Ίμια: Το Νόημα της Θυσίας των Πεσόντων Αξιωματικών του ΠΝ

Στα Ίμια φύτρωσε η δάφνη, έλαμψε το φως.
Πιάστηκαν αγκαλιά η Ελλάδα και η θυσία.
Στα Ίμια έγινε αδελφός
θάνατος και η αθανασία.

Του Αντγου ε.α. Ιωάννη Κρασά

Την 31η Ιαν. 1996, στις 05:01 ελικόπτερο του ΠΝ, υπό δυνατή βροχή, ισχυρό άνεμο και χαμηλή ορατότητα, απογειώθηκε ελικόπτερο από την φρεγάτα Ναβαρίνο, για τον εντοπισμό των Τούρκων καταδρομέων που είχαν αποβιβασθεί λίγες ώρες πριν στην βραχονησίδα των Δυτικών Ιμίων. Στις 04:50 επαληθεύθηκε η παρουσία Τούρκων καταδρομέων στα Δυτικά Ίμια. Την 05:01 πρωινή το ελικόπτερο κατέπεσε στη θάλασσα με αποτέλεσμα τον θανάσιμο τραυματισμό του κυβερνήτου Υποπλοιάρχου Χριστοδούλου Καραθανάση, του συγκυβερνήτου Υποπλοιάρχου Παναγιώτη Βλαχάκου και του χειριστού ραντάρ Αρχικελευστού Έκτορος Γιαλοψού.

Το Καθήκον
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης 35 χρ. από τον Παπάγο, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος 32 χρ από την Λάγια της Μάνης και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός 30 χρ. από τον Αφιώνα της Κέρκυρας υπηρέτησαν την πατρίδα με ήθος και εντιμότητα και επιβεβαίωσαν με την θυσία τους την προσήλωση στα υψηλότερα ανθρώπινα ιδανικά. Η πράξη τους τυγχάνει της αναγνωρίσεως όλων των λαών ανά τους αιώνες και αποτελεί τον ορισμό του στρατιωτικού καθήκοντος. Η θυσία για την πατρίδα δεν συνιστά καθήκον ή προνόμιο μόνο των στρατιωτικών. Ο πόλεμος πρωτίστως αποτελεί αγώνα ηθικών δυνάμεων και ψυχικής αντοχής τον οποίον διεξάγει ολόκληρο το έθνος και όχι μόνο οι ένοπλες δυνάμεις. Οι στρατιωτικοί όμως επιλέγουν σαν αντικείμενο ενασχολήσεως να προετοιμάζουν τους εαυτούς και τους άνδρες τους, να προσφέρουν τη ζωής τους για την υπεράσπιση της πατρίδος. Ο Στρατηγός Μακ Άρθουρ στην αποχαιρετιστήρια ομιλία του στο Ουέστ Πόιντ, στην Σχολή Αξιωματικών του Στρατού των ΗΠΑ, δυο χρόνια πριν το θάνατο του είπε: «Το δικό σας είναι το επάγγελμα των όπλων, της θελήσεως για νίκη, της βεβαίας γνώσεως ότι στο πόλεμο δεν υπάρχει υποκατάστατο της νίκης, ότι αν χάσετε το Έθνος θα καταστραφεί, ότι η μεγαλύτερη εμμονή της δημόσιας υπηρεσίας σας πρέπει να είναι το Καθήκον, η Τιμή και η Πατρίδα». 

Η Σημαία
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός τήρησαν μέχρι κεραίας τον όρκο τους: «Να υπερασπίζονται μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματος τους τις σημαίες, να μην τις εγκαταλείπουν μηδέ να αποχωρίζονται ποτέ απ’ αυτές». Οι σημαίες έχουν καθαγιασθεί από το τίμιο αίμα όλων εκείνων των Ελλήνων που θυσίασαν την ζωή τους, κατά τους αγώνες του ΄Έθνους. Όσο οι σημαίες κυματίζουν η καρδιά του έθνους θα πάλλεται. Οι σημαίες αναπεπταμένες αποδεικνύουν την ύπαρξη εθνικής κυριαρχίας και ελευθερίας. 

Αυτοί που έχουν την αρμοδιότητα της λήψεως των αποφάσεων, οφείλουν να έχουν κατά νου ότι, με τις πράξεις τους ή τις παραλείψεις τους αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους έναντι του έθνους, του ελληνικού λαού και της ιστορίας, από την αδέκαστη κρίση της οποίας δεν εξαιρείται ουδείς. Οι ηγέτες όμως πρέπει να αποδεικνύονται αντάξιοι αυτών που ηγούνται. 
Ο ηγέτης αποτελεί την πηγή για να παίρνεις θάρρος, όταν το έχεις χάσει, να ξαναβρίσκεις την πίστη σου, όταν δεν ξέρεις που να στηριχθείς, να βρίσκεις την ελπίδα, όταν βρίσκεσαι σε απόγνωση. 
Οι μεγάλοι ηγέτες δεν ζητούν από τους άνδρες τους να προχωρήσουν εμπρός επικαλούμενοι υψηλά ιδανικά, απλώς προχωρούν πρώτοι και οι υπόλοιποι τους ακολουθούν. 
Εις το σχολείο της θυσίας το μόνο μάθημα που διδάσκεται είναι αυτό του παραδείγματος. Η αναγνώριση του αρχηγού δεν επιβάλλεται, αλλά κερδίζεται. Για να την κερδίσεις όμως πρέπει να είσαι και εσύ φτιαγμένος από το ίδιο μέταλλο των γενναίων, αυτών που υπερνικούν τον φόβο του θανάτου. 
Η αθανασία δυστυχώς έχει ανάγκη από ένα πρόωρο τέλος. 

Τα τρία γενναία παλληκάρια μας έφυγαν νωρίς για τα Ιλίσια πεδία, για την χώρα των αθανάτων και των ενάρετών σύμφωνα με τους αρχαίους προγόνους μας.

Ο Ηρωισμός 
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός έδειξαν σε όλους τους Έλληνες, για το τι μπορείς να πετύχεις, ποιος πρέπει να είσαι και τι οφείλεις να πράττεις. Υπάρχουν αρκετοί που τις έννοιες του καθήκοντος προς την πατρίδα, το ήθος και την αρετή τις θεωρούν ξεπερασμένες, αστείες και ενδεχομένως επικίνδυνες. 

Οι έννοιες αυτές όμως διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και σου δίνουν δύναμη να υπερνικήσεις τους φόβους σου και να και να κερδίσεις την αθανασία. Η ιστορία εκφράζεται με το φρόνημα των μεγάλων στιγμών και για να γραφεί απαιτείται μια στιγμή υπερβάσεως των ανθρωπίνων αδυναμιών. 

Η αποδοχή αυτών των αρετών δημιουργούν μια στάση ζωής, όπως την περιέγραψε με ενάργεια ο μάρτυρας του Μακεδονικού Αγώνος, Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού Παύλος Μελάς: 

«Άνδρες που περπατούν στην ζωή ευθυτενείς και με γαλήνη, μαθημένοι να πονούν χωρίς να υποφέρουν, να νικούν χωρίς να θριαμβολογούν, να νικώνται χωρίς να μοιρολογούν».

Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός είναι ήρωες και οι ήρωες δεν ηττώνται, νίκη δεν είναι απλώς να νικάς, νίκη είναι να αντιστέκεσαι και να πέφτεις. 
Νικητές είναι μόνο οι εθελοντές του θανάτου, αυτοί που έχουν την δύναμη να τον αντικρύζουν κατάματα. Ο ηρωισμός αποτελεί την δύναμη που μπορεί να διασπάσει τον πυρήνα της ψυχής και να απελευθερώσει την ηθική ενέργεια που απαιτείται ώστε να γίνουν τα αδύνατα δυνατά. 

Οι πεσόντες απέδειξαν ότι υπάρχουν Έλληνες που δεν έχουν χάσει τις ψυχικές τους δυνάμεις και κρατούν ακόμα ζωντανή την ηρωική ελληνική ψυχή, η οποία σφυρηλατήθηκε εδώ και αιώνες, μέσα στα πονεμένα σπλάχνα της φυλής μας. Ο ελληνικός ηρωισμός έδινε πάντα στο τέλος την λύση στις τραγωδίες μας. Τότε μόνο θα μας θα μας υπολογίσουν όταν καταλάβουν ότι είμαστε αποφασισμένοι για όλα, όταν αποδεχθούμε ότι προ της σωτηρίας της πατρίδος δεν υπάρχει όριο προσφοράς. 

Ο ανδρείος κερδίζει την εκτίμηση και τον σεβασμό, ενώ ο δειλός εισπράττει την περιφρόνηση και τον οίκτο. 

Η Αθανασία
Ο Υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, 
ο Υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος 
και ο Αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός 
εξασφάλισαν αιώνια δόξα και έλαβαν την θέση που τους αρμόζει στο πάνθεο των Ελλήνων ηρώων.

 Ο Περικλής στον επιτάφιο λόγο τον οποίο εκφώνησε για να τιμήσει τους νεκρούς του δευτέρου έτους του Πελοποννησιακού πολέμου, χαρακτήρισε τον θάνατο για την υπεράσπιση της πατρίδος ως τον πιο τιμητικό. 

Εάν κλείσουμε για μια στιγμή τα μάτια μας, θα δούμε τους ήρωες μας να πορεύονται σε μια ατέλειωτη σειρά μαζί με άλλουςΈλληνες πολεμιστές. Οι στολές και τα όπλα μπορεί να διαφέρουν, το πιστεύω τους όμως είναι πάντοτε ένα. Υπέρτατο καθήκον η σωτηρία της πατρίδος.

πηγή http://www.onalert.gr/stories/to-nohma-ths-8ysias-pesontwn-sta-imia/62660

ΙΜΙΑ 1996: Το απόρρητο τηλεγράφημα της ΕΥΠ από την Αλεξανδρούπολη που προέβλεπε τις εξελίξεις αλλά αγνοήθηκε

Η μερική επιστράτευση που κηρύχθηκε σε μονάδες του Έβρου χωρίς να υπάρξει προηγούμενη απόφαση του ΚΥΣΕΑ

Οι αμφισβητήσεις στην Θρακιώτικη βραχονησίδα Ζουράφα (λαδόξερα ), όπου οι τούρκοι στήνουν την επόμενη κρίση ..

Το παρασκήνιο από την δραματική νύχτα των Ιμίων, που οδήγησε στην τελευταία μεγάλη ελληνοτουρκική κρίση και έφερε τις δύο χώρες στα πρόθυρα γενικευμένου πολέμου.

Πρόκειται για μια κρίσιμη περίοδο που το τελευταίο διάστημα έχει ξαναζωντανέψει: από τη μια η δημοσίευση διαφόρων βιβλίων σχετιζόμενων με τα παρασκήνια της συγκεκριμένης υπόθεσης, από την άλλη σχετικές ταινίες, κυρίως όμως οι συνεχείς διεκδικήσεις και παραβιάσεις ενόσω βρίσκεται εδώ και… χρόνια σε εξέλιξη ο περίφημος ελληνοτουρκικός διάλογος.

Βέβαια, η ιστορία της νύχτας των Ιμίων είναι πολύ πρόσφατη για να έχουμε ήδη μάθει την όλη αλήθεια (αν το μάθουμε ποτέ).

Αλλά για το πέρασμα μόλις μιας δεκαετίας από εκείνα τα σημαντικά γεγονότα, γνωρίζουμε ήδη πολλά – και σε κάθε περίπτωση, περισσότερα από όσα (νομίζαμε ότι) ξέραμε τότε. Κάποια από τα οποία χρήσιμο θα ήταν να μάθετε και εσείς, αφού αφορούν σε μεγάλο βαθμό και την περιοχή μας.

Η ΠΡΟΒΟΛΗ εδαφικών διεκδικήσεων από την πλευρά της Τουρκίας ήταν για πολλούς κεραυνός εν αιθρία. Δεν θα έπρεπε να είναι.

Τον Ιούνιο του 1991, λίγο πριν την επίσκεψη του τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τζορτζ Μπους Senior σε Αθήνα και Άγκυρα, ο αρχηγός του τουρκικού στόλου ναύαρχος Ιλφάν Τινάζ είχε αμφισβητήσει ευθέως την ελληνική κυριαρχία, ισχυριζόμενος δημοσίως ότι οι βραχονησίδες του Αιγαίου δεν είναι ελληνικό έδαφος.

Αλλά ούτε και εκείνη η δήλωση ήταν κεραυνός εν αιθρία.

Στα τέλη του 1989 η Τουρκία είχε χρησιμοποιήσει κατά την διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων τη βραχονησίδα Ζουράφα, στα ανατολικά της Σαμοθράκης και εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Είχε μάλιστα διαρρεύσει και σχετικούς χάρτες, αμφισβητώντας ευθέως την κυριαρχία της Ελλάδας σε μια σειρά από ακατοίκητα νησιά που δεν καταγράφονταν ονομαστικά στις σχετικές ελληνοτουρκικές αλλά και τις ελληνοϊταλικές (για τα Δωδεκάνησα) συμφωνίες.

Η ΚΛΙΜΑΚΩΣΗ της κρίσης ήρθε στα τέλη του 1995 και η κορύφωση στις αρχές του 1996, μέσα σε κλίμα κυβερνητικής αβεβαιότητας τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Τουρκία.

Από τη μία ζούσαμε ημέρες Ωνασείου, με τον Ανδρέα Παπανδρέου να εγκαταλείπει την πρωθυπουργία και τον Κώστα Σημίτη να αναδεικνύεται από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ νέος πρωθυπουργός, στις 18 Ιανουαρίου.

Από την άλλη πλευρά των συνόρων, υπήρχαν εκλογές στα τέλη Δεκεμβρίου, με κανένα κόμμα να μην κερδίζει απόλυτη πλειοψηφία και την Τανσού Τσιλέρ, αν και βλέπει τρίτο το κόμμα της, να είναι πρωθυπουργός για όλες τις ώρες της μεγάλης κρίσης.

ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΤΗΣ 29ης Ιανουαρίου ο σταθμός της ΕΥΠ στην Αλεξανδρούπολη εντοπίζει, από ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας, εντολές του τουρκικού ΓΕΝ προς δύο περιπολικά στην περιοχή των Ιμίων.

Η εντολή ήταν σαφής: να πλησιάσουν και στις δύο βραχονησίδες και να ελέγξουν αν και πού υπήρχαν έλληνες κομάντος αλλά και ελληνική σημαία.

Ο κυβερνήτης του ενός περιπολικού ρωτήθηκε μάλιστα επίμονα από το κέντρο κατά πόσο θα μπορούσε να διαπιστώσει την τακτική κατάσταση κατά την διάρκεια της νύχτας και με δεδομένες τις κακές καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν.

Ο τούρκος αξιωματικός απάντησε ότι αυτό θα εξαρτιόταν από τις συνθήκες που θα αντιμετώπιζε την ώρα που προσέγγιζε τις βραχονησίδες.

Η σχετική συνομιλία μεταφράστηκε στην Θράκη το βράδυ της 29ης Ιανουαρίου και στάλθηκε στην κεντρική υπηρεσία της ΕΥΠ το επόμενο πρωί.

Από εκεί στάλθηκε από τον απόρρητο τηλέτυπο στο κέντρο επιχειρήσεων του ΓΕΝ, ενώ αμέσως ενημερώθηκε ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, ο οποίος μάλιστα ζήτησε και πήρε (στις 31 Ιανουαρίου, όταν όλα είχαν πια τελειώσει) αντίγραφο του εγγράφου από τον τότε διοικητή της ΕΥΠ ναύαρχο Λεωνίδα Βασιλικόπουλο.

Είναι προφανές ότι η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών, χάρη στον σταθμό της Αλεξανδρούπολης, είχε έγκαιρα ειδοποιήσει την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία για την προετοιμασία των Τούρκων, ωστόσο είναι εξίσου προφανές από τις μετέπειτα εξελίξεις ότι οι αρμόδιοι δεν έδωσαν την ανάλογη σημασία στην κρίσιμη αυτή πληροφορία.

ΟΙ ΩΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΝ λοιπόν και φτάνουμε το πρωί της 30ης Ιανουαρίου, όταν πλέον έχουν μεταφραστεί και σταλεί τα σχετικά σήμερα στην Αθήνα ώστε να είναι όλοι ενήμεροι.

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ Χρήστος Λυμπέρης καλείται στο γραφείο του πρωθυπουργού στην Βουλή, όπου μετέχει σε έκτακτη σύσκεψη μαζί με τους υπουργούς Οικονομίας Γιάννο Παπαντωνίου, Άμυνας Γεράσιμο Αρσένη, Εξωτερικών Θεόδωρο Πάγκαλο, Εσωτερικών Άκη Τσοχατζόπουλο και Τύπου Δημήτρη Ρέππα.

Εκεί ο ναύαρχος αναλύει επί χάρτου τα στρατιωτικά δεδομένα, όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά και στην Θράκη (όπου υπήρχε αυξημένη ετοιμότητα).

Μάλιστα, αργά το βράδυ, πριν τα μεσάνυχτα, χωρίς προηγούμενη απόφαση του ΚΥΣΕΑ, κηρύσσεται επιστράτευση τοπικών εφεδρειών στον Έβρο και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Μέχρι και τότε παίζονταν ένα απίστευτο διπλωματικό πόκερ ανάμεσα στις κυβερνήσεις Ελλάδας, Τουρκίας αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών, αξιωματούχοι των οποίων με συνεχή τηλεφωνήματα προσπαθούσαν να κατευνάσουν την ένταση και να αποτρέψουν τον διαφαινόμενο πόλεμο.

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ και ενώ πλέον το ημερολόγιο δείχνει 31 Ιανουαρίου, γίνεται γνωστό ότι έχουν αποβιβαστεί τούρκοι κομάντος στην Μικρή (Δυτική) Ίμια.

Όπως αποδεικνύεται σήμερα, το γεγονός η ελληνική κυβέρνηση το πληροφορήθηκε από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης και το επιβεβαίωσε από την αμερικανική πλευρά.

Προς επιβεβαίωση της ύπαρξης των τούρκων κομάντος στο νησί, απογειώθηκε ένα ελληνικό ελικόπτερο. Είναι αυτό που λίγη ώρα μετά κατέπεσε, οδηγώντας στον θάνατο τους Χρήστο Καραθανάση, Παναγιώτη Βλαχάκο και Έκτορα Γιαλοψό.

- Οι οικογένειες των θυμάτων ακόμα και σήμερα αμφισβητούν τα αίτια της πτώσης.

Αν και η ΕΥΠ Αλεξανδρούπολης είχε ενημερώσει, φαίνεται ότι κανένα σχέδιο δεν υπήρχε για αποτροπή πιθανής τουρκικής επιχείρησης κατάληψης της Μικρής Ίμια.

ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΙΣ ΠΕΝΤΕ τα ξημερώματα ξεκίνησε η περίφημη έκτακτη συνεδρίαση του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας, στο οποίο εντύπωση προκάλεσε ότι συμμετείχαν και άλλοι (μη αρμόδιοι εκ πρώτης όψεως) υπουργοί, μεταξύ των οποίων και ο τότε Μακεδονία-Θράκης και αργότερα πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος.

Εκεί και μόλις τότε αποφασίστηκε, έπειτα και από αμερικανικές προτάσεις και πιέσεις, η ταυτόχρονη απόσυρση ελληνικών και τουρκικών στρατευμάτων από την περιοχή, με ταυτόχρονη απόσυρση και της ελληνικής σημαίας από την βραχονησίδα.

Ακολούθησε, την ίδια ημέρα και μέσα σε τεταμένο κλίμα, η συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων της νέας κυβέρνησης στην Βουλή, όπου ο Κώστας Σημίτης έλαβε μεν ψήφο εμπιστοσύνης αλλά συγκέντρωσε τα πυρά σύσσωμης της αντιπολίτευσης για τον χειρισμό της κρίσης αλλά και τις μετέπειτα ευχαριστίες του στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών.

ΤΑ ΙΜΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ αποτελούν την πιο γνωστή ελληνοτουρκική γκρίζα ζώνη.

Οι διεκδικήσεις της Άγκυρας, ωστόσο, δεν περιορίζονται μόνον εκεί.

Τον Μάιο του 1996, τρεισίμισι μήνες μετά την κρίση δηλαδή, εκδόθηκε από τις τουρκικές Στρατιωτικές Ακαδημίες εγχειρίδιο με τίτλο «Τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες του Αιγαίου, γεωγραφική-ιστορική-νομική ανασκόπηση και εισηγήσεις πολιτικής».

Σύμφωνα με αυτό, για μια σειρά από νησιά και βραχονησίδες «συνεχίζει νομικά η κυριαρχία της Τουρκίας».

Μάλιστα, υπάρχει ρητή αναφορά και για την Ζουράφα στα ανατολικά της Σαμοθράκης, που ανήκει στις αποκαλούμενες «Θρακικές Σποράδες».

Μάλιστα, συστηματικά το τελευταίο διάστημα οι Τούρκοι φαίνεται να επιχειρούν να επιβάλουν καθεστώς αμφισβήτησης στη βραχονησίδα αυτή, παρενοχλώντας τα ελληνικά αλιευτικά που την προσεγγίζουν.

Αποδείχθηκε αυτό άλλωστε πολύ πρόσφατα, μόλις γνωστοποιήθηκε στον τουρκικό Τύπο το απόρρητο σχέδιο του τουρκικού στρατιωτικού κατεστημένου «Suga», σύμφωνα με το οποίο προβλέπονταν να βρεθεί η αφορμή για ένα ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό επεισόδιο που θα δικαιολογούσε ακόμα και τουρκική απόβαση σε αιγαιοπελαγίτικα νησιά στην συγκεκριμένη περιοχή, όπου συχνά δημιουργούνται προστριβές ανάμεσα σε Έλληνες και Τούρκους ψαράδες.

Μάλιστα, στο παρελθόν έχει γραφτεί (χωρίς ποτέ να διαψευστεί) ότι ενίοτε το ελληνικό Λιμενικό Σώμα, εκτελώντας πολιτικές εντολές, «συνιστά» στους Έλληνες ψαράδες να αποφεύγουν την προσέγγιση στην περιοχή, κάνοντας πολλούς να πιστεύουν ότι πάνω στην Ζουράφα της Θράκης στήνονται σταδιακά τα δεύτερα Ίμια της πρόσφατης ελληνοτουρκικής ιστορίας…

πηγή https://iellada.gr/istoria/imia-1996-aporrito-tilegrafima-tis-eyp-apo-tin-alexandroypoli-poy-proevlepe-tis-exelixeis

Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος!!

 

 

 

 

Η ομάδα διαχείρησης στο Εθνικό Δίκτυο Πολιτών σας ευχαριστεί για την υποστήριξη και αναμετάδοση του blog και σας εύχεται Χρόνια Πολλά, με Υγεία και Ευτυχία!

Η έλευση του Υιού

Αρχιμ.Παύλου Εγγλεζάκη

Αν η πρώτη εντολή του Χριστού είναι η αγάπη προς τον Θεό, η κεφαλαία όμως αποκάλυψή Του είναι η αγάπη του Θεού για τον άνθρωπο.

Φαίνεται πτωχό και λίγο ίσως. Αλλά ο άνθρωπος αρχίζει πάντα έτοιμος ν’ αγαπήσει και αυτό που τον κάνει κάποτε, ίσως συνήθως, ανίκανο ν’ αγαπήσει είναι το αίσθημα, ή η πλάνη, ότι κανείς δεν τον αγαπά αυτόν.

«Αγαπάσαι, ο Θεός σου σε αγαπά, σε αγαπά πάντα, αδιάλειπτα, ακόρεστα παρά την αμαρτία σου, μέσα στο λάθος σου, ένεκα της πτωχείας σου» – αυτή είναι η ευφρόσυνη αγγελία, το ευαγγέλιον, του Ιησού. 

Η αγάπη του Θεού για τον αμαρτωλό και απολωλότα, τον πτωχό και το νήπιο, την πόρνη και τον τελώνη. Μία αγάπη απρόσμενη, ανέλπιδη, παράλογη, ένας «έρως μανικός» (κατά την έκφραση του μεγάλου βυζαντινού Νικολάου Καβάσιλα) που δεν έπαψε ποτέ να σκανδαλίζει τους δικαιωμένους και αυτό-ικανοποιημένους φαρισαίους. Γιατί γι’ αυτούς ο Θεός μπορούσε, και μπορεί, να αγαπά τον μετανοημένο αμαρτωλό, μα για κανένα λόγο και ποτέ τον αμαρτωλό έτσι απλώς.

Στη φάτνη, εκεί όπου θρησκευτικό δόγμα και ποιητική αλήθεια αγκαλιάζονται, αυτό είναι το νόημα και το μήνυμα, το μέγα και αιώνιο ευαγγέλιον: ότι ο Θεός τόσο αγαπά τον κόσμο, ώστε έρχεται να πεθάνει γι’ αυτόν· και ότι τίποτα δεν χωρίζει τόσο τελειωτικά τον άνθρωπο από τον Θεό όσο η αυτοεγγυημένη θρησκευτικότης.

Τα «Δόξα» των ουρανών δεν είναι παρά η σωτηριολογική χαρά του Θεού για την ανατολή του καιρού της αφέσεως, της καταλλαγής και της ειρήνης. Η ταραχή του Ηρώδη, τίποτα παρά ο τρόμος της εγκόσμιας βασιλείας μπρός στην ερχομένη βασιλεία του Θεού. Η υποψία των αρχιερέων και γραμματέων του λαού, τίποτα παρά η δικαία ανησυχία των δικαίων και συνετών για την άδικη υπερβολή και σπατάλη του Δεσπότου.

Το φως τη φάτνης είναι έτσι το φως της λυκαυγής.
Το νόημα των Χριστουγέννων το εννοούμε αρχίζοντας από τον Γολγοθά και πηγαίνοντας προς τα πίσω.
Γιατί το άφωνο βρέφος που γεννιέται σήμερα γεννιέται για να πεθάνει για μένα, μαζί με μένα, από αγάπη σε μένα, αντί για μένα.

Γι’ αυτό σαρκώνεται ο Θεός, για να πεθάνει για τον άνθρωπο, άνθρωπος αυτός τέλειος, και να λυτρώσει τον άνθρωπο από τον θάνατο, τη φθορά, και τον διάβολο.

Γι’ αυτό σήμερα ο Λόγος άφωνο βρέφος και νήπιο αδύναμο ο Δυνατός, για να χαρίσει σ’ όσους αδύνατους (που ξέρουν ότι είναι αδύναμοι και ανήμποροι) το θαύμα της εκ νεκρών Αναστάσεως.

Για τούτο, οι ύψιστοι ουρανοί δοξάζουν και οι όσοι ταπεινοί γήινοι αγαλλιάζονται σήμερα.

«Ότι ετέχθη ημίν σήμερον Σωτήρ».

πηγή https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/i-elefsi-tou-yiou/

Το θαύμα της Γεννήσεως του Κυρίου και οι αιώνιοι συμβολισμοί του

…Μια μόνο φορά γεννήθηκε ο Χριστός και ήτο αρκετό για την σωτηρία του κόσμου. Στην θέση του σπηλαίου όμως υψώθηκαν αναρίθμητες εκκλησίες, όπου όχι μόνο μια φορά τον χρόνο, αλλά κάθε ημέρα επαναλαμβάνεται το θαύμα της γεννήσεως του Κυρίου στον καιρό της τελέσεως της Θείας Λειτουργίας.

Λοιπόν, η Θεία Λειτουργία, κατά τους Πατέρες, είναι η επανάληψις του θαύματος της Βηθλεέμ. Με μία μόνο διαφορά: ότι τότε ο Χριστός φανερώθηκε στους ανθρώπους πραγματικά, πρόσωπο με πρόσωπο, όταν σχεδόν κανείς δεν Τον επίστευε, ενώ τώρα φανερώνεται κεκαλυμένα, εν μυστηρίω και πλήθος πιστών Τον ακολουθούν. Συνεπώς πιο εύπιστα αποδεικνύονται τα αυτιά των ανθρώπων, διά μέσου των χριστιανικών αιώνων, παρά τα μάτια και τα χέρια του περιουσίου λαού που ψηλαφούσαν τον Χριστό.

Τότε φανερώθηκε Βρέφος σπαργανομένο στην φάτνη, ενώ τώρα αποκαλύπτεται με την μορφή του ῎Αρτου και του Οίνου στο ‘Ιερό Ποτήριο. Τότε η Παρθένος Μαρία Τον εγέννησε, τώρα η ‘Εκκλησία Τον κρατεί στην αγκαλιά της. Τότε το σπήλαιο και η φάτνη Τον εστέγαζαν, ενώ τώρα το ῞Αγιο Βήμα Τον αναπαύει. Τότε οι Προφήτες Τον ανήγγειλλαν, τώρα οι ιερείς Τον κηρύττουν. Τότε τρεις μάγοι Τον προσκύνησαν, ενώ τώρα όλα τα έθνη υποκλίνονται μπροστά Του. Λοιπόν, με άλλη μορφή ο Χριστός <γεννάται> στον νόμο της Χάριτος. Πανάχραντη Παρθένος τώρα είναι η Χριστιανική ‘Εκκλησία, ο γέροντας ‘Ιωσήφ συμβολίζει τόσο την Παλαιά Διαθήκη όσο και τον εκλεκτό λαό, ο οποίος πιστεύει στον Χριστό στα γεράματά του, δηλαδή στο τέλος των αιώνων. ‘Η Βηθλεέμ είναι ο σκληρόκαρδος κόσμος, σπήλαιο είναι το Βήμα του Χριστιανισμού, όπου επιτελούνται όλα τα μυστήρια, φάτνη είναι το ῞Αγιο Ποτήριο.

Οι μεγάλοι Προφήτες: ‘Ησαΐας, ‘Ιερεμίας, Δανιήλ και ‘Ιεζεκιήλ συνευρίσκονται στον νόμο της Χάριτος μαζί με τους τέσσερεις Ευαγγελιστές· οι άλλοι δώδεκα Προφήτες είναι οι δώδεκα άγιοι ‘Απόστολοι της Χάριτος· ‘Ηλίας είναι ο άγιος ‘Ιωάννης ο Ευαγγελιστής, ενώ ο μέγας Μωϋσής, κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, είναι ο ‘Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρ του κόσμου, ο οποίος μας έβγαλε από την δουλεία της Αιγύπτου. Οι τρεις μάγοι είναι τα έθνη, που επιστρέφουν στην αληθινή πίστι, τα δώρα τους είναι τα καλά έργα, κτήνη είναι οι πεσμένοι στην αμαρτία άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να μετανοούν, ποιμένες είναι οι υπηρέτες της ‘Εκκλησίας, ενώ σπάργανα του Βρέφους είναι τα ιερά άμφια.

Με την μυστική μορφή ο Χριστός γεννάται στην γη, όσες φορές επιτελείται η θεία Λειτουργία. ‘Αλλά με τρόπο παραδοσιακό, εις ανάμνησιν του θαύματος της Βηθλεέμ, εθέσπισαν οι ῞Αγιοι Πατέρες και με τρόπο ορατό να εορτάζεται η γέννησις του Κυρίου μια φορά τον χρόνο, στις 25 Δεκεμβρίου. Καθιερώθηκε αυτή η εορτή στο τέλος του χρόνου, διότι ο ‘Ιησούς Χριστός ήλθε στον κόσμο στο τέλος των αιώνων και σε καιρό χειμώνος, διότι οι καρδιές των ανθρώπων είναι κρύες και στερούνται της θέρμης της αγάπης του Χριστού.

῎Οχι λιγώτερο προετοιμάζεται τώρα η ‘Εκκλησία για την μεγάλη εορτή, που είναι ενώπιόν μας. Τα τροπάρια της μετανοίας και κατανύξεως αντικαθίστανται με άλλα εγκωμιαστικά, όπως ακούσαμε και εμείς σήμερα. ‘Ενδύεται με καλύμματα καινούργια και φωτεινά, στολίζεται με ο,τι καθαρώτερο, πολυτιμώτερο και επάξιο για τον Χριστό έχει.

Εκτός απ’ αυτά η ‘Εκκλησία σήμερα επιτελεί την μνήμη όλων των αγίων της Παλαιάς Διαθήκης και όλων των αγίων Προπατόρων, από τους οποίους προήλθε ο Χριστός κατά το σώμα. Σήμερα μνημονεύονται ο ‘Αδάμ, ο ῎Αβελ, ο Σηθ, ο άμεμπτος ‘Ενώχ. ‘Επίσης ο Νώε, ο ‘Αβραάμ ο φιλόξενος, ο ‘Ισαάκ, ο ‘Ιακώβ και οι δώδεκα πατριάρχες. Τώρα μνημονεύονται η πραότης του Μωϋσέως, η ικανότης του ‘Ααρών, του ‘Ιησού του Ναυή και του μεγάλου Δαβίδ, ανδρός κατά την καρδίαν του Θεού, από τους οποίους γεννήθηκε ο Χριστός. Τώρα μνημονεύεται ο Δανιήλ, ο άνδρας των επιθυμιών του Πνεύματος, ο οποίος έκλεισε τα στόματα των λεόντων και οι τρεις Παίδες που έσβησαν την δύναμι της φλογός με την δύναμι της πίστεώς τους. Και στην σειρά ακόμη μνημονεύονται τα έθνη του Κυρίου μέχρι τον δίκαιο ‘Ιωσήφ αποδεικνύοντας έτσι με πόση σοφία και φροντίδα ετοιμάζεται η ‘Εκκλησία να εορτάση την Γέννησι του Κυρίου.

από το βιβλίο: «‘Ο Γέροντας π.‘Υάκινθος Ουντσιουλεάκ»
Μετάφραση – επιμέλεια ‘Υπό ‘Αδελφών της ‘Ιεράς Μονής ‘Οσίου Γρηγορίου,’Αγίου ῎Ορους, 2001

πηγή https://www.vimaorthodoxias.gr/theologikos-logos-diafora/to-thavma-tis-genniseos-tou-kyriou-kai-oi-aionioi-symvolismoi-tou/

Ο βίος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Τι απέγινε ο άνθρωπος – δολοφόνος που συγχώρεσε ο Άγιος Διονύσιος

Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στα 1547 στον Αιγιαλό, παραλιακή περιοχή της νήσου  Ζακύνθου. Είχε ακόμη δυο αδέλφια και γονείς με αριστοκρατική καταγωγή, από το γένος Σιγούρων.

Οι γονείς φρόντισαν να εμφυσήσουν στον μικρό Γραδενίγο (το κοσμικό όνομα του Αγίου) την πίστη και την ευσέβεια. Με κατάλληλους καθηγητές και δασκάλους της εποχής συνέβαλαν καθοριστικά στην πολύπλευρη μόρφωση του υιού τους, ο οποίος, κατά την Παράδοση, κατείχε άριστα την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά και την ιταλική και λατινική.

Όμως, και η θεολογική του κατάρτιση ήταν σπουδαία. Μελετούσε ώρες πολλές, ξενυχτούσε στη μελέτη των Γραφών και των ιερών κειμένων. Κατά την Παράδοση πάντοτε, κάτι, δε, που η νεότερη ιστορική έρευνα δεν επιβεβαιώνει, ο μικρός Γραδενίγος είχε ανάδοχο τον Όσιο Γεράσιμο τον εκ Κεφαληνίας.

Σε ηλικία είκοσι χρόνων έμεινε ορφανός. Αμέσως διένειμε την πατρική του περιουσία στ᾿ αδέλφια του και σε ηλικία 21, μόλις, χρόνων κατευθύνθηκε στα Στροφάδια, δυο νησάκια 27 περίπου μίλια νότια της Ζακύνθου, όπου και εκάρη Μοναχός και μετονομάστηκει σε Δανιήλ. Σύντομα χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας και, ένεκα της πνευματικής του καλλιέργειας, ανέλαβε την ηγουμενία της εκεί Ιεράς Μονής.

Δυο χρόνια αργότερα, ο άγιος έρχεται στην Αθήνα με προορισμό να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα και να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Εκεί, όμως, σε μια συνάντησή του με τον Μητροπολίτη τότε Αθηνών Νικάνορα, ο άγιος ματαιώνει τα σχέδιά του. Δεν ταξίδεψε ποτέ για τα Ιεροσόλυμα. Προνοία και παρακλήσει του Μητροπολίτου Αθηνών Νικάνορα, ο Πατριάρχης Κων/λεως Ιερεμίας εκλέγει τον Δανιήλ Επίσκοπο Αιγίνης, που τότε βρισκόταν σε χηρεία, και τον μετονομάζει Διονύσιο.

Δυο χρόνια στην Αίγινα ο όσιος θα διατελέσει ένα λαμπρό ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο. Το φιλάσθενο, όμως, του σώματος και χαρακτήρος του, ένεκα των υπέρμετρων ασκητικών του αγώνων, θα κάμνει τον άγιο να παραιτηθεί από της θέσεως αυτής.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον τοποθετεί Χωρεπίσκοπο Ζακύνθου, καθώς ο άγιος είχε εκφράσει την επιθυμία να αποσυρθεί στην αγαπημένη του νήσο για περαιτέρω άσκηση και προσευχή. 

Και πάλι, όμως, ο εκεί Μητροπολίτης και το περιβάλλον του, κινούμενοι από φθόνο και μικρότητες, ζήτησαν από τον ηγεμόνα της νήσου Νικόλαο Δαπόντε, να αιτηθεί την παραίτηση του Οσίου, πράγμα το οποίο και έγινε.

 

Ο Όσιος κοιμήθηκε την 17η Δεκεμβρίου 1622, σε ηλικία 75 χρόνων, στην Ιερά Μονή Θεοτόκου της Αναφωνήτριας. Τελευταία του επιθυμία ήταν να κηδεύσουν το σώμα του στα Στροφάδια, στο νησί Σταμφάνη, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Τρία χρόνια μετά, στην ανακομιδή του ιερού του λειψάνου, το σκήνωμα του Οσίου βρέθηκε άφθαρτο να ευωδιάζει, μαζί τα ιερά του άμφια. Παρέμεινε στα Στραφάδια έως αρχές του 18ου αιώνος, οπότε και σε μια τουρκική επιδρομή απεκόπησαν τα δυο χέρια του ιερού του λειψάνου.

Έκτοτε το ιερό του σκήνωμα μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου, στη Ζάκυνθο και αποτελεί έως σήμερα λαμπρό σέμνωμα και περίπυστο θησαυρό της απανταχού Χριστιανοσύνης, επιτελώντας αναρίθμητα θαύματα καθημερινά σε κάθε γωνιά της γης.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Οσίου στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας στα 1703.

Στη Ζάκυνθο οι πάντες γνώριζαν για την χρόνια έχθρα που μάστιζε δυο οικογένειες και τους προγόνους τους: τους Σιγούρους (απ᾿ όπου προέρχεται ο άγιος) και τους Μονδίνους.

Σύμφωνα με την Παράδοση, κάποιο δειλινό κτύπησε η πόρτα της Μονής που εγκαταβίωνε ο άγιος και ένας κυνηγημένος άνθρωπος ζητούσε εναγωνίως από τον άγιο να τον κρύψει και να τον λυπηθεί, καθώς οι αστυνομικοί τον είχαν ακολουθήσει στο διάβα του και τον αναζητούσαν. Στο ερώτημα του αγίου για ποιο λόγο κρύβεται και τον κυνηγούν και μετά από άλλες ερωτήσεις, ο επισκέπτης φανέρωσε ότι είχε πριν λίγο σκοτώσει άνθρωπο και δη, τον άρχοντα του νησιού Κωνσταντίνο Σιγούρο, χωρίς να γνωρίζει πως ο ιερωμένος που ήταν μπροστά του ήταν ο κατά σάρκα αδελφός του.

Ο Άγιος Διονύσιος όχι μόνο δεν παρέδωσε τον δολοφόνο του αδελφού του στις διωκτικές αρχές, κρύβοντάς τον, αλλά τον βοήθησε να «δραπετεύσει» από το νησί, δίνοντάς του χρήματα και οδηγίες για τον σκοπό αυτό.

Η Παράδοση λέγει πως όταν ο δολοφόνος, ενώ πλέον είχε φύγει από το νησί, έμαθε ποιος ήταν ο καλόγερος της Μονής και ποια συγγένεια είχε με τον σκοτωμένο άνδρα Κωνσταντίνο Σιγούρο, τόσο πολύ συγκλονίστηκε από την αγία και φιλάνθρωπη καρδιά του αγίου που εγκατέλειψε τα πάντα και κατέφυγε στα Στραφάδια. Εκεί, ως μοναχός πλέον, βάλθηκε να ζήσει, εν μετανοία, τα τελευταία χρόνια της ζωής του επί της γης.

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος - Το μεγάλο θαύμα του σε καρκινοπαθή κοριτσάκι

Συγκλονιστικές είναι οι μαρτυρίες των γονιών που με την προσευχή στον Άγιο Σάββα, έσωσαν το παιδί τους από τον καρκίνο, αλλά και της γυναίκας που κατάφερε να τεκνοποιήσει.

Στις 5 Δεκεμβρίου η Εκκλησία τιμά έναν πολύ μεγάλο Άγιο, τον Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο. Σπλάγχνο της Αγιοτόκου Καππαδοκίας, γεννήθηκε τον 4ο αιώνα, συγκεκριμένα το 431, ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών, όπου έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απέξω και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη.

Έμεινε εκεί έως τα 18 και στη συνέχεια πήγε στην έρημο της Ανατολής. Εκεί έφτιαξε τη Μονή του Αγίου Σάββα, η οποία απέκτησε πολλούς μοναχούς.
Ο Άγιος ξεχώριζε για τη σεμνότητα και την ταπεινότητά του. 

Έλεγε συνεχώς: «Δεν είμαι τίποτα, Θεούλη μου». Από πολύ μικρός έως και την κοίμησή του, το 532, αγωνιζόταν κατά το «Άγιοι γίνεσθε».
Ο Άγιος έκανε πολλά θαύματα. Κυρίως θεράπευε τους αρρώστους. Σήμερα φανερώνεται σε οικογένειες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά και σε ασθενείς με καρκίνο. Στηρίζει τον αγώνα των ανθρώπων που δοκιμάζονται από τη σοβαρή αυτή ασθένεια. Γι’ αυτό, άλλωστε, και το ογκολογικό νοσοκομείο φέρει το όνομά του.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων τους οποίους ο Άγιος θεράπευσε, την ώρα που οι γιατροί δεν τους έδιναν πολλές ελπίδες. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία των γονιών ενός κοριτσιού που είχε όγκο στο κεφάλι και έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα.
Οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει τους γονείς ότι η επέμβαση ήταν πολύ δύσκολη και δεν μπορούσαν να πουν τίποτε για το αποτέλεσμα. Ο φόβος και η απόγνωση οδήγησαν τους γονείς στην Εκκλησία και την εικόνα του Αγίου Σάββα. Προσευχήθηκαν, παρακάλεσαν, έκλαψαν μπροστά στην εικόνα του Αγίου και του ζήτησαν να θεραπεύσει το κοριτσάκι τους. Την επόμενη ημέρα, νωρίς το πρωί, θα γινόταν το χειρουργείο.

Ολα ήταν έτοιμα: το μικρό κορίτσι στο χειρουργικό κρεβάτι και οι γονείς απέξω, να ελπίζουν και να προσεύχονται. Τελικά, οι γιατροί, συγκινημένοι, ενημέρωσαν τους γονείς ότι όχι μόνο όλα είχαν πάει καλά, αλλά, μόλις ξεκίνησε το χειρουργείο, διαπίστωσαν ότι ο όγκος δεν υπήρχε! Κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει αυτό το γεγονός.
Οι γονείς όμως ήξεραν. Ο Άγιος Σάββας είχε εισακούσει τις προσευχές τους και είχε θεραπεύσει το παιδί.

Το τίμιο λείψανο του Αγίου ετάφη στη μονή του. Κατά το έτος 547 ευρέθη εντός του μνήματος σώο και αδιάλυτο, και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Αιώνες αργότερα, το 1204, το πήγαν στην Ιταλία οι Βενετοί και το 1965 οι Πατέρες της μονής, με θαυμαστό τρόπο, κατάφεραν να το πάρουν πίσω. Έτσι, το ιερό λείψανο βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη μονή Ιεροσολύμων.

Υπάρχει, βέβαια, δάκτυλος «μετά σαρκός» του Αγίου στη Μονή Αγίου Ραφαήλ Γρίβας Κιλκίς και απότμημα του ιερού λειψάνου στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων. Η Λαύρα του Αγίου Σάββα είναι προπύργιο της Ορθοδοξίας. Ανάμεσα στους Αγίους που ανέδειξε είναι και ο Αγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, τον 8ο αιώνα.

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/orthodoxia/732471_agios-savvas-o-igiasmenos-megalo-thayma-toy-se-karkinopathi-koritsaki

Αγία Βαρβάρα: Γιορτάζει η προστάτιδα του ένδοξου Πυροβολικού

Την προστάτιδα του Αγία Βαρβάρα, γιορτάζει σήμερα το ένδοξο Πυροβολικό και μαζί του όλος ο Στρατός Ξηράς, οι άνδρες και οι γυναίκες, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί σε κάθε μονάδα, σχηματισμό και ακριτικό φυλάκιο.
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού ετοίμασε και δημοσίευσε σχετικό βίντεο για να τιμήσει την Αγία Βαρβάρα και τα στελέχη του Στρατού Ξηράς που υπηρετούν επάξια το όπλο του Πυροβολικού.

Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Η Αγία Βαρβάρα έζησε και μαρτύρησε επί Αυτοκράτορα Μαξιμιανού.
Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Ανατολική και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθώς και το Πυροβολικό πολλών χωρών ανεξαρτήτως θρησκείας.
Η Αγία Βαρβάρα ήταν μονογενής θυγατέρα του πλούσιου Έλληνα ειδωλολάτρη Διόσκουρου , Σατράπη της Νικομήδειας.

Παρόλο που το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε , το αποτελούσαν φανατικοί ειδωλολάτρες, η Αγία φωτίσθηκε από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.

Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσο, ακόμα και βασανισμούς για να την μεταπείσει.
Όταν όμως βρέθηκε εμπρός στην υπερήφανη και σταθερή στάση της την παρέδωσε στο διοικητή της επαρχίας , για να την τιμωρήσει. Ο Έπαρχος εντυπωσιάσθηκε από την έξοχη ομορφιά της νέας και προσπάθησε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Εμπρός όμως στην αμετάκλητη απόφαση της να μην απαρνηθεί το Χριστό, την υπέβαλλε σε φρικτά μαρτύρια, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Μεγαλομάρτυρας.

Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της, “ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται», όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρύνονταν από την σφαγή της θυγατέρας του , η Θεία Δίκη , με μορφή κεραυνού, κατέκαψε το δήμιο –πατέρα.

Τον τιμωρό αυτό κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού και το 1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού και στις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου γιορτάσθηκε το γεγονός στο στρατόπεδο του μόλις συγκροτιθέντος πρώτου “Τάγματος Πυροβολητών», όπως ονομάζονταν τότε, οπότε και προσφέρθηκαν στους επισκέπτες οι από τότε πατροπαράδοτοι λουκουμάδες με κονιάκ.


Η Διεύθυνση Πυροβολικού για να τιμήσει τη Προστάτιδα του Όπλου Αγία Βαρβάρα εξέδωσε (1999) αναμνηστικό μετάλλιο με την ευκαιρία των 170 ετών από της καθιέρωσης της ως προστάτιδος το 1829.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ

Ώς έναρξη του Ελληνικού Πυροβολικού, είναι το 1821 στην Καλαμάτα, όπου ο ιδρυτής του, Δημήτρης Υψηλάντης οργάνωσε το πρώτο κλιμάκιο, αυτό της Πυροβολαρχίας.
Οι Πυροβολητές (όπου είναι επίσημος όρος του Ελληνικού Στρατού) φορούσαν εξ αρχής, στρατιωτική στολή με σκούρο μπλέ χρώμα, που φορούσε και ο Γαλλικός Στρατός καθιστώντας την ως την πιο αυστηρή απο τις υπόλοιπες των άλλων Όπλων ή Σωμάτων.
Το 1828, σχηματίζεται η πρώτη Μονάδα με τον τότε όρο Τάγμα , ενω την ίδια χρονιά ακολούθησε και η ίδρυση της Σχολής Πυροβολικού, τότε στο Ναύπλιο.[1] Το 1843 γίνεται η πρώτη διάκριση του Όπλου στην ιστορία του, και οι κλάδοι γίνονται δυο: ο κλάδος του Ορεινού Πυροβολικού και του Πεδινού Πυροβολικού.

Επίσης, ο όρος Τάγμα, αντικαθίσταται με τον έως και σήμερα γνωστό όρο Μοίρα και η συγκεκριμένη Μονάδα εφοδιάστηκε με οπλισμό, όπως τα οβουζοβόλα και τα σφαιροβουζοβόλα.
Το 1867 οι Πυροβολαρχίες Βολής εξοπλίστηκαν με ρυμουλκούμενα πυροβόλα διαμετρήματος σωλήνα των 75 και 105 χιλιοστών και εν την συνεχεία το Πεδινό (Τοπομαχικό) Πυροβολικό με πυροβόλα των 87 χιλιοστών, τα οποία θα πρέπει να είναι έξι σε κάθε Πυροβολαρχία Βολής.
Πρώτη συμμετοχή, μετά την οργάνωση του Όπλου, έγινε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Θεσσαλία και στην μάχη της Κρήτης. Το 1874, η Μοίρα Πυροβολικού αναπτύχθηκε σε Σύνταγμα Πυροβολικού, εξοπλισμένο με πυροβόλα εμπροσθογεμή.

Το 1910 υπέστη αλλαγές και στους δυο κλάδους, με την χορήγηση πυροβόλων Σνάιντερ διαμετρήματος 75 χιλ. και Krupp των 105 χιλ., και το Ορεινό Πυροβολικό με λυόμενα πυροβόλα Σνάιντερ των 75 χιλ.
Το Πεδινό πυροβόλο των 75 χιλ, ήταν το πρώτο που ήταν δυνατόν να γίνει διαεξαγωγή έμμεσης βολής. Εκείνη την εποχή, το Πυροβολικό συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-13 σε περιοχές της Ελλάδας, όπως στο Σαραντάπορο, στα Γιαννιτσά, στη Θεσσαλονίκη, στην Κορυτσά, στη Φλώρινα, στο Μπιζάνι, στο Κιλκίς, στα Κρέσνα, στο Μπέλλε, στο Νευροκόπι και στην Καβάλα.[2]
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918)

Την εποχή εκείνη ο Αρχιστράτηγος Παναγιώτης Δαγκλής, συνεργάστηκε με την Γαλλική βιομηχανία Σνέιντερ για να κατασκευάσουν ενα λυόμενο πυροβόλο για μια Μοίρα Ορεινού Πυροβολικού, το Schneider-Δαγκλής, και το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο Ελληνικό Πυροβολικό, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία.
Τότε τρία Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού, είχαν εξοπλιστεί με πυροβόλα 75 χιλ. απο την Σνέιντερ και απο την Σκόντα, υπήρχε ενα Σύνταγμα Βαρέως Πυροβολικού με πυροβόλα των 120 χιλ., ενα Σύνταγμα των 155 χιλ, και 20 Μοίρες Ορεινού Πυροβολικού με οπλισμό που σώθηκε και χρησιμοποιήθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941)

Τότε είχε γίνει ο διαχωρισμός σε Πυροβολικό Μάχης και Αντιαεροπορικό Πυροβολικό. Είχε αρκετό οπλισμό, και συμμετείχε στις μάχες της Πίνδου, του Καλαμά, της Κορυτσάς, της Πρεμετής, της Κλεισούρας και της Τρεμπένιτσας.
Τον Απρίλιο του 1941, όταν και έγινε η κατάληψη της χώρας απο τους Γερμανούς, για πρώτη φορα ο Ελληνικός Στρατός διαλύεται και παραδόθηκαν όλα τα πυροβόλα.
Η δημιουργία νέου Ελληνικού Στρατού, συνέβη στη Μέση Ανατολή, με το Πυροβολικό να αποτελείται απο δυο Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού με οπλισμό που δόθηκε απο τον Βρετανικό Στρατό.
Με αυτόν τον οπλισμό, συμμετείχε και στην δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και του Ρίμινι.
Το Ελληνικό Πυροβολικό απο το 1951

Η ενίσχυση των οπλικών συστημάτων του Στρατού Ξηράς, ξεκίνησε την δεκαετία του ’50, με το Πυροβολικό να εξοπλίζεται με ρυμουλκούμενα πυροβόλα 105 χιλ, απο την Αμερική.
Απο το 1951, έχει γίνει εξέλιξη των οπλικών συστημάτων στο Πυροβολικό, με την εμφάνιση των αυτοκινούμενων πυροβόλων, την δημιουργία πυραύλων και εν συνεχεία με την κατασκευή αντιπυροβολικών συστημάτων και με την απόκτηση πυραυλικών συστημάτων και καθοδηγούμενων πυρομαχικών.
Πυροβολικό Μάχης

To αυτοκινούμενο πυροβόλο PzH 2000, είναι απο τα πιο εξελιγμένα στην κατηγορία του, και τα προμηθεύτηκε ο Ελληνικός Στρατός το 2001.
Ο αριθμός των αυτοκινούμενων M109 είναι πολύ μεγάλος, μετά την αγορά 223 Μ109Α2. Ο συνολικός στόλος ξεπερνά τα 300 πυροβόλα αυτού του τύπου.
Το 1951, έγινε η προμήθεια απο τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ101 των 105 χιλιοστών και των Μ114 των 155 χιλ για το Πυροβολικό Μάχης.
Το 1977, τίθονται σε υπηρεσία τα πρώτα αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ109Α1Β και δίνονται σε Μοίρες Μέσου Πυροβολικού.
Το 1986, παραλαμβάνεται αριθμός τεθωρακισμένων οχημάτων M-992 απο τις Η.Π.Α, με τον ρόλο του Σταθμού Διοικήσεως του Κέντρου Διεύθυνσης Πυρός (ΚΔΠ), για τον προσδιορισμό των βολών ΠΒ.
Το 1994, αγοράζονται 150 ελαφρομεταχειρισμένα πυραυλικά συστήματα RM-70 απο την Γερμανία, εκ των οποίων τα 116 τέθηκαν σε υπηρεσία και τα 34 διαμελίστηκαν για χρήση ανταλλακτικών.
Το 1994, γίνεται η αγορά των 18 συστημάτων MLRS, και στις αρχές του 1996, παραδίδονται τα πρώτα 9 στην 193 ΜΠΕΠ στην Ελευθερούπολη.
Στα μέσα του 1997, παραδίδονται άλλα 9 στην 194 ΜΠΕΠ, στον Λαγκαδά.
To 1998, παραλαμβάνονται οι πρώτοι καθοδηγούμενοι πύραυλοι ATACMS για την χρήση τους στα MLRS. Το 2001, ο Ελληνικός Στρατός αγοράζει 24 PzH 2000, κατασκευασμένα απο την Γερμανία και με την βοήθεια Γερμανών μηχανικών, δέχτηκαν ελαφρά αναβάθμιση τους.
Το 2003, οι εργασίες ολοκληρώνονται και παραχωρούνται σε δυο Μοίρες Μέσου Πυροβολικού: στην 156 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 156 Α/Κ ΜΒΠ)[3] και στην 163 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 163 Α/Κ ΜΒΠ)[4]
Αντιαεροπορικό Πυροβολικό

Οι πύραυλοι HAWK πρωτοήρθαν το 1960, δημιουργώντας έτσι 2 Μοίρες με κύριο οπλισμό αυτούς.
Το αντιαεροπορικό Bofors είναι απ’τα πρώτα που στελέχωσαν το Ελληνικό Α/Α ΠΒ.
Το 1951, άρχισε να προμηθεύεται και το Αντιαεροπορικό Πυροβολικό, απο την Μεγάλη Βρετανία και τις Η.Π.Α, με την ενίσχυση του με 108 αντιαεροπορικά συστήματα Μ-1 Bofors των 40 χιλ. σε τρία Συντάγματα Πυροβολικού (36 το καθένα).
Το 1953, τα Συντάγματα Πυροβολικού, διαμελίστηκαν και έγιναν Μοίρες, όπως και αυτές του Α/Α, μετατρέποντας τις σε Μοίρες Ελαφρού Αντιαεροπορικού Πυροβολικού (ΜΕ/ΑΠ).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, γίνεται προμήθεια αντιαεροπορικών πυραύλων «ΧΩΚ» (HAWK), δημιουργώντας έτσι δύο Μοίρες.
Οι εγχώριες ΜΕ/ΑΠ, προμηθεύονται ύστερα απο 8 συστήματα Μ-55 των 12,7 χιλ, και τα συστήματα Bofors μεταφέρονται στις παραμεθόριες περιοχές του Αιγαίου.

Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε η προμήθεια 150 πυροβόλων Rh 202 των 20 mm και έλαβαν χώρα σημαντικές οργανωτικές μεταβολές στην οργάνωση και την κατανομή του υλικού.
Στα νησιά του Αιγαίου συγκροτήθηκαν επιπλέον ΜΕΑ/ΑΠ ενώ ταυτόχρονα εισήχθη σε υπηρεσία το φορητό Α/Α Κ/Β FIM-43A Redeye εξοπλίζοντας τόσο τις μονάδες των όπλων ελιγμού( Πεζικό και Τεθωρακισμένα) όσο και το Πυροβολικό.
Το 1975 αναβαθμίστηκαν τα συστήματα HAWK σε επίπεδο Improved HAWK με παράλληλη συμπλήρωση του αριθμού τους(18 εκτοξευτές ανά μοίρα) ενώ το 1981 παρελήφθησαν από τις ΗΠΑ και την Γερμανία 101 Α/Κ συστήματα πυροβολικού M-42A1 Duster η πλειοψηφία των οποίων διατέθηκε στις ΜΕΑ/ΑΠ των νήσων εξοπλίζοντας μια Πυροβολαρχία Ελαφρού Α/Α Πυροβολικού με 12 στοιχεία έκαστη.

Παρά την πρόθεση του Ε.Σ σε κάποια φάση να εκσυγχρονίσει το σύστημα αυτό δεν κατέστη εφικτό και το σύστημα αποσύρθηκε χωρίς αντικαταστάτη αρχές δεκαετίας του 2000.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 άρχισε η αντικατάσταση του φορητού(MANPADS) συστήματος FIM-43 Redeye από το πιο σύγχρονο FIM-92 Stinger.
Συνολικά παραγγέλθησαν 476 εκτοξευτές και 1000 βλήματα FIM-92B POST από ΗΠΑ και 1150 βλήματα FIM-92C RMP από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία κατασκευής του συστήματος.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε γίνει εμφανής η ανάπτυξη της Τουρκικής αεροπορίας μέσω της μαζικής απόκτησης αεροσκαφών F-104 σε ρόλους κρούσης.

Αποφασίστηκε έτσι η ενίσχυση του Α/Α πυροβολικού μέσω της υιοθέτησης ενός εγχώριου προγράμματος ανάπτυξης ενός Α/Α συστήματος πυροβόλων, το γνωστό Άρτεμις 30.
Παρά τις ελπιδοφόρες προοπτικές του προγράμματος το όλο πρόγραμμα δεν καρποφόρησε λόγω της απειρίας των ελληνικών εταιριών που ανέλαβαν την υλοποίηση του αλλά και απροθυμίας μεταξύ τους συνεργασίας εκ μέρους των συμβαλλόμενων εταιρειών.


Προσπάθειες που κατά καιρούς έγιναν για την νεκρανάσταση και το εμπλουτισμό του προγράμματος(υιοθέτηση τετραπλού εκτοξευτή βλημάτων Crotale που θα οδηγούσε στο σύστημα Απόλλων, τοποθέτηση διπλών εκτοξευτών βλημάτων Stinger, πιστοποίηση του ΣΕΠ Skyguard και ατομικού Η/Ο ΣΕΠ) δεν είχαν αίσια έκβαση και το σύστημα κατασκευάστηκε μόνο σε μορφή Μονάδος Πυρός(δίδυμο πυροβόλο Mauser των 30 mm) σε 60 μόλις μονάδες(εκ των οποίων 17 κατέληξαν στον Ε.Σ και χρησιμοποιούταν για την εγγύς Α/Α άμυνα των HAWK) ενώ πρόσφατα αποφασίστηκε η απόσυρση του.

πηγή http://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%91%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%92%ce%b1%cf%81%ce%b2%ce%ac%cf%81%ce%b1-%ce%93%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%b1-%cf%84/