Στο «φως» το χαμένο χειρόγραφο του Αρχιμήδη για το άπειρο!

Πρόκειται για ένα μυστηριώδες χειρόγραφο του Αρχιμήδη, χαμένο για αιώνες. Ακόμα κι όταν βρέθηκε ήταν δύσκολο να αποκρυπτογραφηθεί! Τώρα όμως αποκάλυψε μυστικά που αλλάζουν τη σύγχρονη ως τώρα άποψη για το βάθος της αρχαίας ελληνικής μαθηματικής σκέψης.

Το χειρόγραφο, γνωστό με το όνομα «Archimedes Palimpsest», περιέχει μεταξύ άλλων το μοναδικό αντίγραφο των «Θεωρημάτων Μηχανικής» του Αρχιμήδη, στο οποίο ο αρχαίος Έλληνας μαθηματικός εξηγεί πώς χρησιμοποιούσε μηχανικά μέσα για να αποδείξει κάποια μαθηματικά του θεωρήματα.

Το χειρόγραφο αυτό, βρέθηκε τυχαία το 1906 σε μια βιβλιοθήκη της Κωνσταντινούπολης, από τον Δανό  φιλόλογο Johan Ludvig Heiberg.“.

Όμως συνάντησε ανυπέρβλητες δυσκολίες στην ανάγνωσή του. Πάνω στο αρχαίο κείμενο των μαθηματικών του Αρχιμήδη είχε γραφτεί ένας χριστιανικός ύμνος και αυτό έκανε πολύ δύσκολη την αποκατάσταση του αρχικού κειμένου.

Για πολλές δεκαετίες το χειρόγραφο θεωρήθηκε ξανά χαμένο ώσπου ξαφνικά ο Οίκος Δημοπρασιών Christie’s το έβγαλε σε δημοπρασία το 1998. Τελικά κατέληξε στο Walters Art Museum της Βαλτιμόρης των Η.Π.Α.

Εκεί το είδαν και το μελέτησαν πιο συστηματικά οι καθηγητές Netz και Saito το 2001. Η έρευνα, τούς έφερε μπροστά σε μια απρόσμενη αλλά σημαντική διαπίστωση…

Ο Αρχιμήδης προσπαθούσε να θεμελιώσει την Μαθηματική Ανάλυση, κάτι που θεωρείται κατόρθωμα του καιρού μας και προϊόν της μαθηματικής επανάστασης που ξεκίνησε απ΄ το 16ο αιώνα. Κάτι που προϋποθέτει την έννοια του μαθηματικού απείρου.

Η μέχρι τώρα εντύπωση που είχαμε για τα μαθηματικά στην αρχαία Ελλάδα, ήταν ότι οι “Eλληνες απέφευγαν να καταπιαστούν με την έννοια του «Απείρου» και να χειριστούν άπειρα μεγάλα σύνολα. Αυτό θεωρούνταν κατόρθωμα της εποχής μας (από τον 17ο αιώνα και μετά)!

Φαίνεται όμως ότι το αρχαίο χειρόγραφο περιέχει και άλλα μυστήρια, επειδή ο Netz και οι συνεργάτες του συνεχίζουν τη μελέτη του, όχι μόνο υπό κοινό φωτισμό αλλά και με τη χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας.

Ποια άλλα καταπληκτικά μυστικά θα μας αποκαλύψει ακόμα που θα κάνουν την ιστορία να πρέπει να ξαναγραφτεί;

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/431540_sto-fos-hameno-heirografo-toy-arhimidi-gia-apeiro

Η επιστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Δαρείο..

Tο γράμμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς τον Δαρείο, το οποίο εξισώνεται σε αξία με τον περίφημο διάλογο των Μηλίων με τους Αθηναίους.

(Επιστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Δαρείο)

«Οι πρόγονοί σας, αφού εξεστράτευσαν στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα μας έβλαψαν, ενώ δεν είχαν αδικηθεί προηγουμένως· εγώ, επειδή αναδείχτηκα ηγεμών των Ελλήνων και επειδή θέλω να τιμωρηθούν οι Πέρσες, πέρασα στην Ασία, αφού εσείς κάνατε την αρχή. Διότι και τους Περίνθιους βοηθήσατε, που αδικούσαν τον πατέρα μου, και στη Θράκη, την οποία εξουσιάζαμε εμείς, έστειλε δύναμη ο ΄Ωχος· και όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας μου από τους συνωμότες που εσείς υποκινήσατε, όπως οι ίδιοι με επιστολές προς όλους καυχηθήκατε κι όταν εσύ σκότωσες τον Αρσή με τη βοήθεια του Βαγώου και κατέλαβες την εξουσία παράνομα, παραβαίνοντας το νόμο των Περσών, αδικώντας τους Πέρσες και όταν έστειλες εχθρικά γράμματα για μένα στους ΄Ελληνες για να με πολεμήσουν και χρήματα στους Λακεδαιμονίους και σε κάποιους άλλους ΄Ελληνες, που δεν τα δέχτηκε καμιά άλλη πόλη, εκτός από τους Λακεδαιμονίους κι όταν οι απεσταλμένοι σου διέφθειραν τους φίλους μου και την ειρήνη, την οποία εδραίωσα στους ΄Ελληνες, προσπάθησαν να την χαλάσουν, εξεστράτευσα εναντίον σου, γιατί εσύ είχες κάνει την αρχή της έχθρας.

Και εφόσον έχω νικήσει αρχικά τους στρατηγούς και τους σατράπες σου και τώρα εσένα και τις δυνάμεις σου και κατέχω τη χώρα σου, που μου χάρισαν οι θεοί, όσοι απ’ αυτούς που παρατάχθηκαν μαζί σου δεν σκοτώθηκαν στη μάχη, αλλά κατέφυγαν σ’ εμένα, αυτούς τους φροντίζω και είναι μαζί μου όχι χωρίς τη θέλησή τους, αλλά εκούσια συνεκστρατεύουν με το μέρος μου.

Επειδή λοιπόν είμαι κυρίαρχος όλης της Ασίας, έλα με το μέρος μου. Αν όμως φοβάσαι μήπως, αφού έλθεις, πάθεις κάτι άσχημο από μένα, στείλε μερικούς από τους φίλους σου για να πάρουν ένορκες εγγυήσεις. Και αφού έρθεις κοντά μου ζήτησε και θα πάρεις τη μητέρα, τη γυναίκα και τα παιδιά σου και ό,τι άλλο θελήσεις. Θα έχεις ο,τιδήποτε ζητήσεις, αρκεί να με πείσεις. Και στο εξής όταν στέλνεις αγγελιοφόρους σ’ εμένα, να τους στέλνεις στο βασιλιά της Ασίας και μη μου στέλνεις επιστολές σαν ίσος προς ίσον, αλλά να μου απευθύνεσαι ως κύριο όλων των κτήσεών σου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα σκεφτώ για σένα ως άδικο. Αν πάλι έχεις διαφορετική γνώμη για τη βασιλεία, μείνε και αγωνίσου γι’ αυτή και μην φεύγεις, διότι θα σε καταδιώξω όπου κι αν πας.»

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/i-epistoli-toy-megaloy-alexandroy-ston-dareio?fbclid=IwAR1ApR_ShwyA7-G2sEiTMJANMNHG-2LtlOYQjF4BkjHQCNZ3crf0MVhutOw

Η επιστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Δαρείο..

Tο γράμμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου προς τον Δαρείο, το οποίο εξισώνεται σε αξία με τον περίφημο διάλογο των Μηλίων με τους Αθηναίους.

(Επιστολή του Μεγάλου Αλεξάνδρου στον Δαρείο)

«Οι πρόγονοί σας, αφού εξεστράτευσαν στη Μακεδονία και την υπόλοιπη Ελλάδα μας έβλαψαν, ενώ δεν είχαν αδικηθεί προηγουμένως· εγώ, επειδή αναδείχτηκα ηγεμών των Ελλήνων και επειδή θέλω να τιμωρηθούν οι Πέρσες, πέρασα στην Ασία, αφού εσείς κάνατε την αρχή. Διότι και τους Περίνθιους βοηθήσατε, που αδικούσαν τον πατέρα μου, και στη Θράκη, την οποία εξουσιάζαμε εμείς, έστειλε δύναμη ο ΄Ωχος· και όταν δολοφονήθηκε ο πατέρας μου από τους συνωμότες που εσείς υποκινήσατε, όπως οι ίδιοι με επιστολές προς όλους καυχηθήκατε κι όταν εσύ σκότωσες τον Αρσή με τη βοήθεια του Βαγώου και κατέλαβες την εξουσία παράνομα, παραβαίνοντας το νόμο των Περσών, αδικώντας τους Πέρσες και όταν έστειλες εχθρικά γράμματα για μένα στους ΄Ελληνες για να με πολεμήσουν και χρήματα στους Λακεδαιμονίους και σε κάποιους άλλους ΄Ελληνες, που δεν τα δέχτηκε καμιά άλλη πόλη, εκτός από τους Λακεδαιμονίους κι όταν οι απεσταλμένοι σου διέφθειραν τους φίλους μου και την ειρήνη, την οποία εδραίωσα στους ΄Ελληνες, προσπάθησαν να την χαλάσουν, εξεστράτευσα εναντίον σου, γιατί εσύ είχες κάνει την αρχή της έχθρας.

Και εφόσον έχω νικήσει αρχικά τους στρατηγούς και τους σατράπες σου και τώρα εσένα και τις δυνάμεις σου και κατέχω τη χώρα σου, που μου χάρισαν οι θεοί, όσοι απ’ αυτούς που παρατάχθηκαν μαζί σου δεν σκοτώθηκαν στη μάχη, αλλά κατέφυγαν σ’ εμένα, αυτούς τους φροντίζω και είναι μαζί μου όχι χωρίς τη θέλησή τους, αλλά εκούσια συνεκστρατεύουν με το μέρος μου.

Επειδή λοιπόν είμαι κυρίαρχος όλης της Ασίας, έλα με το μέρος μου. Αν όμως φοβάσαι μήπως, αφού έλθεις, πάθεις κάτι άσχημο από μένα, στείλε μερικούς από τους φίλους σου για να πάρουν ένορκες εγγυήσεις. Και αφού έρθεις κοντά μου ζήτησε και θα πάρεις τη μητέρα, τη γυναίκα και τα παιδιά σου και ό,τι άλλο θελήσεις. Θα έχεις ο,τιδήποτε ζητήσεις, αρκεί να με πείσεις. Και στο εξής όταν στέλνεις αγγελιοφόρους σ’ εμένα, να τους στέλνεις στο βασιλιά της Ασίας και μη μου στέλνεις επιστολές σαν ίσος προς ίσον, αλλά να μου απευθύνεσαι ως κύριο όλων των κτήσεών σου. Σε διαφορετική περίπτωση, θα σκεφτώ για σένα ως άδικο. Αν πάλι έχεις διαφορετική γνώμη για τη βασιλεία, μείνε και αγωνίσου γι’ αυτή και μην φεύγεις, διότι θα σε καταδιώξω όπου κι αν πας.»

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/i-epistoli-toy-megaloy-alexandroy-ston-dareio?fbclid=IwAR1ApR_ShwyA7-G2sEiTMJANMNHG-2LtlOYQjF4BkjHQCNZ3crf0MVhutOw

Πως εννοούσαν την ανδρεία οι αρχαίοι Έλληνες.Η πειθαρχία της συμπαγούς φάλαγγας.

Η πειθαρχία της συμπαγούς φάλαγγας απέναντι στην προσωπικούς αυτοσχεδιασμούς των πολεμιστών.

Οι ατάραχοι σιωπηλοί Έλληνες μαχητές, απέναντι στους αλαλάζοντες βαρβάρους. Η αποτελεσματικότητα των ελληνικών σχηματισμών, απέναντι στους κομπασμούς όσων παρίσταναν τους άφοβους ή τους ανίκητους.

Στη μάχη των Πλαταιών, το 479 π.Χ., ένας Σπαρτιάτης πολεμιστής ονόματι Αριστόδημος, αψηφώντας τον κίνδυνο όρμησε ολομόναχος εναντίον των Περσών κι άρχισε να τους πετσοκόβει. Ήθελε να ‘’ξεπλύνει’’ το όνομα του καθώς είχε σταλεί πίσω από τον Λεωνίδα πριν την μάχη των Θερμοπυλών και οι συμπατριώτες του τον θεώρησαν δειλό.

Μετά τη μάχη των Πλαταιών κι αφού είχε καταφέρει να παραμείνει ζωντανός (αν και βαριά τραυματισμένος), η Γερουσία της Σπάρτης όχι μόνο δεν του απένειμε έπαινο αλλά τον επέπληξε βαρύτατα επειδή επέδειξε αυτοκτονική απερισκεψία βγαίνοντας από τις γραμμές της φάλαγγας.

Είναι το χαρακτηριστικότερο ιστορικό παράδειγμα από τον Ηρόδοτο, για ν’ αντιληφθούμε τον τρόπο που οι πρόγονοι μας αντιλαμβάνονταν την ανδρεία.

Ο Έλληνας πολεμιστής της αρχαιότητας δεν πολεμούσε μόνος του. Η μονομαχία, ο κομπασμός, η προσωπική αψηφισιά απέναντι στον εχθρό ή οι ατομικοί αυτοσχεδιασμοί ήταν ενδείξεις ανοησίας και αναποτελεσματικότητας.

Ο Έλληνας μαχητής πολεμούσε ως σώμα μαζί με όλους τους συμπολεμιστές του στα πλαίσια της φάλαγγας. Υπέρτατος στόχος ήταν η νίκη όλου του στρατεύματος, η νίκη της πόλης. Ατομικές πρωτοβουλίες όχι μόνο δεν ήταν επιτρεπτές και αποδεκτές, αλλά αντιθέτως θεωρούνταν επικίνδυνες διότι δυνητικά υπονόμευαν την ενότητα και το αξιόμαχο όλης της παράταξης.

Για να χρησιμοποιήσουμε έναν όρο που είναι στη μόδα σήμερα, οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ολιστική άποψη για την μάχη.

Τα ελληνικά σώματα περιφρονούσαν τους πολυάριθμους βαρβαρικούς στρατούς που στήνονταν απέναντι τους κάνοντας δυνατούς θορύβους προσπαθώντας να τους τρομάξουν. Κορόιδευαν τους αλαλαγμούς, τα χτυπήματα στις ασπίδες, τις βρισιές και τις κάθε λογιών προκλήσεις των εχθρών.

Η ελληνική φάλαγγα παρέμενε σιωπηλή και ατάραχη απέναντι σ’ αυτές τις πρωτόγονες εκδηλώσεις, ξέροντας ότι είναι δείγμα κατώτερης στρατιωτικής οργάνωσης, άρα μειωμένης πολεμικής αποτελεσματικότητας. Ήξεραν ότι τέτοια μπουλούκια, ανεξάρτητα από την προσωπική ανδρεία των πολεμιστών τους, σκόρπιζαν και διαλύονταν μόλις συγκρούονταν με μια ατσαλόφρακτη συμπαγή φάλαγγα που βασικό προσόν της ήταν η πειθαρχία.

Για τον ίδιο λόγο, οι αρχαίοι Έλληνες δεν θεωρούσαν γενναίους αλλά ανόητους και επικίνδυνους όσους αδιαφορούσαν για τη ζωή τους στη μάχη. Η πόλη χρειαζόταν τους ανθρώπους της ζωντανούς και αξιόμαχους, διότι όλοι μαζί έφτιαχναν μια ακαταμάχητη φονική μηχανή.

Στον Επιτάφιο του ο Περικλής κατακεραύνωσε αυτούς τους αυτοσχέδιους παλικαράδες. Σε αντίθεση με όλους τους στρατούς της εποχής, οι Έλληνες δεν μέτρησαν ποτέ την ανδρεία ενός πολεμιστή από τον αριθμό των εχθρών που σκότωσε στη μάχη. Εύφημες μνείες λάμβαναν όσοι σε κρίσιμες στιγμές κρατούσαν την ενότητα και την πειθαρχία των γραμμών τους.

Ποτέ δεν τιμωρήθηκε Έλληνας μαχητής επειδή δεν φάνηκε όσο επιθετικός έπρεπε, αντιθέτως τιμωρούσαν όσους έριχναν την ασπίδα τους διότι άφηναν ακάλυπτο τον διπλανό τους και δημιουργούσαν ρήγμα στη φάλαγγα.

Η διατήρηση των γραμμών τόσο στην άμυνα όσο και στην προέλαση ήταν ζωτικής σημασίας για τα ελληνικά σώματα, αλλά αυτό επιτυγχάνονταν μόνο μετά από εξαντλητικές ασκήσεις που προσπαθούσαν να επιβάλλουν την πειθαρχία μέσα σε ακραίες συνθήκες μάχης.

Αξιωματικοί και πολεμιστές έπρεπε να διατηρήσουν όχι μόνο την ενότητα αλλά και την ευθεία πορεία των σχηματισμών, καθώς η υποσυνείδητη εμπιστοσύνη κάθε μαχητή στη δική του ασπίδα κι όχι του διπλανού που κάλυπτε το δεξί μισό του, έσπρωχνε ολόκληρη τη φάλαγγα ως σώμα προς τα αριστερά.

Ζωτικής σημασίας ήταν επίσης η διατήρηση των συμπαγών σχηματισμών, όταν ο εχθρός υποχωρούσε. Ο ενθουσιασμός του νικητή και η προαιώνια διάθεση των στρατιωτών για πλιάτσικο και σφαγή των πανικόβλητων εχθρών, ήταν ικανά να σκορπίσουν ένα συγκροτημένο στράτευμα και να το οδηγήσουν σε εκ’ των υστέρων ήττα από εφεδρείες του αντιπάλου.

Οι πρόγονοι μας είχαν τέτοια αφοσίωση στην τακτική της φάλαγγας, που έφθαναν σε ακραία όρια. Οι αριστερόχειρες θεωρούνταν κατώτεροι πολίτες, αφού κρατώντας το σπαθί με το αριστερό καλό τους χέρι και την ασπίδα με το δεξί, δε μπορούσαν να ενταχθούν αρμονικά και να πολεμήσουν στη κεντρική φάλαγγα των δεξιοχέρηδων συμπολιτών τους. Αφού λοιπόν δε μπορούσαν να προσφέρουν στην άμυνα της πόλη τους, είχαν και λιγότερα δικαιώματα απ’ τους άλλους.

πηγή https://iellada.gr/istoria/pos-ennooysan-tin-andreia-oi-arhaioi-ellinesi-peitharhia-tis-sympagoys-falaggas

Αυτός είναι ο μυστικός μαθηματικός κώδικας για να «ξεκλειδώσετε» την Ιλιάδα και την Οδύσσεια

Μία συγκλονιστική νέα διάσταση της Ιλιάδας και της Οδύσσειας αποκαλύπτεται. Σύμφωνα με τα νέα επιστημονικά δεδομένα τα ομηρικά έπη είναι γραμμένα με βάση τα μαθηματικά!

Η αποκάλυψη της νέας μέθοδου προσέγγισης των αρχαιοελληνικών αριστουργημάτων βρέθηκε στο επίκεντρο της 8ης διεθνούς μαθηματικής εβδομάδας, με κεντρική ομιλήτρια την διδάκτωρ φιλολογίας Αναστασία Τσώνη.

Σύμφωνα με την προσέγγιση της κας Τσώνη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, αποκωδικοποιείται με βάση μαθηματικούς υπολογισμούς, όπως ανέφερε στο αθηναϊκό πρακτορείο. Αποκαλύπτεται ότι ο Όμηρος, ήταν λάτρης των μαθηματικών, και ιδιαίτερα του αριθμού τρία.

Για να δώσει μαθηματικές προεκτάσεις στους στίχους του, ο 'Ομηρος χρησιμοποιεί, τους λεξάριθμους, στους οποίους κάθε γράμμα της αλφαβήτου αντιστοιχεί σε έναν αριθμό.Το γράμμα «Α» αντιστοιχεί στον αριθμό «ένα», το «Β» στο δύο, το «Γ» στο τρία και ούτω καθεξής. (Μετά το «Κ», οι αριθμοί ανεβαίνουν ανά γράμμα σε δεκάδες και μετά το «Ρ» σε εκατοντάδες, σύμφωνα με την κα Τσώνη). Ενδεικτικά αναφέρει, ότι αν οι πρώτες τέσσερις λέξεις της Α' Ραψωδίας της Οδύσσειας («άνδρα μοι έννεπε, μούσα») «αποκωδικοποιηθούν» με λεξάριθμους προκύπτει ο αριθμός 1182, που αν αθροιστεί ανά ψηφίο, προκύπτει και πάλι ο αριθμός τρία.

Το μυστικό αλφάβητο της Ιλιάδας και της Οδύσσειας

Α = 1

B =2

Γ = 3

Δ = 4

Ε = 5

Ζ = 6

Η = 7

Θ = 8

Ι = 10

Κ = 20

Λ = 30

Μ = 40

Ν = 50

Ξ = 60

Ο = 70

Π = 80

Ρ = 100

Σ = 200

Τ = 300

Υ = 400

Φ = 500

Χ = 600

Ψ = 700

Ω = 800

«Ολόκληρες αριθμητικές παραστάσεις καταλήγουν στον αριθμό τρία και τα πολλαπλάσιά του» υποστηρίζει η κα Τσώνη, και προσθέτει ότι στην Ιλιάδα, ολόκληρο το κείμενο οργανώνεται μαθηματικά σε τρία επίπεδα. «Στο κείμενο αναφέρονται 29 ελληνικά βασίλεια στη νότια Βαλκανική, σε έξι γεωγραφικές ενότητες, σε 164 συγκεκριμένες θέσεις με 64 ηγεμόνες.

Κάθε βασίλειο συμμετέχει στην εκστρατεία με συγκεκριμένο αριθμό πλοίων κι όλα μαζί αθροίζονται σε 1186. Καθένα από αυτά έχει 50 έως 120 στρατιώτες.

Αν όλοι οι αριθμοί αθροιστούν, καταλήγουμε και πάλι στο τρία» εξηγεί η κ. Τσώνη.

Ο Όμηρος αποδεικνύεται επίμονος - και δίνει μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια - και σε ό,τι αφορά τον αριθμό των δώρων του Αγαμέμνονα προς τον Αχιλλέα, του Πρίαμου προς τον Αχιλλέα, ακόμη και των λάφυρων μετά από συγκεκριμένες μάχες.

Ολόκληρη η Ιλιάδα περιγράφει μια περίοδο 51 ημερών (5+1=6, οπότε καταλήγουμε και πάλι σε πολλαπλάσιο του αριθμού τρία), ενώ εννέα μέρες διαρκεί ο λοιμός και 12 η απραξία του Έκτορα. Επιπλέον, «τρεις φορές τίναξε ο Θεός Απόλλωνας τη φωτεινή του ασπίδα στην Ε' Ραψωδία, τρεις φορές σκάλωσε ο Πάτροκλος στο τείχος κτλ» σημειώνει.

Σχετικά με τα επεισόδια της Οδύσσειας, αυτά σχηματίζουν και πάλι τριάδες και μάλιστα με πολύ συγκεκριμένη σειρά: Κίκονες, Λωτοφάγοι και Κύκλωπες, Αίολος, Λαιστρυγόνες και Κίρκη και Σειρήνες, Σκύλλα-Χάρυβδη, Θρινάκια. «Πάντοτε το πρώτο είναι συνοπτικό και τα άλλα δύο διεξοδικά. Είναι συμμετρικά δεμένα μεταξύ τους με «κρίκους» και ο τρίτος κόμβος της αφήγησης είναι αυτός που αλλάζει αποφασιστικά την τύχη του Οδυσσέα και των εταίρων του» σημειώνει η κ. Τσώνη. «Θέλουν οι μαθηματικοί, οι φιλόλογοι, οι καλλιτέχνες να βρουν τον εαυτό τους; Θα τον βρουν στα ομηρικά έπη» υπογραμμίζει η ίδια και αναφέρει εν κατακλείδι έναν στίχο του Κωστή Παλαμά από το ποίημά του «Pαψωδία»: «ω μεγαλόχαρο βιβλίο, σε καρτερούσα μάθημα κι εσύ ήρθες θάμα»..

Πως η NASA χρονολόγησε τα ομηρικά έπη

Επίσης, η χρονολόγηση των Ομηρικών Επών αποτελεί εδώ και δεκαετίες για τους επιστήμονες άλυτο γρίφο αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα. Ωστόσο μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την αστροφυσική, φέρνει τα αριστουργήματα του Ομήρου πιο κοντά στην ιστορική τους διάσταση.

Ας ξετυλίξουμε όμως το κουβάρι της ιστορίας, των μύθων και των «μυστικών» που κρύβονται στους στίχους των Ομηρικών Επών.

Όπως εκτιμά η Αναστασία Τσώνη, τόσο στην Ιλιάδα, όσο και στην Οδύσσεια, χρησιμοποιεί με αξιοσημείωτο τρόπο στις αναφορές του χαρακτηριστικούς αριθμούς από το ένα ως το εννέα και τα πολλαπλάσιά τους, ενώ το ίδιο το μέτρο των στίχων διαπνέεται από αρμονία που θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά μοντέλα.

«Το έπος [της Ιλιάδας] είναι γραμμένο σε δακτυλικό εξάμετρο, κάτι που σημαίνει ότι έχουμε μια μακρόχρονη συλλαβή και δύο βραχύχρονες. Η εναλλαγή αυτή θυμίζει τα πυθαγόρεια μαθηματικά και πετυχαίνει αρμονία στον λόγο. Η ποιητικότητα και η μαεστρία του Ομήρου υπάρχουν με αντίστοιχο τρόπο και στην εσωτερική σύνταξη των Απολόγων [της Οδύσσειας]» εξηγεί η δρ Τσώνη, σύμφωνα με την οποία ό,τι και να κάνει, ο 'Ομηρος σχηματίζει πάντα και με επιμονή μαθηματικό λόγο.

Πότε γράφθηκαν τα Ομηρικά Έπη;

Η χρονολόγηση των Ομηρικών Επών αποτελεί εδώ και δεκαετίες για τους επιστήμονες άλυτο γρίφο αλλά και ένα μεγάλο στοίχημα.

Ωστόσο μία ομάδα Ελλήνων επιστημόνων, χρησιμοποιώντας την αστροφυσική, φέρνει τα αριστουργήματα του Ομήρου πιο κοντά στην ιστορική τους διάσταση.

Σύμφωνα με καθημερινή εφημερίδα, πολλά από τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έργα, φαίνεται πως συνέβησαν στην πραγματικότητα, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως εκείνοι που υποστηρίζουν ότι οι ήρωες του Ομήρου ήταν πραγματικά πρόσωπα, κερδίζουν έδαφος.

Η ερευνητική ομάδα μάλιστα, κάνει λόγο για «ιστορικό πυρήνα στο μύθο», κάτι που φαίνεται πως επιβεβαιώνεται και από τη χρήση των χαρτών της NASA.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ πρόκειται για την ακριβέστερη μέχρι στιγμής απόπειρα χρονολόγησης, η οποία συγκρίνει τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έπη με αστρονομικά φαινόμενα, και ελέγχει την ιστορική αλήθεια της αφήγησης.

Αποτέλεσμα, ο εντοπισμός ημερομηνιών για συμβάντα που αποτυπώνονται στα έπη, και μια νέα αντίληψη για την ιστορικότητά τους, η οποία φιλοδοξεί να παρέμβει στο Ομηρικό ζήτημα.

Όπως τονίζει στην εφημερίδα η κ. Παναγιώτα Πρέκα-Παπαδήμα, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, «Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα»,.

Η ίδια μαζί με διεπιστημονική ομάδα, η οποία και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, πιστεύουν ότι μερικά από τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν στ’ αλήθεια και αποδεικνύουν ότι τα φυσικά φαινόμενα που αναφέρονται συμπίπτουν με τον χρόνο της αφήγησής τους.

«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε μέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο Πέλαγος και τότε συνέβη και η μνηστηροφονία», λέει η κ. Παπαδήμα, διευκρινίζοντας ότι η πεποίθηση για την αλήθεια του συμβάντος είναι προσωπική.

Η έκλειψη ηλίου όπως και μερικά από τα γεγονότα που αναφέρονται αποδείχθηκαν με χάρτες της NASA, οι οποίοι περιγράφουν τα προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα από το 4500 π.Χ. έως το 10.000 μ.Χ., αναφέρει ακόμα το ρεπορτάζ.

«Από το 1300 π.Χ. ώς το 1130, που είναι τα χρόνια στα οποία τοποθετούνται τα δύο έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε και δύο από αυτές είχαν ποσοστό απόκρυψης του ηλίου 2%, επομένως δεν έγιναν αντιληπτές. Αλλη μία έγινε με τη Δύση του ηλίου, επομένως μας αφορούν μόνο δύο» εξηγεί η κ. Παπαδήμα.

Μια ολική έκλειψη ηλίου έγινε το 1143, δηλαδή πολύ κοντά στην παρακμή των Μυκηναϊκών κέντρων και γι’ αυτό αποκλείσθηκε από τους επιστήμονες. Η δεύτερη όμως έγινε στις 30 Οκτωβρίου του 1207, από τις δυόμισι το μεσημέρι ως τις πέντε και μισή το απόγευμα και αυτή θεωρούν ότι αποτυπώνεται στην Οδύσσεια.

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/419535_aytos-einai-o-mystikos-mathimatikos-kodikas-gia-na-xekleidosete-tin-iliada-kai-tin

Η φιλοσοφία του Σπαρτιάτη πολεμιστή! Είναι ηδονή να κερδίζεις μάχες σ’ έναν πόλεμο χαμένο

Ποια ήταν η φιλοσοφία του Σπαρτιάτη πολεμιστή;

Η απάντηση του Αγησιλάου στον Αθηνάδη τα λέει όλα!

«Γιατί να αγωνιζόμαστε;» ρώτησε ο Αθηνάδης.

«Γιατί κοπιάζουμε και προσπαθούμε τόσο επίμονα;

Γιατί δεν απολαμβάνουμε την καθημερινότητα και τις μικρές χαρές της ζωής, όπως οι υπόλοιποι Έλληνες; Ποιος είναι ο σκοπός;

Σ' έχει απασχολήσει ποτέ αυτό το ερώτημα, Αγησίλαε;»

Η απάντηση του Αγησίλαου: «Με απασχολεί κάθε μέρα. Κάθε μέρα, όμως, δίνω την ίδια απάντηση. Είναι απλό. Υπερασπιζόμαστε έναν μάταιο σκοπό. Έναν πόλεμο χαμένο πριν καν διεξαχθεί. Υπερασπιζόμαστε έναν τρόπο ζωής μοναδικό σε όλη την Ελλάδα.

Έναν τρόπο ζωής αυστηρό, λιτό και στερημένο, έναν τρόπο ζωής που αργά η γρήγορα θα εκλείψει. Δεν μπορούμε να κερδίσουμε».

- «Άρα γιατί αγωνιζόμαστε;»

«Άρα, απόλυτη ηδονή. Ηδονή της ψυχής, όχι του σώματος, Ηδονή πραγματική.

Συνεχής και μόνιμη. Ηδονή λυτρωτική!

Να αγωνίζεσαι σ έναν αγώνα που δεν μπορεί να κερδηθεί.

Να κερδίζεις μάχες σε έναν πόλεμο χαμένο.

Να έχεις πάντα σκοπό σου τη νίκη.

Να την επιδιώκεις ακόμα κι όταν γνωρίζεις ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί.

Οι έμποροι έχουν σκοπό το κέρδος. Οι πολεμιστές την νίκη!

- «Ποια νίκη όμως;»

«Τη νίκη στη ζωή, όχι μόνο στη μάχη.
Ηττημένος στη ζωή, τι αξία έχει αν νικήσεις στη μάχη;
Ηττημένος στον εαυτό σου, τι αξία έχει να νικήσεις τον αντίπαλο;
Αυτό μόνο μπορεί να επιθυμήσει πραγματικά ο πολεμιστής.

Ν' αγωνίζεται εναντίον του εχθρού που υποδεικνύουν οι ανώτεροί του, αλλά, πρώτα απ όλα, να αγωνίζεται εναντίον του εαυτού του, εναντίον των ενστίκτων, των παθών, των αδυναμιών του.

Αυτή η αντίληψη είναι που μας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους Έλληνες.

Γι” αυτό μας θεωρούν απόκοσμους. Επειδή έχουμε πετύχει το ακατόρθωτο.

Μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις στηριγμένες στον πλούτο ή την καταγωγή.

Μία κοινωνία ομοίων.

Αυτό είναι που εξαγριώνει όσους έχουν συμφέρον από την διατήρηση της διαφορετικής κοινωνικής κατάστασης στις δικές τους πόλεις.

Γι” αυτό δυσφημούν, συκοφαντούν, διασπείρουν ψέματα και τερατολογίες για μας.

Είμαστε στρατοκρατική κοινωνία; Σίγουρα ναι, αλλά για ποιον σκοπό;

Για να διαφυλάξουμε τα υλικά κεκτημένα μας, τις φτωχικές οικίες, τον ελάχιστο κλήρο, τον ανύπαρκτο πλούτο;

Δεν νομίζω. Είμαστε οργανωμένοι στρατιωτικά μόνο και μόνο για να προστατεύσουμε το μοναδικό, πράγματι, τρόπο ζωής μας.

Την αντίληψη μια κοινωνίας ομοίων υπερασπιζόμαστε κι αυτό ακριβώς ενοχλεί τους ξένους.
Αυτό όμως που τους ενοχλεί, εμάς μας γοητεύει.
Αυτό θέλουμε. Να ξεχωρίζουμε στο πλήθος.

Όχι επειδή συσσωρεύσαμε πλούτο, αλλά επειδή καταφέραμε να ζούμε διαφορετικά την κάθε μικρή και ασήμαντη στιγμή, την κάθε λεπτομέρεια της ζωής»

Απόσπασμα από το βιβλίο «Το τέλος του εφιάλτη»

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/i-filosofia-toy-spartiati-polemisti-einai-idoni-na-kerdizeis-mahes-s-enan-polemo-hameno-1

Διαφορές ανθρώπου και ζώων σύμφωνα με τον Αριστοτέλη

Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, υπάρχει μία θεμελιώδης και ειδοποιός διαφορά που διαχωρίζει την εξέλιξη του ανθρώπου από την εξέλιξη των ζώων. Η διαφορά αυτή έγκειται στο ότι ο άνθρωπος είναι «κατασκευασμένος» για να ακολουθήσει ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ, σε αντίθεση με τα ζώα που ακολουθούν υποχρεωτικά την ΟΜΑΔΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ του είδους τους.

Ας δούμε όσα ο ίδιος αναφέρει σχετικά, στο βιβλίο του «ΠΕΡΙ ΨΥΧΗΣ» 402a.

"πρῶτον δ' ἴσως ἀναγκαῖον διελεῖν ἐν τίνι τῶν γενῶν καὶ τί ἐστι"

ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΛΟΙΠΟΝ, ΙΣΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΣΚΟΠΙΜΟ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΔΙΕΞΟΔΙΚΑ ΣΕ ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΓΕΝΗ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΑΝΗΚΕΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

"λέγω δὲ πότερον τόδε τι καὶ οὐσία ἢ ποιὸν ἢ ποσόν"

ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΤΑΤΑΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΕΙΤΕ ΑΠΟ ΑΠΟΨΗ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ

"ἢ καί τις ἄλλη τῶν διαιρεθεισῶν κατηγοριῶν"

ΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΤΑΞΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ.

"ἔτι δὲ πότερον τῶν ἐν δυνάμει ὄντων ἢ μᾶλλον ἐντελέχειά τις"

ΕΠΙΠΛΕΟΝ, ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΑΝ Η ΨΥΧΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΑ ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ΟΝΤΑ Η ΣΤΑ ΕΝΤΕΛΕΧΕΙΑ ΟΝΤΑ

(Σε κατάσταση «εν δυνάμει» βρίσκεται η ψυχή, όταν δεν έχει ακόμα ενσαρκωθεί. Σε κατάσταση «εν εντελεχεία» βρίσκεται η ψυχή όταν εισέρχεται σε ανθρώπινο σώμα και καταφέρει να επανέλθει στην θεία υπόστασή της, μαζί το σώμα αυτό)

"διαφέρει γὰρ οὔ τι [402b] μικρόν"

ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΔΥΟ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ, ΠΑΡΑ ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

"σκεπτέον δὲ καὶ εἰ μεριστὴ ἢ ἀμερής"

ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ ΑΝ Η ΨΥΧΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΜΕΡΙΣΤΗ Η ΑΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΟΥΣΙΑ

"καὶ πότερον ὁμοειδὴς ἅπασα ψυχὴ ἢ οὔ"

ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΕΡΩΤΗΘΟΥΜΕ, ΑΝ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗΣ ΨΥΧΗΣ, Η ΟΧΙ

"εἰ δὲ μὴ ὁμοειδής"

Ή ΑΝ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΨΥΧΗΣ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΕΞ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΟΥΣΙΑ

"πότερον εἴδει"

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ, ΠΟΙΟ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ;

"διαφέρουσα ἢ γένει"

ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΠΟΙΑ ΨΥΧΗ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΙΔΟΣ Η ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ;

(Το «είδος» είναι η ποιότητα της ψυχής, δηλαδή αν είναι καλή ή κακή κτλ. Το «γένος» είναι η κατηγορία του ζώου στο οποίο ανήκει η ψυχή, δηλαδή αν είναι άνθρωπος σκύλος γάτα, κτλ.)

"νῦν μὲν γὰρ οἱ λέγοντες καὶ ζητοῦντες περὶ ψυχῆς περὶ τῆς ἀνθρωπίνης μόνης ἐοίκασιν ἐπισκοπεῖν"

ΣΗΜΕΡΑ ΒΕΒΑΙΩΣ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΟΥΝ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ

(Αυτό αποδεικνύει το ενδιαφέρον του Αριστοτέλη για τα μεταφυσικά θέματα. Και μόνο από αυτήν την δήλωση, δεν θα μπορούσε κανείς σε καμία περίπτωση να τον κατατάξει στους «υλιστές φιλοσόφους», όπως δυστυχώς πιστεύουμε σήμερα)

"εὐλαβητέον δ' ὅπως μὴ λανθάνῃ πότερον εἷς ὁ λόγος αὐτῆς ἐστι"

ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΠΡΟΣΟΧΗ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΠΙΘΑΝΑ ΛΑΘΗ, ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΨΥΧΗ

"καθάπερ ζῴου"

ΤΕΤΟΙΑ ΛΑΘΗ, ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΠΡΟΚΥΨΟΥΝ ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΝΟΣ ΖΩΟΥ

"ἢ καθ' ἕκαστον ἕτερος"

Η ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΕΜΨΥΧΟΥ ΟΝΤΟΣ, ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΑΛΛΟ ΕΜΨΥΧΟ ΟΝ

(Άρα, αυτό που υποστηρίζει ο Αριστοτέλης είναι ότι για να έχουμε μία ολοκληρωμένη αντίληψη περί ψυχής πρέπει να εξετάσουμε τις ψυχές όλων των ζώντων οργανισμών)

"οἷον ἵππου, κυνός, ἀνθρώπου, θεοῦ"

ΌΠΩΣ Π.Χ. ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΝΟΣ ΙΠΠΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΕΝΟΣ ΣΚΥΛΟΥ Ή ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Ή ΕΝΟΣ ΘΕΟΥ

(Άρα η ψυχή διαφέρει και κατά γένος και κατά είδος. Αυτό σημαίνει ότι δύο άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να έχουν την ίδια ψυχική εξέλιξη, διότι η εξέλιξη που ακολουθούν είναι ατομική. Αντιθέτως δύο ζώα, έχουν υποχρεωτικά την ίδια ψυχική εξέλιξη, διότι η εξέλιξη που ακολουθούν είναι ομαδική)

"τὸ δὲ ζῷον τὸ καθόλου"

ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΣΤΑ ΖΩΑ, Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΙΝΗ ΟΥΣΙΑ, ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥΣ

"ἤτοι οὐθέν ἐστιν ἢ ὕστερον"

ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΖΩΟ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΠΟΥ ΝΑ ΥΣΤΕΡΕΙ Ή ΝΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΖΩΟΥ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ

(Δηλαδή μας λέει ότι όλα τα ζώα γεννιούνται με την ίδια ποιότητα ψυχής και ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος στο οποίο ζουν, είτε αγριεύουν είτε εξημερώνονται. Όμως αυτό δεν αποτελεί χαρακτηριστικό της ψυχής τους αλλά χαρακτηριστικό του τρόπου ζωής τους. Δεν υπάρχει δηλαδή κακό ή καλό σκυλί, αλλά υπάρχει ένα σκυλί που έχει αποκτήσει καλές ή κακές συνήθειες)

"ὁμοίως δὲ κἂν εἴ τι κοινὸν ἄλλο κατηγοροῖτο"

ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΟΥ ΖΩΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

"ἔτι δέ, εἰ μὴ πολλαὶ ψυχαὶ ἀλλὰ μόρια"

ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΑΛΙΣΤΑ, ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΕΣ ΨΥΧΕΣ ΖΩΩΝ, ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ ΤΟΥ ΖΩΟΥ

(Δηλαδή θεωρεί ότι η ψυχή κάθε ζώου δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο, από ένα μόριο, ένα ελάχιστο κομμάτι, από την συνολική ομαδική ψυχή του είδους του ζώου που ενσαρκώνεται)

"πότερον δεῖ ζητεῖν πρότερον"

ΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΗΓΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΜΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ;

"τὴν ὅλην ψυχὴν ἢ τὰ μόρια"

Η ΕΡΕΥΝΑ ΤΗΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΖΩΑ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΕΙΔΟΥΣ Ή Η ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟΥ ΜΟΡΙΟΥ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΖΩΟΥ;

(Προκειμένου να γίνουν περισσότερο κατανοητά αυτά που υποστηρίζει ο Αριστοτέλης, θα μπορούσαμε να συγκρίνουμε τις ψυχές των ζώων με τον τρόπο λειτουργίας των μαγνητών. Δηλαδή, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που θα μπορούμε να προσθέσουμε τους πόλους μικρών μορίων μαγνητών και να σχηματιστεί χωρίς κανένα πρόβλημα ένας τεράστιος μαγνήτης, έτσι μπορούν να συνδεθούν και οι επιμέρους ψυχές των ζώων, σε μία συνολική ψυχή που θα αφορά το γένος του ζώου στο οποίο ανήκει.

Αυτό σημαίνει ότι οι ψυχές των ζώων παραμένουν όλες ίδιες, σαν τα επιμέρους τμήματα ενός μαγνήτη, ενώ οι ψυχές των ανθρώπων διαφέρουν ως προς την εξέλιξή τους.

Αυτός είναι ο λόγος που τα ζώα ακολουθούν υποχρεωτικά ομαδική εξέλιξη. Ενώ στην περίπτωση του ανθρώπου, από την στιγμή που η ψυχή του λειτουργεί αντίθετα από την ψυχή των ζώων, ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει προσωπική ή ατομική εξέλιξη)

"χαλεπὸν δὲ καὶ τούτων διορίσαι ποῖα πέφυκεν ἕτερα ἀλλήλων"

ΕΙΝΑΙ ΦΟΒΕΡΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΔΙΑΚΡΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΣΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ

"καὶ πότερον τὰ μόρια χρὴ ζητεῖν πρότερον ἢ τὰ ἔργα αὐτῶν"

ΆΡΑΓΕ, ΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΔΥΟ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΝΑ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΤΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ ΤΩΝ ΖΩΩΝ Ή ΤΙΣ ΙΚΑΝΟΤΗΤΕΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΘΕ ΓΕΝΟΣ ΖΩΟΥ;

"οἷον τὸ νοεῖν ἢ τὸν νοῦν"

ΜΕ ΑΛΛΑ ΛΟΓΙΑ, ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΑ ΖΩΑ Ή ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ;

"καὶ τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ τὸ αἰσθητικόν"

Ή ΑΛΛΙΩΣ, ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ Ή ΤΟ ΤΙ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ

"ὁμοίως δὲ καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων"

ΑΥΤΗ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΘΟΔΟΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΨΥΧΩΝ

Πηγή: https://www.pronews.gr/istoria/127825_diafores-anthropoy-kai-zoon-symfona-me-ton-aristoteli

Πιο επίκαιρος από ποτέ ο Ξενοφών: «Για να υποτάξεις κάποιον φτωχοποίησέ τον»

Μπορεί να έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, αλλά είναι πάντα επίκαιροι οι αρχαίοι κλασικοί φιλόσοφοι...
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα λόγια του Ξενοφώντος, ο οποίος είχε πει μεταξύ άλλων «για να υποτάξεις κάποιον φτωχοποίησέ τον», μια φράση που μοιάζει σαν να είναι βγαλμένη από τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη Ελλάδα.

Είναι φορές που και η τυραννία γίνεται ακόμη και για τους τυράννους σκέτη τυραννία. Ο Ιέρων λόγου χάρη. Τύραννος των Συρακουσών, δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν. Ο πρώτος που εφάρμοσε δίκτυο κατασκοπείας. Μίσθωνε τακτικά κατασκόπους και πληροφοριοδότες χρησιμοποιώντας τους λεγόμενους “ωτακουστές”…

Ο Αριστοτέλης μας λέει ότι ο Ιέρων έστελνε για να ακούσουν τις ομιλίες και τις απόψεις των ανθρώπων στην πόλη («και ους ωτακουστάς εξέπεμπεν Ιέρων»: Πολιτικά Ε’, 1313β11). Ο Αριστοτέλης γνώριζε ότι ίσως ο Ιέρων είχε δανειστεί το πρότυπο των ωτακουστών από την Περσία.

Ας πάμε να διαβάσουμε ένα απόσπασμα από τον Ξενοφώντα από το έργο του “Ιέρων” ή Τυραννικός (Μτφρ. Λ. Τρουλινού) που αναλύει εξαιρετικά απλά και ουσιαστικά τον λόγο που κυβερνούν οι άδικοι και διώκονται οι δίκαιοι…

“Θα σου πω κι ένα άλλο από τα δυσάρεστα που παθαίνουν οι τύραννοι, Σιμωνίδη. Αυτοί, παρ’ όλο που αναγνωρίζουν τους γενναίους, τους σοφούς και τους δίκαιους όχι λιγότερο απ’ ότι οι ιδιώτες, τους φοβούνται μάλλον παρά τους θαυμάζουν.

Τους ανδρείους, μήπως και τολμήσουν κάτι για χάρη της ελευθερίας· τους σοφούς μήπως και μηχανευτούν κάτι· τους δίκαιους, μήπως τους θελήσει το πλήθος για κυβερνήτες του. Κι όταν οι τύραννοι από το φόβο τους τούς ξεπαστρέψουν αυτούς, ποιοι άλλοι θα τους μείνουν για να τους χρησιμοποιούν εκτός από τους άδικους, τους έκλυτους και τους δουλοπρεπείς;

Τους άδικους τους εμπιστεύονται, γιατί κι αυτοί φοβούνται, όπως οι τύραννοι, μήπως η πόλη κάποια μέρα γίνει ελεύθερη και ασκήσει πάνω τους την εξουσία της· τους έκλυτους εξαιτίας της ελευθερίας δράσης που έχουν προς το παρόν και τους δουλοπρεπείς, επειδή αυτοί δεν έχουν καμιά αξίωση να είναι ελεύθεροι.

Μου φαίνεται λοιπόν δυσάρεστο κι αυτό το πάθημα: άλλους να θεωρείς χρηστούς άνδρες κι άλλους να είσαι αναγκασμένος να χρησιμοποιείς.

Επιπλέον, ο τύραννος είναι αναγκασμένος να αγαπά την πόλη του· γιατί χωρίς αυτή δεν μπορεί, ούτε να υπάρχει, ούτε να ευτυχεί· η τυραννία όμως αναγκάζει τους τυράννους να εγκαλούν την ίδια την πατρίδα τους. Γιατί, δεν χαίρονται κάνοντας τους πολίτες πιο γενναίους ή εξοπλίζοντας τους καλύτερα αλλά ευχαριστιούνται περισσότερο καθιστώντας τους ξένους ισχυρότερους για να τους χρησιμοποιούν μετά ως φρουρούς τους, όπως αναφέρει το destora.

Ακόμη κι όταν έρχονται καλές χρονιές για τις σοδειές και υπάρχει αφθονία αγαθών, ούτε τότε χαίρεται ο τύραννος· γιατί πιστεύει πως όσο πιο φτωχοί είναι οι άνθρωποι τόσο πιο υποταγμένοι είναι ώστε να τους χρησιμοποιεί”.

Χαλεπὸν δ’ ἐρῶ σοι καὶ ἄλλο πάθημα, ὦ Σιμωνίδη, τῶν τυράννων. γιγνώσκουσι μὲν γὰρ οὐδὲν ἧττον τῶν ἰδιωτῶν τοὺς ἀλκίμους τε καὶ σοφοὺς καὶ δικαίους. τούτους δ’ ἀντὶ τοῦ ἄγασθαι φοβοῦνται, τοὺς μὲν ἀνδρείους, μή τι τολμήσωσι τῆς ἐλευθερίας ἕνεκεν, τοὺς δὲ σοφούς, μή τι μηχανήσωνται, τοὺς δὲ δικαίους, μὴ ἐπιθυμήσῃ τὸ πλῆθος ὑπ’ αὐτῶν προστατεῖσθαι. ὅταν δὲ τοὺς τοιούτους διὰ τὸν φόβον ὑπεξαιρῶνται, τίνες ἄλλοι αὐτοῖς καταλείπονται χρῆσθαι ἀλλ’ ἢ οἱ ἄδικοί τε καὶ ἀκρατεῖς καὶ ἀνδραποδώδεις; οἱ μὲν ἄδικοι πιστευόμενοι, διότι φοβοῦνται ὥσπερ οἱ τύραννοι τὰς πόλεις μήποτε ἐλεύθεραι γενόμεναι ἐγκρατεῖς αὐτῶν γένωνται, οἱ δ’ἀκρατεῖς τῆς εἰς τὸ παρὸν ἐξουσίας ἕνεκα, οἱ δ’ ἀνδραποδώδεις, διότι οὐδ’ αὐτοὶ ἀξιοῦσιν ἐλεύθεροι εἶναι. χαλεπὸν οὖν καὶ τοῦτο τὸ πάθημα ἔμοιγε δοκεῖ εἶναι, τὸ ἄλλους μὲν ἡγεῖσθαι ἀγαθοὺς ἄνδρας, ἄλλοις δὲ χρῆσθαι ἀναγκάζεσθαι. ἔτι δὲ φιλόπολιν μὲν ἀνάγκη καὶ τὸν τύραννον εἶναι· ἄνευ γὰρ τῆς πόλεως οὔτ’ ἂν σῴζεσθαι δύναιτο οὔτ’ εὐδαιμονεῖν· ἡ δὲ τυραννὶς ἀναγκάζει καὶ ταῖς ἑαυτῶν πατρίσιν ἐνοχλεῖν. οὔτε γὰρ ἀλκίμους οὔτ’ εὐόπλους χαίρουσι τοὺς πολίτας παρασκευάζοντες, ἀλλὰ τοὺς ξένους δεινοτέρους τῶν πολιτῶν ποιοῦντες ἥδονται μᾶλλον καὶ τούτοις χρῶνται δορυφόροις. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἂν εὐετηριῶν γενομένων ἀφθονία τῶν ἀγαθῶν γίγνηται, οὐδὲ τότε συγχαίρει ὁ τύραννος. ἐνδεεστέροις γὰρ οὖσι ταπεινοτέροις αὐτοῖς οἴονται χρῆσθαι.

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/pio-epikairos-apo-pote-o-xenofon-gia-na-ypotaxeis-kapoion-ftohopoiise-ton

Πως ο Λυκούργος αντιμετώπισε την κρίση

Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε ο Λυκούργος ήταν η κατάργηση του νομίσματος και η αντικατάστασή του με δύσχρηστα ογκώδη σιδερένια νομίσματα...

Χιλιάδες χρόνια αργότερα, ένας μεγάλος του πνεύματος και της τέχνης, ο Ριχάρδος Βάγκνερ, τοποθετούσε στον χρυσό του Ρήνου όλα τα κακά του κόσμου. 

Το χρήμα ήταν το...... κακό και αυτό ο Λυκούργος το είχε διαπιστώσει πριν από 28 ολόκληρους αιώνες.

Δεύτερο έργο του Λυκούργου, και το πιο τολμηρό απ' όλα, είναι... ο αναδασμός της γης. Υπήρχε τότε φοβερή ανισότητα και έρχονταν στην πόλη πολλοί ακτήμονες και άποροι επειδή τα πλούτη είχαν συσσωρευτή σε ελάχιστους.

Γι' αυτό, πολεμώντας την αναισχυντία και το φθόνο και το έγκλημα και την τρυφηλότητα και τα δύο άλλα νοσήματα της πολιτείας, που είναι παλαιότερα και σοβαρότερα, τον πλούτο και τη φτώχεια, έπεισε όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες να τα βάλουν όλα στη μέση για να γίνει αναδασμός και να ζουν μεταξύ τους όλοι ίσοι και με ίση περιουσία, επιδιώκοντας να πρωτεύουν στην αρετή, σαν να μην υπήρχε καμιά άλλη ανάμεσά τους διαφορά και ανισότητα παρά αυτή που την ορίζει η καταδίκη του κακού και ο έπαινος του καλού πολίτη.

Και κάνοντας πράξη το έργο του μοίρασε την άλλη λακωνική γη σε τριάντα χιλιάδες κλήρους για τους περιοίκους κι αυτήν που αποτελούσε την Σπάρτη σε εννιά χιλιάδες (γιατί τόσοι έγιναν οι κλήροι των Σπαρτιατών).»ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ - ΒΙΟΣ ΛΥΚΟΥΡΓΟΥ

«Λένε πως όταν κάποτε ο Λυκούργος, χρόνια πολλά μετά τον αναδασμό της γης, γύριζε από ένα ταξίδι και είδε να έχουν πριν λίγο θερίσει στους αγρούς, καμαρώνοντας τους σωρούς, ίσους τον ένα δίπλα στον άλλο, χαμογέλασε και είπε σ' αυτούς που ήταν μαζί του, πως η Λακωνική ολόκλη ρη μοιάζει με χώρα που ανήκει σε αδέλφια, που μόλις έκαναν τη μοιρασιά».

Πρώτος ο Λυκούργος, πρώτη η Αρχαία Σπάρτη αντελήφθη αυτό που αργότερα έγινε η μάστιγα της ανθρωπότητας, την δουλεία του χρήματος! Κάποτε οι ισχυροί είχαν τον έλεγχο των υλικών αγαθών, σήμερα τα πράγματα έχουν αντιστραφεί, αυτοί που έχουν τον έλεγχο των υλικών αγαθών είναι και οι ισχυροί.

Αυτήν την αντιστροφή των πραγμάτων, αυτόν τον βιασμό της φύσης που επέρχετο προσπάθησε να προλάβει ο Λυκούργος περιορίζοντας στο ελάχιστο την κοινωνική αδικία, εγκαθιστώντας μια κατάσταση οικονομικής ισότητας μεταξύ των πολιτών και προχω ρώντας σε ένα πρακτικό μέτρο για την επίτευξη αυτού του σκοπού.

Στην κατάργηση των χρυσών και αργυρών νομισμάτων και στην αντικατάσταση τους με δυσκίνητα σιδερένια νομίσματα ούτως ώστε όταν καθιερώθηκε αυτό το μέτρο, όπως ανα φέρει ο Πλούταρχος, πολλών ειδών αδικήματα εξηφανίσθησαν από την Λακεδαίμονα. 

Πρώτος, δηλαδή ό Λυκούργος, "πρώτη η Αρχαία Σπάρτη ήταν η Πολιτεία εκείνη που κατήργησε τον χρυσό από βάση της οικονομίας της

πηγή https://www.iellada.gr/istoria/pos-o-lykoyrgos-antimetopise-tin-krisi