Προειδοποίηση ΗΠΑ σε Τουρκία: «Μη μας αναγκάσετε ν'αναλάβουμε δράση» - Σφυρίζουν αδιάφορα οι Τούρκοι (upd)

(upd 12:46) Ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας δήλωσε το Σάββατο ότι η επίθεση σε παρατηρητήρια των ΗΠΑ στη Συρία δεν θα συμβεί σε καμία περίπτωση κατά τη διάρκεια της εισβολής.

Ο Hulusi Akar δήλωσε ότι οι όλμοι εκτοξεύτηκαν στο συνοριακό σταθμό της Τουρκίας στην περιοχή Suruc της επαρχίας Sanliurfa από ένα χιλιόμετρο (0,6 μίλια) νοτιοδυτικά του σημείου παρατήρησης των ΗΠΑ.

Ως αυτοάμυνα, οι θέσεις τρομοκρατών μπήκαν στο στόχαστρο, είπε ο Akar.

«Δεν υπήρξε καμία επίθεση στο παρατηρητήριο των ΗΠΑ».

«Κάθε είδος προφύλαξης ελήφθη έτσι ώστε να μην προκληθεί ζημιά στην αμερικανική βάση», δήλωσε ο Akar.

Πρόσθεσε ότι τα πυρά σταμάτησαν μόλις οι Η.Π.Α. έθεσαν το ζήτημα στις τουρκικές αρχές.

Ανακοινώσεις είχαμε τόσο από το αμερικανικό Πεντάγωνο όσο κι από το τουρκικό ΥΠΑΜ σχετικά με το χθεσινό επικίνδυνο περιστατικό με το βομβαρδισμό του αμερικανικού φυλακίου.

Οι Αμερικανοί δεν είναι πεπεισμένοι ότι έγινε κατά λάθος, ενώ οι Τούρκοι κάνουν τους «Κινέζους» λέγοντας πως στόχευαν σε Κούρδους..

Το Πεντάγωνο επιβεβαίωσε ότι Αμερικανοί στρατιωτικοί βρέθηκαν αντιμέτωποι με πυρά του πυροβολικού της Τουρκίας κοντά στην πόλη Κομπάνι, στη βόρεια Συρία.

Από τα πυρά δεν προκλήθηκαν τραυματισμοί στελεχών των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων, διευκρίνισε ο πλοίαρχος Μπρουκ ΝτιΓουόλτ, εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας. 

Οι αμερικανικές δυνάμεις δεν έχουν αναδιπλωθεί από τις θέσεις τους στο Κομπάνι, ξεκαθάρισε ο πλοίαρχος Μτ. «Οι ΗΠΑ απαιτούν η Τουρκία να απέχει από ενέργειες που θα μπορούσαν να έχουν αποτέλεσμα οι Αμερικανοί στρατιωτικοί να αναλάβουν άμεση αμυντική δράση», τόνισε ο ΝτιΓουόλτ,

Ο στρατηγός Μαρκ Μάιλι, αρχηγός του γενικού επιτελείου εθνικής άμυνας των ΗΠΑ, τόνισε νωρίτερα σε δημοσιογράφους στο Πεντάγωνο πως οι τουρκικές δυνάμεις είναι πλήρως ενημερωμένες για το πού βρίσκονται αμερικανικές δυνάμεις στην περιοχή επιχειρήσεων, ότι τους δόθηκαν αναλυτικά συντεταγμένες.

«Οι πάντες γνωρίζουν ότι είμαστε ο αμερικανικός στρατός» και «επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας στην αυτοάμυνα», διεμήνυσε ο στρατηγός Μάιλι.

Σφυρίζει αδιάφορα η Τουρκία που κάνει τον «Κινέζο».

«Σε καμία περίπτωση η Τουρκία δεν άνοιξε πυρ εναντίον φυλακίου των ΗΠΑ», υποστήριξε το υπουργείο Εθνικής Αμυνας της Τουρκίας. «Είχαν ληφθεί όλα τα προληπτικά μέτρα προτού ανοίξουμε πυρ προκειμένου να αποτραπεί όποια βλάβη στην αμερικανική βάση. Ως πρόληψη, παύσαμε πυρ μόλις λάβαμε πληροφορίες από τις ΗΠΑ. Απορρίπτουμε σθεναρά τον ισχυρισμό ότι έπεσαν πυρ εναντίον δυνάμεων των ΗΠΑ ή του συνασπισμού», επέμεινε το τουρκικό υπουργείο αναφορικά με την κατάσταση στη Συρία.

Νωρίτερα, το τουρκικό υπουργείο Άμυνας ανέφερε ότι έλαβε μέτρα για να εξασφαλίσει πως δεν θα χτυπηθεί καμία αμερικανική βάση και ότι οι τουρκικές δυνάμεις ανταπέδωσαν πυρά «παρενόχλησης» από την περιοχή που βομβαρδίστηκε.

Επέμεινε ότι στόχος των πυρών δεν ήταν η θέση παρατήρησης των Αμερικανών.

πηγή https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/enoples-sygkroyseis/811762_proeidopoiisi-ipa-se-toyrkia-min-mas-anagkasete

Τι ήταν ο Ιχώρ και τι συμβολίζει;

Ποιοι ήταν πραγματικά οι Θεοί της Αρχαίας Ελλάδας, ήταν απλώς σύμβολα ή αληθινά υπερδύναμα όντα; Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν αρκετά επιχειρήματα ικανά να μας πείσουν ότι οι θεοί των Αρχαίων Ελλήνων ήταν σύμβολα, όπως υποστήριζε και μια μεγάλη μερίδα φιλοσόφων, οι Στωικοί, οι οποίοι πίστευαν ότι οι μύθοι δεν έχουν κυριολεκτική σημασία αλλά αντίθετα παρουσιάζουν αλληγορικές διηγήσεις, χρήσιμες για την καθημερινότητα των ανθρώπων.

Υπάρχει περίπτωση να ισχύει το αντίθετο; Σε ολόκληρη την Ελληνική γραμματεία, οποιοσδήποτε μπορεί να ανακαλύψει μια ατελείωτη σειρά από παράδοξες και μεταφυσικές εμπειρίες, που οι θνητοί πρόγονοί μας τις απέδωσαν στους αθάνατους θεούς τους. Επίσης υπάρχει μια παραφυσική λεπτομέρια που ίσως αποτελεί κλειδί για την διατύπωση της αληθινής φύσης των αρχαίων θεών.

Μέσα στην μυθολογία υπάρχουν αμέτρητες αναφορές σχετικά με μιά ουσία ονόματι Ιχώρ που έρρεε στις φλέβες των Θεών και ήταν γαλαζόχρωμη.
Η ουσία Ιχώρ αναφέρεται από τον Όμηρο, τον Πλάτωνα, τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, τον Ιουλιανό,τον Αριστοτέλη,τον Πυθαγόρα κ.α. Ο Όμηρος αναφέρει: (ιλιάς Ε 340 και Οδύσσεια 405). “ρέε δ’ άμβροτον αίμα θείο, ιχώρ, οις περ τε ρέει μαχάρεσση θεοίσιν”.

Ο Πλάτωνας (Πλάτων, Τίμαιος, 39, 3) “ο ιχώρ, το υγρόν, ο ορός του αίματος είναι απαλός της μαύρης και της οξείας χολής είναι δριμύς, όταν αναμειγνύεται ένεκα θερμότητας με αλμυρά συστατικά, τότε το ονομάζουμε οξύ φλέγμα”.

Ο Πυθαγόρας επίσης αναφέρει περί «θείας ουσίας» στο αίμα των Ελλήνων που προστατεύει τους φέροντες από αλλοίωση ή μετάλλαξη του γενετικού τους κώδικα.

Επίσης, στην μυθολογία γίνεται μια αναφορά για έναν μυθικό φύλακα της Κρήτης,τον Τάλω, που ήταν κατασκευασμένος από χαλκό από τον θεό Ήφαιστο και μέσα του έρεε ιχώρ (θα μπορούσε να ήταν ένα είδος καυσίμου;)!

Πρόκειται σύμφωνα με αναφορές για μία ζωογόνο ουσία που είναι αθάνατη, άφθαρτη, δεν υπόκειται στούς νόμους σύνθεσης και αποσύνθεσης, έχει την ιδιότητα να πυρακτώνεται, να παρέχει τεράστια δύναμη και δύναται να κληροδοτηθεί από τον πατέρα.

Έτσι, αν θεωρήσουμε ότι οι θεοί ήταν όντα υπαρκτά και ενώθηκαν με τους ανθρώπους τοτε σύμφωνα με τις αναφορές, τα παιδία που προέκυπταν από την ένωση θεών και θνητών είχαν είτε γαλάζιο αίμα είτε κόκκινο. Όσα παιδιά είχαν γαλάζιο αίμα,ήταν ημίθεοι και όσα παιδιά είχαν κόκκινο, διέθεταν ανενεργό ιχώρ, όπως εξακολουθούν να έχουν και σήμερα οι απόγονοι της ένωσης των ανθρώπων με τους θεόυς, οι Έλληνες.

Ο ιχώρ ακόμη, λέγεται ότι μπορεί να ενεργοποιηθεί στο αίμα και να το μετατρέψει από κόκκινο σε γαλάζιο (ποια θα ήταν η συνέπεια;). Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό Γάλλοι βιολόγοι αποφάνθηκαν ότι στό DNA (γενετική σύσταση) των Ελλήνων υπάρχουν κάποια χρωματοσώματα που τους καθιστούν διαφορετικούς (θα μπορούσε να ήταν ο Ιχώρ;). Επίσης σύμφωνα με έρευνα των Πανεπιστημίων του Στάνφορντ των ΗΠΑ και της Παβίας της Ιταλίας, τo DNA των Ελλήνων καταδεικνύει πως σε ποσοστό 99,5% πρόκειται για καθαρά φυλή που δεν έχει επηρεασθεί από τους Σλάβους ούτε από τους Τούρκους.

Σίγουρα όμως, δεν θα υπήρχαν τόσες πολλές αναφορές (μυθολογία,φιλόσοφοι) αν δεν υπήρχε ένα στήριγμα ώστε να βασιστεί η θεωρία του ιχώρ (όπως λένε όπου υπάρχει καπνός,υπάρχει και φωτιά). Γιατί όμως ο ιχώρ που υποστηρίζεται από πολλούς, βρίσκεται στο αίμα των Ελλήνων ανενεργός; Μήπως περιμένει μια αφύπνιση;

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/809687_ti-itan-o-ihor-kai-ti-symvolizei

Εκλογές 2019 και εύλογες απορίες

Γράφει ο Αθηναίος Πολίτης

Από την ημέρα που έγιναν οι τελευταίες εθνικές εκλογές υπάρχει κάτι που με ταλανίζει, κάτι που έχει καρφωθεί στο μυαλό μου και δεν λέει να φύγει. Η διαίσθηση, που είναι στα όρια της απόλυτης σιγουριάς, ότι στις τελευταίες εθνικές εκλογές έγινε εκτεταμένη νοθεία υπέρ του Σύριζα. Το γεγονός ότι μέχρι και σήμερα στο στο site του Υπουργείου Εσωτερικών και της Singular Logic δεν υπάρχουν οι ψήφοι για τις εθνικές εκλογές του 2019 ανά εκλογικό τμήμα, έρχεται να επιβεβαιώσει περαιτέρω τις υποψίες μου.

Το 31.5% που πήρε το Σύριζα, το 3,44% του Βαρουφάκη και το 2,93% της Χ.Α μου φαίνονται τελείως αφύσικα. Δεν ανταποκρίνονται στο ευρύτερο κλίμα, στην γενική αίσθηση και όλων των γεγονότων που είχαν προηγηθεί των εκλογών. Προσωπικά έψαχνα (και ακόμη ψάχνω) στο ευρύτερο περίγυρο μου, άνθρωπο που να έχει ψηφίσει Σύριζα και δεν έβρισκα και πιστεύω ότι το ίδιο συνέβη στους περισσότερους από εσάς. Μη ξεχνάμε ότι ένα μήνα πριν είχαμε Ευρωεκλογές, πιο καλύτερη δημοσκόπηση από αυτή δεν μπορεί να υπάρξει. Στις Ευρωεκλογές φάνηκε ξεκάθαρα η μεγάλη διαφορά του Σύριζα με την ΝΔ και η επερχόμενη σίγουρη απώλεια της εξουσίας.

Ακόμη και οι πιο φανατικοί οπαδοί του Σύριζα κατάλαβαν με το αποτέλεσμα των Ευροεκλογών ότι είναι GAME OVER. Σε παρόμοιες περιπτώσεις σίγουρου εκλογικού αποτελέσματος στην Ελλάδα και το εξωτερικό το αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω άνοδος του πρώτου και η κατακρήμνιση του δεύτερου καθώς ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων θέλει βρεθεί την επαύριον των εκλογών με την πλευρά του νικητή και όχι του ηττημένου. Εδώ όμως για πρώτη φορά στην παγκόσμια ιστορία συνέβηκε ακριβώς το αντίθετο, υπήρξε μια μεγάλη άνοδος του διαλυμένου Σύριζα, του κυβερνητικού κόμματος που δεν μπορούσε να κάνει συγκέντρωση ούτε και στο τελευταίο χωριό χωρίς την συνοδεία και προστασία διμοιριών των ΜΑΤ. Ιδιαίτερα ερωτήματα προκαλεί η θεαματική άνοδος του Σύριζα στην Μακεδονία, λες και δεν είχε προηγηθεί η Συμφωνία των Πρεσπών και το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας. Στις εθνικές εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε πανελλαδικά 437.579 παραπάνω ψήφους από τις ευρωεκλογές. Η Ν.Δ αντίστοιχα στις ευρωεκλογές με σίγουρη την παράσταση νίκης και την πρωτιά, έλαβε μόνο 378.289 ψήφους παραπάνω.

Η τεράστια αύξηση των ψήφων του Σύριζα, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, προκαλεί πολλές απορίες και σκέψεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε όλες τις εκλογές που έχουν γίνει την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα η συμμετοχή των πολιτών, στις εκλογές κυμαίνεται πάνω κάτω στα ίδια επίπεδα του περίπου 60% με πολύ μικρές αποκλίσεις. Οπότε δεν είναι η αποχή ή η συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία που μπορεί να δικαιολογήσει αυτή την διαφορά.

Στις προηγούμενες εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 1.926.526 ψήφους και τον Ιούλιο του 2019, 1.781.174 ψήφους. Δηλαδή, μετά από 4 χρόνια και κάτι διακυβέρνησης η καταστροφική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ έχασε μόλις 145.352 ψήφους.

 Αν προσθέσουμε και τις 194.233 χιλιάδες του Βαρουφάκη (ΜΕΡΑ 25) οι οποίες προέρχονται στην συντριπτική τους πλειοψηφία από πρώην Συριζαίους τότε μπορούμε να πούμε ότι η παράταξη του Σύριζα όχι μόνο δεν έχασε ψήφους αλλά κέρδισε και από πάνω. Ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπέστη, σε απόλυτους αριθμούς ψήφων, ούτε καν τη φυσιολογική κυβερνητική φθορά που έχει το κάθε κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία. Αυτό πράγματι αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία. Μιλάμε για το ίδιο Σύριζα που έκανε το ΝΑΙ του Ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα σε ΟΧΙ, που έφερε το τρίτο και τέταρτο μνημόνιο, που ξεπούλησε την Μακεδονία, το Σύριζα με τους νεκρούς στην Μάνδρα και στο Μάτι, το Σύριζα των Capital Control, το Σύριζα του Πολάκη, των Εθνομηδενιστών και της επί μια τετραετίας απόλυτης προδοσίας και ξεφτίλας από τον αριστερό, περιφερόμενο θίασο.

Στην Μακεδονία, που λόγω της προδοσίας των Πρεσπών η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, θα αναμένονταν να υποστεί καθίζηση από τους εξοργισμένους Μακεδόνες και όμως αυτό δεν αποτυπώθηκε στο τελικό εκλογικό αποτέλεσμα. Μιλάμε για την Μακεδονία που οι Συριζαίοι βουλευτές αλλά και ψηφοφόροι δεν τολμούσαν να ξεμυτίσουν από τα σπίτια και τα γραφεία τους.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος στις Περιφερειακές εκλογές του Μαΐου 2019, εκλογές με καθαρά καθαρά κομματική ψήφο, στην Περιφέρεια της Κεντρικής Μακεδονίας, (νομοί Ημαθίας, Θεσσαλονίκης, Κιλκίς, Πέλλας, Πιερίας, Σερρών και Χαλκιδικής), ο υποψήφιος περιφερειάρχης του ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 105.710 ψήφους με ποσοστό, 11,33%. Ένα μήνα μετά ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές και στους ίδιους νομούς της Κεντρικής Μακεδονίας, έλαβε 259.492 ψήφους, ανεβάζοντας το ποσοστό του κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες, φτάνοντας στο 25,79%. Τι άλλαξε σε μόλις ένα μήνα;

Πάμε να δούμε λίγο τον δήμο Θεσσαλονίκης, εκεί όπου ο συνδυασμός της υποψηφίας Δημάρχου του ΣΥΡΙΖΑ, Κατερίνας Νοτοπούλου έλαβε 16.666 ψήφους. Ένα μήνα αργότερα η ίδια μόνη της σαν υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Θεσσαλονίκης, έλαβε 28.049 σταυρούς. Η Νοτοπούλου έλαβε από μόνη της, σχεδόν τους διπλάσιους ψήφους, από ότι πήρε ολόκληρος ο υποψήφιος συνδυασμός της στις Δημοτικές εκλογές. Αυτά είναι απίστευτα πράγματα.

Ας πάμε όμως και στα αποτελέσματα των Εθνικές εκλογών σε όλη την Μακεδονία. Αφού έγινε ότι έγινε με τη Μακεδονία και τη προδοσία των Πρεσπών, τα τεράστια σε πλήθος συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, το αποτέλεσμα ήταν, ο ΣΥΡΙΖΑ σε σχέση με τις εκλογές του 2015 να χάσει στην Μακεδονία μόλις 66.833 ψήφους (414.883 το 2015, 348.050 το 2019). Εάν δε, συγκρίνουμε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών στη Μακεδονία, με το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα σε ένα μήνα παρουσίασε αλματώδη αύξηση κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες.

Μιλάμε για την ίδια περιοχή, τους ίδιους νομούς, την ίδια συμμετοχής, τους ίδιους ανθρώπους. Μιλάμε για τη προδομένη Μ Α Κ Ε Δ Ο Ν Ι Α μας. Τι άλλαξε σε ένα μήνα από τις ευρωεκλογές και οι ΜΑΚΕΔΟΝΕΣ άλλαξαν σε τέτοιο βαθμό την γνώμη τους;

Ο Βαρουφάκης με το Μέρα 25, χωρίς καμία κομματική οργάνωση και υποδομή, έχοντας στην πλάτη το στίγμα του αποτυχημένου Υπουργού Οικονομικών που τα καπρίτσια του κόστισαν δισεκατομμύρια στον Ελληνικό λαό, στην πρώτη του αυτόνομη κάθοδο σε εκλογές μπαίνει στην Βουλή με 9 βουλευτές με το καθόλου ευκαταφρόνητο 3,44%. Εν αντιθέση με την Χ.Α η οποία διέθετε και κομματικό οργανισμό και φανατικούς ψηφοφόρους και η οποία μέσα σε 4 χρόνια πέφτει από το σχεδόν 7% που είχε το το 2015 στο κάτω από 3% και κατά συνέπεια να μην μπαίνει στην βουλή.

Όλα αυτά τα παράδοξα δεν εξηγούνται ούτε από τις χιλιάδες παράνομες Ελληνοποιήσεις που έκανε η κυβέρνηση του Τσίπρα, ούτε από τις θέσεις εργασίας που έταξαν σε πολύ κόσμο, ούτε από το πρωτάθλημα του ΠΑΟΚ στο ποδόσφαιρο.

Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας και πρέπει να μάθουμε τι καθώς οι προδότες του Σύριζα με το 31,5% που έλαβαν έχουν βλέψεις να γίνουν αύριο ξανά κυβέρνηση. Γιατί η ψήφος του Ελληνικού λαού είναι ιερή και εδώ έχει παιχτεί χοντρό παιχνίδι εις βάρος μας που πρέπει να αποκαλυφθεί.
Ο Ελληνικός λαός πρέπει να είναι αυτός που θα αποφασίζει για τις τύχες του και όχι η κάθε Singular Logic.

Αθηναίος Πολίτης

Πρόταση από Κύπρο: Να επανασυσταθεί ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος - Είναι έτοιμη -και πρόθυμη- η Αθήνα;

Η επανασύσταση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, η ενίσχυση της στρατιωτικής και πολιτικής Άμυνας της Κύπρου και η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας ήταν μεταξύ των θεμάτων που εισηγήθηκε η Πρόεδρος του Κινήματος Αλληλεγγύη Ελένη Θεοχάρους, κατά τη συνάντησή της με τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Κωνσταντίνο Τασούλα.

Η κ. Θεοχάρους, συνοδευόμενη από αντιπροσωπεία του κόμματος, επέδωσε κατά τη συνάντηση υπόμνημα στον κ. Τασούλα με μια σειρά από προτάσεις. Σύμφωνα με το υπόμνημα, Κύπρος και Ελλάδα πρέπει να προχωρήσουν στην αναβίωση και ανασύσταση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου, ενισχύοντας παράλληλα την στρατιωτική και πολιτική Άμυνα της Κύπρου και οριοθετώντας την ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας.

«Πρέπει πρωτίστως να ανορθώσουμε και να αναπτερώσουμε το φρόνημα του καταπονημένου λαού για να πιστέψει ξανά στις δυνατότητες του και να διεκδικήσει τα Δικαιώματα του, Ανθρώπινα, Πολιτικά, Περιουσιακά» προστίθεται, σύμφωνα με το Κυπριακό Πρακτορείο.

Επίσης, αναφέρεται ότι πρέπει «να ανακληθούν όλες οι μέχρι σήμερα υποχωρήσεις, γενναιόδωρες προσφορές και “συγκλίσεις”, τις οποίες η Τουρκία κατέστησε κεκτημένο χωρίς να υποχωρήσει ουδέ κατ` ελάχιστον στις άτεγκτες θέσεις της» αλλά «αντιθέτως απεργάζεται την ολοκληρωτική κατάληψη της Κύπρου».

«Η στάση αυτή της Τουρκίας δεν αποτελεί παραβατικότητα όπως δήλωσε ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος αλλά πολεμική επίθεση» προστίθεται. Τέλος, η Αλληλεγγύη καλεί τον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων να μην ξεχνά τον σκληρά δοκιμαζόμενο Ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου και να απαιτήσει την εφαρμογή όλων των δικαιωμάτων που έχει μια αναγνωρισμένη Εθνική Μειονότητα.

Να σημειωθεί πως ο Ενιαίος Αμυντικός Χώρος ξεκίνησε ως επίσημο δόγμα το 1993 και υλοποιήθηκε μέσα από την κοινη πραγματοποίηση των ασκήσεων  «Νικηφόρος»  για την ΕΦ και «Τοξότης» για την ΠΑ, η πρώτη εκ των οποίων έγινε μεταξύ 6 και 10 Οκτωβρίου του 1994 όταν 4 A-7H που είχαν απογειωθεί από την 115ΠΜ πραγματοποίησαν αποστολές εγγύς υποστήριξης σε κυπριακά άρματα AMX-30B2.

Τα 4 A-7H συνόδευε ζεύγος μαχητικών F-16 block 30 της 330Μ που είχε απογειωθεί από το Καστέλι.

πηγή https://www.pronews.gr/kypros/804624_protasi-apo-kypro-na-epanasystathei-o-eniaios-amyntikos-horos-einai-etoimi-kai

Η εικόνα της Παναγίας με τις 55 σφαίρες - Πως βρέθηκαν εκεί;

Η σπάνια μορφή της Παναγίας, που μαγνητίζει όποιον την αντικρίζει για πρώτη φορά, είναι το δεύτερο χαρακτηριστικό που κάνει την εικόνα ξεχωριστή. Το πρώτο που θα δει κανείς κι αυτό που οι κάτοικοι της Μελίκης Ημαθίας αποκαλούν θαύμα είναι οι 55 σφαίρες που φέρει παντού η εικόνα, εκτός από το πρόσωπό της, που παρέμεινε αλώβητο.

Ήταν 17 Μαρτίου του 1947. Ο εμφύλιος είχε αιματοκυλίσει την περιοχή. Στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, μερικές δεκάδες στρατιώτες-ορισμένοι μιλούν για 55 ψυχές μαζί με παιδιά και γυναίκες αναζήτησαν καταφύγιο για να προστατευτούν από τη μανία του πολέμου.

Κάποιος τους πρόδωσε. Πριν φτάσει το χάραμα, ακούστηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Είχε προηγηθεί η προσπάθεια των ανταρτών να σπάσουν την ξύλινη πόρτα της παλιάς εκκλησίας. Στάθηκε αδύνατο. Τότε άρχισαν να πυροβολούν κατά ριπάς. Όταν άδειασαν τα όπλα τους, μπήκαν στον ρημαγμένο ναό και έμειναν άφωνοι με όσα αντίκρισαν. Κανείς από τους στρατιώτες και όσους βρίσκονταν μέσα δεν έπαθε το παραμικρό.

Όλες οι σφαίρες βρίσκονταν πάνω στην εικόνα της Παναγίας, που στόλιζε το τέμπλο. Μοναδικό σημείο όπου δεν υπήρχε ούτε μια σφαίρα ήταν το πρόσωπο της Θεοτόκου που εξακολούθησε να κοιτάζει τους πάντες με αγάπη.

Το σύγχρονο θαύμα

Μισό αιώνα μετά, οι κάτοικοι της Μελίκης, στην Ημαθία ξαναέζησαν το δικό τους θαύμα πριν από περίπου 4 χρόνια.

Όπως είχε αποκαλύψει εφημερίδα τον Μάρτιο του 2015 η εικόνα της Παναγιάς της Μελικιώτισσας, που ήταν «κρυμμένη» για περισσότερο από 50 χρόνια, «εμφανίστηκε» και πάλι.

Αυτή τη φορά στα χέρια του νέου εφημέριου του Ναού της Αγίας Παρασκευής, του πατέρα Γεωργίου. Οι κάτοικοι της περιοχής αντιμετωπίζουν την επανεμφάνιση της ως σημάδι από τον Θεό ότι δεν τους έχει εγκαταλείψει.

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/orthodoxia/804538_i-eikona-tis-panagias-me-tis-55-sfaires-pos-vrethikan-ekei

19η Μαΐου 2019: 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ποντίων − Ένας λαός περιμένει «Μιάν ειλικρινή αναδρομική συγγνώμη»

Όταν ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, το ημερολόγιο έγραφε 19 Μαΐου του 1919. Είχε ήδη προετοιμάσει το σχέδιο της εύσχημης εκκαθάρισης και του εκτοπισμού του πληθυσμού του Πόντου με εξοντωτικές πορείες θανάτου. Μία μέθοδος αφανισμού που και παλιότερα είχε χρησιμοποιηθεί, θα εφαρμόζονταν καθολικά. Ηλικιωμένοι, γυναίκες και μητέρες με τα παιδιά τους, οδηγούνταν σε πορείες με στόχο τον εκτοπισμό τους από τον Πόντο και την εξολόθρευσή τους στη διάρκεια των πεζοποριών. Σήμερα συμπληρώνονται 100 ολόκληρα χρόνια από την ημέρα εκείνη. Εκατό χρόνια και η απαίτηση του ελληνικού λαού για μια συγγνώμη έστω και την ύστατη στιγμή για τη δικαίωση της εθνικής μνήμης ενισχύεται όλο και περισσότερο.

Πρ. Παυλόπουλος: «Να εκφράσουν τουλάχιστον μιάν ειλικρινή αναδρομική συγγνώμη»

Στο μήνυμα του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος αναφέρθηκε στη συγγνώμη του απαιτούν τα θύματα από τους διώκτες τους, έστω και μετά από εκατό χρόνια, τονίζοντας μεταξύ άλλων: «Εμείς, οι Έλληνες, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι κατανοούμε, στο ακέραιο, την σημασία αυτής της Επετείου, οφείλουμε να αγωνισθούμε, αποφασισμένοι και υπό όρους αρραγούς ενότητας, ιδίως προς τις εξής κατευθύνσεις: Πρώτον, για ν’ αναγνωρισθεί διεθνώς η Γενοκτονία του Ελληνισμού του Πόντου, ως στίγμα βαρβαρότητας που θα μείνει χαραγμένο για πάντα στην ανθρώπινη μνήμη. Και, δεύτερον, για ν’ αναγκασθούν οι θύτες να εκφράσουν, τουλάχιστον, μιάν ειλικρινή αναδρομική συγγνώμη, αποκηρύσσοντας έτσι την ως τώρα ανίερη τακτική της αδίστακτης παραχάραξης των, κατά γενική ομολογία, αμάχητων ιστορικών τεκμηρίων».

Τα «τάγματα εργασίας» και οι πορείες θανάτου

Οι άνδρες ή είχαν οδηγηθεί στα «τάγματα εργασίας» ή είχαν καταφύγει στα βουνά. Γιατί; Η ήττα της Τουρκίας στο Ρωσοτουρκικό πόλεμο αποδόθηκε στους Ελληνες, Πόντιους στρατιώτες, οι οποίοι θα τιμωρούνταν κυρίως οδηγούμενοι στα «τάγματα εργασίας».

Πολλοί λιποτάκτησαν στα βουνά. Η αφορμή δημιουργήθηκε. Ολόκληρες ελληνικές πόλεις του Πόντου καίγονταν (στην περιοχή της Κερασούντας 88 χωριά κάηκαν ολοσχερώς σε 3 μήνες), χιλιάδες άνθρωποι εκδιώχτηκαν από τις εστίες τους ή δολοφονούνταν. Οι προπηλακισμοί, οι επιθέσεις σε καταστήματα των Ελλήνων και ο εμπορικός αποκλεισμός θα ωχριούσαν σε λίγο μπροστά στο Γολγοθά που τους περίμενε.

Ένα πρωί, χωρίς προηγούμενη προειδοποίηση, Τούρκοι χωροφύλακες έρχονταν στην πλατεία του χωριού, καλούσαν όλους τους άνδρες και αμέσως, χωρίς να τους επιτρέψουν να πάρουν τίποτα μαζί τους, ούτε βαρύτερα ρούχα, ούτε κουβέρτες, τούς ανάγκαζαν σε μία μακρά πορεία, χωρίς στάσεις και διανυκτερεύσεις σε κατοικημένες περιοχές, ώστε να μπορέσουν να προμηθευτούν ό,τι χρειάζονταν για να επιβιώσουν στις κακουχίες του χειμώνα, της πείνας και της μακράς πορείας.

Όσοι επιβίωναν, θα χάνονταν ύστερα στα βαριά καταναγκαστικά έργα, σε ορυχεία, λατομεία και δρόμους. Πολλοί έφυγαν στα βουνά και ξεκίνησαν ένα ηρωικό αντάρτικο. Η ύπαρξη του αντάρτικου ήταν μία επιπλέον αφορμή για να δοθεί εντολή για την εξολόθρευση των Ποντίων. Θα ήταν μαζική και ως ένα βαθμό θα έπρεπε να μη γίνει αντιληπτή, ώστε να μην ξεσηκώσει την κατακραυγή των πολιτών των ευρωπαϊκών κρατών με τα οποία η Τουρκία ήθελε να διατηρεί καλές σχέσεις και την αντίδραση της Ελλάδας.

Όσοι είχαν απομείνει στα σπίτια τους από τους κατοίκους του Πόντου -μετά τις τόσες διώξεις των προηγούμενων χρόνων- κυρίως άμαχοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά, έπρεπε να τα εγκαταλείψουν άμεσα χωρίς να πάρουν μαζί τους τρόφιμα, ρούχα και στρώματα.

Μόνο ένα αντικείμενο. Οι πορείες γίνονταν πάντα χειμώνα, ώστε το κρύο, η βροχή, το χιόνι και οι χαμηλές θερμοκρασίες να συμβάλλουν στην εξόντωσή τους. Οι στάσεις λιγοστές. Η πορεία συνεχής και καταπονητική. Τα κτυπήματα, συχνά με το κοντάκι του όπλου και το ξύλο, για όσους καθυστερούσαν, ήταν συνήθη.

Όταν γίνονταν στάσεις, ήταν μόνο σε ακατοίκητες περιοχές για δύο λόγους. Αφενός για να μην γίνονται αντιληπτές και να μην υπάρχουν μαρτυρίες για τις πορείες θανάτου, ώστε να μπορεί η Τουρκία μέχρι σήμερα να ισχυρίζεται πως οι εκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι χάθηκαν σε απώλειες πολέμου, λοιμό και ασθένειες.

Αφετέρου για να μην μπορούν οι άμοιροι να βρουν κάτι να φάνε, να μην μπορούν να εφοδιαστούν με ρούχα για να αντιμετωπίσουν την παγωνιά, με κάποιο γιατρικό για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους που ασθενούσαν, για να μην μπορούν να στεγαστούν και να είναι εκτεθειμένοι στις χειμερινές καιρικές συνθήκες.

Εξασθενημένοι από το κρύο και την πείνα εύκολα αρρώσταιναν. Η περιποίηση των αρρώστων απαγορεύονταν. Με θάνατο τιμωρούνταν όποια βοήθεια ή ελεημοσύνη από ομοεθνείς τους. Οσοι κατέρρεαν νεκροί ίσως ήταν οι τυχεροί. Περισσότερο, επειδή δεν θα ζούσαν την αγωνία και τον οδυνηρό θάνατο των αγαπημένων τους.

Η μαρτυρία μιας γυναίκας

Από τη Σινώπη του Πόντου έφτασε με το πλοίο του ξεριζωμού,«Εύξεινος», στον Πειραιά τον Αύγουστο του 1924.’Ηταν μόλις 2 ετών. Τον πατέρα της δεν τον γνώρισε. Τον «κατάπιαν» τα τάγματα εργασίας, τα «αμελέ ταμπουρού» για τους Τούρκους, τα «ολούμ ταμπουρού», τάγματα θανάτου, για τους Έλληνες. Άφησε πίσω τη μάνα της, έγκυο.

Είναι η «θεία Έλλη» ,στο βιβλίο του Πέτρου Αρταβάνη, «Σινώπη, με τη μάνα γύρα απ’το μαγκάλι». Την συναντήσαμε στην Πρέβεζα στην Κοκκινιά, τη γειτονιά των προσφύγων από τον Πόντο. Αν και στα βαθειά γεράματα, η κ. Έλλη Χαραλαμπίδη-Παπαροιδάμη, ανοίγει την πόρτα του σπιτιού της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και μας υποδέχεται.

Σεβασμός! Στον τοίχο της τραπεζαρίας, υπάρχουν οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες, που την συντροφεύουν. Είναι οι ευτυχισμένες μέρες των γονιών της. Η ίδια αγναντεύει από το παράθυρο στον κήπο, με ένα βιβλίο στο χέρι. Έφτασε στην Ελλάδα νήπιο, περίπου 2 ετών. Γεννήθηκε στη Σινώπη, το 1922 . Η κ. Έλλη, προσπαθεί να θυμηθεί όλα αυτά, που η μητέρα της και οι συγγενείς της, συζητούσαν για τον πονεμένο δρόμο της προσφυγιάς, τις μαρτυρίες τους, για τις κακουχίες, τις βιαιότητες των Νεότουρκων σε βάρος των Ελλήνων του Πόντου. . «Τη μητέρα μου την έλεγαν Χρυσώ .Τον πατέρα Θεόπιστο…. δεν τον γνώρισα ποτέ… ούτε εκείνος πήρε τη χαρά να με βάλει στην αγκαλιά του…. Η μητέρα ήταν έγκυος σε μένα, όταν δια της βίας τον έστειλαν στα καταναγκαστικά έργα… Μήνες αργότερα αρρώστησε βαριά στην εξορία… Κάποιοι πρόλαβαν να του πουν πως η γυναίκα του γέννησε, έγινε πατέρας… έκλεισε τα μάτια με χαρά…». Η ηλικιωμένη Πόντια συγκινείται.

Σταματά την κουβέντα για λίγο και συνεχίζει. Προσπαθεί να μας μεταφέρει παραστατικά τα βιώματα της. Στην Πρέβεζα , η κ. Έλλη θυμάται ένα μεγάλο σπίτι όπου φιλοξενήθηκαν πολλοί πρόσφυγες. Το είχε παραχωρήσει ο τότε Δήμαρχος της πόλης για τους ξεριζωμένους. Έμεινε εκεί 8 χρόνια. Ήταν 10 ετών όταν το κράτος τούς παραχώρησε ένα κομμάτι γης στην Κοκκινιά και έχτισαν δύο καμαρούλες. « Η μάνα μου δεν ήθελε να τουρκέψει. Μία γειτόνισσα Τουρκάλα, της έλεγε… “μην φεύγεις με το παιδί. Θα σας κρύψω…” Εκείνη όμως ,ακολούθησε τους συγγενείς της. Έθαψε τα χρυσαφικά της στον κήπο. Πήρε λίγα υπάρχοντα, τρεις εικόνες, ένα μποξά (μεταξωτή τσάντα), ασπροκέντητα ρούχα , εμένα στην αγκαλιά και φύγαμε…». Θυμάται τη μητέρα της πολλές φορές να αγναντεύει τη θάλασσα. Όμως, δεν ήταν εκείνη της Σινώπης, της πατρίδας που έχασαν, αλλά ποτέ δεν ξέχασαν. Στη Σινώπη η οικογένεια είχε μπακάλικο, μανάβικο και καφενείο μαζί. Ο πατέρας της σωστός επαγγελματίας και είχε καλές σχέσεις με τους Τούρκους. «Τον πατέρα μου, όπως έμαθα τον πήραν οι τσέτες, οι συμμορίτες, γιατί ήταν Έλληνας και Χριστιανός…», αφηγείται η κ. ‘Ελλη που μεγάλωσε και γέρασε, με το όνειρο να γνωρίσει το πατρικό της σπίτι στη Σινώπη. Στη Σινώπη, τη Μητρόπολη του Πόντου όπως λέει, υπήρχαν ελληνικά σχολεία, ισάριθμα με τα τούρκικα. Η Χρυσώ η μητέρα της, ήταν μορφωμένη γυναίκα. Γνώριζε αρχαία ελληνικά και πολλά χρόνια αργότερα όταν η κ. Έλλη μεγάλωσε και παντρεύτηκε, διάβαζε τα παιδιά της για το σχολείο. Η κ. Έλλη, είναι ίσως από τους ελάχιστους εν ζωή πρόσφυγες που ξεριζώθηκαν από τη Σινώπη.

Όπως πληροφορεί το ΑΠΕ-ΜΠΕ ο συγγραφέας του βιβλίου , «Σινώπη, με τη μάνα γύρα απ’το μαγκάλι», Πέτρος Αρταβάνης, ανιψιός της κ. Έλλης, που έχει κάνει δικές του έρευνες για τη δύσκολη πορεία της οικογένειας του, το πατρικό σπίτι στη Σινώπη υπάρχει ακόμη και ζουν εκεί Τούρκοι. Η οικογένεια αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον τόπο της, μετά τη συνθήκη της Λοζάννης. Πήρε τον δρόμο της προσφυγιάς, για να γλιτώσει από τη γενοκτονία που υπέστησαν από τους Νεότουρκους οι Έλληνες του Πόντου. Επιβιβάστηκε στο πλοίο «Εύξεινος», μαζί με εκατοντάδες άλλους εξουθενωμένους και άρρωστους. Στον Πειραιά όπου έφτασαν παρέμειναν σε λοιμοκαθαρτήριο στο Κερατσίνι για έναν μήνα. Στην Πρέβεζα έφτασαν ξημερώματα του Σωτήρος τον Αύγουστο του 1924.

Η Διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας 

Στις 24 Φεβρουαρίου 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως «Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο Μικρασιατικό Πόντο», ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα. Επίσης, στο 1998 η Βουλή ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη «της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρας εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας από το Τουρκικό Κράτος».

Τον Δεκέμβριο 2007 η Διεθνής Ένωση Μελετητών Γενοκτονιών (International Association of Genocide Scholars ή IAGS) αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των Ελλήνων, μαζί με την γενοκτονία των Ασσυρίων, και εξέδωσε το εξής ψήφισμα:

«ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η άρνηση μιας γενοκτονίας αναγνωρίζεται παγκοίνως ως το έσχατο στάδιο γενοκτονίας, που εξασφαλίζει την ατιμωρησία για τους δράστες της γενοκτονίας, και ευαπόδεικτα προετοιμάζει το έδαφος για τις μελλοντικές γενοκτονίες,

ΕΚΤΙΜΩΝΤΑΣ ότι η Οθωμανική γενοκτονία εναντίον των μειονοτικών πληθυσμών κατά τη διάρκεια και μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, παρουσιάζεται συνήθως ως γενοκτονία εναντίον μόνο των Αρμενίων, με λίγη αναγνώριση των ποιοτικά παρόμοιων γενοκτονιών, εναντίον άλλων χριστιανικών μειονοτήτων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας,

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ ότι είναι πεποίθηση της Διεθνούς Ένωσης των Μελετητών Γενοκτονιών, ότι η Οθωμανική εκστρατεία εναντίον των χριστιανικών μειονοτήτων της αυτοκρατορίας, μεταξύ των έτων 1914 και 1923, συνιστούν γενοκτονία εναντίον των Αρμενίων, Ασσυρίων, Ποντίων και των Έλλήνων της Ανατολίας.

ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΤΑΙ η Ένωση να ζητήσει από την κυβέρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες εναντίον αυτών των πληθυσμών, να ζητήσει επίσημα συγγνώμη, και να λάβει τα κατάλληλα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση (μη επανάληψη)»

Η γενοκτονία των Ποντίων είναι αναγνωρισμένη ως τέτοια επισήμως από τέσσερα κράτη, την Ελλάδα με νόμο του 1994 (N. 2193/1994), τη Σουηδία με υπερψήφιση στο Σουηδικό κοινοβούλιο στις 11 Μαρτίου 2010, την Αρμενία τον Μάρτιο του 2015, μαζί με τη γενοκτονία των Ασσυρίων και την Ολλανδία, μαζί με τη γενοκτονία των Αρμενίων και Ασσυρίων, στις 9 Απριλίου 2015.

Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει ότι υπήρξε γενοκτονία και αποδίδει τους θανάτους σε απώλειες πολέμου, σε λοιμό και σε ασθένειες και δεν παραδέχεται ότι υπήρξε γενοκτονία. Οι περισσότεροι σύγχρονοι Τούρκοι βρίσκονται σε μερική ή πλήρη άγνοια σχετικά με αυτά τα γεγονότα.[εκκρεμεί παραπομπή] Ωστόσο Τούρκοι ιστορικοί έχουν δημοσίως χαρακτηρίσει τα γεγονότα ως γενοκτονία.

Πηγή - https://iellada.gr/istoria/19i-maioy-2019-100-hronia-apo-ti-genoktonia-ton-pontion-enas-laos-perimenei-mian-eilikrini

Η Γενοκτονία των Ποντίων

Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, οι Τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους.

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Αποτελούσαν περίπου το 40% του πληθυσμού και γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!

Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο Έλληνο-αρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. 

Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/140 

Ξυλοδαρμός δασκάλου από λαθρομετανάστες στο Δέρειο του Έβρου

Μπλόκο στο αυτοκίνητο με το οποίο δάσκαλος μουσουλμανικού σχολείου κινούνταν από το Μικρό προς το Μεγάλο Δέρειο, έστησαν δεκάδες λαθρομετανάστες, τον σταμάτησαν και προσπαθώντας να το κλέψουν τον ξυλοκόπησαν. Με δυσκολία κατάφερε να τους ξεφύγει, να αναπτύξει ταχύτητα και να γλιτώσει.

Σύμφωνα με αποκλειστικές πληροφορίες του Evros-news.gr, το συγκεκριμένο εξαιρετικά ανησυχητικό περιστατικό που έχει αναστατώσει τους κατοίκους των δύο χωριών αλλά επίσης του Σιδηρώ και της Ρούσσας, συνέβη χθες, όταν ομάδα λαθρομεταναστών που είναι γνωστό ότι έχουν κατακλύσει την συγκεκριμένη περιοχή των χωριών του ορεινού όγκου Σουφλίου, αντίκρισαν τον δάσκαλο να κινείται με το αυτοκίνητο του. Κατάφεραν να το σταματήσουν και επειδή αυτός αντιστάθηκε όταν πήγαν να τον βγάλουν έξω και να το κλέψουν, τον χτύπησαν έντονα. Αυτός με πολύ μεγάλη προσπάθεια τους ξέφυγε και αφού ειδοποίησε την αστυνομία, πήγε στο Νοσοκομείο Διδυμότειχου για τις πρώτες βοήθειες.

Επειδή όμως δεν κατάφερε να φτάσει στο σχολείο ενός από τα συγκεκριμένα μουσουλμανικά χωριά όπου διδάσκει και ετοίμαζε την σημερινή πρώτη ημέρα των μαθητών, ενημέρωσε τους ντόπιους, οι οποίοι είναι έντονα αναστατωμένοι, αφού και στην περιοχή τους δεκάδες ή εκατοντάδες λαθρομετανάστες περνούν από εκεί με κατεύθυνση το εσωτερικό της χώρας. Τις προηγούμενες ημέρες μάλιστα έγινε επιχείρηση από τις αστυνομικές δυνάμεις και συνέλαβαν εκατοντάδες λαθρομετανάστες που αφού πέρασαν τον ποταμό Έβρο, ακολουθώντας συγκεκριμένες διαδρομές, μέσω Βρυσικών Διδυμοτείχου και Μαυροκκλησίου Σουφλίου ή και Παλιουρίου, Μεταξάδων Διδυμοτείχου, παίρνουν τον δρόμο που είναι κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, για να βγαίνουν στις Σάπες και να φτάνουν στην Κομοτηνή.

Η κατάσταση πλέον έχει ξεφύγει και υπάρχει κίνδυνος αν ο μη γένοιτο συμβεί κάτι χειρότερο όταν περνούν μέσα από τα χωριά, να πυροδοτηθούν ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Γιατί πολύς κόσμος έχει φτάσει στα όρια του. Αντί λοιπόν οι αρμόδιες αρχές να εθελοτυφλούν και να προσπαθούν να κρύψουν το τεράστιο πρόβλημα… κάτω απ’ το χαλί, καλό είναι να λάβουν αυστηρότερα μέτρα.

Πηγή: evros-news.gr