Έγκλημα στου Φιλοπάππου- Μάνα 25χρονου σε Α.Τσίπρα: «Σκοτώσατε το γιο μου - Υποδέχεστε εγκληματίες λαθρομετανάστες»

Η μητέρα του άτυχου 25χρονου ο οποίος δολοφονήθηκε από μετανάστες στου Φιλοπάππου, απέστειλε μία συγκλονιστική ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα.

Στην σπαρακτική επιστολή της, η μητέρα του άτυχου 25χρονου αναφέρει πως ο γιος της βρισκόταν εδώ και 4 χρόνια στη Σκωτία και αποφάσισε να έρθει μαζί με τη φίλη του από την Πορτογαλία στην Αθήνα για διακοπές και επί τη ευκαιρία να της δείξει τις ομορφιές της πρωτεύουσας μας.

Επίσης επισημαίνει πως ο Νικόλας, απέχοντας για αρκετό καιρό από την ελληνική πραγματικότητα, «δεν γνώριζε την επικινδυνότητα αυτού του χώρου, η οποία δημιουργήθηκε και συντηρείται και με δική σας συνενοχή».

Ολόκληρη η επιστολή της κυρίας Λαμπρινής Μουστάκα:

Προς :
Tον Πρωθυπουργό
κ. Αλέξη Τσίπρα
Τους αρμόδιους Υπουργούς
Τον Δήμαρχο Αθηναίων

«Κύριε Πρωθυπουργέ,

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα και πάντα ένιωθα περήφανη γι αυτό. Το μνημείο του Φιλοπάππου το είχα επισκεφθεί σε παλαιότερες εποχές, τότε που υπήρχε η δυνατότητα, αλλά και η ασφάλεια, να περιηγηθείς τον υπέροχο λόφο των Μουσών και να θαυμάσεις από ψηλά περιμετρικά κάθε γωνιά της όμορφης πόλης μας.

Ο γιος μου Νικόλας, γέννημα- θρέμμα και αυτός της Αθήνας, δεν είχε την ευκαιρία να επισκεφθεί το Μνημείο. Είχε επισκεφθεί αρκετές φορές τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης και τα Μνημεία του Θησείου, αλλά οι περιηγήσεις του νοτίως του αρχαιολογικού χώρου είχαν περιορισθεί μέχρι τον πεζόδρομο που οδηγεί στον ΄Αγιο Δημήτριο τον Λουμπαρδιάρη.

Στα 21 του χρόνια, ακολουθώντας και αυτός τους χιλιάδες συνομηλίκους του, που διωγμένοι από την ίδια τους την πατρίδα, έπαιρναν τον δρόμο της ξενιτιάς για ένα «καλύτερο αύριο», εγκαταστάθηκε στην Σκωτία, όπου τον καλοδέχθηκαν, τον προστάτεψαν και τον γέμισαν με αυτοπεποίθηση και σιγουριά για το μέλλον. «Η Σκωτία είναι το μέλλον», έλεγε, «η προοπτική». Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μόνο για διακοπές. Τώρα, λοιπόν, δεν είναι ούτε για διακοπές.

Πράγματι, αυτό το καλοκαίρι βρέθηκε στην Ελλάδα για διακοπές, μόνο που αυτή την φορά είχε την ατυχία να ανεβεί στον Λόφο του Φιλοπάππου θέλοντας να δείξει από ψηλά σε φίλη του, μια κοπέλα από την Πορτογαλία, τις ομορφιές της πόλης που τόσο αγάπησε.

Λάθος του; ΝΑΙ, ΜΟΙΡΑΙΟ. Γιατί ο Νικόλας, απέχοντας για αρκετό καιρό από την ελληνική πραγματικότητα, δεν γνώριζε την επικινδυνότητα αυτού του χώρου, η οποία δημιουργήθηκε και συντηρείται και με δική σας συνενοχή.

Επισκεπτόμενη μετά τον τραγικό χαμό του παιδιού μου τον χώρο για να εναποθέσω λίγα λουλούδια, έγινα μάρτυς εικόνων, που μόνο θλίψη, απογοήτευση, αλλά και οργή με γέμισαν.

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία, αντί να διαθέτει την μισή αστυνομική δύναμη προς φύλαξη του πολιτικού μας προσωπικού και των οικογενειών τους, να διαθέτει ισχυρότερη αστυνομική δύναμη στον ευρύτερο αρχαιολογικό χώρο;

Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία να διαθέσει κάποια κονδύλια από τα χρήματα των βαρέως φορολογουμένων πολιτών της, όχι μόνον στους κατά την κοινή γνώμη παχυλούς μισθούς σας και στις φιέστες για τα Κούλουμα, αλλά και για να περιστοιχίσει με κιγκλιδώματα ασφαλείας όλο αυτό το πλατό το οποίο εμφανίζεται ως φαιό νταμάρι και καταλήγει σε αβύσσους και στο οποίο μπορεί κάποιος να γλιστρήσει ανά πάσα στιγμή ακόμα και μη δεχόμενος την επίθεση που δέχθηκε ο Νικόλας ;

Μήπως θα έπρεπε όλος αυτός ο χώρος πέριξ του Μνημείου του Φιλοπάππου να φωτίζεται επαρκώς μονίμως, και όχι μόνον όταν τον επισκέπτεται ο Obama;

Μήπως οι εικόνες των παραπηγμάτων και των πρόχειρων καταυλισμών, αλλά και των σκισμένων ρούχων, των παρατημένων μέσα στους θάμνους, θα έπρεπε να απουσιάζουν;

Μήπως θα έπρεπε η Πολιτεία, αντί να καλοδέχεται προσφέροντας «γη και ύδωρ» στα πάσης λογής εγκληματικά και επικίνδυνα με άγρια ένστικτα στοιχεία, να προνοεί πρωτίστως για την ασφάλεια των ίδιων της των πολιτών τους οποίους αφαιμάσσει καθημερινά, εγκαταλείποντάς τους παράλληλα στα χέρια αδηφάγων συμμοριών, για τις οποίες η αξία της ανθρώπινης ζωής έχει λιγότερη σημασία από την αξία ενός κινητού, ή μιας χρυσής αλυσίδας;

Κύριε Πρωθυπουργέ,
Έχετε συνειδητοποιήσει ποια χώρα υπηρετείτε;

Η Αθήνα μας είναι η αρχαιότερη και ιστορικότερη πόλη στον ευρωπαϊκό χώρο και πόλος έλξης επισκεπτών που έχουν ως όνειρο ζωής να επισκεφθούν την Ακρόπολη, ένα χώρο τον οποίο έχετε εγκαταλείψει, όπως άλλωστε και όλη την όμορφη πατρίδα μας, έρμαιο στην δράση συμμοριών και κάθε λογής εγκληματικών στοιχείων, οι οποίες δραστηριοποιούνται και λυμαίνονται τους επισκέπτες ακόμα και μέρα μεσημέρι.

Οι πολιτισμένες χώρες, κύριε Πρωθυπουργέ, φροντίζουν, όταν υπάρχει τέτοια φυσική επικινδυνότητα, να περιστοιχίζουν τον χώρο με κιγκλιδώματα ασφαλείας, να τοποθετούν αντιολισθητικές πλάκες στα μονοπάτια, να κλειδώνουν όλες τις προσβάσεις μετά την δύση του ηλίου και κυρίως, να φωτίζουν επαρκώς τον χώρο, έργο το οποίο εσείς έχετε παραχωρήσει στο ρομαντικό φως της πανσελήνου!

Εσείς, κυρία Υπουργέ Τουρισμού,

Μήπως θα έπρεπε σε συνεργασία με όλους τους αρμόδιους φορείς να φροντίσετε εκ των προτέρων για όλα αυτά και, πριν προσκαλέσετε τους επισκέπτες σε αυτή την χώρα, να τους εξασφαλίσετε τουλάχιστον την ασφάλεια των προσωπικών τους αντικειμένων, αλλά και της ίδιας τους της ζωής ;

Μήπως, αντί να επαίρεστε κάθε χρόνο για την αύξηση του αριθμού των τουριστών, να τους ενημερώνετε ότι εδώ μέσα στην καρδιά της Αθήνας μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνουν βορρά «μελαμψών»(;) κακοποιών, όπως αυτών που επιτέθηκαν στον Νικόλα μου;

Τον Νικόλα μου, κ. Πρωθυπουργέ, τον καλοδέχθηκε η Σκωτία, προσφέροντάς του αξιοπρεπή και ασφαλή διαβίωση και τον τίμησε, όπως και ο ίδιος τιμούσε με την συμπεριφορά του την χώρα καταγωγής του ως πρεσβευτής σε ξένο κράτος.

Τον γιο μου, κ. Πρωθυπουργέ, τον φιλοξένησε και τον προστάτεψε το βραχώδες και απόκρημνο, αλλά παράλληλα προστατευμένο από την Πολιτεία, κάστρο του Εδιμβούργου και τον σκότωσε η ίδια του η Πατρίδα με την δική σας συνενοχή και εγκληματική αμέλεια».

Λαμπρινή Μουστάκα,
η Μητέρα του Νικόλα

Πηγή: http://www.pronews.gr/koinonia/707732_ehete-syneiditopoiisei-poia-hora-ypireteite-i-epistoli-tis-miteras-toy-25hronoy-poy

«Frankfurter Rundschau»: Οι δανειστές έσωσαν τους εαυτούς τους όχι την Ελλάδα

Η γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Rundschau» με δημοσίευμά επιτίθεται στην ΕΕ για τη ανεπαρκή διαχείριση της κρίσης της Ελλάδας και σημειώνει πως η επόμενη είναι προ των πυλών. 

«Αυτές τις μέρες ακουγόταν σποραδικά κάποια πράγματα για την Ελλάδα. Αφενός επειδή ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών έχει συμφωνήσει κάτι με την Αθήνα, το οποίο μπορεί να το πουλήσει ως επιτυχία (αντιμετώπιση του προσφυγικού) και αφετέρου επειδή η 20ή Αυγούστου σηματοδοτεί το τέλος των ευρωπαϊκών πιστωτικών προγραμμάτων και ο τυχερός παραλήπτης του τελευταίου πακέτου στέκεται και πάλι στα πόδια του», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο άρθρο και προστίθεται: 

«Ποιος είναι όμως ο τυχερός παραλήπτης; Είναι οι Έλληνες πολίτες; Όχι, στην πλειοψηφία τουλάχιστον όχι, αφού έχει διαδοθεί πια πως εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρέπει να επιβιώσουν με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα, χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης. Οι συντάξεις έχουν περικοπεί, το σύστημα υγείας είναι άγνωστο εάν θα μπορέσει να τους σώσει όταν έχουν πρόβλημα υγείας, ο ΦΠΑ έχει αυξηθεί κατόπιν εντολής των δανειστών και πλήττει κυρίως τους φτωχότερους, ενώ οι ειδικοί φοβούνται έκρηξη της φτώχειας».

Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πρέπει να επιβιώσουν με λιγότερα από 400 ευρώ το μήνα, χωρίς καμία προοπτική βελτίωσης

Και συνεχίζει: «Όχι, κανείς δεν βοήθησε "τους Έλληνες πολίτες" και κανείς δεν τους έσωσε. Καθόλου περίεργο, αφού στον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό εισέρρευσε μόνο το δέκα τοις εκατό των περίπου 300 δισεκατομμύρια ευρώ των δανείων σύμφωνα με αξιόπιστους υπολογισμούς. Το συντριπτικό ποσοστό πήγε στις προβληματικές τράπεζες και στους δανειστές του ελληνικού κράτους. Η Γερμανία εισέπραξε κατά το διάστημα του "προγράμματος διάσωσης" τόκους ύψους 2,9 δισ. ευρώ από την Ελλάδα, ενώ ο γερμανικός προϋπολογισμός λειτουργεί απλώς ως εγγυητής, δεν χρειάστηκε δηλαδή να δώσει στην Ελλάδα ούτε ένα σεντ».

Στον ελληνικό κρατικό προϋπολογισμό εισέρρευσε μόνο το δέκα τοις εκατό των περίπου 300 δισεκατομμύρια ευρώ των δανείων σύμφωνα με αξιόπιστους υπολογισμούς.

Όμως, ο υπολογισμός των αυτοαποκαλούμενων "σωτήρων" είναι φυσικά διαφορετικός: Τώρα που η Ελλάδα έχει έναν ισορροπημένο προϋπολογισμό, επιστρέφει η εμπιστοσύνη των αγορών. Κανένα πρόβλημα επομένως αφού η Αθήνα θα μπορεί να δανειστεί τα χρήματα που χρειάζεται για να εξυπηρετήσει το χρέος της, μεταξύ άλλων, προς την ΕΕ. Χάρη σε ένα φιλικό προς τις επενδύσεις κλίμα (και την τεράστια μείωση των μισθών, κάτι που λέγεται όμως χαμηλόφωνα) θα προσελκυστούν επιχειρήσεις, οι οποίες θα δημιουργήσουν περισσότερες θέσεις εργασίας, ευημερία και φορολογικά έσοδα.

Μπορεί κανείς να το θέσει και διαφορετικά: «Οι περισσότεροι Έλληνες έπρεπε να πληρώσουν πικρά το γεγονός ότι η χώρα τους είναι ξανά "ανταγωνιστική". "Ανταγωνιστικότητα" στην περίπτωση αυτή σημαίνει ακριβώς αυτό που εννοούν με τον όρο αυτό εδώ και χρόνια και οι γερμανικές κυβερνήσεις : Ένα κράτος πρέπει να λειτουργεί σαν μια επιχείρηση. Αν "οι αγορές" δεν το εμπιστεύονται πλέον, πρέπει να μειώσει τις δαπάνες και μάλιστα σε βάρος εκείνων που είναι περισσότερο αδύναμοι να αμυνθούν».

«Με αυτή την έννοια, τα προγράμματα βοήθησαν πραγματικά και έφεραν τη σωτηρία. Βοήθησαν το ελληνικό κράτος να εξυπηρετήσει το χρέος του, μια βοήθεια χάρη στην οποία οι δανειστές βοήθησαν κυρίως τους εαυτούς. Και σώθηκε ένα σύστημα που επιτρέπει να μετατρέπονται τα κράτη σε ομήρους των χρηματοπιστωτικών αγορών, εάν δεν αποταμιεύουν χρήματα για τον προϋπολογισμό τους σε βάρος των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων».

Η Ελλάδα βρέθηκε από μόνη της στο αδιέξοδο. Απέκρυψε επί μακρόν το χρέος της, ευνόησε την οικογενειοκρατία και δεν εισέπραττε με δίκαιο τρόπο τους φόρους.

«Μερικοί θα υποστηρίξουν ότι η Ελλάδα βρέθηκε από μόνη της στο αδιέξοδο. Απέκρυψε επί μακρόν το χρέος της, ευνόησε την οικογενειοκρατία και δεν εισέπραττε με δίκαιο τρόπο τους φόρους. Αυτό είναι σωστό, και δεν θα είχε κανείς να αντιτάξει τίποτα εάν πράγματι το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα βοηθούσε να εξαλειφθούν αυτά τα φαινόμενα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε εναλλακτική λύση για να αποκατασταθεί η νεοφιλελεύθερη εκδοχή της ανταγωνιστικότητας».

«Έχουν υπάρξει πολλές προτάσεις από ορισμένους οικονομολόγους για να βοηθηθεί η ελληνική οικονομία να σταθεί στα πόδια της μέσω ενός μεγάλου επενδυτικού προγράμματος, το οποίο θα βελτίωνε τις υποδομές της (συμπεριλαμβανομένου του φορολογικού συστήματος) και θα τις έφτανε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ναι, αυτό θα είχε κοστίσει χρήματα. Όμως, παντού όπου δημιουργούνται νομισματικές ενώσεις με διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης, δεν υπάρχει τρόπος να αποφευχθεί ένα σύστημα αλληλεγγύης που μετριάζει το χάσμα και "παραπλεύρως" να δημιουργεί και θέσεις εργασίας».

«Αντίθετα, τώρα η Ελλάδα "επιτρέπεται" να δανείζεται στην ελεύθερη αγορά. Αυτό δεν θα αλλάξει τίποτα στον εκτοπισμό εκατομμυρίων πολιτών της από τον κόσμο της ευημερίας. Και ορισμένοι προβλέπουν ήδη την επόμενη "κρίση χρέους"». 

«Θα αλλάξει τρόπο σκέψης τότε η Ευρώπη; Σίγουρα όχι εάν δεν ασκηθεί πίεση από τις κοινωνίες, ώστε να δοθεί ένα τέλος στην αυταπάτη της πίστης στη λιτότητα».

Πηγή: http://www.pronews.gr/oikonomia/elliniki-oikonomia/707537_germaniki-efimerida-oi-daneistes-esosan-toys-eaytoys-toys-ohi

Προάγγελος εξελίξεων: Αιματοχυσία σε Σκόπια-Βαλκάνια προβλέπει το Politico – «Έρχονται αστραπιαίες αλλαγές συνόρων»

Αντίστροφη μέτρηση για νέα αιματοχυσία στα Βαλκάνια βλέπει το Politico. Θέση υπέρ της αλλαγής συνόρων στα Βαλκάνια, με την ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, παίρνει σε άρθρο του ο ιστότοπος Politico, απηχώντας και τις απόψεις πολλών ευρωπαίων αξιωματούχων.

Με εύγλωττο τίτλο «Μια αλλαγή συνόρων που η Δύση θα πρέπει να καλωσορίσει», στο άρθρο αναγνωρίζεται ο κίνδυνος να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου στην περιοχή, αλλά και ευρύτερα στην Ευρώπη (βλέπε Ισπανία) ωστόσο προκρίνεται ότι σε τυχόν ανταλλαγή συνόρων μεταξύ και Σερβίας και Κοσόβου τα θετικά υπερτερούν των αρνητικών. Σημειώνεται ότι ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, κατά την επίσκεψή του στη χώρα μας, έθεσε ευθέως αλλαγή της Συνθήκης της Λωζάνης, οπότε η αλλαγή συνόρων στο Βορρά επηρεάζει και τη χώρα μας.

Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, «παρά τους κινδύνους, μια ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Κοσσυφοπεδίου και Σερβίας θα μπορούσε να ωφελήσει τόσο τις συγκεκριμένες χώρες όσο και την ΕΕ».

«Η Ευρώπη έχει έντονο και κατανοητό φόβο για την αλλαγή των εθνικών συνόρων. Ωστόσο, οι συζητήσεις για μια ανταλλαγή εδαφών μεταξύ των δύο χωρών, οι οποίες βρίσκονται σε σύγκρουση για δύο δεκαετίες, αξίζουν ‘’προσεκτικής υποστήριξης’’».

Στο κείμενο ο αρθρογράφος αποκαλεί τους φόβους για την επαναχάραξη των εθνικών συνόρων ως «συμβατική σκέψη», σημειώνοντας ότι η ένταση μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου είναι ένας «σημαντικός πονοκέφαλος» για την ήπειρο που πρέπει να αντιμετωπιστεί. 

«Τροφοδοτεί την αστάθεια στη νοτιοανατολική πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποτελεί σημαντικό εμπόδιο για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στο μπλοκ» σημειώνει.

«Ενώ το αδιέξοδο συνεχίζεται, καμία χώρα δεν έχει ρεαλιστική ελπίδα να ενταχθεί στην Ε.Ε. Οι Βρυξέλλες κατέστησαν σαφές στο Βελιγράδι ότι πρέπει να διευθετήσει τη διαφωνία του με το Κοσσυφοπέδιο προτού μπορέσει να γίνει μέλος της Ε.Ε» αναφέρει το Politico.

O αρθρογράφος αναγνωρίζει ότι η κύρια αντίρρηση είναι ότι η αλλαγή συνόρων οπουδήποτε απειλεί τα σύνορα παντού στην περιοχή. 

«Η ‘’Μακεδονία’’ έχει μια μεγάλη εθνοτική αλβανική μειονότητα που κυριαρχεί σε μια περιοχή που εκτείνεται στα περίχωρα της πρωτεύουσας, τα Σκόπια. Μια απόσχιση θα σήμαινε έναν τρομερό πόλεμο. Η περιοχή που κυριαρχείται από Σέρβους της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης απειλεί να αποσχιστεί σε σταθερή βάση. Σίγουρα μια ανταλλαγή εδαφών θα τους ενθάρρυνε;»

Σύμφωνα με το δημοσίευμα πολλά παλιά βαλκανικά κράτη αποφεύγουν ενστικτωδώς τις αλλαγές των συνόρων, υποστηρίζοντας ότι αντικατοπτρίζουν τη λογική της τρομακτικής εθνοκάθαρσης της δεκαετίας του 1990. «Ωστόσο, αυτές ήταν επιθετικές πράξεις, και αυτή (η ανταλλαγή εδαφών μεταξύ Πρίστινας και Βελιγραδίου) θα ήταν το αντίθετο. Το Κόσοβο και η Σερβία μιλούν για μια αμοιβαία επωφελή συμφωνία, με σημαντική υποστήριξη μεταξύ των ανθρώπων που θα επηρεαστούν άμεσα. (Η ανταλλαγή εδαφών) υπόσχεται να προσφέρει πραγματική καλή θέληση, μια ‘’ποιότητα’’ που λείπει πολύ στην περιοχή» συμπεραίνει ο αρθρογράφος.

Τα πράγματα λοιπόν γίνονται πιο περίπλοκα. Το μικρό, άκρως διεφθαρμένο κράτος της Αλβανίας, ενήργησε με συνέπεια ως υπηρέτης του ΝΑΤΟ, από τότε που η συμμαχία - υπό αμερικανική ηγεσία – υποστήριξε τους Αλβανούς τρομοκράτες στην αποκοπή του Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και στις αρχές του 2000.

Οι ΗΠΑ δημιουργούν την Μεγάλη Αλβανία. Ενα κράτος, το Κόσοβο, που αποτελείται μόνο από αλβανικό πληθυσμό, θα ενωθεί με την Αλβανία και απομένουν μόνο οι Αλβανοί των Σκοπίων. Δεν γνωρίζουμε πλέον αν τους συμφέρει να ψηφίσουν «ΝΑΙ” στο επικείμενο δημοψήφισμα στα Σκόπια. Ποιος Αλβανός δεν θα ήθελε ένωση με Αλβανία-Κόσοβο;

Ουσιαστικά οι Αλβανοί πιέζουν για να πάρουν το Πρέσεβο από την Σερβία που έχει κατεξοχήν αλβανικό πληθυσμό. Θα παραδώσει η Σερβία εθνικό έδαφος;

Σε περίπτωση που αποτύχει δηλαδή η ένταξη της Σερβίας στο ΝΑΤΟ, δημιουργούν μια δεύτερη ζώνη άμυνας βάζοντας μπροστά τη Μεγάλη Αλβανία ως ανάχωμα στην Ρωσική επέλαση στην περιοχή.

Ας σημειωθεί ότι ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Πρίστινα μέχρι πρόσφατα «ξόρκιζε» τη διχοτόμηση του Κοσσυφοπεδίου, αλλά στα μέσα Ιουλίου εμφανίστηκε να αλλάζει ξαφνικά άποψη. Ο Γκρεγκ Ντελαουί σε συνέντευξη του στο τηλεοπτικό δίκτυο KTV άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο ανταλλαγής εδαφών μεταξύ Σερβίας και Κοσόβου, στο πλαίσιο οριστικής επίλυσης του ζητήματος.

Στο πλαίσιο αυτό οι ΗΠΑ ενισχύουν τις Ένοπλες Δυνάμεις Αλβανίας-Κοσόβου.

Όπως έχουμε ήδη αποκαλύψει στο ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ, οι Αμερικανοί δημιουργούν την πρώτη ΝΑΤΟϊκή αεροπορική βάση στην Αλβανία. Επιπλέον θα βοηθήσουν την Αλβανία να αποκτήσει και πολεμική αεροπορία

Ο Ράμα δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «οι αξιωματούχοι (μας) συζητούν με τις Ηνωμένες Πολιτείες για τον εκσυγχρονισμό της αεροπορικής ικανότητας της Αλβανίας».

Η απόκτηση πολεμικής αεροπορίας από την Αλβανία βρίσκεται στο άμεσο σχεδιασμό των αλβανικών ενόπλων δυνάμεων.

Πηγή:https://www.pentapostagma.gr/2018/08/%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%B9%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%87%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%B5.html

Η Εκκλησία για την ανασφάλεια, την απελπισία και την κατάθλιψη

Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση.

Αυτός που δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να του κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να του κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.
Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται με τη χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα.

Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό. Παίρνανε δηλαδή την ψυχική δύναμη, που ήθελε να τη συντρίψει ο διάβολος, και τη δίνανε στον Θεό και τη μεταβάλλανε σε χαρά και αγαλλίαση.

Η προσευχή, η λατρεία του Θεού μεταβάλλει σιγά σιγά την κατάθλιψη και τη γυρίζει σε χαρά, διότι επιδρά η χάρις του Θεού. Εδώ χρειάζεται να έχεις τη δύναμη, ώστε ν’ αποσπάσεις τη χάρη του Θεού, που θα σε βοηθάει να ενωθείς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.

Όταν δοθείς στον Θεό και γίνεις ένα μαζί του, θα ξεχάσεις το κακό πνεύμα, που σε τραβούσε από πίσω, κι εκείνο έτσι περιφρονημένο θα φύγει.
Στη συνέχεια, όσο θ’ αφοσιώνεσαι στο Πνεύμα του Θεού, τόσο δεν θα κοιτάζεις πίσω σου,  για να δεις αυτόν που σε τραβάει.

Όταν σε ελκύσει η χάρις, ενώνεσαι με τον Θεό. Κι όταν ενωθείς με τον Θεό και δοθείς σ’ Εκείνον, πάνε όλα τ’ άλλα, τα ξεχνάς και σώζεσαι. Η μεγάλη τέχνη, λοιπόν, το μεγάλο μυστικό, για ν’ απαλλαγείς απ’ την κατάθλιψη και όλα τ’ αρνητικά, είναι να δοθείς στην αγάπη του Θεού.
Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά, βγάζουν τον άνθρωπο απ’ την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα.

Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνουν πολύ καλό. Σ’ εκείνο, όμως, που δίνω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.
Να σας διηγηθώ για μια κοπέλα, που ήλθε σ’ εμένανε τον ταπεινό. Έπασχε από φοβερή κατάθλιψη. Δεν κατάφερε κάτι με τα φάρμακα. Παράτησε τα πάντα, τη δουλειά της, το σπίτι της, τις απασχολήσεις της. Κι εγώ της είπα αυτά που ξέρω.

Της είπα για την αγάπη του Χριστού, που αιχμαλωτίζει την ψυχή, διότι η χάρις του Θεού γεμίζει την ψυχή και την αλλάζει. Της εξήγησα ότι είναι δαιμονική αυτή η δύναμη που καταλαμβάνει την ψυχή και μεταβάλλει την ψυχική δύναμη σε κατάθλιψη, τη ρίχνει κάτω, τη βασανίζει και την αχρηστεύει. Την συμβούλευσα ν’ ασχολείται με διάφορες απασχολήσεις, όπως, για παράδειγμα, με τη μουσική που της άρεσε πρώτα κ.λπ.

Τόνισα, όμως, περισσότερο τη στροφή και την αγάπη της προς τον Χριστό. Της είπα ακόμη ότι μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχει θεραπεία με την αγάπη προς τον Θεό και την προσευχή, αλλά που θα γίνεται με λαχτάρα.Αυτό είναι το μυστικό της θεραπείας.
 Αυτά δέχεται η Εκκλησία μας.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/705603_i-ekklisia-gia-tin-anasfaleia-tin-apelpisia-kai-tin-katathlipsi

Η Εκκλησία για την ανασφάλεια, την απελπισία και την κατάθλιψη

Όλα τα κακά αισθήματα, η ανασφάλεια, η απελπισία, η απογοήτευση, που πάνε να κυριεύσουν την ψυχή, φεύγουν με την ταπείνωση.

Αυτός που δεν έχει ταπείνωση, ο εγωιστής, δεν θέλει να του κόψεις το θέλημα, να τον θίξεις, να του κάνεις υποδείξεις. Στενοχωρείται, νευριάζει, επαναστατεί, αντιδρά, τον κυριεύει η κατάθλιψη.
Η κατάσταση αυτή θεραπεύεται με τη χάρη. Πρέπει η ψυχή να στραφεί στην αγάπη του Θεού. Η θεραπεία θα γίνει με το ν’ αγαπήσει τον Θεό με λαχτάρα.

Πολλοί άγιοί μας μετέτρεψαν την κατάθλιψη σε χαρά με την αγάπη προς τον Χριστό. Παίρνανε δηλαδή την ψυχική δύναμη, που ήθελε να τη συντρίψει ο διάβολος, και τη δίνανε στον Θεό και τη μεταβάλλανε σε χαρά και αγαλλίαση.

Η προσευχή, η λατρεία του Θεού μεταβάλλει σιγά σιγά την κατάθλιψη και τη γυρίζει σε χαρά, διότι επιδρά η χάρις του Θεού. Εδώ χρειάζεται να έχεις τη δύναμη, ώστε ν’ αποσπάσεις τη χάρη του Θεού, που θα σε βοηθάει να ενωθείς μαζί του. Χρειάζεται τέχνη.

Όταν δοθείς στον Θεό και γίνεις ένα μαζί του, θα ξεχάσεις το κακό πνεύμα, που σε τραβούσε από πίσω, κι εκείνο έτσι περιφρονημένο θα φύγει.
Στη συνέχεια, όσο θ’ αφοσιώνεσαι στο Πνεύμα του Θεού, τόσο δεν θα κοιτάζεις πίσω σου,  για να δεις αυτόν που σε τραβάει.

Όταν σε ελκύσει η χάρις, ενώνεσαι με τον Θεό. Κι όταν ενωθείς με τον Θεό και δοθείς σ’ Εκείνον, πάνε όλα τ’ άλλα, τα ξεχνάς και σώζεσαι. Η μεγάλη τέχνη, λοιπόν, το μεγάλο μυστικό, για ν’ απαλλαγείς απ’ την κατάθλιψη και όλα τ’ αρνητικά, είναι να δοθείς στην αγάπη του Θεού.
Ένα πράγμα που μπορεί να βοηθήσει τον καταθλιπτικό είναι και η εργασία, το ενδιαφέρον για τη ζωή. Ο κήπος, τα φυτά, τα λουλούδια, τα δέντρα, η εξοχή, ο περίπατος στην ύπαιθρο, η πορεία, όλ’ αυτά, βγάζουν τον άνθρωπο απ’ την αδράνεια και του δημιουργούν άλλα ενδιαφέροντα. Επιδρούν σαν φάρμακα.

Η ασχολία με την τέχνη, τη μουσική κ.λπ. κάνουν πολύ καλό. Σ’ εκείνο, όμως, που δίνω τη μεγαλύτερη σημασία είναι το ενδιαφέρον για την Εκκλησία, για τη μελέτη της Αγίας Γραφής, για τις ακολουθίες. Μελετώντας τα λόγια του Θεού, θεραπεύεται κανείς χωρίς να το καταλάβει.
Να σας διηγηθώ για μια κοπέλα, που ήλθε σ’ εμένανε τον ταπεινό. Έπασχε από φοβερή κατάθλιψη. Δεν κατάφερε κάτι με τα φάρμακα. Παράτησε τα πάντα, τη δουλειά της, το σπίτι της, τις απασχολήσεις της. Κι εγώ της είπα αυτά που ξέρω.

Της είπα για την αγάπη του Χριστού, που αιχμαλωτίζει την ψυχή, διότι η χάρις του Θεού γεμίζει την ψυχή και την αλλάζει. Της εξήγησα ότι είναι δαιμονική αυτή η δύναμη που καταλαμβάνει την ψυχή και μεταβάλλει την ψυχική δύναμη σε κατάθλιψη, τη ρίχνει κάτω, τη βασανίζει και την αχρηστεύει. Την συμβούλευσα ν’ ασχολείται με διάφορες απασχολήσεις, όπως, για παράδειγμα, με τη μουσική που της άρεσε πρώτα κ.λπ.

Τόνισα, όμως, περισσότερο τη στροφή και την αγάπη της προς τον Χριστό. Της είπα ακόμη ότι μέσα στην Εκκλησία μας υπάρχει θεραπεία με την αγάπη προς τον Θεό και την προσευχή, αλλά που θα γίνεται με λαχτάρα.Αυτό είναι το μυστικό της θεραπείας.
 Αυτά δέχεται η Εκκλησία μας.

Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης

πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/705603_i-ekklisia-gia-tin-anasfaleia-tin-apelpisia-kai-tin-katathlipsi

Δεν θέλεις, Κύριε, να κλαίω και να λυπάμαι…

Όποιος πέφτει στην αμαρτία για δεύτερη φορά, με την ελπίδα της κατοπινής μετάνοιας, αυτός πορεύεται με πανουργία ενώπιον του Θεού.

Τον άνθρωπο αυτόν τον βρίσκει απροσδόκητα ο θάνατος. Κι έτσι δεν φτάνει στον καιρό πού, σύμφωνα με την ελπίδα του, θα μετανοούσε.
Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό:

– Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού!
Στείλε μου λοιπόν κεραυνό ή καμιάν άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαιμόνιο, μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.

Άλλοτε πάλι παρακαλούσε κι έλεγε:
– Ξέρω πώς έχω πολύ αμαρτήσει ενώπιόν Σου, Δέσποτα, και πώς είναι αναρίθμητα τα σφάλματά μου. Γι αυτό και δεν τολμώ να Σου ζητήσω να με συγχωρέσεις. Αν όμως είναι δυνατόν, συγχώρεσέ με για την ευσπλαχνία Σου. Αν πάλι είναι αδύνατον, τουλάχιστον τιμώρησέ με στη ζωή αυτή και μη με κολάσεις στην άλλη. Κι αν είναι και τούτο ακόμη αδύνατον, στείλε μου εδώ ένα μέρος της τιμωρίας και αλάφρωσέ μου εκεί την κόλαση. Άρχισε μόνο από τώρα να με τιμωρείς. Αλλά τιμώρησέ με σπλαχνικά, όχι με την οργή Σου, Δέσποτα.

Έτσι λοιπόν μετανοούσε έναν ολόκληρο χρόνο κι αυτά έλεγε με δάκρυα ικετευτικά, ολόθερμα και ολόψυχα, λιώνοντας και τσακίζοντας σώμα και ψυχή με νηστεία και αγρυπνία και άλλες κακουχίες.
Μια μέρα καθώς καθόταν καταγής, όπως συνήθιζε, θρηνώντας και φωνάζοντας σπαραχτικά, από την πολλή του λύπη, νύσταξε κι αποκοιμήθηκε.

Και να! Παρουσιάζεται μπροστά του ο Χριστός και του λέει με φωνή γεμάτη ιλαρότητα:
– Τι έχεις, άνθρωπέ μου; Γιατί κλαίς έτσι;
Ο αδελφός Τον αναγνώρισε και αποκρίθηκε έντρομος:
– Γιατί έπεσα, Κύριε!
– Έ, σήκω!
– Δεν μπορώ, Δέσποτα, αν δεν μου δώσεις το χέρι Σου!
Τότε Εκείνος άπλωσε το χέρι Του, έπιασε τον αδελφό και τον σήκωσε.

Μα κι όταν αυτός σηκώθηκε, συνέχισε να θρηνεί.
– Γιατί κλαις, άνθρωπέ μου; Γιατί είσαι λυπημένος; του ξαναλέει ο Κύριος με απαλή και ιλαρή πάλι φωνή.
– Δεν θέλεις, Κύριε, να κλαίω και να λυπάμαι, απάντησε ο αδελφός, πού τόσο πολύ Σε πίκρανα, αν και απόλαυσα τόσα αγαθά από Σένα;

Εκείνος άπλωσε ξανά το χέρι Του, τ΄ ακούμπησε στο κεφάλι του αδελφού και του είπε:
– Μη λυπάσαι πιά. Γιατί αν έδωσα το αίμα μου για σένα, πολύ περισσότερο θα δώσω συγχώρηση και σε σένα και σε κάθε άλλη ψυχή που γνήσια μετανοεί.
Μόλις συνήλθε ο αδελφός από την οπτασία, ένιωσε την καρδιά του γεμάτη χαρά. Έτσι πληροφορήθηκε πώς ο Θεός τον ελέησε.
 Κι από τότε ζούσε με πολλή ταπείνωση, ευχαριστώντας Τον.

Από το βιβλίο,”Μικρός Ευεργετινός”, Μεταφρασμένος στη Δημοτική – ΚΟΖΑΝΗ Μάρτιος 2006

πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/707600_den-theleis-kyrie-na-klaio-kai-na-lypamai

Δεν θέλεις, Κύριε, να κλαίω και να λυπάμαι…

Όποιος πέφτει στην αμαρτία για δεύτερη φορά, με την ελπίδα της κατοπινής μετάνοιας, αυτός πορεύεται με πανουργία ενώπιον του Θεού.

Τον άνθρωπο αυτόν τον βρίσκει απροσδόκητα ο θάνατος. Κι έτσι δεν φτάνει στον καιρό πού, σύμφωνα με την ελπίδα του, θα μετανοούσε.
Ένας αδελφός έκανε συνεχώς αυτή την προσευχή στο Θεό:

– Κύριε, δεν έχω φόβο Θεού!
Στείλε μου λοιπόν κεραυνό ή καμιάν άλλη τιμωρία ή αρρώστια ή δαιμόνιο, μήπως κι έτσι έρθει σε φόβο η πωρωμένη μου ψυχή.

Άλλοτε πάλι παρακαλούσε κι έλεγε:
– Ξέρω πώς έχω πολύ αμαρτήσει ενώπιόν Σου, Δέσποτα, και πώς είναι αναρίθμητα τα σφάλματά μου. Γι αυτό και δεν τολμώ να Σου ζητήσω να με συγχωρέσεις. Αν όμως είναι δυνατόν, συγχώρεσέ με για την ευσπλαχνία Σου. Αν πάλι είναι αδύνατον, τουλάχιστον τιμώρησέ με στη ζωή αυτή και μη με κολάσεις στην άλλη. Κι αν είναι και τούτο ακόμη αδύνατον, στείλε μου εδώ ένα μέρος της τιμωρίας και αλάφρωσέ μου εκεί την κόλαση. Άρχισε μόνο από τώρα να με τιμωρείς. Αλλά τιμώρησέ με σπλαχνικά, όχι με την οργή Σου, Δέσποτα.

Έτσι λοιπόν μετανοούσε έναν ολόκληρο χρόνο κι αυτά έλεγε με δάκρυα ικετευτικά, ολόθερμα και ολόψυχα, λιώνοντας και τσακίζοντας σώμα και ψυχή με νηστεία και αγρυπνία και άλλες κακουχίες.
Μια μέρα καθώς καθόταν καταγής, όπως συνήθιζε, θρηνώντας και φωνάζοντας σπαραχτικά, από την πολλή του λύπη, νύσταξε κι αποκοιμήθηκε.

Και να! Παρουσιάζεται μπροστά του ο Χριστός και του λέει με φωνή γεμάτη ιλαρότητα:
– Τι έχεις, άνθρωπέ μου; Γιατί κλαίς έτσι;
Ο αδελφός Τον αναγνώρισε και αποκρίθηκε έντρομος:
– Γιατί έπεσα, Κύριε!
– Έ, σήκω!
– Δεν μπορώ, Δέσποτα, αν δεν μου δώσεις το χέρι Σου!
Τότε Εκείνος άπλωσε το χέρι Του, έπιασε τον αδελφό και τον σήκωσε.

Μα κι όταν αυτός σηκώθηκε, συνέχισε να θρηνεί.
– Γιατί κλαις, άνθρωπέ μου; Γιατί είσαι λυπημένος; του ξαναλέει ο Κύριος με απαλή και ιλαρή πάλι φωνή.
– Δεν θέλεις, Κύριε, να κλαίω και να λυπάμαι, απάντησε ο αδελφός, πού τόσο πολύ Σε πίκρανα, αν και απόλαυσα τόσα αγαθά από Σένα;

Εκείνος άπλωσε ξανά το χέρι Του, τ΄ ακούμπησε στο κεφάλι του αδελφού και του είπε:
– Μη λυπάσαι πιά. Γιατί αν έδωσα το αίμα μου για σένα, πολύ περισσότερο θα δώσω συγχώρηση και σε σένα και σε κάθε άλλη ψυχή που γνήσια μετανοεί.
Μόλις συνήλθε ο αδελφός από την οπτασία, ένιωσε την καρδιά του γεμάτη χαρά. Έτσι πληροφορήθηκε πώς ο Θεός τον ελέησε.
 Κι από τότε ζούσε με πολλή ταπείνωση, ευχαριστώντας Τον.

Από το βιβλίο,”Μικρός Ευεργετινός”, Μεταφρασμένος στη Δημοτική – ΚΟΖΑΝΗ Μάρτιος 2006

πηγή http://www.pronews.gr/thriskeia/didahes/707600_den-theleis-kyrie-na-klaio-kai-na-lypamai

Διάγγελμα Α.Τσίπρα: «Τα Μνημόνια τελείωσαν - Η καταστροφή συνεχίζεται...»

Απογοητευτικός ο Αλέξης Τσίπρας επέλεξε το νησί ης Οδύσσειας, την Ιθάκη, για να καταδείξει ότι η «οδύσσεια» του ελληνικού λαού μετά από 8 χρόνια μνημονίων τελείωσε, απλά πραγματικά δε ξέρουμε αν ακόμα κι ο ίδιος το πιστεύει.

Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε με ένα αληγορικό λόγο ο οποίος είχε εκτεταμένες παρομοιώσεις με την Οδύσσεια να κάνει επίκληση στο συναίσθημα του ελληνικού λαού ενώ πέταξε και «μπηχτές» για την αντιπολίτευση κάνοντας λόγω και «μνηστήρες» που θέλουν να πάρουν την Ιθάκη από τα χέρια του.

Επίσης ευχαρίστησε τους Ευρωπαίους που στάθηκαν δίπλα του ενώ αποποιήθηκε την ευθύνη για το τρίτο μνημόνιο λέγοντας πως «δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα πρόσωπα που μας οδήγησαν στα μνημόνια» κάνοντας μια επίθεση και στο παλαιό κομματικό σύστημα.

Τέλος χαρακτήρισε ιστορική την «απόφαση του ελληνικού λαού να δώσει το τιμόνι της χώρας σε νέους καπετάνιους πριν 3,5 χρόνια».

«Περάσαμε από πολλά κύματα για να φτάσουμε σήμερα στον προορισμό μας. Τα μνημόνια της λιτότητας και της ύφεσης επιτέλους τελείωσαν. Αφήσαμε πίσω μας τις συμπληγάδες. Η Ιθάκη είναι μόνο η αρχή», συμπλήρωσε.

Βέβαια όλα το αφήγημα για έξοδο από την κρίση δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα.

Η Ελλάδα μετά από οκτώ χρόνια πρωτοφανούς, ευρύτατης και βαθύτατης οικονομικής καταστροφής με απώλεια του 1/3 του ΑΕΠ της και του 10% του πληθυσμού της, όπως ακριβώς στην δεκαετία του Β'ΠΠ και του εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε βγαίνει αύριο από τα Μνημόνια σε πολύ χειρότερη θέση από αυτή που είχε όταν εισήλθε.

Τετρακόσιες χιλιάδες Έλληνες έφυγαν στο εξωτερικό, η διακοπή κυήσεων για οικονομικούς λόγους τα χρόνια της κρίσης ξεπέρασε τις 500.000 επεμβάσεις όπως αναφέρει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, ενώ χιλιάδες αυτοκτόνησαν και πολλοί άλλοι απλά πέθαναν γιατί δεν άντεχαν την οικονομική καταστροφή των ιδίων ή των δικών τους ανθρώπων.

Ταυτόχρονα ένα εκατομμύριο ξένοι, κατά κανόνα αλόθρησκοι, εγκαταστάθηκαν μόνιμα στην Ελλάδα, αντικαθιστώντας τους Έλληνες που χάθηκαν και υλοποιώντας την μεγαλύτερη πληθυσμιακή αλλοίωση εν καιρώ ειρήνης,

Η ελληνική οικονομία εισήλθε στα Μνημόνια με έλλειμμα 128% επί του ΑΕΠ και σήμερα το έλλειμμα είναι 175%!

Χρωστούσε σε καθαρά λεφτά ο δημόσιος τομέας τον Μάιο του 2010, 320 δισ. ευρώ και τώρα χρωστά 345 δισ. ευρώ, οι ιδιώτες χρωστούσαν στο κράτος 50 δισ. και τώρα χρωστούν 105 δισ...

Θα διερωτηθεί κανείς «Πώς και γιατί μπήκαμε και γιατί βγήκαμε;» αφού όλοι οι δείκτες έχουν χειροτερεύσει, αλλά εδώ δεν υπάρχει απάντηση αν δεν θέλεις να... βρίσεις.

Την ίδια ώρα που ο Τσίπρας και οι Ευρωπαίοι φίλοι του πανηγυρίζουν ο διεθνείς τύπος κατακεραυνώνει την «έξοδο» λέγοντας πως αυτή υπάρχει μόνο στο χαρτί.

Η χώρα έχει εκχωρήσει δημοσιονομική κυριαρχία για 99 χρόνια (τόσο χρόνια πήραν οι ξένοι μέσω του ΤΑΙΠΕΔ την αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας), ενώ μέχρι το 2060 θα πληρώνουμε τα... απλήρωτα δάνεια και θα είμαστε αναγκασμένοι σε πρωτογενή πλεονάσματα που επιτυγχάνουν μόνο πετρελαιοπαραγωγικές χώρες! 

Με λίγα λόγια όχι μόνο δεν είδαμε φως στο τούνελ αλλά είμαστε ακόμα στην αρχή του εφιάλτη της λιτότητας.

Δημογραφικά η παρακμή είναι εντεινόμενη και αυτό επιτείνει το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας σε όλα τα επίπεδα: Η φορολογική βάση δεν διευρύνεται, οι συνταξιούχοι θα γίνουν περισσότεροι από τους εργαζόμενους, οι εργαζόμενοι θα πληρώσουν για τους συνταξιούχους, το απαραίτητο ανθρώπινο δυναμικό δεν θα υπάρχει και όλα δείχνουν ότι αν εξελιχθούμε σε μια Βουλγαρία ή σε μία Σερβία που έχασαν 30-50% του πληθυσμού τους μέσα σε μία τριακονταετία, θα είμαστε τυχεροί.

Πηγή: http://www.pronews.gr/elliniki-politiki/kyvernisi/707267_diaggelma-atsipra-ta-mnimonia-teliosan-i-katastrofi-synehizetai