Μαθήματα Ελληνισμού από τον Πρόεδρο της Ινδίας: "Ο πιο διάσημος Έλληνας, ο Μέγας Αλέξανδρος"

Ο Πρόεδρος της Ινδίας Ρ.Κοβίντ βάζει τα γυαλιά στους δικούς μας πολιτικούς, δίδοντάς τους μαθήματα Ιστορίας, την ώρα που η Ελληνική πολιτική ηγεσία υποχωρεί συνεχώς στις ξένες πιέσεις και δέχεται λύσεις που όχι μόνο δεν έχουν καμία σχέση με την ιστορική αλήθεια, αλλά γεννούν και αλυτρωτικές τάσεις από την πλευρά των Σκοπιανών

Δείτε τι είχε γράψει στο twitter, ο Ινδός Πρόεδρος:

“Ο πιο διάσημος Έλληνας που ήρθε στην Ινδία ήταν ασφαλώς ο Μέγας Αλέξανδρος. Έφτασε ως επικεφαλής ενός στρατού κατακτητών  το 326 π.Χ. – αλλά έφυγε ως φίλος. 

Κάθε Ινδός μαθητής γνωρίζει ότι ο Αλέξανδρος και ο Πόρος αναμετρήθηκαν στη μάχη αλλά μετά έγιναν σύμμαχοι”, γράφει στο twitter ο Ινδός Πρόεδρος, διαφημίζοντας με αυτό τον τρόπο σε ολόκληρο τον κόσμο την Οικουμενικότητα του Ελληνικού πολιτισμού και την αδιαμφισβήτητη Ελληνικότητα του πολιτισμού της Μακεδονίας.

πηγή https://www.iellada.gr/diplomatia/mathimata-ellinismoy-apo-ton-proedro-tis-indias-o-pio-diasimos-ellinas-o-megas-alexandros

Φώτα: Τελικά ο Μεγάλος Αγιασμός πίνεται και πώς τον φυλάμε στο σπίτι μας;

«Πίνεται ο αγιασμός της πα­ραμονής των Θεοφανείων;
Μπορούμε να έχου­με το Μ. Αγιασμό στο σπίτι μας και να τον χρησιμοποιούμε; Πρέπει να νηστεύουμε πριν;»

Πολλοί δίνουν αβασάνιστα μια πρόχειρη απάντηση με αποτέλεσμα να δημιουργείται η σύγχυση.
Επειδή με την εορτή των Θεοφανείων τελείται η ακολουθία του Μ. Αγιασμού θα αναφέρουμε λίγα για την έννοια και τη χρήση του.

Η ακολουθία του αγιασμού των υδάτων την ημέρα των Θεοφανείων είναι μια παλιά ιερή συνήθεια της Εκκλησίας μας. Ευχές για τον αγιασμό του νερού βρίσκουμε σε αρχαιότερα κείμενα όπως οι Απ. Διαταγές, Απ. Παράδοση του Ιππόλυτου και στο Ευχολόγιο του Σεραπίωνα, Επισκόπου Θμούεως. Παρα­δείγματα χρήσεως αγιασμένου νερού βρίσκου­με στη «Φιλόθεο Ιστορία» και στην «Εκκλη­σιαστική Ιστορία» του Θεοδώρητου.

Τα σημερινά Εκκλ. βιβλία (Μηναία – Ευ­χολόγια) σαν συνθέτη των Ευχών της ακολου­θίας του Μ. ‘Αγιασμού θεωρούν τον άγιο Σωφρόνιο Ιεροσολύμων.
Η πραγματικότητα εί­ναι άλλη.
Ο άγιος Σωφρόνιος μπορεί να θεω­ρηθεί ως «διακοσμητής της ακολουθίας, προσθέσας εν αρχή αυτής τα εισαγωγικά τροπάρια». Συνθέτης φαίνεται πιθανότερο να είναι ο Πρόκλος.
Τα χειρόγραφα διασώζουν ότι η βασική ευχή του αγιασμού του νερού, η ευχή «Μέγας ει, Κύριε…» ανήκει στο Μ. Βασίλειο.

Η ακολουθία του Μ. Αγιασμού τελείται κατά τη σημερινή τάξη δύο φορές, την παρα­μονή της εορτής των Θεοφανείων μετά το τέ­λος της Θ. Λειτουργίας του Μ. Βασιλείου και την ημέρα των Θεοφανείων. Και στις δύο περι­πτώσεις τελείται η ίδια ακριβώς ακολουθία με μόνη την διαφορά ότι ο «πρόλογος της μεγά­λης καθαγιαστικής ευχής δηλ. από το «Τριάς Υπερούσιε…» μέχρι το «συνεχόμενος φόβω εν κατανύξει βοώ σοι» διαβάζεται μόνο την ημέ­ρα των Θεοφανείων. Ο Αγιασμός, λοιπόν, της παραμονής και της ημέρας των Θεοφανείων είναι ακριβώς ο ίδιος, «μέγας αγιασμός» και στις δύο περιπτώσεις.

Γιατί όμως τελείται δύο φορές ο ίδιος μεγάλος αγιασμός;

Για λόγους πρακτικούς. Για να εξυπηρετούνται οι πιστοί.
Η διπλή τέλεση άρχισε από τον 5ο αιώνα.
Στην αρχή ο μεγάλος αγιασμός γινόταν κατά την παν­νυχίδα της εορτής των Θεοφανείων αμέσως μετά την ακολουθία του Όρθρου, σε ανάμνηση του βαπτίσματος του Κυρίου.
Μετά την ακολουθία του Όρθρου οι πιστοί αντλούσαν αγιασμένο νερό, έπιναν και ραντίζονταν και στη συνέχεια βαπτίζονταν σ’ αυτό οι κατη­χούμενοι.
Στην ουσία ο μέγας αγιασμός είναι ευλογία του νερού του βαπτίσματος.
Στη λει­τουργία της εορτής που ακολουθούσε μετά τον Όρθρο παρευρίσκονταν και οι νεοφώτιστοι γι’ αυτό και μέχρι σήμερα ψάλλεται το «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…».

Ο Πατριάρχης Αντιόχειας Πέτρος Γναφεύς (465 – 475) όρισε να τελείται ο αγια­σμός και κατά την παραμονή των Θεοφανείων «εν τη εσπέρα». Έτσι ξεχωρίστηκαν οι ακολουθίες του αγιασμού του νερού για το βάπτισμα και του Μ. Αγιασμού.

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που στη Θ. Λειτουργία της παραμονής των Θεοφανείων ακούμε τροπάρια του εσπερινού, αφού αυτή γινόταν βράδυ ενώ σήμερα γίνεται πρωί. Η σημερινή λοιπόν Θ. Λειτουργία και Μεγάλος Αγιασμός της παραμονής των Θεοφανείων έχει τη θέση τις άλλοτε βραδινής λειτουργίας.

Πίνεται ο αγιασμός αυτός της παραμονής των Θεοφανείων;

Και βέβαια πίνεται. Αφού με τον αγια­σμό αυτόν ο ιερέας ραντίζει όλους τους χώ­ρους και τους εξαγιάζει, δεν επιτρέπεται να τον πιούμε;

Η ίδια η ακολουθία του αγιασμού μας λέει ότι πρέπει να τον πίνουμε. Αν προ­σέξουμε καλά τις δεήσεις και τις ευχές της ακολουθίας θα το δούμε σε πολλά σημεία. Η ακολουθία του αγιασμού προϋποθέτει ότι θα πιουν οι χριστιανοί τον αγιασμό και ο ιερέ­ας εύχεται να τους αποβεί προς αγιασμό, προς ευλογία, προς ψυχική και σωματική υγεία. Σε μια ευχή ο ιερέας εύχεται «Δος πάσι τοις τε απτομένοις, τοις τε χριομένοις, τοις τε μεταλαμβάνουσιν, τον αγιασμόν, την ευλογίαν, την κάθαρσιν, την υγείαν». (Δώσε σε όλους όσους αγγίζουν, αλείφονται και πίνουν τον αγιασμό, την ευλογία, τον καθαρι­σμό και την υγεία).

Ακόμα ένα στοιχείο από τη σύγχρονη πράξη των μοναστηριών του Αγ. Όρους. Οι μοναχοί κοινωνούν του μεγάλου Αγιασμού όχι μόνον κατά την ημέρα των Θεοφανείων, αλλά κατά την συνήθειά τους να πίνουν αγια­σμό κάθε μέρα μετά την Θ. Λειτουργία, πί­νουν από αυτόν σε όλο το οκταήμερο μετά τα Θεοφάνεια, μέχρι της αποδόσεως της εορτής.

Πίνεται, λοιπόν, ο Μεγάλος Αγιασμός της παραμονής.

Δεν πρέπει όμως να νηστεύουμε την προηγουμένη μέρα; Όχι! Πολλοί, ακόμη και ιερείς, νομίζουν ότι την παραμονή των Θεο­φανείων νηστεύουμε για να πιούμε τον αγια­σμό την άλλη μέρα. Αυτό δεν είναι σωστό. Η νηστεία της παραμονής γίνεται για τη γιορτή των Θεοφανείων και όχι για τον αγιασμό. Έτσι κι’ αν ένας χριστιανός δεν θα πιει α­γιασμό γιατί π.χ. δεν έχει το χωριό του πα­πά ή για άλλο λόγο, οφείλει να νηστέψει την παραμονή των Θεοφανείων για την μεγάλη γιορτή της Βαπτίσεως του Κυρίου.

Ας δούμε τι γράφει γι’ αυτό το θέμα ο μακαριστός καθηγητής της Λειτουργικής στο Πανεπιστή­μιο Θεσσαλονίκης I. Φουντούλης. «Η νηστεία της παραμονής των Θεοφανείων κακώς θεω­ρείται ότι έχει σχέση με την μετάληψη του μεγάλου Αγιασμού. Κατά παλαιό έθος της Εκκλησίας, των μεγάλων εορτών προηγείτο προετοιμασία, η οποία εκτός των άλλων περιελάμβανε και νηστεία… Τα Θεοφάνεια δεν είχαν τη δυνατότητα να αναπτύξουν νηστεία αν και τα προεόρτια των αρχίζουν από την 2αν Ιανουαρίου, γιατί το δωδεκαήμερο των Χριστουγέννων αποτελούσε εορταστική περί­οδο καταλύσεως εις πάντα. Εξ άλλου η νη­στεία των Χριστουγέννων είναι προπαρα­σκευαστική και για τα Θεοφάνεια, εφ’ όσον οι εορτές αυτές παλαιότερα αποτελούσαν μια ενιαία εορτή, που εωρτάζετο την 6ην Ι­ανουαρίου.

Μόνο, λοιπόν, η παραμονή των Θεοφα­νείων έμεινε στην Εκκλησία μας ως ημέρα νηστείας, ξηροφαγίας… Η νηστεία όμως, κατά τους ιερούς κανόνας, απαγορεύεται κα­τά τα Σάββατα και τας Κυριακάς. Αν κατ’ αυτάς τας ημέρας συμπέσει η παραμονή των Θεοφανείων, καταλύεται η νηστεία, όχι βέ­βαια «εις πάντα», αλλά έχουμε κατάλυση «οί­νου και ελαίου».

Αν παραδεχτούμε ότι για να πιούμε το μεγάλο Αγιασμό πρέπει να νηστέψουμε τό­τε κανείς δεν πρέπει να πίνει από τον αγιασμό της παραμονής των Θεοφανείων γιατί η προηγουμένη ημέρα, η 4η  Ιανουάριου, είναι καταλύσιμη. Επομένως ή δεν θα έπρεπε να τελείται ο αγιασμός κατά την παραμονή ή αν ετελείτο δεν θα έπρεπε να κοινωνούν απ’ αυτόν οι πιστοί. Το δεύτερο αποκλείεται για­τί όλες οι ιερές ακολουθίες γίνονται για να μετάσχουν οι πιστοί στις πνευματικές δω­ρεές μη την μετάληψη των αγιαζομένων ειδών.

Η νηστεία, λοιπόν, της παραμονής των Θεοφανείων δεν έχει καμιά σχέση μη τον α­γιασμό και μπορούμε να πιούμε τον αγιασμό της παραμονής της εορτής χωρίς να έχουμε νηστέψει την προηγούμενη μέρα.

Αυτά που γράφτηκαν μέχρι τώρα για τον Μεγάλο Αγιασμό ισχύουν για τις μέρες των Θεοφανείων. Σε άλλη μέρα εκτός της εορ­τής χρειάζεται σχετική νηστεία για να πάρει κανείς τον μεγάλο αγιασμό.

Τον μεγάλο αγιασμό τον φυλάμε στα σπί­τια μας;
Βεβαιότατα. Οι πιστοί από πολύ πα­λιά, τηρώντας ιερή παράδοση, παίρνουν το μεγάλο αγιασμό των Θεοφανείων ή της παραμονής και τον φυλάνε στα σπίτια τους. Ο ιε­ρός Χρυσόστομος αναφέρει στο λόγο του «Εις το Άγιον Βάπτισμα» (P.G. 49,366) για τους χριστια­νούς της εποχής του ότι είχαν τη συνήθεια να αντλούν από το αγιασμένο νερό και να το διατηρούν στα σπίτια τους ένα και δύο και τρία ακόμα χρόνια. Μάλιστα ο άγιος Πατέ­ρας θαυμάζει ότι το αγιασμένο νερό δεν φθείρεται, δεν σαπίζει, αν και παραμένει πολύ διάστημα κλεισμένο, αλλά είναι καθα­ρό και υγιεινό.

Σκοπός που διατηρείται ο μεγάλος αγια­σμός στα σπίτια είναι να πίνουν οι πιστοί ή να χρίονται και να αγιάζονται αν έχουν κάποια ψυχική ή σωματική αρρώστια. Και μπο­ρούν βέβαια έτσι να κάνουν σε ανάλογη πε­ρίσταση με μεγάλη πάντοτε ευλάβεια προς τον μεγάλο αγιασμό.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε και να το­νίσουμε ότι μετά την ημέρα των Θεοφανείων, πρέπει να προσέχουμε να μη χυθεί σε ενδεχόμενη χρήση του ούτε σταγόνα από τον μεγά­λο αγιασμό. Σε χειρόγραφο της Μονής Σινά του ΙΣΤ’ αι. γράφεται το εξής. «Μετά την λειτουργίαν της αύριον (των αγίων Θεοφα­νείων) ου ρίπτεται αγίασμα το σύνολον, αλ­λά τιμάται και προσέχεται και δεύτερον της αγίας κοινωνίας θεωρείται» δηλ. μετά την λειτουργία των αγίων Θεοφανείων δεν χύνε­ται καθόλου μεγάλος αγιασμός αλλά τον τι­μούμε και τον προσέχουμε και τον θεωρούμε ότι μετά την Θεία Κοινωνία έχει την δεύτερη θέση.

Από αυτή τη θέση που πήρε ο Μέγας Αγιασμός δημιουργήθηκε μια παρανόηση σε πολλούς χριστιανούς: Ότι, είτε κοινωνήσουν το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, είτε πιουν Μεγάλο Αγιασμό το ίδιο είναι.

Πολύ παλιά συνήθεια πάλι είναι ο μεγάλος αγιασμός να δίνεται στους χριστιανούς εκείνους, που εμποδίζονται από τον πνευμα­τικό να κοινωνήσουν τα Άχραντα μυστήρια γιατί υπέπεσαν σε βαρειά αμαρτήματα. Για την Θεία Κοινωνία υπάρχουν κωλύματα (ε­μπόδια), για τον μεγάλο αγιασμό δεν υπάρ­χουν. Όσοι συμβαίνει να μεταλαμβάνουν από τον μεγάλο αγιασμό παίρνουν βέβαια ευλογία δεν πρέπει όμως στη συνείδησή τους ο μεγάλος αγιασμός να αντικαταστήσει τη Θεία Κοινω­νία, αλλά πρέπει να πιστεύουν ότι έμειναν ακοινώνητοι και να στενοχωρούνται γι’ αυτό.

Ο Μεγάλος Αγιασμός πίνεται, ως γνωστόν, πριν να πάρουμε το αντίδωρο ή οτιδή­ποτε άλλο.

Έτσι συνοπτικά μπορούμε να πούμε:

1 Ο Αγιασμός που τελείται την παραμονή και ανήμερα της γιορτής των Θεοφανείων είναι ακριβώς ο ίδιος. Ο Μικρός Αγιασμός τελείται την πρώτη μέρα κάθε μήνα καθώς και εκτάκτως όταν το ζητούν οι χριστιανοί σε διάφορες περιστάσεις. Δεν τίθεται θέμα ποιος είναι αγιότερος και ποιος λιγότερο άγιος, καθώς και οι δύο τύποι αγιασμού είναι αγιασμένοι από τη ζωοποιώ χάρη του Αγίου Πνεύματος.

2 Ο Μεγάλος Αγιασμός φυλάσσεται όλο το χρόνο στο ναό και δίδεται στους χριστιανούς σε 2 περιπτώσεις: όταν κάποιος είναι ασθενής «εις αγιασμόν και ίασιν ψυχής τε και σώματος»και στην περίπτωση που κάποιος χριστιανός δεν μπορεί να μεταλάβει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού γιατί διατελεί κάτω από κάποιο παιδαγωγικό επιτίμιο του πνευματικού του.

Ο Μεγάλος Αγιασμός δεν αντικαθιστά σε καμία περίπτωση την αγία Κοινωνία, αλλά δίδεται σαν μία παρηγοριά στους χριστιανούς που δεν μπορούν να κοινωνήσουν και για να ενισχυθούν στον αγώνα τους για την μετάνοια.

3 Ο Μεγάλος Αγιασμός είναι δυνατόν να φυλάσσεται και στα σπίτια των ευσεβών χριστιανών όλο το χρόνο για τον αγιασμό τους «δια του ραντισμού και της μεταλήψεως», καθώς για να αγιάζουν τα ίδια τα σπίτια τους, τους κήπους, τα σπαρτά τους, τα ζώα, τα οχήματα τους κλπ. Είναι καλό να χρησιμοποιείται και για την προφύλαξη μας από τη βασκανία και κάθε σατανική ενέργεια και όχι άλλα δεισιδαιμονικά ξόρκια, λάδια, ξεματιάσματα κλπ. Εξυπακούεται πως στο σπίτι, διατηρούμε τον Αγιασμό (Μικρό ή Μεγάλο) στο εικονοστάσιο όπου καίει κανδήλα και πως τα μέλη της οικογενείας αυτής επιμελώς θα αποφεύγουν τις αφορμές και αιτίες της αμαρτίας που φυγαδεύουν την θεία χάρη

Πηγή: pemptousia

πηγή http://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CE%A6%CF%8E%CF%84%CE%B1-%CE%A4%CE%B5%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BF-%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CF%82-%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CF%84%CE%B1/

Γιορτή σήμερα: Των Αγίων Θεοφανείων

Τα Άγια Θεοφάνεια τιμά σήμερα, 6 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας.

Τα Αγία Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της εκκλησίας μας η οποία θεσπίσθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Ιησού Χριστού.

Η ιστορία της βάπτισης έχει ως εξής: Μετά από θεία εντολή ο Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκατέλειψε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό όπου κήρυττε και βάπτιζε. Εκεί παρουσιάσθηκε κάποια ημέρα ο Ιησούς και ζήτησε να βαπτισθεί. Ο Ιωάννης, αν και το Άγιο Πνεύμα τον είχε πληροφορήσει ποιος ήταν εκείνος που του ζητούσε να βαπτισθεί, στην αρχή αρνείται να τον βαπτίσει ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον.

Ο Ιησούς όμως του εξήγησε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον έπεισε να τον βαπτίσει.

Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών διαδραματίσθηκε μία μοναδική και μεγαλειώδης σκηνή, όταν με την μορφή ενός περιστεριού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και κάθισε επάνω στο βαπτιζόμενο Ιησού, ενώ συγχρόνως ακούσθηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού η οποία έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» («Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου»).

Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ο Κύριος με το να βαπτιστεί αγίασε το νερό, το έκανε νερό αγιασμού και συμφιλίωσης με το Θεό. Έτσι η Βάπτιση του Κυρίου άνοιξε τη θύρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος.

Με την καθαρτική χάρη του αγίου Βαπτίσματος ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος ανακαινίζεται και με την τήρηση των θείων εντολών γίνεται κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών.

Απολυτίκιο:
Ήχος α’.
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις· του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα· και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

πηγή https://www.vimaorthodoxias.gr/vioi-agion/6-ianouariou-giorti-simera-ton-agion-theofaneion/

Αποκαλυπτικά έγγραφα της CIA – Το σχέδιο για ανεξάρτητη «Μακεδονία» από το 1949

Aποκαλύπτονται σιγά-σιγά οι σχεδιασμοί των μεγάλων δυνάμεων για την περιοχή. Η Κυβέρνηση βέβαια άνοιξε το κουτί της Πανδώρας με την Συμφωνία των Πρεσπών.

Σκοπός και στόχος η αλλαγή των συνόρων. Έλεγχος των αγωγών και να βγει πάση θυσία η Ρωσία από τα Βαλκάνια. Στην Ελλάδα δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει τα «απόνερα» της περιβόητης συμφωνίας των Πρεσπών...

Σκοπός και στόχος η αλλαγή των συνόρων. Έλεγχος των αγωγών και να βγει πάση θυσία η Ρωσία από τα Βαλκάνια.

Στην Ελλάδα ακόμα δεν έχουμε κατανοήσει τα «απόνερα» της περιβόητης συμφωνίας των Πρεσπών.

Με αυτές τις συζητήσεις κάποιοι φέρνουν σκόπιμα ξανά στην επιφάνεια, σχέδιο που αφορούσε τη σοσιαλιστική «φεντεραλιστική» αυτονόμηση της ελληνικής Μακεδονίας και την ένταξή της σε μία ευρύτερη βαλκανική ομοσπονδία, σύμφωνα με την επίσημη ιστοριογραφία των Σκοπίων, με τις απαρχές διαμόρφωσης ξεχωριστής σλαβικής μακεδονικής συνείδησης.

Σκοπός η δημιουργία εθνικής σλαβομακεδονικής συνείδησης στους πληθυσμούς της ελληνικής Μακεδονίας, και η στρατολόγηση τους για τη δημιουργία μιας ενιαίας ανεξάρτητης Μακεδονίας την οποία ο Τίτο ήθελε όσο τίποτα για να βγει στο Αιγαίο, ενώ τα ίδια σχέδια είχαν και οι Βούλγαροι.

Να σημειώσουμε εδώ, ότι και ο όρος Σλαβομακεδόνες όπως γράφει ο Σαράντος Καργάκος στο βιβλίο του «Από το Μακεδονικό Ζήτημα στην Εμπλοκή των Σκοπίων», είναι ιστορικά αστήρικτος.

Τον όρο «Σλαβομακεδόνες», εισήγαγε ο πανσερβιστής ιστορικός και γεωγράφος Γιοβάν Σβίγιτς, καθηγητής πανεπιστημίου στο Βελιγράδι, στο έργο του «La Peninsule Balkanique” («Η Βαλκανική Χερσόνησος»), Παρίσι 1918.

Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

H CIA αποχαρακτήρισε έγγραφα που αφορούν στο πολύ ταραγμένο για τον κόσμο αλλά και τα Βαλκάνια 1949. Η Ελλάδα μετά από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο είχε να αντιμετωπίσει τις επιπτώσεις του αδελφοκτόνου Εμφυλίου Πολέμου.

Τα σύνορα στα Βαλκάνια ήταν ακόμη “εύθραυστα” και σύμφωνα με τηλεγραφήματα που δημοσιοποιήθηκαν, το “Μακεδονικό” ήταν ένα από τα χαρτιά που οι Αμερικανοί “έπαιζαν” πολύ δυνατά.  

Με τον Ψυχρό Πόλεμο να ΄χει ήδη ξεκινήσει και τον σοβιετικό κίνδυνο να κυριαρχεί στην σκέψη και την πολιτική των ΗΠΑ, το θέμα των Σκοπίων ήταν όπως φαίνεται σημαντικό “όπλο” στα χέρια των Αμερικανών.

Σ΄ όλα τα τηλεγραφήματα τα Σκόπια αναφέρονται με το όνομα “Μακεδονία”, αναφέρει το militaire.gr

Πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχουν τα τηλεγραφήματα που κάνουν λόγο για ανησυχίες που είχαν οι Αμερικανοί αλλά και ο Τίτο για ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση της Ελλάδας στην νότια Αλβανία!

Οι Αμερικανοί ήταν κάθετα αντίθετοι σ΄ ένα τέτοιο ενδεχόμενο ,όπως και ο Τίτο, που υποψιαζόταν πιθανή ελληνική εμπλοκή και σε μία σειρά γεγονότων εντός Γιουγκοσλαβίας. Καμία τρανταχτή απόδειξη δεν παρουσιάζεται γι΄ αυτούς τους ισχυρισμούς.

Από τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα προκύπτει ότι οι ΗΠΑ κάλεσαν την Ελλάδα να εγκαταλείψει οποιαδήποτε αξίωση είχε στη νότια Αλβανία, με αντάλλαγμα Αλβανία, Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία να συμφωνήσουν στη διατήρηση των συνόρων στην περιοχή.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι κάποιοι ήθελα να σχεδιάσουν και να αλλάξουν τα σύνορα των Βαλκανίων, δεκαετίες πριν, η Κυβέρνηση Τσίπρα ήρθε και τους έκανε το δώρο...

πηγή: https://www.pentapostagma.gr/2019/01/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%AC%CE%BB%CF%85%CF%80%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-cia-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B3.html

ΥΠΕΞ μετά το Συμβούλιο Εθνικής Εξωτερικής Πολιτικής: «Απέναντι στην Τουρκία δεν φτάνει η διπλωματία χρειάζονται & οι ΕΔ»

Σε βαρυσήμαντη δήλωση προχώρησε ο αναπληρωτής ΥΠΕΞ Γ.Κατρούγκαλος (ο οποίος στην ουσία ασκεί τα χρέη κανονικού ΥΠΕΞ) μετά την λήξη του  έκτακτου Συμβουλίου Εθνικής Εξωτερικής Πολιτικής λέγοντας πως 

«Απέναντι στην Τουρκία δεν επαρκεί η διπλωματία χρειάζονται και οι Ένοπλες Δυνάμεις»

Συγκεκριμένα αναφερόμενος στις δηλώσεις του αρχηγού ΓΕΕΘΑ Ευάγγελου Αποστολάκη ότι «εάν ανέβουν οι Τούρκοι σε βραχονησίδα θα την ισοπεδώσουμε. 
Κι αυτή είναι μια κόκκινη γραμμή που την ενστερνίζεται και η κυβέρνηση» είπε ότι «η διπλωματία μόνη της δεν επαρκεί, χρειάζεται και η αποτρεπτική ισχύς των Ενόπλων Δυνάμεων και η δήλωση του κ. Αποστολάκη είναι προφανώς ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις μας είναι πάντοτε παρούσες εκεί για να αποκρούσουν οποιαδήποτε κίνηση αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας.
 Δεν απειλούμε κανέναν» σημείωσε ο κ. Κατρούγκαλος, μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό Alpha.
Ερωτηθείς εάν φοβάται ότι η Τουρκία προχωρήσει σε μία κίνηση αμφισβήτησης της κυριαρχίας μας απάντησε:

«Δεν φοβόμαστε τίποτα, πρέπει να παίρνουμε όμως τα μέτρα μας. Και τα μέτρα μας τα παίρνουμε και με την ανάπτυξη των Ενόπλων Δυνάμεων, τα πρωτόκολλα τα οποία έχουν προβλεφθεί για οποιοδήποτε σενάριο και πρέπει βέβαια πάντοτε να υπενθυμίζουμε στην άλλη πλευρά ότι εμείς είμαστε μια φιλειρηνική δύναμη, δεν διεκδικούμε τίποτα ούτε απειλούμε, αλλά προφανώς είμαστε εδώ για ν’ αποκρούσουμε οποιαδήποτε αμφισβήτηση της κυριαρχίας μας»

Οι δηλώσεις αυτές δείχνουν πως στην κυβέρνηση για πρώτη φορά κατάλαβα ότι δεν αρκεί να μιλάει κανείς με την Τουρκία αλλά ότι θα πρέπει να την κάνει να φοβάται.

Η Άγκυρα διαχρονικά και ιστορικά φοβάται μόνο την δύναμη των όπλων κάτι που το ελληνικό πολιτικό σύστημα ουδέποτε κατανόησε αλλά θα φρόντιζε να εξοπλίζονται επαρκώς οι ΕΔ ασχέτως μνημονίων και της οικονομικής κατάστασης της χώρας.

Τώρα η πολιτική ηγεσία αντιλαμβάνεται ότι τα λόγια δεν επαρκούν αλλά ο χρόνος πιέζει. Όλοι θέλουν να βγουν τα κοιτάσματα της Α.Μεσογείου άμεσα και η κατασκευή του East Med είναι «προ των πυλών»

πηγη https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ypex/736551_ypex-meta-symvoylio-ethnikis-exoterikis-politikis-apenanti-stin-toyrkia

H διαχρονική ρήση της Πυθίας για το ελληνικό Έθνος

Πολύ μύθοι υπάρχουν γύρω από το όνομα της Πυθίας. 
Ωστόσο μία από τις ρήσεις που της αποδίδονται είναι πολύ εύστοχη.

Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε την διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες.

Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.

Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας, που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο:

«Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος»

Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε, δηλαδή, την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!

Και πράγματι, επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα

Οι Ρωμαίοι ήρθαν.
Οι Γότθοι ήρθαν.
Οι Άβαροι ήρθαν.
Οι Φράγκοι ήρθαν.
Οι Τούρκοι ήρθαν.
Οι Άραβες ήρθαν.
Οι Γερμανοί ήρθαν.

Σύμμαχοι ήρθαν, προδότες ήρθαν, χρεωκοπίες ήρθαν, μνημόνια ήρθαν…
Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων,
«μηδεπώποτε βυθίζεται»!

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/736316_h-diahroniki-risi-tis-pythias-gia-elliniko-ethnos

H διαχρονική ρήση της Πυθίας για το ελληνικό Έθνος

Πολύ μύθοι υπάρχουν γύρω από το όνομα της Πυθίας. 
Ωστόσο μία από τις ρήσεις που της αποδίδονται είναι πολύ εύστοχη.

Όταν στις αρχές του 2ου προχριστιανικού αιώνα ο πολύπειρος Αρκάδας στρατηγός Φιλοποίμην, είδε την διάθεση για εμπλοκή στα ελληνικά πράγματα του Ρωμαίου υπάτου Φλαμινίκου, κατάλαβε πως οι Έλληνες βρισκόταν μπροστά σε τεράστιες περιπέτειες.

Ο Φιλοποίμην αποφάσισε τότε να συμβουλευθεί το Μαντείο των Δελφών για το μέλλον της Ελλάδος.

Η Πυθία έδωσε τον εξής χρησμό και ταυτόχρονα τον απόλυτο ορισμό της Ελλάδας, που εδώ και 22 αιώνες επιβεβαιώνεται στο ακέραιο:

«Ασκός κλυδωνιζόμενος μηδεπώποτε βυθιζόμενος»

Η ιέρεια των Δελφών παρομοίασε, δηλαδή, την Ελλάδα με φουσκωμένο ασκί στο φουρτουνιασμένο πέλαγος, που κλυδωνίζεται μεν λόγω των κυμάτων, αλλά που δεν πρόκειται να βυθιστεί ποτέ!

Και πράγματι, επιβεβαιώνοντας τους φόβους του Φιλοποίμενα

Οι Ρωμαίοι ήρθαν.
Οι Γότθοι ήρθαν.
Οι Άβαροι ήρθαν.
Οι Φράγκοι ήρθαν.
Οι Τούρκοι ήρθαν.
Οι Άραβες ήρθαν.
Οι Γερμανοί ήρθαν.

Σύμμαχοι ήρθαν, προδότες ήρθαν, χρεωκοπίες ήρθαν, μνημόνια ήρθαν…
Αλλά ο ασκός, σε πείσμα όλων αυτών και πολλών άλλων,
«μηδεπώποτε βυθίζεται»!

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/736316_h-diahroniki-risi-tis-pythias-gia-elliniko-ethnos

Πυθαγόρας ο Σάμιος: Ο Έλληνας που άλλαξε τον κόσμο

Mην βαδίζεις στις λεωφόρους αλλά στα μονοπάτια . 
Mην ακολουθείς τις γνώμες των πολλών, αλλά τις γνώμες των μορφωμένων.

Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος, υπήρξε σημαντικός Έλληνας φιλόσοφος, μαθηματικός, γεωμέτρης, θεωρητικός της μουσικής, ηγέτης αρχαίου θρησκευτικού και πολιτικού κινήματος, ιδρυτής της Πυθαγόρειας σχολής.

Γεννήθηκε το 570 στην Σάμο και στα 18 του, όταν εμφανίστηκε το τυραννικό καθεστώς του Πολυκράτους, προβλέποντας ότι η τυραννία θα εμπόδιζε τα σχέδια και την φιλομάθειά του, έφυγε για την Μίλητο όπου σπούδασε κοντά στον Φερεκύδη, στον Αναξίμανδρο και στον Θαλή. Ο Θαλής του δίδαξε μαθηματικά, γεωμετρία και όσα έχουν σχέση με τους αριθμούς και τους υπολογισμούς και τον προέτρεψε να μεταβεί στην Αίγυπτο και να συναναστραφεί με τους ιερείς της Μέμφιδος και της Διόσπολης, από τους οποίους ο ίδιος είχε λάβει πολλές γνώσεις, προβλέποντας πως ο Πυθαγόρας θα γινόταν ο θεϊκότερος και σοφότερος από όλους τους ανθρώπους, τόσο ήταν ξεχωριστός.

Στην Αίγυπτο ο Πυθαγόρας έμεινε 22 χρόνια και τελειοποίησε τις γνώσεις σε γεωμετρία και αστρονομία. Κατόπιν βρέθηκε στη Βαβυλώνα όπου συναναστράφηκε τους Μάγους, δηλαδή τους Πέρσες ιερείς και διδάχθηκε θεολογικά και αστρονομικά θέματα για άλλα 12 έτη. Επέστρεψε στην Σάμο 56 ετών και κατασκεύασε ένα ημικυκλικό διδασκαλείο που διατηρήθηκε για αιώνες με την ονομασία «ημικύκλιο του Πυθαγόρα» και στο οποίο επιχείρησε να μεταδώσει στους συμπατριώτες του τις γνώσεις του, όμως δεν βρήκε την ανταπόκριση που περίμενε.

Οι Σάμιοι ούτε μεγάλο ενδιαφέρουν έδειξαν ούτε και ακολουθούσαν τις διδασκαλίες του στον τρόπο ζωής. Ο Πυθαγόρας αποφάσισε να μετοικίσει στην νότια Ιταλία, έχοντας την γνώμη πως πατρίδα του είναι η χώρα όπου βρίσκονται οι περισσότεροι άνθρωποι με διάθεση για να μάθουν. Προτού φτάσει στην Ιταλία, πέρασε από Δελφούς, Δήλο και Κρήτη, όπου είχε συναντήσεις με σοφούς της εποχής.

Στον Κρότωνα της Ιταλίας που τελικά εγκαταστάθηκε ξεκίνησε να διδάσκει τους νέους με την φήμη του να μεγαλώνει αστραπιαία.

Ερχόταν από πολλά μέρη για να τον ακούσουν και αρκετοί Έλληνες γοητεύτηκαν τόσο μαζί του που δεν επέστρεψαν στις ιδιαίτερες πατρίδες τους αλλά μαζί με τα παιδιά και τις γυναίκες τους έκτισαν ένα τεράστιο οίκημα ομαδικής ακροάσεως, το Ομακοείον και σε κοντινές περιοχές ίδρυσαν μικρές πόλεις που αποτέλεσαν την βάση για την Μεγάλη Ελλάδα της Ιταλίας.

Η σχολή του Πυθαγόρα είχε ηθικοθρησκευτική, επιστημονική και πολιτική μορφή, τα μέλη της έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα της Ιταλίας.

Ο ίδιος ο Πυθαγόρας ταξίδευε σε Ιταλία και Σικελία, κι όταν έβρισκε μια πόλη υπόδουλη σε κάποια άλλη, προέτρεπε τους κατοίκους της να κάνουν τα πάντα για να απελευθερωθούν.

 Οι ιδέες των Πυθαγορείων προκάλεσαν την οργή και τον φθόνο των πολιτικών τους αντιπάλων οι οποίοι κατέφυγαν στην συκοφαντία και στην βία.
Τους κατηγόρησαν πως ετοίμαζαν τάχα τυραννίδα και επιτέθηκαν σε μια τους συγκέντρωση, συνέλαβαν πολλούς από αυτούς και στις συμπλοκές που ακολούθησαν σε ολόκληρη την πόλη δολοφόνησαν πολλούς άλλους.

Ο Πυθαγόρας σύμφωνα με μία εκδοχή δολοφονήθηκε, σύμφωνα με μία άλλη, κατέφυγε στο Μεταπόντιο όπου πέθανε ύστερα από χρόνια. Για την προσωπική του ζωή γνωρίζουμε ότι είχε παντρευτεί σε μεγάλη ηλικία την Θεανώ από τον Κρότωνα με την οποία είχε 3 κόρες κι 1 γιο.

Όσον αφορά την διδασκαλία του Πυθαγόρα, ναι μεν οποιοσδήποτε μπορούσε να ακούει τις δημόσιες ομιλίες του, για να γίνει όμως μαθητής του υπήρχαν αυστηρά κριτήρια επιλογής, έπρεπε να υιοθετήσει έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, να ασκηθεί στην εγκράτεια, να απέχει από συγκεκριμένες τροφές και να κάνει καθαρμούς.

Οι Πυθαγόρειοι υποστήριζαν πως ανά περιόδους εμφανίζονται και πάλι εκείνα που υπήρξαν παλαιότερα, ένας διαρκής κύκλος είναι η ζωή κι όλα τα έμψυχα πρέπει να τα θεωρούνται ομογενή.

Πίστευαν πως η ψυχή δε χάνεται με τον θάνατο αλλά ακολουθεί μια συνεχή διαδικασία μετενσάρκωσης, σε κατώτερες ή ανώτερες μορφές έως ότου επιτευχθεί η τελική κάθαρση που οδηγεί στην αθανασία της.

Αυτή η κάθαρση επιτυγχάνεται με την βοήθεια της μουσικής, της φιλοσοφίας και των μαθηματικών. Οι αριθμοί για τους Πυθαγόρειους αποτελούν την πρώτη αρχή, την προσδιοριστική δύναμη του κόσμου. Το σύμπαν προήλθε από το χάος και απέκτησε μορφή με το μέτρο και την αρμονία των αριθμών, στους αριθμούς και στη σχέση ανάμεσα τους βρίσκεται η ουσία των όντων και των φαινομένων. Ο αριθμός 7 για παράδειγμα εκφράζει την υγεία και το φως, ο 4 την δικαιοσύνη, ο 3 το γάμο, ο 8 τον έρωτα και τη φιλία.

Ο Πυθαγόρας εκτός πολλών άλλων, ανακάλυψε τον πίνακα πολλαπλασιασμού και το πυθαγόρειο θεώρημα.
Επίσης έθεσε τις βάσεις για την επιστήμη της Μουσικής, ανακάλυψε τη σχέση ανάμεσα στο μήκος των χορδών και το τονικό τους ύψος, στις ανακαλύψεις του οφείλουμε το πεντάγραμμο, τις διαβαθμίσεις των τόνων, τους μουσικούς φθόγγους.
Σε όλη του την ζωή προωθούσε την διατροφή με ελαφρές τροφές, όπως ο κρίθινος άρτος, τα λαχανικά, το μέλι, και οι φρέσκοι ή αποξηραμένοι καρποί και απέφευγε το κρέας.

Ως μυστικό ευτυχίας, συνιστούσε στους ανθρώπους να προσέχουν δύο στιγμές στην καθημερινή τους ζωή. Πριν κοιμηθούν, να κάνουν μια ολιγόλεπτη επισκόπηση της μέρας που τέλειωσε, και μόλις ξυπνήσουν, να εξετάζουν πόσα και ποια έργα θα πράξουν εντός της ημέρας που ακολουθεί.

 πηγή https://www.pronews.gr/istoria/736447_pythagoras-o-samios-o-ellinas-poy-allaxe-ton-kosmo