Μέγας Αλέξανδρος….η μάχη του Γρανικού ποταμού (22 Μαΐου 334 π.Χ.)

Το πεδίο μάχης του Γρανικού Ποταμού

Ο Γρανικός είναι μικρός ποταμός, περιορισμένου πλάτους και βά­θους και διαβατός σε πολλά σημεία. Πηγάζει από το όρος Ίδη και εκβάλλει στην Προποντίδα. Η ανατολική όχθη του είναι υψηλή και απόκρημνη, κά­νοντας τη διάβαση αρκετά δυσχερή. Αυτό καθιστά τον ποταμό κώλυμα, προσφερόμενο για στήριξη άμυνας, με μέτωπο προς τα βορειοδυτικά.

Δυνάμεις και Σχέδια Περσών

Οι σατράπες είχαν συγκεντρώσει περίπου 20.000 ιπ­πείς και 20.000 πεζούς, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μισθοφόροι Έλληνες. Είχαν ταχθεί στην ανατολική όχθη του Γρανικού, με απόφαση να απαγορεύσουν τη διάβασή του, και να συντρίψουν το Μακεδονικό Στρατό.  Στην πρώτη γραμμή έταξαν το ιππικό και πίσω του, σε δεύτερη γραμμή, το πεζικό.

Η αμυντική τοποθεσία, που είχε επιλεγεί, ήταν κατάλληλη, γιατί ο πο­ταμός καθιστούσε αδύνατη τη χρησιμοποίηση της Μακεδονικής Φάλαγγας συνενωμένης, ως μάζας κρούσεως. Επιπλέον, καθιστούσε δυσχερή την ε­πίθεση του ελληνικού Ιππικού. Αντίθετα, οι Πέρσες τοξότες και ακοντιστές θα μπορούσαν να βάλλουν από Θέσεις υπερκείμενες και θα αποδεκάτιζαν τον αντίπαλο. Και, στη συνέχεια, αντεπιτιθέμενοι, διαβαίνοντας τον ποτα­μό, θα συνέτριβαν του Μακεδόνες.

Δυνάμεις και Σχέδια Ελλήνων

Ο Αλέξανδρος έγκαιρα πληροφορήθηκε από το Ιπ­πικό της Εμπροσθοφυλακής του την παρουσία του εχθρού στο Γρανικό. Έσπευσε εκεί αμέσως, αναγνώρισε την τοποθεσία και παρέταξε το στράτευ­μά του για μάχη, απορρίπτοντας πρόταση του Στρατηγού του Παρμενίωνα για αναβολή της επιχειρήσεως για την επόμενη ημέρα.

Στο κέντρο έταξε τη φάλαγγα.
Δεξιά της, τους πελταστές, ελαφρό ιπ­πικό και τους τοξότες και ακοντιστές.
Αριστερά της, ολόκληρο το υπόλοιπο ελαφρό ιππικό και τοξότες. Ο Αλέξανδρος τάχθηκε στη δεξιά πτέρυγα και ο Παρμενίωνας στην αριστερή.
Το Σχέδιο Επιθέσεως του Αλεξάνδρου περιελάμβανε δύο φάσεις:

1η Φάση. Απέβλεπε στην καταστροφή του εχθρικού ιππικού. Πρόβλεπε προσ­βολή και υπερκέραση του αριστερού του εχθρού δια του ενισχυμένου δε­ξιού της ελληνικής παρατάξεως, ενώ συγχρόνως το κέντρο θα απαγόρευε κάθε κίνηση του εχθρικού κέντρου προς τα εμπρός. Το αριστερό, ταγμένο κλιμακηδόν, για τον κίνδυνο υπερκεράσεως, θα προσέβαλε το δεξιό του εχθρού, όταν θα λάμβανε διαταγή του Αλεξάνδρου. Έτσι, η απλή υπερκέρα­ση θα μεταβαλλόταν σε διπλή.
2η Φάση. Πρόβλεπε κύκλωση του εχθρικού πεζικού και εκμηδένισή του.
Διεξαγωγή της Μάχης

1η Φάση. Την προσβολή κατά του αριστερού του εχθρού άρχισε το ελαφρό ιππικό και μέρος του πεζικού, με σκοπό τη δημιουργία αταξίας στον εχθρό και την κατάληψη τμήματος της ανατολικής όχθης. Οι επιτιθέ­μενοι εκτέλεσαν καλά το πρώτο μέρος της αποστολής τους. Όμως, δεν μπόρεσαν να θέσουν πόδι στην εχθρική όχθη, επειδή ο εχθρός έβαλλε από υπερκείμενες θέσεις με τόξα και ακόντια.

Τότε, ο Αλέξανδρος διέταξε τη σύμπτυξη εκείνων των τμημάτων και α­φού τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής του βαρέως ιππικού, διαβαίνει τον ποταμό και επιτίθεται κατά του εχθρού. Συγχρόνως διατάσσει την προχώρηση του κέντρου και του αριστερού του.

Ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα έχει τώρα περάσει τον ποταμό και συνάπτεται σκληρός αγώνας «εκ του συστάδην». Οι Πέρσες πολέμησαν γενναιότατα, συγκεντρώνοντας τις προσπάθειές τους κατά του Αλεξάν­δρου. Ενδεικτικό της σκληρότητας της μάχης είναι ότι, όταν έσπασε το δόρυ του Αλεξάνδρου, ζήτησε άλλο δόρυ από μαχόμενο αξιωματικό του.Στη φοβερή αυτή ιππομαχία κινδύνεψε ο Αλέξανδρος και σώθηκε από την επέμβαση του Στρατηγού Κλείτου. Τέλος, οι Πέρσες ιππείς τράπηκαν σε φυγή, αφού σκοτώθηκαν όλοι σχεδόν οι αρχηγοί τους.


2η φάση. Ο Αλέξανδρος δεν επέτρεψε καταδίωξη του εχθρικού ιππικού που υποχωρούσε άτακτα. Με όλες όμως τις δυνάμεις του επέπεσε κατά του εχθρικού πεζικού, μετωπικά δια του πεζικού του, και πλευρικά δια του ιππικού. Το εχθρικό πεζικό, αποτελούμενο από Έλληνες μισθοφόρους, δέχτηκε φοβερό πλήγμα και διασώθηκαν μόνο 2000 άνδρες, οι οποίοι και αιχμαλωτίστηκαν.
Οι απώλειες σε νεκρούς ήταν των Ελλήνων 115 και των Περσών 1000 ιππείς, 18.000 πεζοί και πολλοί αρχηγοί τους. Τους 2.000 αιχμαλώτους έλ­ληνες μισθοφόρους ο Αλέξανδρος έστειλε δεμένους στη Μακεδονία, για να εργάζονται ως δούλοι.

Ο Αλέξανδρος απέδωσε μεγάλες τιμές στους νεκρούς του, καθώς και ηθικές και υλικές αμοιβές στους συγγενείς τους. Από τα λάφυρα της μά­χης έστειλε στην Αθήνα 300 πανοπλίες ως αφιέρωμα στην πολιούχο Αθηνά – στην Ακρόπολη, με την επιγραφή: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλλη­νες πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των εις Ασίαν οικούντων».

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Η μάχη του Γρανικού συντέλεσε στην εδραίωση του ηθικού των ελληνικών στρατευμάτων, της πίστεως αυτών στον Αρχηγό τους και της εμπιστοσύνης για την πλήρη επιτυχία της εκστρατείας. Επίσης, στην κατά­ληψη ολόκληρης της Δυτικής Μ. Ασίας και στην απελευθέρωση των Αιολι­κών και Ιωνικών Πόλεων.

Από καθαρά στρατιωτική πλευρά, ο Αλέξανδρος εφάρμοσε όλες σχε­δόν τις γνωστές σήμερα Αρχές Πολέμου, και ιδιαίτερα την «Εκλογή του Σκοπού και Εμμονή εις αυτόν», που ήταν η καταστροφή του εχθρού, καθώς και την «Επιθετική Ενέργεια», που κρίθηκε ως η καταλληλότερη μορφή α­γώνα για την επιτυχία του σκοπού.

Ο επιθετικός ελιγμός του Αλεξάνδρου σαφώς ήταν της μορφής «Δι­πλής Υπερκεράσεως». Ειδικότερα, η ενέργειά του αρχικά εκδηλώνεται ως απλή υπερκέραση κατά του αριστερού της περσικής διατάξεως μάχης και στη συνέχεια, όταν κρίθηκε αναγκαίο, μεταβάλλεται σε διπλή υπερκέρα­ση – με ενέργεια και κατά του δεξιού της ίδιας διατάξεως.

Τέλος, οι Πέρσες φαίνεται ότι υποτίμησαν τις πραγματικές δυνατότητες του αντιπάλου τους, και κυρίως την ηγετική ικανότητα του Αλεξάν­δρου, καθώς και το αγωνιστικό πνεύμα της στρατιάς του. Επίσης, φαίνεται ότι ενέπλεξαν τις δυνατότητες τους σε παθητική άμυνα, χωρίς να αντιδράσουν με κάποια αποφασιστική ενέργεια αντεπιθέσεως, αν και διέθεταν τετραπλάσιο ιππικό
 σε σύγκριση με τον Αλέξανδρο

πηγή https://iellada.gr/istoria/megas-alexandrosi-mahi-toy-granikoy-potamoy-22-maioy-334-ph

Σήμερα εορτάζει ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος

Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος, η μνήμη του οποίου τιμάται σήμερα, 

ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς.

Ο πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. 

Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Ομολογητής

Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283 μ.χ., η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ειρήνη. Οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.

Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσσαρες κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Δυστυχώς, στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας για να ανορθώσει την ειδωλολατρία. 

Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, κάλεσε τους βοηθούς του Καίσσαρες το 303 μ.χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σε όλους ν’ αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. 

Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. 

Τότε ο γενναίος Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής Θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.

Μόλις τέλειωσε, όλοι συγχυστήκανε μ’ αυτή την ομολογία του και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη.

Στη φυλακή

Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή κα να του περισφίγξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει . Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ’ όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. 

Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που μοιάζανε με μαχαίρια. Πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. 

Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε :

 «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του.

Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Καθώς όμως σχολιάζανε το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος (βλέπε 23 Απριλίου) με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.

Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.

Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη και κλείσανε το στόμα του λάκκου. Μετά από τρεις μέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος». Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.

Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. 

Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφτηκε να φωνάξει του άρχοντες για να συσκεφτούν τι έπρεπε να κάμουν στον Γεώργιο. Και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και καταπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, που έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες. Γι’ αυτό κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο (βλέπε 23 Απριλίου), για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου.

Αβλαβής από το δηλητήριο

Ήλθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.

Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε , λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!

Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επειμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. 

Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα (βλέπε 21 Απριλίου), που ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Το μαρτυρικό τέλος του Αγίου

Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στ’ όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο. Πραγματικά ο Άγιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή προγνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του. Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια.

Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι.

Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας (βλέπε 23 Απριλίου) και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση.

Κατά την Εκκλησία μας, ο ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ο μαργαρίτης ο πολύτιμος, ο αριστεύς ο θείος, ο λέων ο ένδοξος, ο αστήρ ο πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος.

πηγή https://iellada.gr/thriskeia/simera-eortazei-o-agios-georgios-o-megalomartyras-kai-tropaioforos

Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!

Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!

Εμείς, οι διαχειριστές και οι συνεργαζόμενες ομάδες πολιτών που συγκροτούμε το ενημερωτικό δίκτυο «Greek National Net» σας ευχαριστούμε για την πολύχρονη υποστήριξη των προσπαθειών μας και ευχόμαστε σε εσάς και σε όλο τον ελληνισμό Χρόνια Πολλά, με Υγεία και Ευτυχία!!!

«Greek National Net» 

(στο Facebook, στο Youtube και στο Google Blogspot)

Ζούμε στα χρόνια του Αντιχρίστου; Ιδού τι λένε τα ιερά βιβλία

Πολλοί στα χρόνια της Νέας Τάξης Πραγμάτων που ζούμε φοβούνται αυτή τη στιγμή, μήπως είναι και τα χρόνια του Αντιχρίστου. Αυτό ουδείς το γνωρίζει πραγματικά, ας δούμε όμως τι λένε για αυτόν τα ιερά βιβλία και οι Άγιοι της Ορθοδοξίας. Γιατί ακόμα και εάν δεν έχει έρθει, σίγουρα ο ερχομός του προετοιμάζεται από τους Εωσφοριστές που κυβερνούν τον πλανήτη.

Πρώτη πηγή αποτελεί η Καινή Διαθήκη και τα λόγια του Χριστού σχετικά με αυτόν

Κατά Ματθαίον κεφάλαιο 24.

4. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. 

5. πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι.  

6. μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος.

7. ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους·  

8. πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.

9. τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου.  

10. καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους.

11. καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς,

12. καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν.

13. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

14. καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος. 

15. ῞Οταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ρηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω  

16. τότε οἱ ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ φευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη,

17. ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ,

18. καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.

19. οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.  

20. προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ.

21. ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται.

22. καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. 

23. τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἢ ὧδε, μὴ πιστεύσητε·

24. ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.  

25 ᾿Ιδοὺ προείρηκα ὑμῖν.  

26. ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν, ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστί, μὴ ἐξέλθητε, ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύσητε·  

27. ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·  

28. ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί. 

29. Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.

Μετάφραση

4. Τότε αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: <<Προσέχετε μη σας πλανήσει κανείς>>  

5. Γιατί πολλοί θα έρθουν με το όνομά μου, λέγοντας: “Εγώ είμαι ο Χριστός”, και πολλούς θα πλανήσουν. 

6. Θα μέλλεται, λοιπόν, να ακούτε πολέμους και φήμες πολέμων. Κοιτάτε, μη θορυβείστε, γιατί πρέπει να γίνουν, αλλά ακόμα δεν είναι το τέλος.  

7. Γιατί θα εγερθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας, και θα γίνουν πείνες και σεισμοί κατά τόπους. 

8. Αλλά όλα αυτά είναι αρχή ωδίνων.

9. Τότε θα σας παραδώσουν σε θλίψη και θα σας σκοτώσουν, και θα είστε μισούμενοι από όλα τα έθνη για το όνομά μου.  

10. Και τότε θα σκανδαλιστούν πολλοί, και θα προδώσουν ο ένας τον άλλο, και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο. 

11. Και πολλοί ψευδοπροφήτες θα εγερθούν και θα πλανήσουν πολλούς.

12. Και επειδή θα πληθυνθεί η ανομία, θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών.

13. Αλλά εκείνος που θα υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί.  

14. Και θα κηρυχτεί αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, και τότε θα έρθει το τέλος».

15. Όταν λοιπόν δείτε το βδέλυγμα της ερημώσεως (τον Αντίχριστο), που ειπώθηκε μέσω του Δανιήλ του προφήτη, να έχει σταθεί σε τόπο άγιο,  ο αναγνώστης ας εννοήσει,

16. τότε όσοι είναι στην Ιουδαία ας φεύγουν στα όρη, 

17. όποιος είναι πάνω στο δώμα ας μην κατεβεί, για να πάρει τα πράγματα από την οικία του.  

18. Και όποιος είναι στον αγρό ας μην επιστρέψει πίσω, για να πάρει το πανωφόρι του.  

19. Αλίμονο όμως σε όσες έχουν παιδιά στην κοιλιά και σε όσες θηλάζουν εκείνες τις ημέρες. 

20. Προσεύχεστε μάλιστα να μη γίνει η φυγή σας το χειμώνα, μήτε το Σάββατο. 

21. Γιατί θα γίνει τότε θλίψη μεγάλη, τέτοια που δεν έχει γίνει από την αρχή του κόσμου ως τώρα, ούτε θα γίνει ξανά. 

22. Και αν δε συντομεύονταν οι ημέρες εκείνες, δε θα σωζόταν καμιά σάρκα. Για τους εκλεκτούς, όμως, θα συντομευτούν οι ημέρες εκείνες. (Ο Θεός για εμάς ώστε να αντέξουμε θα κάνει τις μέρες τότε να περνάνε πάρα πολύ γρήγορα)

23. Τότε, αν κάποιος σας πει: “Ιδού, εδώ ο Χριστός” ή “εδώ”, μην το πιστέψετε. 

24. Γιατί θα εγερθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και θα δώσουν σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσουν, αν είναι δυνατό, και τους εκλεκτούς.  

25. Ιδού, σας τα έχω προειπεί.  

26. Αν λοιπόν σας πουν: “Ιδού, στην έρημο είναι”, μην εξέλθετε. “Ιδού, στα απόμερα δωμάτια”, μην το πιστέψετε. 

27. Γιατί όπως ακριβώς η αστραπή εξέρχεται από τα ανατολικά και φαίνεται ως τα δυτικά, έτσι θα είναι η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.

28. Όπου είναι το πτώμα, εκεί θα συναχτούν οι αετοί. 

29. «Και αμέσως μετά τη θλίψη των ημερών εκείνων ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημα της (αναφορά στο λεγόμενο φλας του ήλιου;) και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν». 

Δεύτερη πηγή βρίσκουμε στον Άγιο Ιππόλυτο Πάπα Ρώμης:

Τότε, εκείνοι οι Χριστιανοί πού δεν θα έχουν πάρει το χάραγμα του Αντίχριστου, θα διώκονται συνεχώς και με μένος, προσπαθώντας παράλληλα να βρουν τρόπο επιβίωσης, αφού και τα ίδια τα στοιχεία της φύσεως θα έχουν αλλοιωθεί…

Και τότε οι έχοντες το σφράγισμα του Αντίχριστου (χάραγμα το οποίο θα τους επέτρεπε να έχουν δικαίωμα αγοραπωλησίας και όχι μόνο), θα μετανιώσουν πικρά για την επιλογή τους αυτή.

Άνθρωποι θα πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες στους δρόμους και τις πλατείες. Και εάν δε συντόμευε ο Άγιος Τριαδικός Θεός εκείνες τις ημέρες της κακίας, δεν θα έμενε κανείς πού να μη πρόδιδε την πίστη του.

«Και τι μιλώ για ανθρώπους μόνο, μια πού και αυτά τα στοιχεία της φύσεως θα απαρνηθούν την φυσική τους κατάσταση…

Τότε, θα συμβαίνουν συχνά σεισμοί σε κάθε πολιτεία, λοιμώδεις ασθένειες και επιδημίες σε κάθε χώρα, κεραυνοί ασυνήθιστοι και φοβερές αστραπές, ενώ σπίτια και αγροί θα κατακαίονται…

Θα συμβαίνουν ακόμη φοβερές καταιγίδες ανέμων, οι οποίες θα διαταράσσουν χωρίς όρια την ξηρά και την θάλασσα, ακαρπίες της γης, σάλος και βουητό από τη θάλασσα και σάλος αφόρητος από την απώλεια χιλιάδων ψυχών ανθρώπων….

Θα βλέπουμε σημαδιακές μεταβολές στον ήλιο και στη σελήνη, εκτροπές αστέρων από τη θέση τους, συγκρούσεις εθνών και πολέμους, καταστρεπτικούς ανέμους, βολίδες χαλάζης επί του προσώπου της γης, χειμώνες άτακτοι και ασυνήθιστοι (από μεγάλη κλιματική αλλαγή), παγετοί μεγάλοι, καύσωνες ανυπόφοροι, κεραυνοί αιφνίδιοι, και εμπρησμοί αδόκητοι και μη αναμενόμενοι… 

Θα υπάρχει δε ένας γενικός θρήνος και οδυρμός επί όλης της γης, χωρίς καμία και από πουθενά παρηγοριά…» 

Αγίου Ιππολύτου, P.G. 10, 912 B – ΒΕΠΕΣ 6, 278

«Την εποχή εκείνη όσοι άνθρωποι λάβουν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου και δεν θα βρίσκουν τροφές ούτε νερό, θα προσέρχονται προς αυτόν και με οδυνηρά (πονεμένη) φωνή θα του λένε: «Δώσε μας λοιπόν να φάμε και να πιούμε (όπως μας έταζες), γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε όλοι από την πείνα και από κάθε ανάγκη, διέταξε τον ουρανό να μας δώσει νερό, και διώξε τα ανθρωποφάγα θηρία πού μας κατατρώγουν …»

Τότε ο Αντίχριστος θα απαντήσει εμπαίζοντας αυτούς και με πολλή απανθρωπιά και θα τους λέει : «Ο ουρανός δεν θέλει να δώσει βροχή. Η γη πάλι δεν βλαστάνει τα φυτά της, από που να σας δώσω εγώ τροφές;»

Τότε, αφού ακούσουν τα λόγια του δόλιου τούτου οι άθλιοι, θα καταλάβουν ότι αυτός είναι ο ίδιος ο πονηρός διάβολος (και ότι δεν είναι Θεός όπως νόμιζαν), και θα θρηνήσουν με πόνο, θα κλάψουν πολύ και θα κτυπήσουν το πρόσωπό τους με τα χέρια τους, και θα εκριζώσουν τα μαλλιά τους και με τα νύχια τους θα ξεσκίζουν τα μάγουλά τους λέγοντας ο ένας προς τον άλλον:

«Ώ, της συμφοράς μας! Ώ του φοβερού πράγματος, Ώ της δόλιας συναλλαγής πού κάναμε με τον Αντίχριστο  και πήραμε το χάραγμά του, Ώ, της φοβερής πτώσεώς μας. Πώς πλανηθήκαμε από τον πλάνο; Πώς προσφερθήκαμε (ψυχή και σώματι) σ΄ αυτόν;

Πώς συλληφθήκαμε μέσα στα δίκτυα του; Πώς πιαστήκαμε στη βρώμικη του σαγήνη; Και πώς ενώ ακούγαμε τις Γραφές πού μας προειδοποιούσαν για όλα αυτά, εμείς τότε δεν τους δίναμε σημασία;»  

Αγίου Ιππολύτου, P.G. 10, 933 D – 936 A

Τρίτη πηγή αποτελεί η Αποκάλυψη του Ιωάννη:

Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην· 3 καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου. καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;

Μετάφραση 

<<Και στάθηκα στην άμμο της θάλασσας. και είδα από την θάλασσα θηρίο να ανεβαίνει ( ανεβαίνει από την θάλασσα ο αντίχριστος αφού το σώμα του κατασκευάστηκε σε υποθαλάσσιο εργαστήριο) , που είχε κέρατα δέκα και επτά κεφάλια και πάνω στο κάθε κέρατό του και ένα στέμμα , και στα κεφάλια του βρισιές πρός τον Θεό.

Και έδωσε σε αυτόν ο δράκοντας (ο διάβολος δηλαδή), την δύναμη του και τον θρόνο του και μεγάλη εξουσία.

Και ένα από τα κεφάλια του ήταν θανάσιμα τραυματισμένο και θεραπεύτηκε η πληγή του ( ο αντίχριστος θα τραυματιστεί θανάσιμα αλλά θα γιατρευτεί το τραύμα του ) και όλος ο κόσμος θαύμασε το θηρίο.

Και προσκύνησαν τον δράκοντα ( τον διάβολο ) που έδωσε την εξουσία του στο θηρίο αλλά και το θηρίο λέγοντας, ποιός είναι όμοιος με το θηρίο; ποιός μπορεί να πολεμήσει εναντίον του;>>

Αυτές είναι μόνο λίγες από τις εκατοντάδες πηγές για τον λεγόμενο Αντίχριστο. Σύντομα θα έρθει η ώρα να βασιλέψει στον κόσμο μας και να τον κάνει ζωντανή κόλαση.

[Σημείωση:Οι θρησκευτικές εικόνες έχουν αναρτηθεί από το blog μας!]

Υπεραγία Θεοτόκε Βοήθησε και Σώσον ημάς!

Αρχάγγελε του Θεού Σώσον ημάς!

πηγή http://www.iellada.gr/thriskeia/zoyme-sta-hronia-toy-antihristoy-idoy-ti-lene-ta-iera-vivlia

Άγιος Πορφύριος«Αργότερα θα δείτε ότι όλα τα τρόφιμα θα είναι μολυσμένα. Να μην φοβόσαστε. Εσείς θα κάνετε τον σταυρό σας και θα τρώτε. Ο Θεός είναι που μας προστατεύει όλους…»

Ο π. Φώτης πήγαινε κάθε Πέμπτη στον Άγιο, για να εξομολογηθεί ή για να τον συμβουλευτεί πάνω στον προσωπικό πνευματικό του αγώνα και στο ποιμαντικό του έργο.

-Κάναμε Πνευματικό μας τον υποτακτικό του, τον παπα-Φώτη, που ήταν μία αγία ψυχή και προσευχότανε πολύ για εμάς. Εκεί, πολύ σύντομα, γνώρισα ένα πνευματικοπαίδι του, τον Παναγιώτη.

Επειδή όμως ήμουν επιφυλακτική και διστακτική, και μάλιστα όταν έπρεπε να αποφασίσω για τη μελλοντική πορεία της ζωής μου, αποφασίσαμε με τον Παναγιώτη να επισκεφτούμε και να συμβουλευτούμε τον Άγιο Πορφύριο.

Ο π. Φώτης πήγαινε κάθε Πέμπτη στον Άγιο, για να εξομολογηθεί ή για να τον συμβουλευτεί πάνω στον προσωπικό πνευματικό του αγώνα και στο ποιμαντικό του έργο.
Εγώ πέρασα πρώτη στο Κελλί του και, καθώς έπαιρνα την ευχή του, μου κράτησε το χέρι και έπιασε τον σφυγμό μου. Έμεινε σιωπηλός για 3-4 λεπτά και μετά, κουνώντας έντονα το χέρι μου, μου είπε με ζωηρή φωνή: «Μωρέ ξέρεις πόσο σε αγαπάει αυτός; Μωρέ είσαι ευαίσθητη εσύ. Ευαίσθητη…»

Ένιωσα να ξαλαφρώνω από μία ενόχληση και να μου φεύγει ένα άγχος. Ήταν σαν να μου έβγαλε ένα αγκάθι που πόναγε και αμέσως ανακουφίστηκα.
Και ο Παναγιώτης όταν μπήκε, μετά από εμένα, έδειχνε σκεπτικός και συννεφιασμένος αλλά, όταν βγήκε, έλαμπε από χαρά.
Ο Άγιος σκόρπισε τους λογισμούς ανασφάλειας που είχαμε για το μέλλον μας και σύντομα (το 1981) παντρευτήκαμε με την ευλογία του και την ευλογία του Πνευματικού μας. Από τότε αρχίσαμε να πηγαίνουμε μαζί στο Μήλεσι, όσο πιο συχνά μπορούσαμε.

Συχνά μας μιλούσε για την αγάπη του Χριστού.
Μας έλεγε: «Μωρέ τον Χριστό να αγαπήσετε. Τον Χριστό…! Και μη φοβόσαστε τίποτα. Αδιαλείπτως να προσεύχεστε. Ο Θεός δεν θέλει πολλά.
Μόνο την ευχούλα να μην αφήνετε
Να μη σταματάτε να του μιλάτε. 
Τον Χριστό να έχετε, γιατί ζωή χωρίς τον Χριστό δεν είναι ζωή. Πάει τέλειωσε…»

«Αργότερα θα δείτε ότι όλα τα τρόφιμα θα είναι μολυσμένα. Να μην φοβόσαστε.
 Εσείς θα κάνετε τον σταυρό σας και θα τρώτε. Ο Θεός είναι που μας προστατεύει όλους…».

…Από τότε που τον γνώρισα αισθάνομαι την παρουσία του, νιώθω να με σκεπάζει με τις προσευχές του. Νιώθω την προστασία και την αγάπη του. Με βοήθησε πάρα πολύ στα σκαμπανεβάσματα του γάμου μου, με στήριξε ηθικά και με παρηγόρησε στον θάνατο του αγαπημένου μου πατέρα. Ένιωθα να παίρνει τον πόνο και τη θλίψη στις δύσκολες στιγμές της ζωής μου.

Μου χαμογελούσε με τόση γλυκύτητα, που γέμιζα χαρά.
Έβλεπα μία απέραντη γαλήνη στο πρόσωπό του.
Καθώς έβλεπα το λευκό και λαμπερό του πρόσωπο μαζί με τα καταγάλανα μάτια του, νόμιζα πως έβλεπα έναν άγγελο. Ήταν ένας επίγειος άγγελος!
Έλαμπε, ακτινοβολούσε από τη θεία Χάρη.

Μαρτυρία κ. Μαρίας Τ., Αθήνα

«Ο Όσιος Πορφύριος ο Προφήτης – Μαρτυρίες» – Αγιοπαυλίτικο Ιερό Κελλί Αγίων Θεοδώρων – Άγιον Όρος».

πηγή   http://www.agiotopia.gr/2018/02/blog-post_788.html#ixzz5rKTQV09U

Άγνωστα μεγάλα έργα της εκστρατείας του Μ. Αλεξάνδρου (βίντεο)

Όπως ο σύγχρονος Ελληνικὸς Στρατὸς είχε παλαιότερα την Μ.Ο.Μ.Α., που κατασκεύασε την βασικὴ υποδομὴ της χώρας μας, έτσι και ο στρατὸς του Μεγάλου Αλεξάνδρου, δημιούργησε κατασκευὲς που ἐκείνη την εποχὴ ήταν μνημεία ειρήνης και οικονομικίς αναπτύξεως.

Η εκστρατεία ήταν μία πολεμικὴ επιχείρηση, παρ’ όλ’ αυτὰ το ειρηνευτικὸ έργο ήταν μεγαλύτερο και οι δομὲς του έφεραν καθοριστικές αλλαγὲς στην παγκόσμια οικονομία της τότε εποχής, διαμορφώνοντας το πλανητικὸ κράτος που σήμερα κάποιοι προσπαθούν να μιμηθοῦν.

Μέσα σε δώδεκα χρόνια και διανύοντας 18.000 χιλιόμετρα, 150.000 άτομα δημιούργησαν έναν άθλο.

Όταν ο στρατὸς περνούσε και οι μάχες τελείωναν, αντὶ για εκτεταμένες σφαγὲς και λεηλασίες, μία ομάδα Ελλήνων «εισέβαλε» στις κατακτημένες περιοχὲς γιὰ να αναπτύξῃ και να αναδιαμορφώσῃ την περιφέρεια, προετοιμάζοντας τοὺς λαούς των περιοχών γιά μία νέα καθημερινότητα.

Η ομάδα αυτὴ είχε αρχιτέκτονες, μηχανικοὺς, πολεοδόμους, οικονομολόγους, τεχνίτες κ.λπ.
Η προσφορά τους έχει διασωθεί μέσα απὸ το έργο τους σε πολλοὺς τομείς.
Πόσες πόλεις ίδρυσε, ανέπτυξε, αναμόρφωσε ο Μέγας Αλέξανδρος εκείνη την εποχὴ δεν είναι γνωστὸ, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὴν μποροῦμε νὰ συνθέσουμε ἕνα σχέδιο κόστους αὐτῆς τῆς δραστηριότητας.

Αυτὸ όμως που είναι γνωστὸ είναι ότι ίδρυσε περισσότερες απὸ 150 πόλεις οι περισσότερες απὸ τις οποῖες πήραν το όνομα Αλεξάνδρεια.

πηγή https://www.pronews.gr/istoria/451693_agnosta-megala-erga-tis-ekstrateias-toy-m-alexandroy-vinteo

Γιορτή σήμερα: Των Αγίων Θεοφανείων

Τα Άγια Θεοφάνεια τιμά σήμερα, 6 Ιανουαρίου, η Εκκλησία μας.

Τα Αγία Θεοφάνεια είναι μία από τις αρχαιότερες εορτές της εκκλησίας μας η οποία θεσπίσθηκε το 2ο αιώνα μ.Χ. και αναφέρεται στη φανέρωση της Αγίας Τριάδας κατά τη βάπτιση του Ιησού Χριστού.

Η ιστορία της βάπτισης έχει ως εξής: Μετά από θεία εντολή ο Ιωάννης ο Πρόδρομος εγκατέλειψε την ερημική ζωή και ήλθε στον Ιορδάνη ποταμό όπου κήρυττε και βάπτιζε. Εκεί παρουσιάσθηκε κάποια ημέρα ο Ιησούς και ζήτησε να βαπτισθεί. Ο Ιωάννης, αν και το Άγιο Πνεύμα τον είχε πληροφορήσει ποιος ήταν εκείνος που του ζητούσε να βαπτισθεί, στην αρχή αρνείται να τον βαπτίσει ισχυριζόμενος ότι ο ίδιος έχει ανάγκη να βαπτισθεί από Εκείνον.

Ο Ιησούς όμως του εξήγησε ότι αυτό ήταν το θέλημα του Θεού και τον έπεισε να τον βαπτίσει.

Και τότε μπροστά στα έκπληκτα μάτια των θεατών διαδραματίσθηκε μία μοναδική και μεγαλειώδης σκηνή, όταν με την μορφή ενός περιστεριού κατήλθε το Άγιο Πνεύμα και κάθισε επάνω στο βαπτιζόμενο Ιησού, ενώ συγχρόνως ακούσθηκε από τον ουρανό η φωνή του Θεού η οποία έλεγε: «Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα» («Αυτός είναι ο αγαπημένος μου Υιός, αυτός είναι ο εκλεκτός μου»).

Από τότε και το Βάπτισμα των χριστιανών, δεν είναι «εν ύδατι», όπως το βάπτισμα «μετανοίας» του Ιωάννη, αλλά «εν Πνεύματι Αγίω». Ο Κύριος με το να βαπτιστεί αγίασε το νερό, το έκανε νερό αγιασμού και συμφιλίωσης με το Θεό. Έτσι η Βάπτιση του Κυρίου άνοιξε τη θύρα του Μυστηρίου του Βαπτίσματος.

Με την καθαρτική χάρη του αγίου Βαπτίσματος ο παλαιός αμαρτωλός άνθρωπος ανακαινίζεται και με την τήρηση των θείων εντολών γίνεται κληρονόμος της βασιλείας των ουρανών.

Απολυτίκιο:
Ήχος α’.
Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου Κύριε, η της Τριάδος εφανερώθη προσκύνησις· του γαρ Γεννήτορος η φωνή προσεμαρτύρει σοι, αγαπητόν σε Υιόν ονομάζουσα· και το Πνεύμα εν είδει περιστεράς, εβεβαίου του λόγου το ασφαλές. Ο επιφανείς Χριστέ ο Θεός, και τον κόσμον φωτίσας δόξα σοι.

πηγή https://www.vimaorthodoxias.gr/vioi-agion/6-ianouariou-giorti-simera-ton-agion-theofaneion/

Αγία Βαρβάρα: Γιορτάζει η προστάτιδα του ένδοξου Πυροβολικού

Την προστάτιδα του Αγία Βαρβάρα, γιορτάζει σήμερα το ένδοξο Πυροβολικό και μαζί του όλος ο Στρατός Ξηράς, οι άνδρες και οι γυναίκες, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί σε κάθε μονάδα, σχηματισμό και ακριτικό φυλάκιο.
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού ετοίμασε και δημοσίευσε σχετικό βίντεο για να τιμήσει την Αγία Βαρβάρα και τα στελέχη του Στρατού Ξηράς που υπηρετούν επάξια το όπλο του Πυροβολικού.

Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Η Αγία Βαρβάρα έζησε και μαρτύρησε επί Αυτοκράτορα Μαξιμιανού.
Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Ανατολική και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθώς και το Πυροβολικό πολλών χωρών ανεξαρτήτως θρησκείας.
Η Αγία Βαρβάρα ήταν μονογενής θυγατέρα του πλούσιου Έλληνα ειδωλολάτρη Διόσκουρου , Σατράπη της Νικομήδειας.

Παρόλο που το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε , το αποτελούσαν φανατικοί ειδωλολάτρες, η Αγία φωτίσθηκε από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.

Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσο, ακόμα και βασανισμούς για να την μεταπείσει.
Όταν όμως βρέθηκε εμπρός στην υπερήφανη και σταθερή στάση της την παρέδωσε στο διοικητή της επαρχίας , για να την τιμωρήσει. Ο Έπαρχος εντυπωσιάσθηκε από την έξοχη ομορφιά της νέας και προσπάθησε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Εμπρός όμως στην αμετάκλητη απόφαση της να μην απαρνηθεί το Χριστό, την υπέβαλλε σε φρικτά μαρτύρια, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Μεγαλομάρτυρας.

Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της, “ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται», όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρύνονταν από την σφαγή της θυγατέρας του , η Θεία Δίκη , με μορφή κεραυνού, κατέκαψε το δήμιο –πατέρα.

Τον τιμωρό αυτό κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού και το 1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού και στις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου γιορτάσθηκε το γεγονός στο στρατόπεδο του μόλις συγκροτιθέντος πρώτου “Τάγματος Πυροβολητών», όπως ονομάζονταν τότε, οπότε και προσφέρθηκαν στους επισκέπτες οι από τότε πατροπαράδοτοι λουκουμάδες με κονιάκ.


Η Διεύθυνση Πυροβολικού για να τιμήσει τη Προστάτιδα του Όπλου Αγία Βαρβάρα εξέδωσε (1999) αναμνηστικό μετάλλιο με την ευκαιρία των 170 ετών από της καθιέρωσης της ως προστάτιδος το 1829.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ

Ώς έναρξη του Ελληνικού Πυροβολικού, είναι το 1821 στην Καλαμάτα, όπου ο ιδρυτής του, Δημήτρης Υψηλάντης οργάνωσε το πρώτο κλιμάκιο, αυτό της Πυροβολαρχίας.
Οι Πυροβολητές (όπου είναι επίσημος όρος του Ελληνικού Στρατού) φορούσαν εξ αρχής, στρατιωτική στολή με σκούρο μπλέ χρώμα, που φορούσε και ο Γαλλικός Στρατός καθιστώντας την ως την πιο αυστηρή απο τις υπόλοιπες των άλλων Όπλων ή Σωμάτων.
Το 1828, σχηματίζεται η πρώτη Μονάδα με τον τότε όρο Τάγμα , ενω την ίδια χρονιά ακολούθησε και η ίδρυση της Σχολής Πυροβολικού, τότε στο Ναύπλιο.[1] Το 1843 γίνεται η πρώτη διάκριση του Όπλου στην ιστορία του, και οι κλάδοι γίνονται δυο: ο κλάδος του Ορεινού Πυροβολικού και του Πεδινού Πυροβολικού.

Επίσης, ο όρος Τάγμα, αντικαθίσταται με τον έως και σήμερα γνωστό όρο Μοίρα και η συγκεκριμένη Μονάδα εφοδιάστηκε με οπλισμό, όπως τα οβουζοβόλα και τα σφαιροβουζοβόλα.
Το 1867 οι Πυροβολαρχίες Βολής εξοπλίστηκαν με ρυμουλκούμενα πυροβόλα διαμετρήματος σωλήνα των 75 και 105 χιλιοστών και εν την συνεχεία το Πεδινό (Τοπομαχικό) Πυροβολικό με πυροβόλα των 87 χιλιοστών, τα οποία θα πρέπει να είναι έξι σε κάθε Πυροβολαρχία Βολής.
Πρώτη συμμετοχή, μετά την οργάνωση του Όπλου, έγινε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Θεσσαλία και στην μάχη της Κρήτης. Το 1874, η Μοίρα Πυροβολικού αναπτύχθηκε σε Σύνταγμα Πυροβολικού, εξοπλισμένο με πυροβόλα εμπροσθογεμή.

Το 1910 υπέστη αλλαγές και στους δυο κλάδους, με την χορήγηση πυροβόλων Σνάιντερ διαμετρήματος 75 χιλ. και Krupp των 105 χιλ., και το Ορεινό Πυροβολικό με λυόμενα πυροβόλα Σνάιντερ των 75 χιλ.
Το Πεδινό πυροβόλο των 75 χιλ, ήταν το πρώτο που ήταν δυνατόν να γίνει διαεξαγωγή έμμεσης βολής. Εκείνη την εποχή, το Πυροβολικό συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-13 σε περιοχές της Ελλάδας, όπως στο Σαραντάπορο, στα Γιαννιτσά, στη Θεσσαλονίκη, στην Κορυτσά, στη Φλώρινα, στο Μπιζάνι, στο Κιλκίς, στα Κρέσνα, στο Μπέλλε, στο Νευροκόπι και στην Καβάλα.[2]
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918)

Την εποχή εκείνη ο Αρχιστράτηγος Παναγιώτης Δαγκλής, συνεργάστηκε με την Γαλλική βιομηχανία Σνέιντερ για να κατασκευάσουν ενα λυόμενο πυροβόλο για μια Μοίρα Ορεινού Πυροβολικού, το Schneider-Δαγκλής, και το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο Ελληνικό Πυροβολικό, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία.
Τότε τρία Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού, είχαν εξοπλιστεί με πυροβόλα 75 χιλ. απο την Σνέιντερ και απο την Σκόντα, υπήρχε ενα Σύνταγμα Βαρέως Πυροβολικού με πυροβόλα των 120 χιλ., ενα Σύνταγμα των 155 χιλ, και 20 Μοίρες Ορεινού Πυροβολικού με οπλισμό που σώθηκε και χρησιμοποιήθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941)

Τότε είχε γίνει ο διαχωρισμός σε Πυροβολικό Μάχης και Αντιαεροπορικό Πυροβολικό. Είχε αρκετό οπλισμό, και συμμετείχε στις μάχες της Πίνδου, του Καλαμά, της Κορυτσάς, της Πρεμετής, της Κλεισούρας και της Τρεμπένιτσας.
Τον Απρίλιο του 1941, όταν και έγινε η κατάληψη της χώρας απο τους Γερμανούς, για πρώτη φορα ο Ελληνικός Στρατός διαλύεται και παραδόθηκαν όλα τα πυροβόλα.
Η δημιουργία νέου Ελληνικού Στρατού, συνέβη στη Μέση Ανατολή, με το Πυροβολικό να αποτελείται απο δυο Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού με οπλισμό που δόθηκε απο τον Βρετανικό Στρατό.
Με αυτόν τον οπλισμό, συμμετείχε και στην δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και του Ρίμινι.
Το Ελληνικό Πυροβολικό απο το 1951

Η ενίσχυση των οπλικών συστημάτων του Στρατού Ξηράς, ξεκίνησε την δεκαετία του ’50, με το Πυροβολικό να εξοπλίζεται με ρυμουλκούμενα πυροβόλα 105 χιλ, απο την Αμερική.
Απο το 1951, έχει γίνει εξέλιξη των οπλικών συστημάτων στο Πυροβολικό, με την εμφάνιση των αυτοκινούμενων πυροβόλων, την δημιουργία πυραύλων και εν συνεχεία με την κατασκευή αντιπυροβολικών συστημάτων και με την απόκτηση πυραυλικών συστημάτων και καθοδηγούμενων πυρομαχικών.
Πυροβολικό Μάχης

To αυτοκινούμενο πυροβόλο PzH 2000, είναι απο τα πιο εξελιγμένα στην κατηγορία του, και τα προμηθεύτηκε ο Ελληνικός Στρατός το 2001.
Ο αριθμός των αυτοκινούμενων M109 είναι πολύ μεγάλος, μετά την αγορά 223 Μ109Α2. Ο συνολικός στόλος ξεπερνά τα 300 πυροβόλα αυτού του τύπου.
Το 1951, έγινε η προμήθεια απο τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ101 των 105 χιλιοστών και των Μ114 των 155 χιλ για το Πυροβολικό Μάχης.
Το 1977, τίθονται σε υπηρεσία τα πρώτα αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ109Α1Β και δίνονται σε Μοίρες Μέσου Πυροβολικού.
Το 1986, παραλαμβάνεται αριθμός τεθωρακισμένων οχημάτων M-992 απο τις Η.Π.Α, με τον ρόλο του Σταθμού Διοικήσεως του Κέντρου Διεύθυνσης Πυρός (ΚΔΠ), για τον προσδιορισμό των βολών ΠΒ.
Το 1994, αγοράζονται 150 ελαφρομεταχειρισμένα πυραυλικά συστήματα RM-70 απο την Γερμανία, εκ των οποίων τα 116 τέθηκαν σε υπηρεσία και τα 34 διαμελίστηκαν για χρήση ανταλλακτικών.
Το 1994, γίνεται η αγορά των 18 συστημάτων MLRS, και στις αρχές του 1996, παραδίδονται τα πρώτα 9 στην 193 ΜΠΕΠ στην Ελευθερούπολη.
Στα μέσα του 1997, παραδίδονται άλλα 9 στην 194 ΜΠΕΠ, στον Λαγκαδά.
To 1998, παραλαμβάνονται οι πρώτοι καθοδηγούμενοι πύραυλοι ATACMS για την χρήση τους στα MLRS. Το 2001, ο Ελληνικός Στρατός αγοράζει 24 PzH 2000, κατασκευασμένα απο την Γερμανία και με την βοήθεια Γερμανών μηχανικών, δέχτηκαν ελαφρά αναβάθμιση τους.
Το 2003, οι εργασίες ολοκληρώνονται και παραχωρούνται σε δυο Μοίρες Μέσου Πυροβολικού: στην 156 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 156 Α/Κ ΜΒΠ)[3] και στην 163 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 163 Α/Κ ΜΒΠ)[4]
Αντιαεροπορικό Πυροβολικό

Οι πύραυλοι HAWK πρωτοήρθαν το 1960, δημιουργώντας έτσι 2 Μοίρες με κύριο οπλισμό αυτούς.
Το αντιαεροπορικό Bofors είναι απ’τα πρώτα που στελέχωσαν το Ελληνικό Α/Α ΠΒ.
Το 1951, άρχισε να προμηθεύεται και το Αντιαεροπορικό Πυροβολικό, απο την Μεγάλη Βρετανία και τις Η.Π.Α, με την ενίσχυση του με 108 αντιαεροπορικά συστήματα Μ-1 Bofors των 40 χιλ. σε τρία Συντάγματα Πυροβολικού (36 το καθένα).
Το 1953, τα Συντάγματα Πυροβολικού, διαμελίστηκαν και έγιναν Μοίρες, όπως και αυτές του Α/Α, μετατρέποντας τις σε Μοίρες Ελαφρού Αντιαεροπορικού Πυροβολικού (ΜΕ/ΑΠ).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, γίνεται προμήθεια αντιαεροπορικών πυραύλων «ΧΩΚ» (HAWK), δημιουργώντας έτσι δύο Μοίρες.
Οι εγχώριες ΜΕ/ΑΠ, προμηθεύονται ύστερα απο 8 συστήματα Μ-55 των 12,7 χιλ, και τα συστήματα Bofors μεταφέρονται στις παραμεθόριες περιοχές του Αιγαίου.

Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε η προμήθεια 150 πυροβόλων Rh 202 των 20 mm και έλαβαν χώρα σημαντικές οργανωτικές μεταβολές στην οργάνωση και την κατανομή του υλικού.
Στα νησιά του Αιγαίου συγκροτήθηκαν επιπλέον ΜΕΑ/ΑΠ ενώ ταυτόχρονα εισήχθη σε υπηρεσία το φορητό Α/Α Κ/Β FIM-43A Redeye εξοπλίζοντας τόσο τις μονάδες των όπλων ελιγμού( Πεζικό και Τεθωρακισμένα) όσο και το Πυροβολικό.
Το 1975 αναβαθμίστηκαν τα συστήματα HAWK σε επίπεδο Improved HAWK με παράλληλη συμπλήρωση του αριθμού τους(18 εκτοξευτές ανά μοίρα) ενώ το 1981 παρελήφθησαν από τις ΗΠΑ και την Γερμανία 101 Α/Κ συστήματα πυροβολικού M-42A1 Duster η πλειοψηφία των οποίων διατέθηκε στις ΜΕΑ/ΑΠ των νήσων εξοπλίζοντας μια Πυροβολαρχία Ελαφρού Α/Α Πυροβολικού με 12 στοιχεία έκαστη.

Παρά την πρόθεση του Ε.Σ σε κάποια φάση να εκσυγχρονίσει το σύστημα αυτό δεν κατέστη εφικτό και το σύστημα αποσύρθηκε χωρίς αντικαταστάτη αρχές δεκαετίας του 2000.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 άρχισε η αντικατάσταση του φορητού(MANPADS) συστήματος FIM-43 Redeye από το πιο σύγχρονο FIM-92 Stinger.
Συνολικά παραγγέλθησαν 476 εκτοξευτές και 1000 βλήματα FIM-92B POST από ΗΠΑ και 1150 βλήματα FIM-92C RMP από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία κατασκευής του συστήματος.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε γίνει εμφανής η ανάπτυξη της Τουρκικής αεροπορίας μέσω της μαζικής απόκτησης αεροσκαφών F-104 σε ρόλους κρούσης.

Αποφασίστηκε έτσι η ενίσχυση του Α/Α πυροβολικού μέσω της υιοθέτησης ενός εγχώριου προγράμματος ανάπτυξης ενός Α/Α συστήματος πυροβόλων, το γνωστό Άρτεμις 30.
Παρά τις ελπιδοφόρες προοπτικές του προγράμματος το όλο πρόγραμμα δεν καρποφόρησε λόγω της απειρίας των ελληνικών εταιριών που ανέλαβαν την υλοποίηση του αλλά και απροθυμίας μεταξύ τους συνεργασίας εκ μέρους των συμβαλλόμενων εταιρειών.


Προσπάθειες που κατά καιρούς έγιναν για την νεκρανάσταση και το εμπλουτισμό του προγράμματος(υιοθέτηση τετραπλού εκτοξευτή βλημάτων Crotale που θα οδηγούσε στο σύστημα Απόλλων, τοποθέτηση διπλών εκτοξευτών βλημάτων Stinger, πιστοποίηση του ΣΕΠ Skyguard και ατομικού Η/Ο ΣΕΠ) δεν είχαν αίσια έκβαση και το σύστημα κατασκευάστηκε μόνο σε μορφή Μονάδος Πυρός(δίδυμο πυροβόλο Mauser των 30 mm) σε 60 μόλις μονάδες(εκ των οποίων 17 κατέληξαν στον Ε.Σ και χρησιμοποιούταν για την εγγύς Α/Α άμυνα των HAWK) ενώ πρόσφατα αποφασίστηκε η απόσυρση του.

πηγή http://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%91%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%92%ce%b1%cf%81%ce%b2%ce%ac%cf%81%ce%b1-%ce%93%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%b1-%cf%84/