Ο βίος του Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Τι απέγινε ο άνθρωπος – δολοφόνος που συγχώρεσε ο Άγιος Διονύσιος

Του Δημητρίου Λυκούδη, θεολόγου

Ο Άγιος Διονύσιος γεννήθηκε στα 1547 στον Αιγιαλό, παραλιακή περιοχή της νήσου  Ζακύνθου. Είχε ακόμη δυο αδέλφια και γονείς με αριστοκρατική καταγωγή, από το γένος Σιγούρων.

Οι γονείς φρόντισαν να εμφυσήσουν στον μικρό Γραδενίγο (το κοσμικό όνομα του Αγίου) την πίστη και την ευσέβεια. Με κατάλληλους καθηγητές και δασκάλους της εποχής συνέβαλαν καθοριστικά στην πολύπλευρη μόρφωση του υιού τους, ο οποίος, κατά την Παράδοση, κατείχε άριστα την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά και την ιταλική και λατινική.

Όμως, και η θεολογική του κατάρτιση ήταν σπουδαία. Μελετούσε ώρες πολλές, ξενυχτούσε στη μελέτη των Γραφών και των ιερών κειμένων. Κατά την Παράδοση πάντοτε, κάτι, δε, που η νεότερη ιστορική έρευνα δεν επιβεβαιώνει, ο μικρός Γραδενίγος είχε ανάδοχο τον Όσιο Γεράσιμο τον εκ Κεφαληνίας.

Σε ηλικία είκοσι χρόνων έμεινε ορφανός. Αμέσως διένειμε την πατρική του περιουσία στ᾿ αδέλφια του και σε ηλικία 21, μόλις, χρόνων κατευθύνθηκε στα Στροφάδια, δυο νησάκια 27 περίπου μίλια νότια της Ζακύνθου, όπου και εκάρη Μοναχός και μετονομάστηκει σε Δανιήλ. Σύντομα χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας και, ένεκα της πνευματικής του καλλιέργειας, ανέλαβε την ηγουμενία της εκεί Ιεράς Μονής.

Δυο χρόνια αργότερα, ο άγιος έρχεται στην Αθήνα με προορισμό να ταξιδέψει στα Ιεροσόλυμα και να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους. Εκεί, όμως, σε μια συνάντησή του με τον Μητροπολίτη τότε Αθηνών Νικάνορα, ο άγιος ματαιώνει τα σχέδιά του. Δεν ταξίδεψε ποτέ για τα Ιεροσόλυμα. Προνοία και παρακλήσει του Μητροπολίτου Αθηνών Νικάνορα, ο Πατριάρχης Κων/λεως Ιερεμίας εκλέγει τον Δανιήλ Επίσκοπο Αιγίνης, που τότε βρισκόταν σε χηρεία, και τον μετονομάζει Διονύσιο.

Δυο χρόνια στην Αίγινα ο όσιος θα διατελέσει ένα λαμπρό ιεραποστολικό, φιλανθρωπικό και πνευματικό έργο. Το φιλάσθενο, όμως, του σώματος και χαρακτήρος του, ένεκα των υπέρμετρων ασκητικών του αγώνων, θα κάμνει τον άγιο να παραιτηθεί από της θέσεως αυτής.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον τοποθετεί Χωρεπίσκοπο Ζακύνθου, καθώς ο άγιος είχε εκφράσει την επιθυμία να αποσυρθεί στην αγαπημένη του νήσο για περαιτέρω άσκηση και προσευχή. 

Και πάλι, όμως, ο εκεί Μητροπολίτης και το περιβάλλον του, κινούμενοι από φθόνο και μικρότητες, ζήτησαν από τον ηγεμόνα της νήσου Νικόλαο Δαπόντε, να αιτηθεί την παραίτηση του Οσίου, πράγμα το οποίο και έγινε.

 

Ο Όσιος κοιμήθηκε την 17η Δεκεμβρίου 1622, σε ηλικία 75 χρόνων, στην Ιερά Μονή Θεοτόκου της Αναφωνήτριας. Τελευταία του επιθυμία ήταν να κηδεύσουν το σώμα του στα Στροφάδια, στο νησί Σταμφάνη, στην εκκλησία του Αγίου Γεωργίου. Τρία χρόνια μετά, στην ανακομιδή του ιερού του λειψάνου, το σκήνωμα του Οσίου βρέθηκε άφθαρτο να ευωδιάζει, μαζί τα ιερά του άμφια. Παρέμεινε στα Στραφάδια έως αρχές του 18ου αιώνος, οπότε και σε μια τουρκική επιδρομή απεκόπησαν τα δυο χέρια του ιερού του λειψάνου.

Έκτοτε το ιερό του σκήνωμα μεταφέρθηκε στον Ιερό Ναό του Αγίου, στη Ζάκυνθο και αποτελεί έως σήμερα λαμπρό σέμνωμα και περίπυστο θησαυρό της απανταχού Χριστιανοσύνης, επιτελώντας αναρίθμητα θαύματα καθημερινά σε κάθε γωνιά της γης.

Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στην αγιοκατάταξη του Οσίου στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας στα 1703.

Στη Ζάκυνθο οι πάντες γνώριζαν για την χρόνια έχθρα που μάστιζε δυο οικογένειες και τους προγόνους τους: τους Σιγούρους (απ᾿ όπου προέρχεται ο άγιος) και τους Μονδίνους.

Σύμφωνα με την Παράδοση, κάποιο δειλινό κτύπησε η πόρτα της Μονής που εγκαταβίωνε ο άγιος και ένας κυνηγημένος άνθρωπος ζητούσε εναγωνίως από τον άγιο να τον κρύψει και να τον λυπηθεί, καθώς οι αστυνομικοί τον είχαν ακολουθήσει στο διάβα του και τον αναζητούσαν. Στο ερώτημα του αγίου για ποιο λόγο κρύβεται και τον κυνηγούν και μετά από άλλες ερωτήσεις, ο επισκέπτης φανέρωσε ότι είχε πριν λίγο σκοτώσει άνθρωπο και δη, τον άρχοντα του νησιού Κωνσταντίνο Σιγούρο, χωρίς να γνωρίζει πως ο ιερωμένος που ήταν μπροστά του ήταν ο κατά σάρκα αδελφός του.

Ο Άγιος Διονύσιος όχι μόνο δεν παρέδωσε τον δολοφόνο του αδελφού του στις διωκτικές αρχές, κρύβοντάς τον, αλλά τον βοήθησε να «δραπετεύσει» από το νησί, δίνοντάς του χρήματα και οδηγίες για τον σκοπό αυτό.

Η Παράδοση λέγει πως όταν ο δολοφόνος, ενώ πλέον είχε φύγει από το νησί, έμαθε ποιος ήταν ο καλόγερος της Μονής και ποια συγγένεια είχε με τον σκοτωμένο άνδρα Κωνσταντίνο Σιγούρο, τόσο πολύ συγκλονίστηκε από την αγία και φιλάνθρωπη καρδιά του αγίου που εγκατέλειψε τα πάντα και κατέφυγε στα Στραφάδια. Εκεί, ως μοναχός πλέον, βάλθηκε να ζήσει, εν μετανοία, τα τελευταία χρόνια της ζωής του επί της γης.

Άγιος Σάββας ο Ηγιασμένος - Το μεγάλο θαύμα του σε καρκινοπαθή κοριτσάκι

Συγκλονιστικές είναι οι μαρτυρίες των γονιών που με την προσευχή στον Άγιο Σάββα, έσωσαν το παιδί τους από τον καρκίνο, αλλά και της γυναίκας που κατάφερε να τεκνοποιήσει.

Στις 5 Δεκεμβρίου η Εκκλησία τιμά έναν πολύ μεγάλο Άγιο, τον Άγιο Σάββα τον Ηγιασμένο. Σπλάγχνο της Αγιοτόκου Καππαδοκίας, γεννήθηκε τον 4ο αιώνα, συγκεκριμένα το 431, ηγιασμένος εκ κοιλίας μητρός. Σε ηλικία 8 ετών πήγε στο μοναστήρι των Φλαβιανών, όπου έμαθε όλα τα γράμματα, το Ψαλτήρι απέξω και απέκτησε μεγάλη χάρη και φήμη.

Έμεινε εκεί έως τα 18 και στη συνέχεια πήγε στην έρημο της Ανατολής. Εκεί έφτιαξε τη Μονή του Αγίου Σάββα, η οποία απέκτησε πολλούς μοναχούς.
Ο Άγιος ξεχώριζε για τη σεμνότητα και την ταπεινότητά του. 

Έλεγε συνεχώς: «Δεν είμαι τίποτα, Θεούλη μου». Από πολύ μικρός έως και την κοίμησή του, το 532, αγωνιζόταν κατά το «Άγιοι γίνεσθε».
Ο Άγιος έκανε πολλά θαύματα. Κυρίως θεράπευε τους αρρώστους. Σήμερα φανερώνεται σε οικογένειες που δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά και σε ασθενείς με καρκίνο. Στηρίζει τον αγώνα των ανθρώπων που δοκιμάζονται από τη σοβαρή αυτή ασθένεια. Γι’ αυτό, άλλωστε, και το ογκολογικό νοσοκομείο φέρει το όνομά του.

Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων τους οποίους ο Άγιος θεράπευσε, την ώρα που οι γιατροί δεν τους έδιναν πολλές ελπίδες. Συγκλονιστική είναι η μαρτυρία των γονιών ενός κοριτσιού που είχε όγκο στο κεφάλι και έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα.
Οι γιατροί είχαν προειδοποιήσει τους γονείς ότι η επέμβαση ήταν πολύ δύσκολη και δεν μπορούσαν να πουν τίποτε για το αποτέλεσμα. Ο φόβος και η απόγνωση οδήγησαν τους γονείς στην Εκκλησία και την εικόνα του Αγίου Σάββα. Προσευχήθηκαν, παρακάλεσαν, έκλαψαν μπροστά στην εικόνα του Αγίου και του ζήτησαν να θεραπεύσει το κοριτσάκι τους. Την επόμενη ημέρα, νωρίς το πρωί, θα γινόταν το χειρουργείο.

Ολα ήταν έτοιμα: το μικρό κορίτσι στο χειρουργικό κρεβάτι και οι γονείς απέξω, να ελπίζουν και να προσεύχονται. Τελικά, οι γιατροί, συγκινημένοι, ενημέρωσαν τους γονείς ότι όχι μόνο όλα είχαν πάει καλά, αλλά, μόλις ξεκίνησε το χειρουργείο, διαπίστωσαν ότι ο όγκος δεν υπήρχε! Κανένας δεν μπορούσε να εξηγήσει αυτό το γεγονός.
Οι γονείς όμως ήξεραν. Ο Άγιος Σάββας είχε εισακούσει τις προσευχές τους και είχε θεραπεύσει το παιδί.

Το τίμιο λείψανο του Αγίου ετάφη στη μονή του. Κατά το έτος 547 ευρέθη εντός του μνήματος σώο και αδιάλυτο, και μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη.
Αιώνες αργότερα, το 1204, το πήγαν στην Ιταλία οι Βενετοί και το 1965 οι Πατέρες της μονής, με θαυμαστό τρόπο, κατάφεραν να το πάρουν πίσω. Έτσι, το ιερό λείψανο βρίσκεται αδιάφθορο στην ομώνυμη μονή Ιεροσολύμων.

Υπάρχει, βέβαια, δάκτυλος «μετά σαρκός» του Αγίου στη Μονή Αγίου Ραφαήλ Γρίβας Κιλκίς και απότμημα του ιερού λειψάνου στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων. Η Λαύρα του Αγίου Σάββα είναι προπύργιο της Ορθοδοξίας. Ανάμεσα στους Αγίους που ανέδειξε είναι και ο Αγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, τον 8ο αιώνα.

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/orthodoxia/732471_agios-savvas-o-igiasmenos-megalo-thayma-toy-se-karkinopathi-koritsaki

Αγία Βαρβάρα: Γιορτάζει η προστάτιδα του ένδοξου Πυροβολικού

Την προστάτιδα του Αγία Βαρβάρα, γιορτάζει σήμερα το ένδοξο Πυροβολικό και μαζί του όλος ο Στρατός Ξηράς, οι άνδρες και οι γυναίκες, αξιωματικοί και υπαξιωματικοί σε κάθε μονάδα, σχηματισμό και ακριτικό φυλάκιο.
Το Γενικό Επιτελείο Στρατού ετοίμασε και δημοσίευσε σχετικό βίντεο για να τιμήσει την Αγία Βαρβάρα και τα στελέχη του Στρατού Ξηράς που υπηρετούν επάξια το όπλο του Πυροβολικού.

Η ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ

Η Αγία Βαρβάρα έζησε και μαρτύρησε επί Αυτοκράτορα Μαξιμιανού.
Η μνήμη της τιμάται στις 4 Δεκεμβρίου από την Ορθόδοξη Ανατολική και τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καθώς και το Πυροβολικό πολλών χωρών ανεξαρτήτως θρησκείας.
Η Αγία Βαρβάρα ήταν μονογενής θυγατέρα του πλούσιου Έλληνα ειδωλολάτρη Διόσκουρου , Σατράπη της Νικομήδειας.

Παρόλο που το περιβάλλον στο οποίο ανατράφηκε , το αποτελούσαν φανατικοί ειδωλολάτρες, η Αγία φωτίσθηκε από την αλήθεια του Θείου Λόγου και νέα ακόμα ασπάσθηκε το Χριστιανισμό.

Αυτό προκάλεσε την οργή του πατέρα της που μεταχειρίσθηκε κάθε μέσο, ακόμα και βασανισμούς για να την μεταπείσει.
Όταν όμως βρέθηκε εμπρός στην υπερήφανη και σταθερή στάση της την παρέδωσε στο διοικητή της επαρχίας , για να την τιμωρήσει. Ο Έπαρχος εντυπωσιάσθηκε από την έξοχη ομορφιά της νέας και προσπάθησε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία. Εμπρός όμως στην αμετάκλητη απόφαση της να μην απαρνηθεί το Χριστό, την υπέβαλλε σε φρικτά μαρτύρια, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Μεγαλομάρτυρας.

Τελικά αποκεφαλίσθηκε με το ξίφος του ιδίου του πατέρα της, “ταίς πατρικαίς χερσί τω πατρικώ ξίφει την τελειώσιν δέχεται», όπως λέει ο βιογράφος της Συμεών. Και κατά την παράδοση, καθώς απομακρύνονταν από την σφαγή της θυγατέρας του , η Θεία Δίκη , με μορφή κεραυνού, κατέκαψε το δήμιο –πατέρα.

Τον τιμωρό αυτό κεραυνό συμβολίζουν τα πυρά του Πυροβολικού και το 1829 καθιερώθηκε ως προστάτιδα του Ελληνικού Πυροβολικού και στις 4 Δεκεμβρίου του ιδίου χρόνου γιορτάσθηκε το γεγονός στο στρατόπεδο του μόλις συγκροτιθέντος πρώτου “Τάγματος Πυροβολητών», όπως ονομάζονταν τότε, οπότε και προσφέρθηκαν στους επισκέπτες οι από τότε πατροπαράδοτοι λουκουμάδες με κονιάκ.


Η Διεύθυνση Πυροβολικού για να τιμήσει τη Προστάτιδα του Όπλου Αγία Βαρβάρα εξέδωσε (1999) αναμνηστικό μετάλλιο με την ευκαιρία των 170 ετών από της καθιέρωσης της ως προστάτιδος το 1829.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΥΡΟΒΟΛΙΚΟΥ

Ώς έναρξη του Ελληνικού Πυροβολικού, είναι το 1821 στην Καλαμάτα, όπου ο ιδρυτής του, Δημήτρης Υψηλάντης οργάνωσε το πρώτο κλιμάκιο, αυτό της Πυροβολαρχίας.
Οι Πυροβολητές (όπου είναι επίσημος όρος του Ελληνικού Στρατού) φορούσαν εξ αρχής, στρατιωτική στολή με σκούρο μπλέ χρώμα, που φορούσε και ο Γαλλικός Στρατός καθιστώντας την ως την πιο αυστηρή απο τις υπόλοιπες των άλλων Όπλων ή Σωμάτων.
Το 1828, σχηματίζεται η πρώτη Μονάδα με τον τότε όρο Τάγμα , ενω την ίδια χρονιά ακολούθησε και η ίδρυση της Σχολής Πυροβολικού, τότε στο Ναύπλιο.[1] Το 1843 γίνεται η πρώτη διάκριση του Όπλου στην ιστορία του, και οι κλάδοι γίνονται δυο: ο κλάδος του Ορεινού Πυροβολικού και του Πεδινού Πυροβολικού.

Επίσης, ο όρος Τάγμα, αντικαθίσταται με τον έως και σήμερα γνωστό όρο Μοίρα και η συγκεκριμένη Μονάδα εφοδιάστηκε με οπλισμό, όπως τα οβουζοβόλα και τα σφαιροβουζοβόλα.
Το 1867 οι Πυροβολαρχίες Βολής εξοπλίστηκαν με ρυμουλκούμενα πυροβόλα διαμετρήματος σωλήνα των 75 και 105 χιλιοστών και εν την συνεχεία το Πεδινό (Τοπομαχικό) Πυροβολικό με πυροβόλα των 87 χιλιοστών, τα οποία θα πρέπει να είναι έξι σε κάθε Πυροβολαρχία Βολής.
Πρώτη συμμετοχή, μετά την οργάνωση του Όπλου, έγινε στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 στη Θεσσαλία και στην μάχη της Κρήτης. Το 1874, η Μοίρα Πυροβολικού αναπτύχθηκε σε Σύνταγμα Πυροβολικού, εξοπλισμένο με πυροβόλα εμπροσθογεμή.

Το 1910 υπέστη αλλαγές και στους δυο κλάδους, με την χορήγηση πυροβόλων Σνάιντερ διαμετρήματος 75 χιλ. και Krupp των 105 χιλ., και το Ορεινό Πυροβολικό με λυόμενα πυροβόλα Σνάιντερ των 75 χιλ.
Το Πεδινό πυροβόλο των 75 χιλ, ήταν το πρώτο που ήταν δυνατόν να γίνει διαεξαγωγή έμμεσης βολής. Εκείνη την εποχή, το Πυροβολικό συμμετείχε στους Βαλκανικούς Πολέμους το 1912-13 σε περιοχές της Ελλάδας, όπως στο Σαραντάπορο, στα Γιαννιτσά, στη Θεσσαλονίκη, στην Κορυτσά, στη Φλώρινα, στο Μπιζάνι, στο Κιλκίς, στα Κρέσνα, στο Μπέλλε, στο Νευροκόπι και στην Καβάλα.[2]
Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914-1918)

Την εποχή εκείνη ο Αρχιστράτηγος Παναγιώτης Δαγκλής, συνεργάστηκε με την Γαλλική βιομηχανία Σνέιντερ για να κατασκευάσουν ενα λυόμενο πυροβόλο για μια Μοίρα Ορεινού Πυροβολικού, το Schneider-Δαγκλής, και το οποίο χρησιμοποιήθηκε στο Ελληνικό Πυροβολικό, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική εκστρατεία.
Τότε τρία Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού, είχαν εξοπλιστεί με πυροβόλα 75 χιλ. απο την Σνέιντερ και απο την Σκόντα, υπήρχε ενα Σύνταγμα Βαρέως Πυροβολικού με πυροβόλα των 120 χιλ., ενα Σύνταγμα των 155 χιλ, και 20 Μοίρες Ορεινού Πυροβολικού με οπλισμό που σώθηκε και χρησιμοποιήθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Ελληνοϊταλικός Πόλεμος (1940-1941)

Τότε είχε γίνει ο διαχωρισμός σε Πυροβολικό Μάχης και Αντιαεροπορικό Πυροβολικό. Είχε αρκετό οπλισμό, και συμμετείχε στις μάχες της Πίνδου, του Καλαμά, της Κορυτσάς, της Πρεμετής, της Κλεισούρας και της Τρεμπένιτσας.
Τον Απρίλιο του 1941, όταν και έγινε η κατάληψη της χώρας απο τους Γερμανούς, για πρώτη φορα ο Ελληνικός Στρατός διαλύεται και παραδόθηκαν όλα τα πυροβόλα.
Η δημιουργία νέου Ελληνικού Στρατού, συνέβη στη Μέση Ανατολή, με το Πυροβολικό να αποτελείται απο δυο Συντάγματα Πεδινού Πυροβολικού με οπλισμό που δόθηκε απο τον Βρετανικό Στρατό.
Με αυτόν τον οπλισμό, συμμετείχε και στην δεύτερη μάχη του Ελ Αλαμέιν και του Ρίμινι.
Το Ελληνικό Πυροβολικό απο το 1951

Η ενίσχυση των οπλικών συστημάτων του Στρατού Ξηράς, ξεκίνησε την δεκαετία του ’50, με το Πυροβολικό να εξοπλίζεται με ρυμουλκούμενα πυροβόλα 105 χιλ, απο την Αμερική.
Απο το 1951, έχει γίνει εξέλιξη των οπλικών συστημάτων στο Πυροβολικό, με την εμφάνιση των αυτοκινούμενων πυροβόλων, την δημιουργία πυραύλων και εν συνεχεία με την κατασκευή αντιπυροβολικών συστημάτων και με την απόκτηση πυραυλικών συστημάτων και καθοδηγούμενων πυρομαχικών.
Πυροβολικό Μάχης

To αυτοκινούμενο πυροβόλο PzH 2000, είναι απο τα πιο εξελιγμένα στην κατηγορία του, και τα προμηθεύτηκε ο Ελληνικός Στρατός το 2001.
Ο αριθμός των αυτοκινούμενων M109 είναι πολύ μεγάλος, μετά την αγορά 223 Μ109Α2. Ο συνολικός στόλος ξεπερνά τα 300 πυροβόλα αυτού του τύπου.
Το 1951, έγινε η προμήθεια απο τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής με ρυμουλκούμενα πυροβόλα Μ101 των 105 χιλιοστών και των Μ114 των 155 χιλ για το Πυροβολικό Μάχης.
Το 1977, τίθονται σε υπηρεσία τα πρώτα αυτοκινούμενα πυροβόλα Μ109Α1Β και δίνονται σε Μοίρες Μέσου Πυροβολικού.
Το 1986, παραλαμβάνεται αριθμός τεθωρακισμένων οχημάτων M-992 απο τις Η.Π.Α, με τον ρόλο του Σταθμού Διοικήσεως του Κέντρου Διεύθυνσης Πυρός (ΚΔΠ), για τον προσδιορισμό των βολών ΠΒ.
Το 1994, αγοράζονται 150 ελαφρομεταχειρισμένα πυραυλικά συστήματα RM-70 απο την Γερμανία, εκ των οποίων τα 116 τέθηκαν σε υπηρεσία και τα 34 διαμελίστηκαν για χρήση ανταλλακτικών.
Το 1994, γίνεται η αγορά των 18 συστημάτων MLRS, και στις αρχές του 1996, παραδίδονται τα πρώτα 9 στην 193 ΜΠΕΠ στην Ελευθερούπολη.
Στα μέσα του 1997, παραδίδονται άλλα 9 στην 194 ΜΠΕΠ, στον Λαγκαδά.
To 1998, παραλαμβάνονται οι πρώτοι καθοδηγούμενοι πύραυλοι ATACMS για την χρήση τους στα MLRS. Το 2001, ο Ελληνικός Στρατός αγοράζει 24 PzH 2000, κατασκευασμένα απο την Γερμανία και με την βοήθεια Γερμανών μηχανικών, δέχτηκαν ελαφρά αναβάθμιση τους.
Το 2003, οι εργασίες ολοκληρώνονται και παραχωρούνται σε δυο Μοίρες Μέσου Πυροβολικού: στην 156 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 156 Α/Κ ΜΒΠ)[3] και στην 163 Α/Κ ΜΜΠ (τέως 163 Α/Κ ΜΒΠ)[4]
Αντιαεροπορικό Πυροβολικό

Οι πύραυλοι HAWK πρωτοήρθαν το 1960, δημιουργώντας έτσι 2 Μοίρες με κύριο οπλισμό αυτούς.
Το αντιαεροπορικό Bofors είναι απ’τα πρώτα που στελέχωσαν το Ελληνικό Α/Α ΠΒ.
Το 1951, άρχισε να προμηθεύεται και το Αντιαεροπορικό Πυροβολικό, απο την Μεγάλη Βρετανία και τις Η.Π.Α, με την ενίσχυση του με 108 αντιαεροπορικά συστήματα Μ-1 Bofors των 40 χιλ. σε τρία Συντάγματα Πυροβολικού (36 το καθένα).
Το 1953, τα Συντάγματα Πυροβολικού, διαμελίστηκαν και έγιναν Μοίρες, όπως και αυτές του Α/Α, μετατρέποντας τις σε Μοίρες Ελαφρού Αντιαεροπορικού Πυροβολικού (ΜΕ/ΑΠ).
Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, γίνεται προμήθεια αντιαεροπορικών πυραύλων «ΧΩΚ» (HAWK), δημιουργώντας έτσι δύο Μοίρες.
Οι εγχώριες ΜΕ/ΑΠ, προμηθεύονται ύστερα απο 8 συστήματα Μ-55 των 12,7 χιλ, και τα συστήματα Bofors μεταφέρονται στις παραμεθόριες περιοχές του Αιγαίου.

Μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο έγινε η προμήθεια 150 πυροβόλων Rh 202 των 20 mm και έλαβαν χώρα σημαντικές οργανωτικές μεταβολές στην οργάνωση και την κατανομή του υλικού.
Στα νησιά του Αιγαίου συγκροτήθηκαν επιπλέον ΜΕΑ/ΑΠ ενώ ταυτόχρονα εισήχθη σε υπηρεσία το φορητό Α/Α Κ/Β FIM-43A Redeye εξοπλίζοντας τόσο τις μονάδες των όπλων ελιγμού( Πεζικό και Τεθωρακισμένα) όσο και το Πυροβολικό.
Το 1975 αναβαθμίστηκαν τα συστήματα HAWK σε επίπεδο Improved HAWK με παράλληλη συμπλήρωση του αριθμού τους(18 εκτοξευτές ανά μοίρα) ενώ το 1981 παρελήφθησαν από τις ΗΠΑ και την Γερμανία 101 Α/Κ συστήματα πυροβολικού M-42A1 Duster η πλειοψηφία των οποίων διατέθηκε στις ΜΕΑ/ΑΠ των νήσων εξοπλίζοντας μια Πυροβολαρχία Ελαφρού Α/Α Πυροβολικού με 12 στοιχεία έκαστη.

Παρά την πρόθεση του Ε.Σ σε κάποια φάση να εκσυγχρονίσει το σύστημα αυτό δεν κατέστη εφικτό και το σύστημα αποσύρθηκε χωρίς αντικαταστάτη αρχές δεκαετίας του 2000.
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 άρχισε η αντικατάσταση του φορητού(MANPADS) συστήματος FIM-43 Redeye από το πιο σύγχρονο FIM-92 Stinger.
Συνολικά παραγγέλθησαν 476 εκτοξευτές και 1000 βλήματα FIM-92B POST από ΗΠΑ και 1150 βλήματα FIM-92C RMP από την ευρωπαϊκή κοινοπραξία κατασκευής του συστήματος.
Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε γίνει εμφανής η ανάπτυξη της Τουρκικής αεροπορίας μέσω της μαζικής απόκτησης αεροσκαφών F-104 σε ρόλους κρούσης.

Αποφασίστηκε έτσι η ενίσχυση του Α/Α πυροβολικού μέσω της υιοθέτησης ενός εγχώριου προγράμματος ανάπτυξης ενός Α/Α συστήματος πυροβόλων, το γνωστό Άρτεμις 30.
Παρά τις ελπιδοφόρες προοπτικές του προγράμματος το όλο πρόγραμμα δεν καρποφόρησε λόγω της απειρίας των ελληνικών εταιριών που ανέλαβαν την υλοποίηση του αλλά και απροθυμίας μεταξύ τους συνεργασίας εκ μέρους των συμβαλλόμενων εταιρειών.


Προσπάθειες που κατά καιρούς έγιναν για την νεκρανάσταση και το εμπλουτισμό του προγράμματος(υιοθέτηση τετραπλού εκτοξευτή βλημάτων Crotale που θα οδηγούσε στο σύστημα Απόλλων, τοποθέτηση διπλών εκτοξευτών βλημάτων Stinger, πιστοποίηση του ΣΕΠ Skyguard και ατομικού Η/Ο ΣΕΠ) δεν είχαν αίσια έκβαση και το σύστημα κατασκευάστηκε μόνο σε μορφή Μονάδος Πυρός(δίδυμο πυροβόλο Mauser των 30 mm) σε 60 μόλις μονάδες(εκ των οποίων 17 κατέληξαν στον Ε.Σ και χρησιμοποιούταν για την εγγύς Α/Α άμυνα των HAWK) ενώ πρόσφατα αποφασίστηκε η απόσυρση του.

πηγή http://www.makeleio.gr/%ce%b5%cf%80%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%ce%bf%cf%84%ce%b7%cf%84%ce%b1/%ce%91%ce%b3%ce%af%ce%b1-%ce%92%ce%b1%cf%81%ce%b2%ce%ac%cf%81%ce%b1-%ce%93%ce%b9%ce%bf%cf%81%cf%84%ce%ac%ce%b6%ce%b5%ce%b9-%ce%b7-%cf%80%cf%81%ce%bf%cf%83%cf%84%ce%ac%cf%84%ce%b9%ce%b4%ce%b1-%cf%84/

Άγιος Ανδρέας: Ο μαθητής του Ιησού που από ψαράς αναδείχθηκε σε μέγα διδάσκαλο του μηνύματος Του

Μέσα στη χορεία των δώδεκα μαθητών του Ιησού, εξέχουσα θέση κατέχει ο τιμώμενος τόσο από την ορθόδοξη όσο και την καθολική παράδοση Απόστολος Ανδρέας, ο επονομαζόμενος και Πρωτόκλητος, ο οποίος από ψαράς κατέστη «ἁλιεύς τῶν ἀνθρώπων» και αναδείχθηκε σε μέγα διδάσκαλο του μηνύματος του Χριστού.

Πρωτόκλητος γιατί πρώτος αυτός, μαζί με τον αδελφό του Πέτρο, κλήθηκε να ακολουθήσει τον Ιησού και να κηρύξει τον λόγο του και στον ελλαδικό χώρο, ιδρύοντας εκκλησίες, εκχριστιανίζοντας τον πληθυσμό και αλλάζοντας τον ρου της Ιστορίας.
Μετά την καρποφόρα και ασίγαστη ιεραποστολική περιοδεία του μέσα σε εθνικούς, ιουδαίους και ειδωλολατρικές φύλες, κατέληξε στην Πάτρα, την οποία θα μετέτρεπε σε ορμητήριό του για τον εκχριστιανισμό του αχαϊκού πληθυσμού.

Τα πρώτα χρόνια
Ο Ανδρέας ή Ανδρεύς ή Ανδρείας γεννιέται στη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας ως γιος ενός ψαρά ονόματι Ιωνάς (ή Ιωάννης). Ήταν αδελφός του Σίμωνα Πέτρου, Αποστόλου Πέτρου αργότερα, και έφερε ελληνικό όνομα, γεγονός καθόλου σπάνιο μεταξύ των ελληνιζόντων εβραίων της εποχής. Δεν αναφέρεται εξάλλου πουθενά εβραϊκό ή αραμαϊκό όνομά του.

Ο νεαρός ψαράς μπήκε στην οικογενειακή επιχείρηση και ψάρευε με τον πατέρα και τον αδελφό του Πέτρο στη δυτική όχθη της λίμνης Τιβεριάδας (Γεννησαρέτ). Η οικογένεια φαίνεται να είχε οικονομική επιφάνεια, καθώς αμφότερα τα αδέλφια μαθήτευαν δίπλα στον Ιωάννη τον Πρόδρομο, κάτι που προδίδει καλή οικονομική κατάσταση αλλά και πνευματικές ανησυχίες.

Ως μέλη του κύκλου του Ιωάννη λοιπόν θα συναντήσουν μια μέρα τον Ιησού, τον οποίο θα προλογίσει ο Πρόδρομος στον Ανδρέα και τον Πέτρο: «Ίδε ο Αμνός του Θεού». Τα δύο αδέλφια γοητεύτηκαν από τον λόγο του Χριστού και αποφασίζουν να τον ακολουθήσουν, για να συνομιλήσουν μαζί του και όχι για να γίνουν φυσικά μαθητές του.
Αυτό δεν θα συνέβαινε παρά αργότερα, μετά τη σύλληψη και φυλάκιση του Προδρόμου Ιωάννη, όταν ο Χριστός τους διαμήνυσε «Δεύτε οπίσω μου και ποιήσω υμάς αλιείς ανθρώπων».

Ο Ανδρέας και ο Πέτρος γίνονται οι πρώτοι μαθητές του Θεανθρώπου και αναλαμβάνουν να κηρύξουν τον λόγο του στα μήκη και τα πλάτη του κόσμου. Παρά το γεγονός ότι οι πληροφορίες της Καινής Διαθήκης είναι ελάχιστες για τον Ανδρέα και ολότελα ανύπαρκτες για το αποστολικό του έργο, χριστιανοί λόγιοι και εκκλησιαστικοί ιστορικοί θα ανασυγκροτήσουν αργότερα τη διακονία του.

Από τις Γραφές ξέρουμε πάντως πως ο Ανδρέας παρευρίσκεται στη θεραπεία της πεθεράς του Πέτρου στην Καπερναούμ, στην τέλεση του θαύματος του χορτασμού των πεντακισχιλίων και στη συνάντηση του Ιησού με τους Έλληνες, όπου, μαζί με τον φίλο του Φίλιππο, μεταφέρουν στον Χριστό την επιθυμία των προσύλητων Ελλήνων να τον γνωρίσουν. Ο ευαγγελιστής Μάρκος παρουσιάζει τον Απόστολο Ανδρέα μαζί με άλλους τρεις μαθητές να ρωτά τον Σωτήρα για το πότε θα εκπληρωθεί η προφητεία της καταστροφής του Ναού του Σολομώντα της Ιερουσαλήμ, ενώ αναφέρεται και από τον Ματθαίο και από τον Λουκά.

Στους καταλόγους των δώδεκα μαθητών αναφέρεται πάντοτε μαζί με τον αδελφό του Πέτρο. Για τελευταία φορά συναντάται στις Πράξεις των Αποστόλων μετά την Ανάληψη του Ιησού, όπου βρίσκεται πλάι στους άλλους μαθητές στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Οι τέσσερις ευαγγελιστές δεν συμφωνούν μάλιστα αν ο Ανδρέας ήταν μεταξύ του στενού κύκλου των μαθητών του Ιησού (Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης), ο Μάρκος τον συμπεριλαμβάνει πάντως στον στενό πυρήνα του Ναζωραίου.
Τη δράση του Ανδρέα συμπληρώνουν πληροφορίες από τα απόκρυφα Ευαγγέλια, τις Πράξεις και τα Μαρτύρια, αλλά και πολύ μεταγενέστερες πηγές και λαϊκές διηγήσεις, που καλύπτουν τα κενά με μυθιστορηματικό συχνά τρόπο. Πλάι στη χριστιανική παράδοση, υπάρχουν οι μαρτυρίες του αιρετικού Λευκίου, των ιστορικών Ευσέβιου και Νικηφόρου αλλά και του μοναχού Επιφάνιου (10ος αιώνας), ο οποίος έγραψε το «Περί του βίου, των πράξεων και της τελευτής του Αγίου Ανδρέα του Πρωτοκλήτου»…

Ο Πρωτόκλητος και το μήνυμα του χριστιανισμού
Ο βίος του Ανδρέα μέχρι τα Θεία Πάθη και την Ανάσταση του Ιησού ακολουθεί το ίδιο σχεδόν μοτίβο της δράσης και των άλλων μαθητών. Μετά τον σχηματισμό της πρώτης εκκλησίας, ο Ανδρέας κήρυξε με τον αδελφό του Πέτρο στη Βιθυνία, τον Εύξεινο Πόντο και τη Σινώπη.
Μαζί με άλλους μαθητές ίδρυσε μια εκκλησία στην Αμισό (Σαμψούντα), όργωσε τα εδάφη του Πόντου, της Ιβηρίας και της Παρθίας και επέστρεψε στην Ιερουσαλήμ πιθανότατα το 34 μ.Χ. για τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα με τον κύκλο των μαθητών του Ιησού. Στο δεύτερο ιεραποστολικό του ταξίδι, περνά από Αντιόχεια, Έφεσο, Λαοδικεία και Φρυγία και κηρύττει παντού, από τη Μυσία και τη Νίκαια μέχρι και τα πέρατα της Βιθυνίας, τη Νικομήδεια, τη Χαλκηδόνα και αλλού.

Επιστρέφει στη Σαμψούντα, περιοδεύει στα γύρω εδάφη και φέρεται να ιδρύει, κατά τους κατοπινούς χριστιανούς συγγραφείς, την εκκλησία του Βυζαντίου, τη Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία δηλαδή, αν και το γεγονός αμφισβητείται πλέον. Για τη χριστιανική πάντως παράδοση, ο Ανδρέας χειροτόνησε στον Βύζαντα τον Στάχυ, ο οποίος ήταν ένας από τους εβδομήντα Αποστόλους και πρώτος επίσκοπος της πόλης. Με αυτό τον τρόπο, έγινε ο ιδρυτής της τοπικής Εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης, η οποία από τον 4ο αιώνα εξελίχθηκε στο πρώτο Πατριαρχείο της Ανατολής, ο δε επίσκοπός της μετατράπηκε από τον 7ο αιώνα σε Οικουμενικό Πατριάρχη. Γι’ αυτό και ο Ανδρέας ο Πρωτόκλητος είναι ο ιδρυτής και προστάτης της Εκκλησίας της Πόλης.

Επίσης, σύμφωνα με τη μακραίωνη εκκλησιαστική παράδοση, του αποδίδεται ο εκχριστιανισμός αρκετών αρχαίων λαών όπως οι Αλανοί, οι Αβασγοί, οι Ζηκχοί, οι Βοσπορινοί και οι Χερσονίτες.

Αφού μεταδώσει τον λόγο του Ιησού και σε Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο και Στερεά Ελλάδα, ιδρύσει εκκλησίες και χρίσει ιερείς, καταλήγει στην Αχαΐα, μια περιοχή που όπως μας παραδίδεται θα σφραγίσει με τη δράση του αλλά και θα σφραγιστεί από αυτή.

Σύμφωνα με τη γραπτή παράδοση και τις διασωθείσες συναξαριακές πηγές, ο Άγιος Ανδρέας έδρασε κυρίως στις χώρες παρά τη Μαύρη Θάλασσα, τη Σκυθία, τη Γοτθία, την Κριμαία και την Ιβηρία (σημερινή Γεωργία), καθώς και στην Καππαδοκία, τη Γαλατία και σε όλη σχεδόν τη δυτική Μικρά Ασία (Φρυγία, Μυσία, Βιθυνία). Σύμφωνα μάλιστα με το Συναξάριο της Κωνσταντινουπόλεως, κήρυξε στη Σεβαστούπολη, την Αμισό (Σαμψούντα), την Τραπεζούντα, την Ηράκλεια, την Αμάστριδα, τη Σινώπη και το Βυζάντιο.

Στη ρωσική ορθόδοξη παράδοση η διάδοση του χριστιανισμού συνδέεται ευθέως με τον πρωτόκλητο μαθητή, ο οποίος εμφανίζεται να κηρύττει ακόμα και στο Κίεβο. Χριστιανοί συγγραφείς του 4ου αιώνα μ.Χ. γράφουν για τη δράση του Αποστόλου στην Ήπειρο, αλλά και το μαρτύριο του στην Αχαΐα…

Οι περιπέτειες στην Πάτρα και το φριχτό τέλος
Ο Ανδρέας επηρέασε πολύ τον αχαϊκό πληθυσμό και η μετάδοση του χριστιανικού του μηνύματος πρέπει να έτυχε ευρείας υποδοχής, ειδικά στην Πάτρα. Μέσα σε όλα, οι εκκλησιαστικοί ιστορικοί μάς λένε πως θεράπευσε πολλούς με θαυματουργό τρόπο, πλάι στις εκκλησίες που ίδρυσε.
Τα σπάργανα της θαυματουργής δράσης του εντοπίζονται ήδη από την εποχή που με ορμητήριο τη Σινώπη εκχριστιάνιζε τους πληθυσμούς, όταν μεταξύ άλλων του αποδίδεται και η ανάσταση ενός παιδιού. Όντας στην Πάτρα, μια πόλη με πλούσια ειδωλολατρική παράδοση, φιλοξενείται στο σπίτι του Σωσσίου, ο οποίος πάσχει από ανίατη ασθένεια.
Ο Ανδρέας τον θεράπευσε θαυματουργά και το γεγονός μεταδόθηκε σε ολόκληρη την πόλη, φτάνοντας και στα αυτιά του ανθύπατου Λέσβιου, ο οποίος τον χαρακτηρίζει «μάγο και απατεώνα».

Ο Λέσβιος, μας λέει η εκκλησιαστική παράδοση, ήθελε να τον συλλάβει και να τον θανατώσει, αρρώστησε όμως βαριά και αναζήτησε τη βοήθειά του. Ο Ανδρέας τον θεράπευσε κι αυτόν και πλέον απολάμβανε σεβασμού και κύρους στην Πάτρα, καθώς πολλοί έφερναν τους αρρώστους τους στον Ανδρέα, ο οποίος «ἐπιθείς τάς χεῖρας ἐφ’ ἑκάστῳ αὐτῶν παρευθύ πάντας ἰάσατο».

Μέσω των θαυμάτων αλλά και του παθιασμένου του κηρύγματος, μετέστρεψε πολλούς στον χριστιανισμό και η Πάτρα διέθετε πια μια καλή πρωτοχριστιανική κοινότητα. Ο Λέσβιος μεταστράφηκε κι αυτός στον χριστιανισμό, γι’ αυτό και αντικαταστάθηκε από τον σκληροπυρηνικό Αιγεάτη.

Η σύζυγός του Μαξιμίλλα ακολούθησε όμως το δόγμα του Ανδρέα, μετά την περιβόητη συνάντησή τους αλλά και την επίσης θαυματουργή ίασή της από τα χέρια του Πρωτόκλητου. Στον χριστιανισμό μετέστρεψε επίσης και τον αδελφό του ανθύπατου, Στρατοκλή, κάτι που θα επισύρει τη μήνη του ρωμαίου ηγεμόνα. Ο Αιγεάτης τον συλλαμβάνει και τον κατηγορεί πως διαδίδει μια νέα θρησκεία, την οποία «οἱ Ρωμαῖοι βασιλεῖς ἐξαφανίσαι ἐκέλευσαν».

Ο Ανδρέας φυλακίζεται, μέσα από το κελί χειροτονεί ωστόσο τον Στρατοκλή επίσκοπο Πατρών. Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής του Αιγεάτου, ο οποίος θα τον υποβάλλει στο φρικτό βασανιστήριο της σταύρωσης, έπειτα από τη σύμφωνη γνώμη -ή την παρότρυνση, κατά κάποιες πηγές- του τοπικού ειδωλολατρικού ιερατείου.

Στις τρεις μέρες του μαρτυρίου του, κήρυττε συνεχώς τον λόγο του Ιησού στους εκχριστιανισμένους ακολούθους του: «Ἀποτάξασθε πάσας τάς κοσμικάς ἐπιθυμίας, ἀποτινάξασθε τήν ραθυμίαν καί τόν ζόφον ἀπό τῶν καρδιῶν ὑμῶν καί γίνεσθε καθαροί καί τέλειοι, ἄμεμπτοι καί ἀνεπίληπτοι τῷ καθαρῷ Θεῷ ἡμῶν».

Ο ηλικιωμένος απόστολος μάς παραδίδεται ότι κατέληξε την 30ή Νοεμβρίου του 66 μ.Χ., πιθανότατα στα χρόνια των χριστιανικών διωγμών του αυτοκράτορα Νέρωνα. Οι εκκλησιαστικοί συγγραφείς μάς λένε πως το λείψανό του έθαψε με ευλάβεια ο πρώτος επίσκοπος Πατρών, Στρατοκλής, αν και οι επίγειες περιπέτειές του δεν είχαν τελειώσει ακόμα.

Στα μέσα του 4ου αιώνα (357 μ.Χ.), με πρωτοβουλία του αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β’, μεταφέρθηκε το λείψανο του Αγίου Ανδρέα στον Ναό των Αγίων Αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι σαφές από τις πηγές αν μεταφέρθηκε όλο το λείψανο του Αγίου ή μόνο η κάρα του, καθώς πολλές παραδόσεις μιλούν για μετακομιδή κάποιων λειψάνων του στη Σκοτία, το Αμάλφι της Ιταλίας, ακόμα και στη Ρωσία.

Όταν η Πόλη έπεσε στους Φράγκους, το άγιο λείψανο μεταφέρθηκε από τους Σταυροφόρους στη Ρώμη. Σύμφωνα με άλλες πηγές, η κάρα του Πρωτόκλητου είχε αποσταλεί ήδη στην Πάτρα από τον πατέρα του Κωνσταντίνου του Πορφυρογέννητου, Βασίλειο Α’ τον Μακεδόνα (867-886), και φυλασσόταν στην αχαϊκή πρωτεύουσα μέχρι λίγο μετά την Άλωση της Βασιλεύουσας (1453), όταν εξαιτίας του τουρκικού κινδύνου παραδόθηκε το 1462 από τον ηγεμόνα του Μυστρά στη Ρώμη και τον ίδιο τον Πάπα Πίο Β’, ο οποίος τοποθέτησε το σεπτό λείψανο στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.
Αιώνες αργότερα και συγκεκριμένα στις 26 Σεπτεμβρίου 1964, η Τιμία Κάρα του Αποστόλου επέστρεψε τελικά στην Πάτρα, όπου φυλάσσεται ως τα σήμερα στον ομώνυμο Ναό
του Αγίου Ανδρέα.

πηγή  https://www.pronews.gr/thriskeia/731158_agios-andreas-o-mathitis-toy-iisoy-poy-apo-psaras-anadeihthike-se-mega-didaskalo

Σήμερα τιμάται η Αγία Αικατερίνη: Ποια ήταν και πώς μαρτύρησε

Η Αγία Αικατερίνη ήδη σε ηλικία δέκα οκτώ χρονών κατείχε τις γνώσεις της ελληνικής, ρωμαικής και λατινικής φιλολογίας και φιλοσοφίας, δηλαδή γνώριζε τα έργα του Oμήρου, 
του λατίνου ποιητή Bιργίλιου, του Aσκληπιού, του Iπποκράτη και Γαληνού των ιατρών, του Aριστοτέλη και του Πλάτωνα, του Φιλιστίωνα και του Eυσέβιου των φιλοσόφων, του Iαννή και Iαμβρή των μεγάλων μάγων, του Διονυσίου και της Σιβύλλης και άλλων. Ήταν όμως και άρτια καταρτισμένη στα δόγματα της χριστιανικής πίστης.

Σύμφωνα με τους θρύλους (παράδοση) και τα Συναξάρια της Αγίας Αικατερίνης, όταν πληροφορήθηκε ο Αυτοκράτορας Μαξιμίνος όσα διαδίδονταν περί των ιδεών της και του τρόπου της ζωής της Αγίας, ανέθεσε σε περίφημους ρήτορες, να συζητήσουν μαζί της προκειμένου να της αποδείξουν το αβάσιμο και στρεβλό των ιδεών της.

Το αποτέλεσμα όμως ήταν το ακριβώς αντίθετο. Η Αικατερίνη κατάφερε να τους κάνει να ασπασθούν τον Χριστιανισμό. Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα οργίσθηκε τόσο που διέταξε την θανατική καταδίκη όλων στη πυρά στο μέσον της πόλης, την δε Αικατερίνη την υπέβαλε σε μαρτύρια μέχρι θανάτου.

Κατά την παράδοση το σώμα της Αγίας μεταφέρθηκε υπό «πτερύγων αγγέλων» στο όρος Σινά, όπου και κτίσθηκε η γνωστή ιερή Μονή της Αγίας Αικατερίνης του Σινά.
Σύμβολά της στην αγιογραφία είναι ο ακιδοφόρος τροχός και η αιμοσταγής μάχαιρα (όργανα του βασανισμού της), ο κλάδος φοίνικα, ο ιερός κάλαμος και βιβλία (σύμβολα της πνευματικότητάς της) και το όρος Σινά (ως μέρος της ταφής της).

Η Αγία Αικατερίνη είναι πολιούχος αγία της πόλης της Κατερίνης. Η πρωτεύουσα της Πιερίας ονομάστηκε αρχικά Αικατερίνη από το όνομα της αγίας.

Τα Ιερά Λείψανα της Αγίας βρίσκονται αδιάφθορα στην Ιερά Μονή Σινά. Δάκτυλος της Αγίας βρίσκεται στη Συλλογή των Ανακτόρων του Μπάκινγχαμ Λονδίνου. Αποτμήματα του Ιερού Λειψάνου της Αγίας βρίσκονται στη Μονή Χιλανδαρίου Αγίου Όρους, στον ομώνυμο Ναό Ν. Λιοσίων Αττικής, στη Μονή Κύκκου Κύπρου και στη Λαύρα Αγίου Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως.

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/729917_simera-timatai-i-agia-aikaterini-poia-itan-kai-pos-martyrise

Ανακοίνωση της Ένωσης Αξιωματικών της ΕΛ. Αστυνομίας Αττικής για ποινικούς μετανάστες

 

Αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο τα περιστατικά βίας μεταξύ μεταναστών και κοινωνίας στην Ελλάδα από αλλοδαπούς, Παλαιστίνιος αυνανιζόταν σε εστιατόριο στην Κηφισιά και συνελήφθη από τις αρχές, άλλος αλλοδαπός (λαθρομετανάστης) κραύγαζε ότι θα τους σκοτώσει όλους ενώ συμπλοκή παράνομων μεταναστών είχαμε και στην Μεσσήνη.

Δύο άτομα τραυματίστηκαν από πυροβολισμούς που σημειώθηκαν χθες το βράδυ στην πλατεία Βάθης, ενώ Ειδικότερα, σύμφωνα με την Αστυνομία, δύο άντρες από την Αλγερία, που έφεραν τραύματα από πυροβόλο όπλο, μεταφέρθηκαν με οικεία μέσα χθες το βράδυ στις 9:00 στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός, όπου και νοσηλεύονται εκτός κινδύνου.

Σε Κω και Ρόδο αλλά και σε άλλες δομές έχουμε πολύ συχνά επεισόδια από αλλοδαπούς που απαιτούν να μεταφερθούν στην Αθήνα, ενώ η παραβατικότητα αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο, παρά την ισχυρή αστυνόμευση. Γενικότερα η εγκληματικότητα έχει αυξηθεί κατακόρυφα τα τελευταία +δέκα χρόνια λόγω της μαζικής εισβολής παράνομων μεταναστών.

Ανακοίνωση της Ένωσης Αξιωματικών της ΕΛ.ΑΣ Αττικής

Σύμφωνα με το Ν. 4619/2019 από 11-06- 2019 το άρθρο 182 Π.Κ «Παραβίαση περιορισμών διαμονής» καταργήθηκε. Στην παράγραφο (1) έγραφε:

«Με φυλάκιση μέχρι έξι μηνών τιμωρείται όποιος παραβιάζει τους περιορισμούς που του έχουν επιβληθεί νόμιμα στην ελευθερία της διαμονής και τις σχετικές υποχρεώσεις του».

     Για ποιο λόγο καταργήθηκε και δεν επαναφέρεται;

     Για ποιο λόγο,  σήμερα,  υπάρχουν συμπολίτες μας στους οποίους έχουν επιβληθεί και  μία και δύο και τρεις και τέσσερις φορές περιοριστικοί όροι;

     Για ποιο λόγο όταν δεν έχει κάποιος  εξακριβωμένη μόνιμη  κατοικία και δηλώνει όποια θέλει και όπου θέλει, αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους;

Για ποιο λόγο στους κατ’ εξακολούθηση αλλοδαπούς εγκληματίες επιβάλλονται περιοριστικοί όροι,  με συνέπεια η Αστυνομία να μην μπορεί να τον απελάσει για λόγους δημόσιας ασφάλειας και τάξης;

      Μήπως με αυτόν τον τρόπο οι παραβατικοί και   παράτυποι μετανάστες νομιμοποιούν την παραμονή τους στη χώρα μας και συνεχίζουν την εγκληματική τους δράση;

     Η Αστυνομία δεν ενέργησε τάχιστα για την ταυτοποίηση και τη σύλληψη του δράστη για τις απόπειρες βιασμών εις βάρος γυναικών στα Εξάρχεια;

     Οι μόνιμοι επικριτές της Αστυνομίας μπορούν να μας απαντήσουν στα ανωτέρω ερωτήματα ;

      Επιβάλλεται να τροποποιηθούν οι ισχύοντες νόμοι οι οποίοι είναι τροχοπέδη στη συλλογική προσπάθεια μας για την καταπολέμηση του εγκλήματος.

     Επιβάλλεται η ουσιαστική ενίσχυση των Αστυνομικών Τμημάτων και των Τμημάτων Ασφαλείας.

  

Ως Ένωση Αξιωματικών Ελληνικής Αστυνομίας Αττικής (ΕΝ.ΑΞΙ.Α) τονίζουμε, για άλλη μία φορά,  ότι δεν μπορεί η Ελληνική Αστυνομία και ο Έλληνας Αστυνομικός να είναι μόνιμα το εξιλαστήριο θύμα. Σήμερα ο Διοικητής του Τ.Α. Ωρωπού, αύριο ποιος;

Συνεχίζουμε τον αγώνα μας για να έχουμε καλύτερες εργασιακές ημέρες και για να υπάρξει  ασφάλεια σε όλους,  ασφάλεια παντού.

 
                           Για το Δ.Σ.

       Ο  Πρόεδρος                         Ο Γ. Γραμματέας
Κανέλλος ΝΙΚΟΛΑΟΥ          Ευάγγελος ΜΑΝΤΖΙΩΡΟΣ

 

Πηγή: Ανοιχτές διαδικτυακές πηγές 

 

Το νέο κακό που φέρνει η κυβέρνηση! Ιδιωτικοποιούν το νερό μέσω συγχωνεύσεων οργανισμών

 

 

 

Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να προχωρήσει, το επόμενο διάστημα, σε σαρωτικές συνενώσεις Δημόσιων και Δημοτικών Επιχειρήσεων. Οι κατά τόπους ΔΕΥΑ (Δημοτικές Επιχειρήσεις Υδρευσης και Αποχέτευσης) θα συνενωθούν τουλάχιστον ανά τρεις ή και όλες σε κάθε νομό σε μία και το ίδιο θα συμβεί και με τα Λιμενικά Ταμεία, όπως αναφέρει το paidis.com

Το νομοσχέδιο που αναμένεται να προωθηθεί στη Βουλή έρχεται να συμπληρώσει το νόμο που ψήφισε πριν από λίγους μήνες η κυβέρνηση της ΝΔ, για τη διαχείριση νερών και αποβλήτων, και αναμένεται πολύ σύντομα να προωθήσει ακόμα περισσότερο την εμπορευματοποίηση του νερού και τη διαχείριση των αστικών αποβλήτων, την είσοδο των ιδιωτών στο κερδοφόρο αυτό πεδίο.

Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα συνδιαμορφώσει μια ακόμα χειρότερη κατάσταση από αυτή που υπάρχει σήμερα για τους καταναλωτές που θα κληθούν να πληρώσουν ακόμα πιο ακριβά το νερό και τις υπηρεσίες αποχέτευσης.

Αλλωστε είναι βέβαιο ότι με τον ασφυκτικό έλεγχο και τον καθορισμό από τη Ρ.Α.Α.Ε.Υ της τιμολογιακής πολιτικής των ΔΕΥΑ θα πρέπει να περιμένουμε κατακόρυφες αυξήσεις στην τιμή του νερού και στις άλλες υπηρεσίες που παρέχονται από τις ΔΕΥΑ.

Επιπλέον υπάρχει και ένας σοβαρός κίνδυνος για τους ίδιους τους εργαζόμενους των στις ΔΕΥΑ οι οποίοι με τις συγχωνεύσεις αναμένεται να χάσουν τις οργανικές τους θέσεις και είτε θα τοποθετηθούν σε προσωποπαγείς θέσεις ή θα οδηγηθούν σε προγράμματα εθελούσιας εξόδου.

Τέλος πρέπει να τονιστεί ότι μέσα από αυτό το νέο πλαίσιο θα υπάρξει επί ποινή υποχρεωτικότητα στη σύνδεση με τους βιολογικούς καθαρισμούς, όπου λειτουργούν, με σοβαρά πρόστιμα για όσους αδιαφορήσουν.

Την ώρα που στη χώρα μας η ιδιωτικοποίηση του νερού διακινείται από ορισμένους ως μια «εξαιρετική ιδέα», ιδιαίτερα στους κόλπους κυβερνητικών και οικονομικών κύκλων, η κυβέρνηση μεθοδεύει τη διαδικασία, πολλά είναι τα παραδείγματα που μας έρχονται από τη διεθνή σκηνή για να δείξουν τις πραγματικές καταστροφικές συνέπειες μια τέτοιας επιλογής.
 

Οι κίνδυνοι άλλωστε που προκύπτουν έχουν επισημανθεί επανειλημμένα ακόμη κι απο επιστημονικούς φορείς, και αφορούν την προοπτική αδυναμίας πρόσβασης μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού στο νερό, κάτι που έχουμε δει σε αρκετές χώρες, όπου έγινε το εν λόγω «πείραμα».

Ίσως ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά (αλλά κι οδυνηρά για όσους το βιώνουν) παραδείγματα έχει να κάνει με τις ΗΠΑ, όπου, όπως κατέγραψε έρευνα του Guardian , εκατομμύρια Αμερικανοί δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τους λογαριασμούς νερού  καθώς αυτοί αυξήθηκαν 80% σε μια δεκαετία.
 
Ειδικότερα, σε μια αποκλειστική ανάλυση 12 πόλεων των ΗΠΑ αποκαλύπτεται πως η συνδυασμένη τιμή του νερού και του κόστους αποχετεύσεων λυμάτων αυξήθηκε κατά μέσο όρο κατά 80% μεταξύ 2010 και 2018, με περισσότερα από τα δύο πέμπτα των κατοίκων σε ορισμένες πόλεις να ζουν σε γειτονιές με μη-προσιτούς λογαριασμούς.
 
Στην πρώτη εθνική έρευνα αυτού του είδους, τα ευρήματά αποκαλύπτει τον οδυνηρό αντίκτυπο της αυξανόμενης κρίσης ένδειας του νερού στην Αμερική, καταδεικνύοντας επίσης ότι η αύξηση των λογαριασμών δεν πλήττει πλέον μόνο τα φτωχότερα αλλά επίσης, όλο και περισσότερους εργαζόμενους Αμερικανούς.

 

Η εκτόξευση των λογαριασμών νερού «πνίγει» τους Αμερικάνους

«Περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα και οι φτωχότεροι από τους φτωχούς βρίσκονται σε μεγάλο πρόβλημα», δήλωσε ο Roger Colton, ένας κορυφαίος αναλυτής θεμάτων υποδομών κοινής ωφελείας, στον οποίο ανέθεσε ο  Guardian να αναλύσει τη ένδεια του νερού. «Τα δεδομένα δείχνουν ότι έχουμε πρόβλημα μη οικονομικής προσιτότητας σε έναν τεράστιο αριθμό πόλεων σε εθνικό επίπεδο που δεν υπήρχε πριν από μια δεκαετία, ή ακόμη και πριν από δύο ή τρία χρόνια σε ορισμένες πόλεις».
 
Η έρευνα 88 σελίδων του Colton διαπίστωσε ότι μεταξύ του 2010 και του 2018 οι λογαριασμοί νερού αυξήθηκαν κατά τουλάχιστον 27%, ενώ η υψηλότερη αύξηση ήταν το 154% στο Ώστιν του Τέξας, όπου ο μέσος ετήσιος λογαριασμός αυξήθηκε από 566 $ το 2010 σε 1.435 $ το 2018 – παρά τις προσπάθειες μετριασμού της ξηρασίας που οδήγησαν σε μειωμένη χρήση νερού. Εν τω μεταξύ, η ομοσπονδιακή βοήθεια σε δημόσιες υπηρεσίες ύδρευσης, οι οποίες εξυπηρετούν περίπου το 87% των πολιτών, έπεσε κατακόρυφα, ενώ η συντήρηση, οι περιβαλλοντικές απειλές και οι απειλές για την υγεία, οι κλιματικές διαταραχές και άλλες δαπάνες αυξήθηκαν.

«Μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα ύδατα απειλεί κάθε γωνιά της χώρας μας. Η κλίμακα αυτής της κρίσης δεν απαιτεί τίποτα λιγότερο από έναν θεμελιώδη μετασχηματισμό των υδάτινων συστημάτων μας. Το νερό δεν πρέπει ποτέ να αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα ή πολυτέλεια προς όφελος των πλούσιων», δήλωσε στον Guardian η συνήγορος της οργάνωσης «Δικαιοσύνη για το Νερό» Mary Grant από την Food and Water Watch.
 
Επιπλέον, η έρευνα δείχνει ότι η κρίση της φτώχειας στο νερό είναι πιθανό να επιδεινωθεί πολύ, με τους λογαριασμούς σε πολλές πόλεις να γίνονται οικονομικά μη βιώσιμοι για την πλειονότητα των φτωχότερων κοινωνικών στρωμάτων της Αμερικής την επόμενη δεκαετία.

• Στο Ώστιν του Τέξας, εάν οι τιμές στην πόλη συνεχίσουν να αυξάνονται με τον ίδιο ρυθμό, περισσότερα από το 80% των κατοίκων χαμηλού εισοδήματος θα αντιμετωπίζει πλήρη αδυναμία στην αποπληρωμή των λογαριασμών νερού έως το 2030.
• Στο Τιούσον της Αριζόνα, μια άλλη πόλη που πλήττεται από την ξηρασία, ο αριθμός των κατοίκων χαμηλού εισοδήματος που αδυνατούν να πληρώνουν τους λογαριασμούς νερού διπλασιάστηκε στο 46% μεταξύ 2010 και 2018 – καθώς ο μέσος λογαριασμός αυξήθηκε κατά 119%.
• Η αύξηση του κόστους επηρεάζει δυσανάλογα τους φτωχότερους Αμερικανούς. Στη Νέα Ορλεάνη, τη Σάντα Φε και το Κλίβελαντ, περίπου τα τρία τέταρτα των κατοίκων χαμηλού εισοδήματος ζουν σε γειτονιές όπου οι μέσες χρεώσεις νερού και λυμάτων δεν είναι προσιτές.
• Στο Σαν Ντιέγκο, με βάση τα στοιχεία του 2018, σχεδόν το 20% του συνολικού πληθυσμού αδυνατεί να ανταπεξέλθει στην αποπληρωμή των λογαριασμών του νερού.

Την ίδια στιγμή, ενώ σε εθνικό επίπεδο οι λογαριασμοί νερού αποδεικνύονται σχεδόν καθολικά μη-προσιτοί για τους φτωχότερους Αμερικάνους, η ομοσπονδιακή χρηματοδότηση για συστήματα νερού συνεχίζει να κατρακυλάει, έχοντας μειωθεί κατά 77% σε πραγματικούς όρους από την κορύφωσή της το 1977. Την στιγμή, εν μέσω της αύξησης του κόστους των λογαριασμών και της μείωσης των ομοσπονδιακής χρηματοδότησης, οι διακοπές νερού είναι πλέον όλο και πιο συχνό φαινόμενο. Ακριβώς όπως και οι κατασχέσεις ενυπόθηκων δανείων, η διακοπή του νερού είναι ένας βασικός λόγος που οδηγεί πολλούς Αμερικάνους στο να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
 
Σύμφωνα με εθνική μελέτη, περίπου ένα στα 20 νοικοκυριά στις ΗΠΑ υφίσταται αποσύνδεση νερού για απλήρωτους λογαριασμούς ετησίως. Από αυτούς κανείς δεν ξέρει πόσα τελικά θα μπορέσουν να πληρώσουν ή θα πρέπει να μάθουν να επιβιώνουν χωρίς νερό.

 

Link:  https://www.pentapostagma.gr/oikonomia/7206829_neo-kako-poy-fernei-i-kybernisi-idiotikopoioyn-nero-meso-syghoneyseon-organismon

 

Ο Κ.Φλώρος, ο Α.Χίτλερ, η «Σούδα του βορρά» και ο Θεός να βάλει το χέρι του….

 

Ούτε λέξη από τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ στρατηγό Κ.Φλώρο στην χθεσινή ομιλία του επ’ευκαιρία της εορτής των Ενόπλων Δυνάμεων (21/11) για τις καταστροφές που έπληξαν τις Ένοπλες Δυνάμεις το τελευταίο πεντάμηνο:

• Την ανατίναξη στις πυρκαγιές της αποθήκης πυρομαχικών της 111 ΠΜ στη Νέα Αγχίαλο
• Την καταστροφή στις πλημμύρες της Θεσσαλίας της κύριας βάσης της Αεροπορίας Στρατού στο 1ο ΤΑΞΑΣ στο Στεφανοβίκειο (έχει χαθεί ίσως και το 1/4 της συνολικής μαχητικής δύναμης της Αεροπορίας Στρατού με τα ελικόπτερα επιθετικής αναγνώρισης OH-58 Kiowa να μετρούν απώλεια του 80% του αριθμού τους)
• Την σφαγή στην Λιβύη, όπου σκοτώθηκαν 5 μέλη της ελληνικής αποστολής στο μεγαλύτερο επιχειρησιακό φιάσκο μετά τον πόλεμο της Κύπρου.

Αντίθετα εμφανιζόμενος κάτι σαν τον «Αδόλφο Χίτλερ» όταν τις τελευταίες ώρες του στο καταφύγιο του Βερολίνου έδινε διαταγές σε φανταστικές στρατιές, έτσι και ο Κ.Φλώρος μίλησε για πράγματα που μόνο στο μυαλό του υπάρχουν.

Ή μάλλον ούτε σε αυτό, γιατί ο μεν Χίτλερ είχε παραφρονήσει, αλλά ο Κ.Φλώρος λέει εν γνώσει του ψέματα, όπως «οι πανίσχυρες Ένοπλες Δυνάμεις» και το «πόσο μας φοβούνται όλοι οι εχθροί και μας σέβονται οι “φίλοι”», προκαλώντας τον γέλωτα στους παριστάμενους που γνωρίζουν την πικρή πραγματικότητα.

Αυτό όμως που ξεχώρισε ήταν η προσπάθεια να δείξει και πάλι στους πολιτικούς πάτρωνές του, δηλαδή την πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα, -δεν λέμε για τις ίδιες τις ΗΠΑ γιατί αγνοούν την ύπαρξή του- ότι είναι… «ρωσοφάγος».

Αγνοώντας ή μη θέλοντας να καταλάβει τι έρχεται και το τι θα συμβεί, ειδικά αν στις ΗΠΑ εκλεγεί ο Ν.Τραμπ, όπως όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν προς ώρας.

Όταν λοιπόν ενώ η Ρουμανία σφυρίζει αδιάφορα (παρά τους ρωσικούς πυραύλους που έπεσαν στο έδαφός της), η Βουλγαρία το ίδιο, η Σλοβακία έκοψε τα όπλα στην Ουκρανία, η Ουγγαρία το έχει κάνει από την αρχή, οι πραγματικοί «ρωσοφάγοι», οι Πολωνοί έκοψαν κάθε βοήθεια στο Κίεβο κι ενώ η Τουρκία παίζει τον ρόλο του συνομιλητή της Ρωσίας και διαμεσολαβητή με την Δύση, ο Κ.Φλώρος επαίρεται ότι έχει μετατρέψει την Αλεξανδρούπολη σε… βάση των ΗΠΑ («Σούδα του βορρά» την χαρακτήρισε) και πολεμά την Ρωσία! Μπας και τον ακούσει η πρεσβεία και τον διασώσει για ακόμη μία φορά.

Ιδού λοιπόν τι δήλωσε:

«Όσον αφορά στην Αλεξανδρούπολη, την “Σούδα του Βορρά” όπως επίσης συνηθίζω να τη λέω, και εκεί αξιοποιήσαμε και συνεχίζουμε να αξιοποιούμε τον λιμένα με την παροχή διευκολύνσεων δυνάμεων της Συμμαχίας, για την προώθησή τους προς ενίσχυση της Νοτιοανατολικής Πτέρυγάς της.

Ο Άξονας Αλεξανδρούπολη – Βουλγαρία, Ρουμανία – Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη είναι εξαιρετικά σημαντικός τουλάχιστον ως προς την στρατηγική αμυντική διάσταση του για την οποία μου επιτρέπεται να αναφερθώ κι αυτό είναι πέραν πάσης αμφιβολίας γεγονός, που ανέβασε κατακόρυφα το γεωστρατηγικό ειδικό βάρος της Χώρας μας.

Η στρατηγική αξία της πρωτεύουσας του Έβρου βεβαίως, αποκτά πλέον διεθνές βεληνεκές στο πλαίσιο και της ταχύτατης ενεργειακής αναβάθμισής της, σύμφωνα με τους ευρύτερους σχεδιασμούς της Πολιτείας».

Πραγματικά πρώτη φορά «αυτο-στοχοποιείται» μία πόλη της Ελλάδας από έναν στρατιωτικό που υποτίθεται είναι υπεύθυνος για την άμυνα της χώρας.

 

Πηγή: https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/geetha/o-k-floros-o-a-xitler-i-souda-tou-vorra-kai-o-theos-na-valei-to-xeri-tou/