει την παρουσία Του. Όμως διακριτικά μας βοηθεί να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη αδυναμία μας και να εκλέξουμε το συμφέρον σε μας.

Και το συμφέρον μας, άσχετα αν το καταλαβαίνουμε ή όχι, είναι να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, να ενωθούμε και να μείνουμε μαζί Του. Αυτός είναι κι ο σκοπός της ζωής μας, γι’ αυτό πλασθήκαμε απ’ Αυτόν.

“Αυτή δε έστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσι σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν” (Ιωάν. ιζ’, 3)

Έχει τους τρόπους Του να πλησιάζει ο Θεός την κάθε ψυχή, να την ελκύει προς τον Εαυτό Του. Να την πληροφορεί για την παρουσία Του, να της ομιλεί, να της δίδει ευκαιρίες, αφορμές και δυνατότητες για να Τον πλησιάσει κι αυτή και να Τον γνωρίσει, για να χαρεί και να ζητήσει ο άνθρωπος να μείνει ο Θεός μαζί του.

Αν η ψυχή, δεκτική στην Χάρη του Θεού, Τον πλησιάζει και ποθήσει την κοινωνία Του, τότε ο Θεός αρχίζει ένα άγιο “παιχνίδι” μαζί της.

Πότε της ομιλεί με γλυκύτητα και τρυφερότητα, και τότε η ψυχή φτερουγίζει στα ουράνια από ένα ιερό, θείο έρωτα, λησμονώντας όλα τα επίγεια.
Πότε της κρύβεται και εκείνη τρομαγμένη από την φαινομενική μοναξιά της Τον ψάχνει λυπητερά και υπομένει ένα άγιο μαρτύριο.
Ώσπου και πάλι της φανερώνεται, αυξάνοντας έτσι τον εράσμο γι’ Αυτόν πόθο της και καθαίροντας την καλύτερα.
Για να μεγαλώσει την ένωση και κοινωνία μαζί της και να την οδηγήσει σε μεγαλύτερες χαρές και ευλογίες από δόξα σε δόξα.

Και τούτο συνεχίζεται μέχρι το τέλος της ζωής του ανθρώπου, και αναλόγως της δεκτικότητας της κάθε ψυχής μετέχει στην χαρά της αγαπητικής αυτής κοινωνίας με τον Κύριο της.

Ιερομόναχος Φιλόθεος Γρηγοριάτης 


πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/714625_i-agapi-toy-theoy-kai-i-eleytheria-toy-anthropoy

Η αγάπη του Θεού και η ελευθερία του ανθρώπου

Ο Θεός αγάπη εστί μας λέει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης και όντως αυτός είναι ο καλύτερος χαρακτηρισμός του Θεού.

Για να καταλάβουμε εμείς οι άνθρωποι, τι είναι ο Θεός.
Κατά τον Ιερό Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη βέβαια, και σύμφωνα με την αποφατική θεολογία της Εκκλησίας, ο Θεός υπερβαίνει κάθε έννοια ανθρώπινη.

Δεν είναι ούτε ψυχή, ούτε λόγος, ούτε δύναμη, ούτε φως, ούτε ζωή, ούτε ουσία, ούτε χρόνος, ούτε επιστήμη, ούτε αλήθεια, ούτε βασιλεία, ούτε σοφία, ούτε αγαθότης…
Ωστόσο, ας μου επιτραπεί να πω, θα μπορούσε να γίνει κάποια εξαίρεση για το όνομα “αγάπη”.

Ο Θεός δεν είναι τίποτε άλλο παρά Αγάπη.

Και πράγματι ο Θεός, ο Θεός των Πατέρων μας, ο μόνος αληθινός Θεός, δεν είναι ένας τιμωρός Θεός, ή έστω ένας “δίκαιος”, κατά τα ανθρώπινα μέτρα και σταθμά. Όχι, ένας δίκαιος αστυνόμος που οφείλει να επιβάλλει την τάξη καταγράφοντας με λεπτομέρεια τις παραβάσεις μας. ΄Η όπως κάποιος δίκαιος δικαστής που έργο του είναι να κρίνει αμερόληπτα, για να φανερώσει και τιμωρήσει τον ένοχο και παραδειγματίζοντας τον να επιφέρει δικαιοσύνη και ικανοποίηση στην έννομο τάξη.

Αλλά ο Θεός μας δεν είναι έτσι “δίκαιος”. Αλίμονο μας αν ήταν! Ο Θεός μας είναι ο Πατέρας μας. Ο Θεός μας “Aγάπη εστί”.

Υποβάλλεται όμως από πολλούς η ερώτηση – απορία της ανθρώπινης αδυναμίας:
Γιατί τότε να υπάρχουν τόσες θλίψεις, τόσες αδικίες και δυστυχίες στον κόσμο, αφού ο Θεός είναι αγάπη;

Σε απάντηση θα μπορούσαμε να παραθέσουμε τα λόγια του μακαριστού π.Επιφανείου Θεοδωροπούλου:

"… Χωρίς Χριστό ο κόσμος είναι θέατρο του παραλόγου. Χωρίς Χριστό δεν μπορείς να εξηγήσεις τίποτε. Γιατί οι θλίψεις, γιατί οι αδικίες, γιατί οι αποτυχίες, γιατί οι ασθένειες, γιατί; γιατί; γιατί; Χιλιάδες πελώρια γιατί. Kατάλαβε το. Δεν μπορεί ο άνθρωπος να προσεγγίσει, με την πεπερασμένη λογική του, την απάντηση όλων αυτών των “γιατί”.
Μόνο με τον Χριστό όλα εξηγούνται. Μας προετοιμάζουν για την αιωνιότητα. Ίσως εκεί μας αξιώσει να πάρουμε απάντηση σε μερικά “γιατί”…"

Αγάπη λοιπόν ο Θεός και αγαπά τον άνθρωπο, το δημιούργημα Του.

Έτσι επιθυμεί και την κοινωνία μαζί Του: Κοινωνία αγαπητική αγαπωμένων προσώπων.
Και ο άνθρωπος, μπορεί να αγαπήσει τον Προσωπικό Θεό, εφ’ όσον αληθινή αγάπη μόνο σε πρόσωπα μπορεί να κατευθυνθεί και να υπάρξει. Ζώα, αντικείμενα, ιδέες ή φιλοσοφίες, το μερικό ενδιαφέρον του ανθρώπου μπορούν και πρέπει να ελκύουν κι όχι τον όλο άνθρωπο.
Γι’ αυτό και κάθε περίπτωση που υπερβαίνει το μέτρο αυτής της απλής συμπάθειας και ενδιαφέροντος προς αυτά, εκφυλίζεται και καταλήγει σε πάθος, αδυναμία ψυχής, αλλά ποτέ δεν είναι αγάπη αληθινή.

Αγάπη αληθινή, προσωπική, δονεί τον όλο άνθρωπο ως τα βαθύτατα του είναι του, και τον ελκύει προς το αγαπημένο πρόσωπο.

Και ο προσωπικός Θεός μας, δεν είναι ο θεός των φιλοσόφων, των σκεπτικιστών, αλλά ο Θεός των Πατέρων μας, που είναι Πρόσωπο και όχι ιδέα.
Αυτός ο Θεός από την εκστατική Του αγάπη προς το προσωπικό Του δημιούργημα, τον άνθρωπο, εξέρχεται με τις άκτιστες ενέργειες Του και κοινωνεί μαζί του σε μια κοινωνία αγάπης, εν Χριστώ, στην Εκκλησία Του.

Προϋπόθεση αληθινής και βαθιάς αγάπης είναι η ελευθέρα προαίρεσης. Δεν είναι δυνατόν να αγαπήσει κανείς κάποιο άλλο πρόσωπο, πιεζόμενος να το κάνει αυτό, από κάποια ανάγκη η βία.
Ο άγιος Θεός, από σεβασμό και πατρική εκτίμηση και αγαπητική διάθεση προς τον άνθρωπο, τον θέλει ελεύθερο, δεν του επιβάλλεται, αλλά περιμένει την ελεύθερα προσωπική του εκλογή.
Το να αποδεχθεί δηλ. το Θεό στην ζωή του ή να Τον απορρίψει.

Ο Θεός λοιπόν, έρχεται προς ημάς και αποκαλύπτει τον Εαυτό Του, αφού με ελευθερία αγάπης Τον δεχθούμε στην ζωή μας. Και μας φανερώνεται η δόξα και η Χάρις Του και εμείς απολαμβάνουμε την ευλογημένη παρουσία Του. Και εκ πείρας μαθαίνουμε τι σημαίνει ζωή με το Θεό, και πως είναι η κοινωνία με το Θεό.
Εφ’ όσον, αν δεν μας αποκαλυφθεί από Εκείνον, δεν μπορούμε μόνοι μας να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, τον Δημιουργό και Κτίστη μας.

Αντιθέτως τον απορρίπτουμε από την ζωή μας και δεν Τον αγαπούμε, όταν αδιαφορούμε για τις εντολές Του, σύμφωνα και με τον λόγο Του: “Ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος έστιν ο αγαπών με” (Ιωάν. δ’, 21). Κλείνουμε έτσι τα αυτιά μας στην πρόσκληση Του και μένουμε μόνοι μας χωρίς Θεό, ανίκανοι να αγαπήσουμε, γευόμενοι την απελπιστικά πικρή οδύνη της φιλαυτίας μας.

Μας αφήνει ο Θεός να διαλέξουμε μόνοι μας και δεν μας επιβάλλει την παρουσία Του. Όμως διακριτικά μας βοηθεί να ξεπεράσουμε την ανθρώπινη αδυναμία μας και να εκλέξουμε το συμφέρον σε μας.

Και το συμφέρον μας, άσχετα αν το καταλαβαίνουμε ή όχι, είναι να Τον εύρουμε, να Τον γνωρίσουμε, να ενωθούμε και να μείνουμε μαζί Του. Αυτός είναι κι ο σκοπός της ζωής μας, γι’ αυτό πλασθήκαμε απ’ Αυτόν.

“Αυτή δε έστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσι σε, τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν” (Ιωάν. ιζ’, 3)

Έχει τους τρόπους Του να πλησιάζει ο Θεός την κάθε ψυχή, να την ελκύει προς τον Εαυτό Του. Να την πληροφορεί για την παρουσία Του, να της ομιλεί, να της δίδει ευκαιρίες, αφορμές και δυνατότητες για να Τον πλησιάσει κι αυτή και να Τον γνωρίσει, για να χαρεί και να ζητήσει ο άνθρωπος να μείνει ο Θεός μαζί του.

Αν η ψυχή, δεκτική στην Χάρη του Θεού, Τον πλησιάζει και ποθήσει την κοινωνία Του, τότε ο Θεός αρχίζει ένα άγιο “παιχνίδι” μαζί της.

Πότε της ομιλεί με γλυκύτητα και τρυφερότητα, και τότε η ψυχή φτερουγίζει στα ουράνια από ένα ιερό, θείο έρωτα, λησμονώντας όλα τα επίγεια.
Πότε της κρύβεται και εκείνη τρομαγμένη από την φαινομενική μοναξιά της Τον ψάχνει λυπητερά και υπομένει ένα άγιο μαρτύριο.
Ώσπου και πάλι της φανερώνεται, αυξάνοντας έτσι τον εράσμο γι’ Αυτόν πόθο της και καθαίροντας την καλύτερα.
Για να μεγαλώσει την ένωση και κοινωνία μαζί της και να την οδηγήσει σε μεγαλύτερες χαρές και ευλογίες από δόξα σε δόξα.

Και τούτο συνεχίζεται μέχρι το τέλος της ζωής του ανθρώπου, και αναλόγως της δεκτικότητας της κάθε ψυχής μετέχει στην χαρά της αγαπητικής αυτής κοινωνίας με τον Κύριο της.

Ιερομόναχος Φιλόθεος Γρηγοριάτης 


πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/714625_i-agapi-toy-theoy-kai-i-eleytheria-toy-anthropoy

Αριστοτέλης: Tο Ελληνικό γένος θα μπορούσε να κυριαρχήσει, αν ήταν πολιτικά ενωμένο

Ο Αριστοτέλης, o μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος, γεννήθηκε το 384 π.Χ. στην αρχαία πόλη των Σταγείρων και πέθανε το 322 π.Χ. Οι φιλοσοφικές του σκέψεις και ιδέες έχουν μεγάλη επίδραση στην ανθρωπότητα, την εκπαίδευση και τον σύγχρονο δυτικό τρόπο σκέψης. Ο Αριστοτέλης θεωρείται ο δημιουργός της λογικής σκέψης.

Ο Αριστοτέλης έμεινε νωρίς ορφανός από πατέρα και μητέρα και την κηδεμονία του ανέλαβε ο φίλος του πατέρα του, Πρόξενος, που ήταν εγκαταστημένος στον Αταρνέα της μικρασιατικής Αιολίδας, απέναντι από τη Λέσβο.
Ο Πρόξενος, φρόντισε τον Αριστοτέλη σαν δικό του παιδί και τον έστειλε στην Αθήνα σε ηλικία 17 ετών για να γίνει μαθητής του Πλάτωνα.

Ο Αριστοτέλης ήταν μαθητής στην σχολή του Πλάτωνα για 20 χρόνια. Μετά τον θάνατό του Πλάτωνα ο Αριστοτέλης εγκατέλειψε την Αθήνα και εγκαταστάθηκε στην Άσσο, που ήταν πόλη στα μικρασιατικά παράλια, απέναντι από τη Λέσβο. Στην Άσσο ο Αριστοτέλης δίδαξε τρία χρόνια.
Το 345 π.Χ. ο Αριστοτέλης, ακολουθώντας τη συμβουλή του μαθητή του Θεόφραστου, πέρασε απέναντι στη Λέσβο και εγκαταστάθηκε στη Μυτιλήνη, όπου έμεινε και δίδαξε μέχρι το 342 π.Χ.

Στο μεταξύ είχε παντρευτεί την ανιψιά και θετή κόρη του Ερμία, την Πυθιάδα, από την οποία απέκτησε κόρη, που πήρε το όνομα της μητέρας της. Μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου ο Αριστοτέλης συνδέθηκε αργότερα στην Αθήνα με τη Σταγειρίτισσα Ερπυλλίδα, από την οποία απέκτησε ένα γιο, το Νικόμαχο.

Το 342 π.Χ. τον προσκάλεσε ο Φίλιππος στη Μακεδονία, για να αναλάβει τη διαπαιδαγώγηση του γιου του Αλέξανδρου, που ήταν τότε μόλις 13 χρονών. Ο Αριστοτέλης άρχισε με προθυμία το έργο της αγωγής του νεαρού διαδόχου. Φρόντισε να του μεταδώσει το πανελλήνιο πνεύμα και χρησιμοποίησε ως εκπαιδευτικό όργανο τα ομηρικά έπη. Η εκπαίδευση του Αλέξανδρου γινόταν άλλοτε στην Πέλλα και άλλοτε στη Μίεζα, μια κωμόπολη της οποίας τα ερείπια έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη και βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού πάνω στο οποίο είναι χτισμένη η σημερινή Νάουσα.

Το 335 π.Χ. ιδρύει στην Αθήνα την σχολή του. Για να εγκαταστήσει τη σχολή του διάλεξε το Γυμνάσιο, που λεγόταν και Λύκειο και επικεντρωνόταν στη μελέτη των φυσικών επιστημών. Με χρήματα που του έδωσε άφθονα ο Αλέξανδρος, ο Αριστοτέλης έχτισε μεγαλόπρεπα οικήματα και στοές, που ονομάζονταν «περίπατοι». Ίσως γι’ αυτό η σχολή του ονομάστηκε Περιπατητική και οι μαθητές του περιπατητικοί φιλόσοφοι. Η οργάνωση της σχολής είχε γίνει κατά τα πρότυπα της Πλατωνικής Ακαδημίας και οι Φιλοσοφικές σπουδές της βασίστηκαν σε δοκιμές και πειράματα για να αποδειχτούν διάφορα φαινόμενα της φύσης.

Το 323 π.Χ. με την είδηση του θανάτου του Μ. Αλεξάνδρου οι οπαδοί του αντιμακεδονικού κόμματος νόμισαν ότι βρήκαν την ευκαιρία να εκδικηθούν τους Μακεδόνες στο πρόσωπο του Αριστοτέλη. Το ιερατείο, με εκπρόσωπό του τον ιεροφάντη της Ελευσίνιας Δήμητρας, Ευρυμέδοντα, και η σχολή του Ισοκράτη με το Δημόφιλο, κατηγόρησαν τον Αριστοτέλη για ασέβεια. Ο Αριστοτέλης όμως, επειδή κατάλαβε τα πραγματικά κίνητρα και τις αληθινές προθέσεις των μηνυτών του, έφυγε για τη Χαλκίδα, προτού γίνει η δίκη του.
Εκεί έμεινε στο σπίτι που είχε από τη μητέρα του, μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του την Ερπυλλίδα και με τα δύο του παιδιά, το Νικόμαχο και την Πυθιάδα.

Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές.
Οι συμπολίτες του τον ανακήρυξαν «οικιστή» της πόλης και έχτισαν βωμό πάνω στον τάφο του. Στη μνήμη του καθιέρωσαν γιορτή, τα «Αριστοτέλεια», και ονόμασαν έναν από τους μήνες «Αριστοτέλειο».

Η πλατεία όπου θάφτηκε ορίστηκε ως τόπος των συνεδρίων της βουλής.
Φεύγοντας από την Αθήνα είχε ορίσει διευθυντή της σχολής το μαθητή του Θεόφραστο, που τον έκρινε ως τον πιο κατάλληλο.
Έτσι η σχολή του Αριστοτέλη εξακολούθησε να ακτινοβολεί και μετά το θάνατο του μεγάλου δασκάλου. Ο Αριστοτέλης θεωρούσε πως η ανθρώπινη νοημοσύνη είναι ο μόνος τρόπος για να φτάσει ο άνθρωπος στην αλήθεια και αυτό φρόντιζε να μεταφέρει στους μαθητές του.


Σταγόνες φιλοσοφίας του Αριστοτέλη

«Ο καλός μαθητής είναι αυτός που μπορεί να ξεπεράσει τον δάσκαλο»

«Θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους φίλους μας, όπως θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν»

«Όλοι οι άνθρωποι από τη φύση τους επιθυμούν την γνώση»

«Πρέπει η τέχνη να χρησιμοποιεί όργανα και η ψυχή το σώμα»

«Η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή»

«Το κύριο γνώρισμα του πολίτη είναι η συμμετοχή στην απονομή δικαιοσύνης και στην άσκηση εξουσίας»

«Η φτώχεια είναι έλλειψη πολλών πραγμάτων και η απληστία όλων»

«Τίποτα απ’όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη»

«Η φιλία ή η αγάπη είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα»

«Η μοχθηρία και η αδικία υπάρχουν από πρόθεση και όχι τυχαία ή κατά λάθος»

«Περισσότερο αγαπούν οι ευεργέτες τους ευεργετούμενους παρά οι ευεργετούμενοι τους  ευεργέτες»

«Όπως το σώμα, όταν στερηθεί της ψυχής πεθαίνει, έτσι και η πόλη, όταν δεν υπάρχουν νόμοι, καταλύεται»

«Το Ελληνικό γένος ζει ελεύθερα και διοικείται άριστα και θα μπορούσε να κυριαρχήσει, αν ήταν πολιτικά ενωμένο»

«Όλες οι ανθρώπινες πράξεις έχουν ως αίτιο ένα από τα εξής επτά: τύχη, φύση, παρόρμηση, συνήθεια, λογική, πάθος, πόθο»

«Η φτώχεια είναι ο γονιός της επανάστασης και του εγκλήματος»



πηγή http://www.pronews.gr/istoria/714263_aristotelis-elliniko-genos-tha-mporoyse-na-kyriarhisei-itan-politika-enomeno

Η λεηλασία ενός έθνους: Εδωσαν της Ιστορία μας στους δανειστές - Θα διαχειρίζονται 10.000 μνημεία μέχρι το 2115!

Ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Ιταλοί, ούτε οι Βούλγαροι το τόλμησαν στην τριεθνή Κατοχή της χώρας το 1941-1944. Μόνο με την λεηλασία του Ιράκ το 2003 συγκρίνεται αυτό που δέχθηκε η κυβέρνηση ΣΥΡΖΑ-ΑΝΕΛ: Η διαχείριση πάνω από 10.000 ελληνικών μνημείων μεταβιβάζονται στο Υπερταμείο, δηλαδή τους δανειστές!

Σχεδόν όλα τα μουσεία και τα αρχαιολογικά μνημεία της χώρας, περιλαμβανομένης της Ακρόπολης, του μουσείου της Ακροπολης, του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, του μουσείου της αρχαίας Ολυμπίας κλπ.

Η διαχείριση των μνημείων περιλαμβάνεται στην συνθήκη παραχώρησης της δημοσιας περιουσίας στο ΤΑΙΠΕΔ μέχρι το 2115, την οποία πέρασε μέσα σε μια μέρα η κυβέρνηση!

Ο κατάλογος των 10.000 μνημείων που εκχωρούνται δεν τα περιλαμβάνει ονομαστικά για ευνόητους λόγους, αλλά με τους κωδικούς ΚΑΕ που είναι εγγεγραμμένα στο Κτηματολόγιο.

Μόνο στην Κρήτη (όπως προκύπτει από ερώτηση των βουλευτών Βασίλη Κεγκέρογλου (ΚΙΝΑΛ) και Λευτέρη Αυγενάκη και Γιάννη Κεφαλογιάννη (ΝΔ)) προκύπτει ότι οι δανειστές παίρνουν για 100ετή εκμετάλλευση 417 ακίνητα από όλη την Κρήτη και συγκεκριμένα 177 στο Ηράκλειο, 31 στο Ρέθυμνο, 191 στα Χανιά και 18 στο Λασίθι.
Ορισμένα από αυτά:

– Τμήματα των Ενετικών Τειχών στο Ηράκλειο
– Η Κνωσσός,
– Η Πύλη του Αγίου Γεωργίου,
– Η είσοδος της Σαμπιονάρα,
– Το Παγκρήτιο στάδιο,
– Το αρχαιολογικό μουσείο Ηρακλείου κλπ.

Θα αντιδράσει κανείς;
Τώρα, πλέον, είναι αργά: Έχει περάσει από την Βουλή

Με την ανακοίνωση που εξέδωσε το βράδυ της Τετάρτης, το υπουργείο Οικονομικών παραδέχεται ότι πρόκειται για 10.119 μνημεία και ακίνητα του δημοσίου τα οποία εκχωρούνται μέχρι και το 2115 μ.Χ.!- Επιβεβαιώνει ότι τα 10.119 ακίνητα ζήτησε και τα πήρε το Υπερταμείο, χωρίς κανείς να ρωτήσει ή να συμβουλευθεί προηγουμένως κανέναν τοπικό φορέα, αρχή ή υπηρεσία.
- Ομολογεί ότι έχουν γίνει λάθη, αλλά ξεχνάει ότι ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών όρισε -με υπουργική απόφαση- ειδική επιτροπή με "υπερεξουσίες" που επί σχεδόν ένα χρόνο έκανε την έρευνα και διάλεγε τα ακίνητα, σε όλα τα μητρώα Ακινήτων της χώρας.
- Υποστηρίζει ότι τα λάθη αυτά «διορθώνονται» (σ.σ.: πώς;) και δεν θα μεταβιβαστούν ακίνητα «που δεν πρέπει», όπως η Ακρόπολη, χωρίς όμως να ξεκαθαρίζει ποιος τελικά είναι αρμόδιος να κάνει αυτόν τον έλεγχο και ποιος θα διασφαλίσει τα ακίνητα.

Η απόφαση που τα περιείχε ήταν «κρυπτογραφημένη» σε 84 σελίδες ΦΕΚ με 10.119 12ψήφιους κωδικούς αριθμούς Κτηματολογίου, στους οποίους ελάχιστοι μπορούν να έχουν πρόσβαση, χωρίς κανένα άλλο στοιχείο που να περιγράφει ποια ακίνητα είναι αυτά.
Προσπερνώντας, δε, πως εκχωρεί ακίνητα για 99 χρόνια στο υπό ξένη διοίκηση Υπερταμείο, το υπουργείο Οικονομικών θεωρεί ακόμα και ότι η μεταβίβαση ήταν λίγο-πολύ γνωστή από την Έκθεση Συμμόρφωσης των θεσμών, αν και τα συγκεκριμένα κείμενα είναι γραμμένα στα αγγλικά και δεν έχουν φτάσει ποτέ στην Βουλή, ούτε έχουν διανεμηθεί ή αναρτηθεί ηλεκτρονικά στον ιστότοπο του υπουργείου Οικονομικών (μόνον στης Κομισιόν και του ESM), καθώς αποτελούσαν μέρος της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, «λεπτομέρειες» της οποίας η κυβέρνηση απέφευγε πάντα να δημοσιοποιήσει, ακόμα και όταν γίνονταν σχετικές ερωτήσεις στην Βουλή.


πηγή http://www.pronews.gr/oikonomia/elliniki-oikonomia/714254_i-leilasia-enos-ethnoys-edosan-tis-istoria-mas-stoys-daneistes

EKT: «Κάναμε ακόμα ένα λάθος στους συντελεστές λιτότητας για την Ελλάδα - Συγγνώμη που σας καταστρέψαμε»

Έκθεση της ΕΚΤ αποκαλύπτει πως οι δανειστές έκαναν άλλο ένα λάθος εις βάρος της Ελλάδας με αποτέλεσμα η οικονομική κρίση να διατηρηθεί για πολλά χρόνια όπως αποκαλύπτει η DW
Σύμφωνα με την μελέτη που δημοσιεύει η Handelsblatt, η Ε.Ε υποβάθμισε τους κινδύνους από τη λιτότητα χρησιμοποιώντας λάθος πολλαπλασιαστή δημοσίων δαπανών.

«Οι πληγείσες από τη χρηματοπιστωτική κρίση χώρες της ΕΕ έπρεπε να μειώσουν δραστικά τις δαπάνες για να λάβουν βοήθεια από την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ – προφανώς ήταν ένας ολέθρια λανθασμένος υπολογισμός»

Η έκθεση στην ουσία αποτελεί απολογία για το τι συνέβη στην Ελλάδα.
Η εφημερίδα παραπέμπει καταρχήν σε άρθρο του Ντάνιελ Λι, αναπληρωτή επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, το οποίο θα μπορούσε να είναι και ομολογία ενοχής, όπως σημειώνεται.
Γιατί υποστηρίζει ότι σε χώρες με μνημόνια η οικονομική συγκυρία υπέστη πιο ισχυρό πλήγμα από όσο είχε προβλεφθεί.

«Το συμπέρασμά του Ντάνιελ Λι, όπως και του προϊσταμένου του Ολιβιέ Μπλανσάρ, επικεφαλής οικονομολόγου του Ταμείου από το 2008 μέχρι το 2015, είναι ότι οι προσπάθειες δημοσιονομικής
 λιτότητας πνίγουν την οικονομική δραστηριότητα περισσότερο από όσο είχε αρχικά θεωρηθεί.
Διατυπωμένο με τεχνικούς όρους, ο πολλαπλασιαστής δημοσίων δαπανών δεν πρέπει να υπολογίζεται με βάση το 0,5 όπως νομίζονταν μέχρι τώρα, αλλά πάνω από τη μία μονάδα.

Κατά συνέπεια, μείωση των κρατικών δαπανών κατά ένα ευρώ, δεν μειώνει αντίστοιχα την απόδοση της οικονομίας μόνο κατά μισό ευρώ, αλλά πάνω από ένα ευρώ, που σημαίνει ότι η πολιτική λιτότητας με τη μείωση των δημοσίων επενδύσεων έρχεται σε αντίθεση με τον στόχο μείωσης του χρέους».

Η εφημερίδα υπενθυμίζει ότι η συζήτηση για την επίδραση της πολιτικής λιτότητας έγινε αντικείμενο θυελλωδών συζητήσεων, κυρίως ανάμεσα σε οικονομολόγους και πολιτικούς της Γερμανίας και του αγγλοσαξονικού χώρου. Οι πρώτοι υποστήριζαν αυστηρή δημοσιονομική πολιτική, οι δεύτεροι δημοσιονομική πολιτική που προσανατολίζεται στην ενίσχυση της ανάπτυξης.

Τέσσερις οικονομολόγοι της ΕΚΤ δημοσίευσαν στο ενημερωτικό δελτίο της τράπεζας μελέτη με τον τίτλο «Learning about fiscal multipliers during European sovereign debt crisis».
Σε αυτήν εξετάζουν το ύψος του πολλαπλασιαστή κρατικών δαπανών και καταλήγουν στην καθόλου κολακευτική για την Κομισιόν διαπίστωση ότι τα πρώτα χρόνια της κρίσης υπολόγιζε τον πολλαπλασιαστή όχι με βάση το σύνηθες 0,5 αλλά πολλές φορές γύρω στο μηδέν, κάτι που την οδήγησε στη διαπίστωση ότι η μείωση των δημοσίων δαπανών έχει σχεδόν μηδενική επίδραση στην οικονομική δραστηριότητα…

Στα επόμενα χρόνια η Κομισιόν αύξανε σταδιακά τον πολλαπλασιαστή, έτσι ώστε πολλοί οικονομολόγοι να αποδώσουν την οικονομική ανάπτυξη κρατών, επί χρόνια συνδεδεμένα σε πρόγραμμα στήριξης, στον μετριασμό των όρων αυστηρής δημοσιονομικής πολιτικής». Και ο αρθρογράφος καταλήγει:

«Εάν η ανάλυση της ομάδας από την ΕΚΤ ισχύει, τότε οι αγγλοσάξονες με την κριτική τους είχαν δίκιο και η κρίση κυρίως στις χώρες του ευρωπαϊκού νότου θα είχε λιγότερη διάρκεια και δεν θα ήταν τόσο βαθιά, εάν οι Βρυξέλλες και η Φραγκφούρτη άκουγαν τα επιχειρήματά τους».



πηγή http://www.pronews.gr/kosmos/eyropaiki-enosi/713878_ekt-kaname-ena-lathos-akoma-stoys-ypologismoys-mas-me-tin-ellada