Τα τελευταία λόγια του Αγίου Λουκά του Ιατρού και η ευχή για τους ασθενείς

«Παιδιά μου πολύ σας παρακαλώ, ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι. Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα. Προσέξτε! Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχθεί κανείς την ύπαρξή του, να σκέφτεται και να αισθάνεται ότι είναι κοντά στον άνθρωπο.

Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό. Ω πόσο μεγάλος και τρομερός είναι ο στρατός των δαιμόνων! Πόσο αμέτρητο είναι το μαύρο τους πλήθος! Αμετάβλητα, ακούραστα, μέρα και νύχτα, επιδιώκουν να σπρώξουν όλους εμάς που πιστεύουμε στο όνομα του Χριστού, να μας παρασύρουν στο δρόμο της απιστίας της κακίας και της ασέβειας. Αυτοί οι αόρατοι εχθροί του Θεού, έχουν βάλει ως μοναδικό τους σκοπό μέρα και νύχτα να επιδιώκουν την καταστροφή μας.

 Όμως μη φοβάστε, πάρτε δύναμη από το όνομα του Ιησού».

Ακολουθεί η θαυματουργή ευχή του Αγίου Λουκά του Ιατρού:

Ευχή Εις Ασθενούντα:

«Άγιε Ιεράρχα, ομολογητά, διδάσκαλε της αληθείας και ανάργυρε ιατρέ Λουκά, σοι κλίνομεν τα γόνατα της ψυχής και του σώματος και προσπίπτοντες τοις τιμίοις και ιαματικοίς λειψάνοις σου, σε παρακαλούμεν, ως τα τέκνα τους πατέρας αυτών.
Εισάκουσον ημών των αμαρτωλών, τίμιε πάτερ, και προσάγαγε την δέησιν ημών τω ελεήμονι και φιλανθρώπω Θεώ, ως εστώς ενώπιον αυτού μετά πάντων των αγίων.
Πιστεύομεν ότι αγαπάς ημάς δια της αυτής αγάπης ην ηγάπησας τους αδελφούς σου κατά την εν τω κόσμω βιοτήν σου.
Την τέχνην των ιατρών μετιών, των ασθενούντων τα αρρωστήματα, τη αρωγή της χάριτος, πλειστάκις εθεράπευσας.
Μετά δε την σεπτήν σου κοίμησιν, τα σα χαριτόβρυτα λείψανα, ο των όλων Δεσπότης, πηγήν ιατρείας ανέδειξεν.
Ποικίλας γαρ ιώνται ασθενείας καί δύναμιν δωρούνται τοις ευλαβώς ταύτα ασπαζομένοις και αιτουμένοις την θείαν πρεσβείαν σου.
Διό αιτούμεν σε και θερμώς παρακαλούμεν σε, τον την χάριν της ιατρείας κομισάμενον· τον ασθενούντα και δεινώς χειμαζόμενον αδελφόν ημών (….) επίσκεψαι και θεράπευσον εκ της συνεχούσης αυτόν ασθενείας.
Πάντιμε και αγιώτατε πάτερ Λουκά, ελπίς αρραγής των ασθενούντων και κεκμηκότων, μη επιλάθου δωρήσασθαι τω αδελφώ ημών (….) την ίασιν και πάσιν ημίν τα ευφρόσυνα.
Ίνα και ημείς συν σοι δοξάζωμεν τον Πατέρα και τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, την μίαν θεότητα τε και βασιλείαν, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν».

πηγή https://www.iellada.gr/thriskeia/ta-teleytaia-logia-toy-agioy-loyka-toy-iatroy-kai-i-eyhi-gia-toys-astheneis?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery

Σαράντος Καργάκος: Έφυγε ένας μεγάλος επιστήμων και αληθινός Έλληνας

Αθήνα, 14/1/2018

Έφυγε σήμερα από την ζωή σε ηλικία 82 ετών ο μεγάλος ιστορικός, φιλόλογος και συγγραφέας Σαράντος Καργάκος.

Ο Σαράντος Καργάκος γεννήθηκε το 1937 στο Γύθειο της Λακωνίας και μετακόμισε οικογενειακώς στην Αθήνα κατά την διάρκεια του αιματηρού εμφυλίου όπου και σπούδασε Κλασσική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Πρωταγωνίστησε στο φοιτητικό κίνημα που έμεινε γνωστό ως «1-1-4» και πραγματώθηκε την περίοδο του 1961-1963 και υπήρξε τότε ο βασικός εισηγητής για την χρηματοδότηση της παιδείας της χώρας με 15% από τον κρατικό προϋπολογισμό, επίσης εργάστηκε επί 35 χρόνια στα μεγαλύτερα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια της Αθήνας και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, όπως ο «Ηράκλειτος» και ο «Αριστοτέλης», στους οποίους ήταν ιδρυτικό μέλος.

Στις 19 Μαρτίου 1969 – λίγο πριν το Απριλιανό πραξικόπημα – παραιτήθηκε από το ιδιωτικό Λύκειο «Μπαρμπίκα», αρνούμενος να εκφωνήσει έναν προκατασκευασμένο λόγο για την Εθνική Επέτειο του ’21. Κατά την διάρκεια της χούντας το καθεστώς έκλεισε δύο φορές τον φροντιστηριακό οργανισμό «Ηράκλειτος» στον οποίο ήταν ιδρυτικό μέλος ο Καργάκος.

Έχει συγγράψει 75 βιβλία με περιεχόμενο κυρίως ιστορικό όπως και γλωσσικές μελέτες καθώς επίσης έχει γράψει εκατοντάδες άρθρα σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες.

Πέρα από το αδιαμφισβήτητο επιστημονικό ιστορικό του έργο που μας αφήνει ως παρακαταθήκη ο Σαράντος Καργάκος είναι επίσης γνωστός και για τις πάμπολλες παρεμβάσεις του με δηλώσεις για τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις του τόπου. Δεν φοβόταν να πει την άποψη του και ας ήταν αντίθετη από τις επιθυμίες και την προπαγάνδα του εξουσιαστικού κατεστημένου, κάτι που είναι σπάνιο και εκλείπει από τον ακαδημαϊκό χώρο αφού οι περισσότεροι συνάδελφοί του ήταν και είναι εμμέσως ή αμέσως εξαγορασμένοι ή νοητικά ευνουχισμένοι από το διαχρονικό ξενόδουλο οικονομικοπολιτικό καθεστώς.

Και όχι μόνον δεν φοβόταν να εκφράσει την άποψη του – άλλωστε ο φόβος δεν χαρακτηρίζει τους Μεγάλους Έλληνες – αλλά αντιθέτως ήταν και ιδιαίτερα καυστικός προς το πολιτικό κατεστημένο και τους ευτελείς πολιτικάντηδες της Μεταπολίτευσης.  Ο Σαράντος Καργάκος επίσης με πρόσφατες παρεμβάσεις του είχε τεκμηριώσει με ιστορικά στοιχεία για την αδιαμφισβήτητη ελληνικότητα της Μακεδονίας και είχε καταφερθεί ενάντια στην απαράδεκτη και προδοτική συμφωνία των Πρεσπών.

Θα μας λείψει ο σπουδαίος Ιστορικός και πραγματικός Έλληνας, Σαράντος Καργάκος, ειδικά σε μια περίοδο πνευματικής ανομβρίας, μια εποχή στην οποία ως έθνος δεχόμαστε πολυμέτωπη επίθεση.

Για όσους τυχόν δεν γνωρίζουν, μιλάμε για έναν άνθρωπο ο οποίος με βάση τα συνολικά χαρακτηριστικά του (Ήθος, Γνώσεις, Πολιτικές Θέσεις, Πεποιθήσεις, Αντίληψη κ.α.), θα μπορούσε και θα έπρεπε να είχε διατελέσει Πρόεδρος της Δημοκρατίας στην χώρα μας, αλλά για ποια δημοκρατία μιλάμε; αφού όλοι γνωρίζουμε ότι στην «Ολιγαρχία της Μεταπολίτευσης» δεν έχουν θέση άξιοι και σπουδαίοι άνθρωποι όπως ο Σ. Καργάκος και δη ελληνόψυχοι αλλά μόνον ότι πιο ελεεινό, θρασύδειλο, υλιστικό και δουλικό υποκείμενο εκβράζει από τους υπονόμους του αυτός ο τόπος…

Γνωρίζουμε πάντως ότι από αύριο ο δάσκαλος Σαράντος Καργάκος θα βρίσκεται στο πάνθεον των μεγάλων Ελλήνων, παρέα με τον Σωκράτη, τον Θουκυδίδη, τον Ξενοφώντα, τον Κολοκοτρώνη, την Μαυρογένους, τον Μελά, τον Ελύτη και αμέτρητους άλλους αληθινούς Έλληνες που αναλογικά προσέφεραν στο Έθνος μας, την σπίθα ή την φλόγα, για να συνεχίσει αυτό απερίσπαστο την αιωνόβια φυσική πορεία του προς το φωτεινό άστρον του πολιτισμού... σε πείσμα και σε κόντρα των καιρών και των έξωθεν εντολών για μια αντίστροφη εθνική πορεία προς το χάος του βαρβαρικού σκοταδισμού...

Καλό παράδεισο Σαράντο Καργάκο! Αιωνία σου η μνήμη!

Πηγή: greek-citizens.blogspot.com

Δεν είναι τίποτα ακατόρθωτο για αυτόν που θα προσπαθήσει

Να αγωνίζεσαι σ έναν αγώνα που δεν μπορεί να κερδηθεί.  Να κερδίζεις μάχες σε έναν πόλεμο χαμένο. Να έχεις πάντα σκοπό σου τη νίκη. Να την επιδιώκεις ακόμα κι όταν γνωρίζεις ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί. Οι έμποροι έχουν σκοπό το κέρδος, οι πολεμιστές την νίκη!

Μην κρίνουμε κανέναν από τους Έλληνες σχετικά με την Μακεδονία..

Οι Έλληνες έδωσαν μάχες σε έναν πόλεμο ο οποίος δεν μπορούσε να κερδηθεί.

Παρότι οι Έλληνες γνωρίζαμε ότι τα γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα κάποιων

είχαν προ αποφασίσει να δοθεί η ονομασία και εδόθη όταν το έδαφος ήταν εύφορο, προσπαθήσαμε επανειλημμένα να το ανατρέψουμε.

Ο Ελληνικός λαός έδωσε τις μάχες απέναντι στα θηρία της Νέας Τάξης με ψηλά το κεφάλι.

Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει ή να κρίνει τους σύγχρονους Έλληνες Μακεδονομάχους γιαυτό που και αυτός δεν κατάφερε.

Δεν θα γραφτούμε στην ιστορία σαν αδρανείς, διότι προσπαθήσαμε,δώσαμε μάχες αλλά δεν νικήσαμε ακόμα. Η μόνη χαμένη μάχη είναι αυτή που δεν δόθηκε ποτέ!

Αυτό το μόρφωμα θα τριχοτομηθεί όταν θα πάψει να εξυπηρετεί τα συμφέροντα των γνωστών κρατών.

Τα "παιχνίδια" στην γεωστρατηγική σκακιέρα είναι πολλά και στημένα. Όταν θα παίξουν ανοιχτά τα Σκόπια θα διαλυθούν.

Εμείς οφείλουμε να κρατήσουμε υψηλό ηθικό και φρόνημα και να κάνουμε αυτοκριτική και αυτοβελτίωση πριν κατηγορήσουμε τους άλλους που δεν κατέβηκαν στα συλλαλητήρια διότι νομίζουμε οτι θα ανατρέπαμε τα προ αποφασισμένα αν κατέβαιναν όλοι Έλληνες.

Αυτή είναι η ψυχολογία του ηττημένου.

Ποτέ δεν έσωσαν την Ελλάδα οι πολλοί, μόνο οι λίγοι και οι Εκλεκτοί!!!!

Τον κατάλληλο καιρό που ο Θεός έχει καθορίσει.
Έχετε Πίστη και Υπομονή.

Η Πίστη είναι η Δύναμη που κινεί το Σύμπαν και η Υπομονή είναι Αρετή,

ο Θεός έχει το δικό του Σχέδιο για την Ελλάδα μας

Γι' αυτό Έλληνα ψηλά το κεφάλι, είσαι απόγονος των αρχαίων Ελλήνων και νόμιμος κληρονόμος.

Να λες και να δονείται η ψυχή σου

Η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΖΕΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

ΖΕΙ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΥΕΙ!!!!!!!!


Μόνο πίστευε.........πίστευε.....

Α.Α.

"Η Ελλάδα ταλαιπωρεί τoυς μουσουλμάνους" - Μετά τις Πρέσπες, το Βερολίνο ανοίγει ζήτημα Θράκης!

Συνεχίζονται τα ύποπτα παιχνίδια από το Βερολίνο εις βάρος του Ελληνισμού. Μετά την Συμφωνία των Πρεσπών, η Γερμανία θέλει να ανοίξει από το πουθενά θέμα μεινότητας στη Θράκη.

Δηλαδή οι… φίλοι μας οι Γερμανοί, είναι στην ίδια γραμμή με τον Ρ. Τ. Ερντογάν, που χθες, χωρίς ιχνός αιδούς, μπροστά στα μάτια του Τσίπρα, μίλησε για εθνική μειονότητα στη Θράκη μας!

ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ

Το ζήτημα των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών και ειδικά της επικήρυξής τους από την τουρκική κυβέρνηση, λίγο πριν την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού σχολιάζει η εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung: «Ο Τσίπρας επικαλούνταν πάντα αποφάσεις ελληνικών δικαστηρίων, τα οποία απέκλειαν την έκδοσή τους στην Τουρκία. Ναι μεν ήταν αναμενόμενο ο πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν να θίξει το θέμα κατά την επίσκεψη, αλλά όχι με τέτοιες τυμπανοκρουσίες. Στην Τουρκία οι μνήμες της απόπειρας πραξικοπήματος είναι ακόμη νωπές και στον προεκλογικό αγώνα, ενόψει των δημοτικών εκλογών, χρησιμεύουν για να ξυπνούν τα συναισθήματα των ψηφοφόρων».

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, « η επίσκεψη Τσίπρα είχε ανακοινωθεί ως “επίσκεψη εργασίας”, αλλά είναι γεμάτη συμβολισμούς. Την Τετάρτη, ο Τσίπρας θέλει να επισκεφθεί αρχικά την Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη – κάποτε ο σημαντικότερος ιερός τόπος των Ορθόδοξων Χριστιανών, έπειτα τζαμί και σήμερα μουσείο. Στη συνέχεια, θα επιβιβαστεί σε πλοίο για να περάσει σε ένα από τα πριγκηπονήσια του Μαρμαρά, στη Χάλκη.

“Οι Τούρκοι ονομάζουν το νησί Heybeliada. Εκεί βρίσκεται η κλειστή, από το 1971, Θεολογική Σχολή των Ορθοδόξων. Και στις δυο περιπτώσεις, ο Τσίπρας ενδιαφέρεται λιγότερο για τα θρησκευτικά συμφραζόμενα. Η ελληνική κυβέρνηση αντιδρά σε κάθε προσπάθεια μετατροπής της Αγίας Σοφίας ξανά σε τζαμί, όπως ζητούν κάποιοι Τούρκοι εθνικιστές και ισλαμιστές.

“Και η Αθήνα ζητά – με σύμφωνη σε αυτό την ΕΕ – την επαναλειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, ως σύμβολο της ανεξιθρησκίας. Πριν από σχεδόν 50 χρόνια, όταν η Άγκυρα επέβαλε το κλείσιμο της σχολής, οι εποχές ήταν ταραχώδεις ενώ είχε γίνει και πραξικόπημα.

Έκτοτε, οι τουρκικές κυβερνήσεις έβρισκαν συνεχώς κάποια πρόφαση για να αποτρέψουν την επαναλειτουργία της Σχολής. Η Ελλάδα, από την άλλη πλευρά, “ταλαιπωρούσε” για καιρό τη μουσουλμανική μειονότητα στην ανατολική Θράκη, κάτι το οποίο επίσης δεν βοηθούσε στην εξεύρεση λύσης».

Πρόκειται για ένα άθλιο σχόλιο της Γερμανικής εφημερίδας που απηχεί την φωνή του κατεστημένου που βρίσκεται στο Βερολίνο.

ΒΟΜΒΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΟΥΡΚΙΚΑ ΜΜΕ

Στη δυνατότητα επίλυσης διμερών διαφορών μέσω του διαλόγου εστιάζουν κάποια από τα πρωτοσέλιδα του τουρκικού Τύπου, χωρίς να λείπουν και οι αναφορές σε θέματα που ενδιαφέρουν την Άγκυρα, όπως οι οκτώ αξιωματικοί, το ζήτημα των μουφτήδων έναντι της λειτουργίας της Σχολής της Χάλκης και το Κυπριακό.

Χαρακτηριστικός ο πρωτοσέλιδος τίτλος και βασικό θέμα της Hurriyet: Μπορούμε να τα λύσουμε με διάλογο.

Ενώ η Cumhuriyet υποστηρίζει στο δικό της τίτλο: Η Θεολογική Σχολή (σ.σ. της Χάλκης) αντάλλαγμα για τους μουφτήδες.

Η δουλειά της πολιτικής είναι να κάνεις φίλους και όχι εχθρούς, υπογραμμίζει στο πρωτοσέλιδό της η Aksam.

Ζήτησε (σ.σ. ο Ερντογάν) τους γκιουλενιστές από τον Τσίπρα, αναφέρει η Gunes.

Μη γίνετε καταφύγιο για τους τρομοκράτες, αναφέρεται στο πρωτοσέλιδο της Sabah.

Ταυτόσημος ο πρωτοσέλιδος τίτλος της Yeni Safak: Μη γίνετε λιμάνι για τους τρομοκράτες. Στους υπότιτλους του βασικού της θέματος, η ίδια εφημερίδα κάνει λόγο για έκκληση Τσίπρα για κοινό αγώνα κατά της τρομοκρατίας, πράγμα που ζήτησε και ο Ερντογάν. Αναφέρεται όμως και στην φράση του Έλληνα πρωθυπουργού, λύνουμε τα προβλήματα με επικοινωνία.

Από τους δύο προηγούμενους τίτλους, δεν απέχει εκείνος της εφημερίδας Star: Η Ελλάδα δεν πρέπει να γίνει καταφύγιο τρομοκρατών.

Πιο επιθετικός ο τίτλος της Turkiye: Εκδώστε τους προδότες της FETO (σ.σ. η οργάνωση του Γκιουλέν).

Σε άλλο θέμα εστιάζει από την πλευρά της η Yenicag: Δήλωση-έκπληξη από τον Τσίπρα: Η Ομόσπονδη Κύπρος πρέπει να πάρει τη θέση της ως κανονικό κράτος της Ε.Ε.

Καταγραφικός ο τίτλος της Akit: Ο Ερντογάν δέχθηκε τον Τσίπρα στο Προεδρικό Μέγαρο.

Αισιόδοξος, τέλος, ο τίτλος της YenBirlik: Πιστεύω (σ.σ. ο Ερντογάν) ότι μπορούν να επιλυθούν τα ζητήματα μεταξύ μας.

πηγή https://iellada.gr/diplomatia/i-ellada-talaiporei-toys-moysoylmanoys-meta-tis-prespes-verolino-anoigei-zitima-thrakis

Ίμια: Το Νόημα της Θυσίας των Πεσόντων Αξιωματικών του ΠΝ

Στα Ίμια φύτρωσε η δάφνη, έλαμψε το φως.
Πιάστηκαν αγκαλιά η Ελλάδα και η θυσία.
Στα Ίμια έγινε αδελφός
θάνατος και η αθανασία.

Του Αντγου ε.α. Ιωάννη Κρασά

Την 31η Ιαν. 1996, στις 05:01 ελικόπτερο του ΠΝ, υπό δυνατή βροχή, ισχυρό άνεμο και χαμηλή ορατότητα, απογειώθηκε ελικόπτερο από την φρεγάτα Ναβαρίνο, για τον εντοπισμό των Τούρκων καταδρομέων που είχαν αποβιβασθεί λίγες ώρες πριν στην βραχονησίδα των Δυτικών Ιμίων. Στις 04:50 επαληθεύθηκε η παρουσία Τούρκων καταδρομέων στα Δυτικά Ίμια. Την 05:01 πρωινή το ελικόπτερο κατέπεσε στη θάλασσα με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του κυβερνήτου Υποπλοιάρχου Χριστοδούλου Καραθανάση, του συγκυβερνήτου Υποπλοιάρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του χειριστού ραντάρ Αρχικελευστού Έκτορος Γιαλοψού.

Το Καθήκον
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης 35 χρ. από τον Παπάγο, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος 32 χρ από την Λάγια της Μάνης και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός 30 χρ. από τον Αφιώνα της Κέρκυρας υπηρέτησαν την πατρίδα με ήθος και εντιμότητα και επιβεβαίωσαν με την θυσία τους την προσήλωση στα υψηλότερα ανθρώπινα ιδανικά. Η πράξη τους τυγχάνει της αναγνωρίσεως όλων των λαών ανά τους αιώνες και αποτελεί τον ορισμό του στρατιωτικού καθήκοντος. Η θυσία για την πατρίδα δεν συνιστά καθήκον ή προνόμιο μόνο των στρατιωτικών. Ο πόλεμος πρωτίστως αποτελεί αγώνα ηθικών δυνάμεων και ψυχικής αντοχής τον οποίον διεξάγει ολόκληρο το έθνος και όχι μόνο οι ένοπλες δυνάμεις. Οι στρατιωτικοί όμως επιλέγουν σαν αντικείμενο ενασχολήσεως να προετοιμάζουν τους εαυτούς και τους άνδρες τους, να προσφέρουν τη ζωής τους για την υπεράσπιση της πατρίδος. Ο Στρατηγός Μακ Άρθουρ στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο Ουέστ Πόιντ, στην Σχολή Αξιωματικών του Στρατού των ΗΠΑ, δυο χρόνια πριν το θάνατο του είπε: «Το δικό σας είναι το επάγγελμα των όπλων, της θελήσεως για νίκη, της βεβαίας γνώσεως ότι στο πόλεμο δεν υπάρχει υποκατάστατο της νίκης, ότι αν χάσετε το Έθνος θα καταστραφεί, ότι η μεγαλύτερη εμμονή της δημόσιας υπηρεσίας σας πρέπει να είναι το Καθήκον, η Τιμή και η Πατρίδα». 

Η Σημαία
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός τήρησαν μέχρι κεραίας τον όρκο τους: «Να υπερασπίζονται μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος τους τις σημαίες, να μην τις εγκαταλείπουν μηδέ να αποχωρίζονται ποτέ απ’ αυτές». Οι σημαίες έχουν καθαγιασθεί από το τίμιο αίμα όλων εκείνων των Ελλήνων που θυσίασαν την ζωή τους, κατά τους αγώνες του ΄Έθνους. Όσο οι σημαίες κυματίζουν η καρδιά του έθνους θα πάλλεται. Οι σημαίες αναπεπταμένες αποδεικνύουν την ύπαρξη εθνικής κυριαρχίας και ελευθερίας. 

Αυτοί που έχουν την αρμοδιότητα της λήψεως των αποφάσεων, οφείλουν να έχουν κατά νου ότι, με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους έναντι του έθνους, του ελληνικού λαού και της ιστορίας, από την αδέκαστη κρίση της οποίας δεν εξαιρείται ουδείς. Οι ηγέτες όμως πρέπει να αποδεικνύονται αντάξιοι αυτών που ηγούνται. 
Ο ηγέτης αποτελεί την πηγή για να παίρνεις θάρρος, όταν το έχεις χάσει, να ξαναβρίσκεις την πίστη σου, όταν δεν ξέρεις που να στηριχθείς, να βρίσκεις την ελπίδα, όταν βρίσκεσαι σε απόγνωση. 
Οι μεγάλοι ηγέτες δεν ζητούν από τους άνδρες τους να προχωρήσουν εμπρός επικαλούμενοι υψηλά ιδανικά, απλώς προχωρούν πρώτοι και οι υπόλοιποι τους ακολουθούν. 
Εις το σχολείο της θυσίας το μόνο μάθημα που διδάσκεται είναι αυτό του παραδείγματος. Η αναγνώριση του αρχηγού δεν επιβάλλεται, αλλά κερδίζεται. Για να την κερδίσεις όμως πρέπει να είσαι και εσύ φτιαγμένος από το ίδιο μέταλλο των γενναίων, αυτών που υπερνικούν τον φόβο του θανάτου. 
Η αθανασία δυστυχώς έχει ανάγκη από ένα πρόωρο τέλος. 

Τα τρία γενναία παλληκάρια μας έφυγαν νωρίς για τα Ιλίσια πεδία, για την χώρα των αθανάτων και των ενάρετών σύμφωνα με τους αρχαίους προγόνους μας.

Ο Ηρωισμός 
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός έδειξαν σε όλους τους Έλληνες, για το τι μπορείς να πετύχεις, ποιος πρέπει να είσαι και τι οφείλεις να πράττεις. Υπάρχουν αρκετοί που τις έννοιες του καθήκοντος προς την πατρίδα, το ήθος και την αρετή τις θεωρούν ξεπερασμένες, αστείες και ενδεχομένως επικίνδυνες. 

Οι έννοιες αυτές όμως διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και σου δίνουν δύναμη να υπερνικήσεις τους φόβους σου και να και να κερδίσεις την αθανασία. Η ιστορία εκφράζεται με το φρόνημα των μεγάλων στιγμών και για να γραφεί απαιτείται μια στιγμή υπερβάσεως των ανθρωπίνων αδυναμιών. 

Η αποδοχή αυτών των αρετών δημιουργούν μια στάση ζωής, όπως την περιέγραψε με ενάργεια ο μάρτυρας του Μακεδονικού Αγώνος, Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Παύλος Μελάς: 

«Άνδρες που περπατούν στην ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν».

Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός είναι ήρωες και οι ήρωες δεν ηττώνται, νίκη δεν είναι απλώς να νικάς, νίκη είναι να αντιστέκεσαι και να πέφτεις. 
Νικητές είναι μόνο οι εθελοντές του θανάτου, αυτοί που έχουν την δύναμη να τον αντικρύζουν κατάματα. Ο ηρωισμός αποτελεί την δύναμη που μπορεί να διασπάσει τον πυρήνα της ψυχής και να απελευθερώσει την ηθική ενέργεια που απαιτείται ώστε να γίνουν τα αδύνατα δυνατά. 

Οι πεσόντες απέδειξαν ότι υπάρχουν Έλληνες που δεν έχουν χάσει τις ψυχικές τους δυνάμεις και κρατούν ακόμα ζωντανή την ηρωική ελληνική ψυχή, η οποία σφυρηλατήθηκε εδώ και αιώνες, μέσα στα πονεμένα σπλάχνα της φυλής μας. Ο ελληνικός ηρωισμός έδινε πάντα στο τέλος την λύση στις τραγωδίες μας. Τότε μόνο θα μας θα μας υπολογίσουν όταν καταλάβουν ότι είμαστε αποφασισμένοι για όλα, όταν αποδεχθούμε ότι προ της σωτηρίας της πατρίδος δεν υπάρχει όριο προσφοράς. 

Ο ανδρείος κερδίζει την εκτίμηση και τον σεβασμό, ενώ ο δειλός εισπράττει την περιφρόνηση και τον οίκτο. 

Η Αθανασία
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, 
ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος 
και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός 
εξασφάλισαν αιώνια δόξα και έλαβαν την θέση που τους αρμόζει στο πάνθεο των Ελλήνων ηρώων.

 Ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο τον οποίο εκφώνησε για να τιμήσει τους νεκρούς του δευτέρου έτους του Πελοποννησιακού πολέμου, χαρακτήρισε τον θάνατο για την υπεράσπιση της πατρίδος ως τον πιο τιμητικό. 

Εάν κλείσουμε για μια στιγμή τα μάτια μας, θα δούμε τους ήρωες μας να πορεύονται σε μια ατέλειωτη σειρά μαζί με άλλουςΈλληνες πολεμιστές. Οι στολές και τα όπλα μπορεί να διαφέρουν, το πιστεύω τους όμως είναι πάντοτε ένα. Υπέρτατο καθήκον η σωτηρία της πατρίδος.

πηγή http://www.onalert.gr/stories/to-nohma-ths-8ysias-pesontwn-sta-imia/62660

Η φιλοσοφία του Σπαρτιάτη πολεμιστή! Είναι ηδονή να κερδίζεις μάχες σ’ έναν πόλεμο χαμένο

Ποια ήταν η φιλοσοφία του Σπαρτιάτη πολεμιστή;

Η απάντηση του Αγησιλάου στον Αθηνάδη τα λέει όλα!

«Γιατί να αγωνιζόμαστε;» ρώτησε ο Αθηνάδης.

«Γιατί κοπιάζουμε και προσπαθούμε τόσο επίμονα;

Γιατί δεν απολαμβάνουμε την καθημερινότητα και τις μικρές χαρές της ζωής, όπως οι υπόλοιποι Έλληνες; Ποιος είναι ο σκοπός;

Σ' έχει απασχολήσει ποτέ αυτό το ερώτημα, Αγησίλαε;»

Η απάντηση του Αγησίλαου: «Με απασχολεί κάθε μέρα. Κάθε μέρα, όμως, δίνω την ίδια απάντηση. Είναι απλό. Υπερασπιζόμαστε έναν μάταιο σκοπό. Έναν πόλεμο χαμένο πριν καν διεξαχθεί. Υπερασπιζόμαστε έναν τρόπο ζωής μοναδικό σε όλη την Ελλάδα.

Έναν τρόπο ζωής αυστηρό, λιτό και στερημένο, έναν τρόπο ζωής που αργά η γρήγορα θα εκλείψει. Δεν μπορούμε να κερδίσουμε».

- «Άρα γιατί αγωνιζόμαστε;»

«Άρα, απόλυτη ηδονή. Ηδονή της ψυχής, όχι του σώματος, Ηδονή πραγματική.

Συνεχής και μόνιμη. Ηδονή λυτρωτική!

Να αγωνίζεσαι σ έναν αγώνα που δεν μπορεί να κερδηθεί.

Να κερδίζεις μάχες σε έναν πόλεμο χαμένο.

Να έχεις πάντα σκοπό σου τη νίκη.

Να την επιδιώκεις ακόμα κι όταν γνωρίζεις ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Οι έμποροι έχουν σκοπό το κέρδος. Οι πολεμιστές την νίκη!

- «Ποια νίκη όμως;»

«Τη νίκη στη ζωή, όχι μόνο στη μάχη.
Ηττημένος στη ζωή, τι αξία έχει αν νικήσεις στη μάχη;
Ηττημένος στον εαυτό σου, τι αξία έχει να νικήσεις τον αντίπαλο;
Αυτό μόνο μπορεί να επιθυμήσει πραγματικά ο πολεμιστής.

Ν' αγωνίζεται εναντίον του εχθρού που υποδεικνύουν οι ανώτεροί του, αλλά, πρώτα απ όλα, να αγωνίζεται εναντίον του εαυτού του, εναντίον των ενστίκτων, των παθών, των αδυναμιών του.

Αυτή η αντίληψη είναι που μας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους Έλληνες.

Γι” αυτό μας θεωρούν απόκοσμους. Επειδή έχουμε πετύχει το ακατόρθωτο.

Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις στηριγμένες στον πλούτο ή την καταγωγή.

Μία κοινωνία ομοίων.

Αυτό είναι που εξαγριώνει όσους έχουν συμφέρον από την διατήρηση της διαφορετικής κοινωνικής κατάστασης στις δικές τους πόλεις.

Γι” αυτό δυσφημούν, συκοφαντούν, διασπείρουν ψέματα και τερατολογίες για μας.

Είμαστε στρατοκρατική κοινωνία; Σίγουρα ναι, αλλά για ποιον σκοπό;

Για να διαφυλάξουμε τα υλικά κεκτημένα μας, τις φτωχικές οικίες, τον ελάχιστο κλήρο, τον ανύπαρκτο πλούτο;

Δεν νομίζω. Είμαστε οργανωμένοι στρατιωτικά μόνο και μόνο για να προστατεύσουμε το μοναδικό, πράγματι, τρόπο ζωής μας.

Την αντίληψη μια κοινωνίας ομοίων υπερασπιζόμαστε κι αυτό ακριβώς ενοχλεί τους ξένους.
Αυτό όμως που τους ενοχλεί, εμάς μας γοητεύει.
Αυτό θέλουμε. Να ξεχωρίζουμε στο πλήθος.

Όχι επειδή συσσωρεύσαμε πλούτο, αλλά επειδή καταφέραμε να ζούμε διαφορετικά την κάθε μικρή και ασήμαντη στιγμή, την κάθε λεπτομέρεια της ζωής»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το τέλος του εφιάλτη»

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/i-filosofia-toy-spartiati-polemisti-einai-idoni-na-kerdizeis-mahes-s-enan-polemo-hameno-1

Μακρυγιάννης: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα;»

Διαχρονικός και προφητικός ο λόγος του Στρατηγού Μακρυγιάννη. 

Έβλεπε από τότε τον πόλεμο που δεχόταν η πατρίδα μας εντός και εκτός συνόρων…

Tότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι:«Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό ‘χα, δεν τό ‘δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.

Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.

Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι». Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια.

Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.

Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. 

Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. 

Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα. Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.

Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. 

Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.

Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. 

Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν. 

Ρωμαίγικον δεν φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία.

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. 

Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. 

Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας». 

Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.

Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι:

«Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω»

πηγή https://iellada.gr/istoria/makrygiannis-den-vlepete-poy-theloyn-na-kamoyn-tin-ellada-paliopsatha

Μακρυγιάννης: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα;»

Διαχρονικός και προφητικός ο λόγος του Στρατηγού Μακρυγιάννη. 

Έβλεπε από τότε τον πόλεμο που δεχόταν η πατρίδα μας εντός και εκτός συνόρων…

Tότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι:«Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».

Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου. Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό ‘χα, δεν τό ‘δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».

Έφυγαν αυτοί. Κι’ έκατσα σε μίαν πέτραν μόνος και έκλαιγα. Μισός άνθρωπος καταστάθηκα από το ντουφέκι του Τούρκου, τσακίστηκα εις τις περιστάσεις του αγώνα και κυνηγιέμαι και σήμερον. Κυνηγιώνται και άλλοι αγωνιστές πολύ καλύτεροί μου, διότι εγώ είμαι ο τελευταίος και ο χειρότερος. Και οι πιο καλύτεροι όλων αφανίστηκαν.

Αυτοί που θυσίασαν αρετή και πατριωτισμόν, για να ειπωθεί ελεύτερη η Ελλάδα κι’ εχάθηκαν φαμελιές ολωσδιόλου, είπαν να ζητήσουν ένα αποδειχτικόν που να λέγει ότι έτρεξαν κι’ αυτοί εις την υπηρεσίαν της Πατρίδος και Τούρκο δεν άφηκαν αντουφέκιγο.

Πήγε να’ νεργήσει η Κυβέρνηση και βγήκαν κάτι τσασίτες και σπιγούνοι, που δουλεύουν μίσος και ιδιοτέλεια, και είπαν «όχι». Και είπαν και βρισιές παλιές δια τους αγωνιστές. Για να μην πάρουν το αποδειχτικόν, ένα χαρτί που δεν κάνει τίποτες γρόσια.

Πατρίδα να θυμάσαι εσύ αυτούς όπου, δια την τιμήν και την λευτερίαν σου, δεν λογάριασαν θάνατο και βάσανα. Κι’ αν εσύ τους λησμονήσεις, θα τους θυμηθούν οι πέτρες και τα χώματα, όπου έχυσαν αίματα και δάκρυα.

Θεέ, συχώρεσε τους παντίδους, που θέλουν να μας πάρουν τον αγέρα που αναπνέομεν και την τιμήν που με ντουφέκι και γιαταγάνι πήραμε. 

Εμείς το χρέος, το κατά δύναμιν, επράξαμεν. Και αυτοί βγήκαν σήμερον να προκόψουν την Πατρίδα. 

Μας γέμισαν φατρία και διχόνοιαν. Και την Πατρίδα δεν την θέλουν Μητέρα κοινή. Αμορόζα εις τα κρεβάτια τους την θέλουν. Γι’ αυτό περνούν και ρεθίζουν τον κόσμον με τέχνες και καμώματα. Και καζαντίσαν αυτοί πουγγιά και αγαθά και αφήκαν τους αγωνιστές, τις χήρες και τα ορφανά εις την άκρην. Αυτοί είναι οι ανθρώπινοι λύκοι, που φέραν δυστυχήματα και κίντυνον εις τον τόπον. Ας όψονται.

Τότε που η Τουρκιά εκατέβαινε από τα ντερβένια και ολίγοι έτρεχαν με ολίγα ντουφέκια, με τριχιές δεμένα, να πολεμήσουν, θέλοντας λευτεριάν ή θάνατον, οι φρόνιμοι ασφάλιζαν τις φαμελιές τους εις τα νησιά κι’ αυτοί τρέχαν εις ρεματιές και βουνά, μη βλέποντας ποτέ Τούρκου πρόσωπον. Κι’ όταν ακούγαν τα ντισμπάρκα των Τούρκων, τρέχαν μακρύτερα. 

Τώρα θέλουν δικήν τους την Πατρίδα και κυνηγούν τους αγωνιστές.

Εγίναμε θηρία που θέλουν κριγιάτα (κρέατα) ανθρωπινά να χορτάσουν. Και χωρίζουν τον κόσμον σε πατριώτες και αντιπατριώτες. 

Αυτοί γίναν οι σημαντικοί της Πατρίδος και οι άλλοι να χαθούν. Δεν ξηγιώνται γλυκότερα να φυλάξωμεν Πατρίδα και να δούμεν λευτερίαν πραγματικήν. 

Ρωμαίγικον δεν φτιάχνεται χωρίς ούλλοι να θυσιάσουν αρετήν και πατριωτισμόν. Και χωρίς να πάψει η μέσα, η δική μας τυραγνία.

Και βγήκαν τώρα κάτι δικοί μας κυβερνήτες, Έλληνες, σπορά της εβραιουργιάς, που είπαν να μας σβήσουν την Αγία Πίστη, την Ορθοδοξία, διότι η Φραγκιά δεν μας θέλει με τέτοιο ντύμα Ορθόδοξον. Και εκάθησα και έκλαιγα δια τα νέα παθήματα. 

Και επήγα πάλιν εις τους φίλους μου τους Αγίους. 

Άναψα τα καντήλια και ελιβάνισα λιβάνιν καλόν αγιορείτικον και σκουπίζοντας τα δάκρυά μου τους είπα: «Δεν βλέπετε που θέλουν να κάμουν την Ελλάδα παλιόψαθα; Βοηθείστε, διότι μας παίρνουν, αυτοί οι μισοέλληνες και άθρησκοι, ό,τι πολυτίμητον τζιβαϊρικόν έχομεν. Φραγκεμένους μας θέλουν τα τσογλάνια του τρισκατάρατου του Πάπα. Μην αφήσετε, Άγιοί μου αυτά τα γκιντί πουλημένα κριγιάτα της τυραγνίας να μασκαρέψουν και να αφανίσουν τους Έλληνες, κάνοντας περισσότερα κακά από αυτά που καταδέχθηκεν ο Τούρκος ως τίμιος εχθρός μας». 

Ένας δικός μου αγωνιστής μου έφερε και μου διάβασεν ένα παλαιόν χαρτί, που έγραψεν ο κοντομερίτης μου Άγιος παπάς, ο Κοσμάς ο Αιτωλός. Τον εκρέμασαν εις ένα δέντρον Τούρκοι και Εβραίοι, διότι έτρεχεν ο ευλογημένος παντού και εδίδασκεν Ελλάδα, Ορθοδοξία και Γράμματα.

Έγραφεν ο μακάριος εκείνος ότι:

«Ένας άνθρωπος να με υβρίσει, να φονεύσει τον πατέρα μου, την μητέρα μου, τον αδελφόν μου και ύστερα το μάτι να μου βγάλει, έχω χρέος σαν χριστιανός να τον συγχωρήσω. Το να υβρίσει τον Χριστόν μου και την Παναγία μου, δεν θέλω να τον βλέπω»

πηγή https://iellada.gr/istoria/makrygiannis-den-vlepete-poy-theloyn-na-kamoyn-tin-ellada-paliopsatha