Η επιχείρηση «Νίκη» ο ηρωισμός του Πλωτάρχη Χανδρινού και τα διδάγματα που προκύπτουν για μια ελληνοτουρκική σύγκρουση

Γράφει ο κ.Θεόφραστος Ανδρεόπουλος για το pronews.gr

H εισβολή στην Κύπρο αν και έγινε τον Ιούλιο του 1974 ακόμα και σήμερα δίνει πολύ χρήσιμα διδάγματα για το τι θα γινόταν σε μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική σύγκρουση είτε στην Κύπρο είτε στο Αιγαίο και τι θα πρέπει να διαθέτει (αν όχι εξασφαλίσει τουλάχιστον να το έχει σε επαρκή βαθμό) η ελληνική πλευρά ώστε να μπορέσει να βγει νικηφόρος και από θέση διαπραγματευτικής ισχύος.

Τα συμβάντα που είχαν το πιο σοβαρό αντίκτυπο κατά την διάρκεια του «Αττίλα Ι» ήταν η επιχείρηση «Νίκη» και η κατα λάθος βύθιση του τουρκικού αντιτορπιλικού «Kocatepe» από τουρκικά μαχητικά που θεώρησαν ότι είναι ελληνικό!
Η επιχείρηση «Νίκη» για όσους δεν θυμούνται ήταν η αποστολή ελληνικώην μεταγωγικών έμφορτων με καταδρομείς απόν την Ελλάδα στην Κύπρο.

Επρόκειτο για μυστική στρατιωτική αποστολή της Ελλάδος την 21η προς 22α Ιουλίου 1974 προς την Κύπρο με σκοπό την αερομεταφορά καταδρομέων στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας. Η αποστολή ήταν μερικώς επιτυχής και χαρακτηρίσθηκε από τον διεθνή τύπο ως "αποστολή αυτοκτονίας".
Διδάσκεται πάντως στο αμερικανικό «Ουέστ Πόιντ»ν ως παράδειγμα παράτολμου επιχειρήσεως η οποία τελικώς εκτελέσθηκε άψογα και κατέληξε σε εκπλήρωση του αντικειμενικού της σκοπού.
Την 21η Ιουλίου του 1974, αποφασίσθηκε στρατιωτική επιχείρηση ενίσχυσης της άμυνας του αεροδρομίου της Λευκωσίας με την κωδική ονομασία "ΝΙΚΗ". Το σχέδιο της επιχείρησης προέβλεπε την αερομεταμεταφορά και απόβαση καταδρομέων με αεροσκάφη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Η προετοιμασία έγινε στην αεροπορική βάση της Σούδας στην Κρήτη και περιλάμβανε:
20 αεροσκάφη Nord 2501D Noratlas
10 αεροσκάφη C-47 Dakota
Τα 20 αεροσκάφη Noratlas ανήκαν στην 354η Μοίρα Μεταφορών "Πήγασος" και τα 10 αεροσκάφη Dacota στην 355η Μοίρα Μεταφορών και είχαν έδρα την 112η Πτέρυγα Μάχης στην Ελευσίνα.
Αυτά τα αεροσκάφη θα μετέφεραν και θα αποβίβαζαν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας την Α' Μοίρα Καταδρομών με τον πλήρη οπλισμό της αποτελούμενη από 318 άνδρες.
Λόγω των μέτρων επιφυλακής και των μετασταθμεύσεων που πραγματοποιούνταν τις προηγούμενες ημέρες τα περισσότερα αεροσκάφη βρίσκονταν διάσπαρτα σε διάφορες μονάδες της Αεροπορίας.
Ο σχεδιασμός της επιχείρησης προέβλεπε την αερομεταφορά της Α' Μοίρας καταδρομέων κατά την διάρκεια της νύχτας - σε απόλυτη σιγή ασυρμάτου - πτήση σε χαμηλό ύψος - χωρίς συνοδεία μαχητικών - προσγείωση - αποβίβαση καταδρομέων - επιστροφή στην Σούδα.

Την 21η Ιουλίου και ώρα 22:35 η αποστολή ξεκίνησε με χρονικό περιορισμό τα μεσάνυκτα της ίδιας μέρας.Μόνο όμως τα 15 αεροσκάφη Noratlas από τα 20 κατάφεραν να απογειωθούν στο χρονικό περιθώριο το οποίο προέβλεπε το σχέδιο, με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα αεροσκάφη (5 Noratlas και 10 C-47) να παραμείνουν στο αεροδρόμιο της Σούδας.
Αμέσως μετά την απογείωση, δόθηκε σήμα από το Κέντρο επιχειρήσεων πρός το Γ.Ε.Ε.Φ. Λευκωσίας με την φράση «Έρχονται τα 15 πορτοκάλια».
Οι προσγειώσεις στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας ξεκίνησαν στις 01:52 της 22ας Ιουλίου. Πρώτο προσγειώθηκε το "ΝΙΚΗ 2" στις 01:52 και επόμενο το "ΝΙΚΗ 1" ακούμπησε το διάδρομο της Λευκωσίας στις 01:55.
Όμως εδώ ξεκινάει η τραγωδία της αποστολής. Λόγω καθυστέρησης του Α.Ε.Δ. (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων, το σημερινό Γ.Ε.ΕΘ.Α.) να ενημερώσει το Γ.Ε.Ε.Φ. Λευκωσίας (μόλις στις 01:00 το ενημέρωσε, με το σήμα «Έρχονται τα 15 πορτοκάλια»), τα αντιαεροπορικά στοιχεία εκτός του αεροδρομίου, αποτελούμενα από τις 185η και 184η Μοίρες αντιαεροπορικών πολυβόλων και τα οποία φύλαγαν την περιοχή, δεν πρόλαβαν να ενημερωθούν και αυτά, με αποτέλεσμα να θεωρήσουν ότι τα αεροσκάφη που πέταγαν ήταν εχθρικά.

Αμέσως άρχισαν έντονα αντιαεροπορικά πυρά, τα οποία είχαν ως αποτέλεσμα το "ΝΙΚΗ 4" το οποίο βρισκόταν στο στάδιο προσγείωσης, να αρπάξει φωτιά και να συντριβεί 3 χιλιόμετρα πριν τον διάδρομο προσγείωσης. Τρίτο προσγειώθηκε το "ΝΙΚΗ 7" στις 02:18.
Μετά το "ΝΙΚΗ 7" προσγειώθηκε το "ΝΙΚΗ 3", το οποίο λόγω βλάβης στον έναν κινητήρα έφυγε από το ίχνος πτήσης του "ΝΙΚΗ 4" που καταρρίφθηκε και έφτασε στην τελική μετά και το "ΝΙΚΗ 7".
Το "ΝΙΚΗ 6" εβλήθη σε πολλαπλά σημεία της ατράκτου και σχεδόν χωρίς μηχανές και χάρη στις προσπάθειες των πιλότων να καταφέρει να προσγειωθεί. Τα υπόλοιπα αεροσκάφη κατάφεραν και αυτά να προσγειωθούν με λιγότερες ζημιές.
Όλα τα πληρώματα μετά έβλεπαν κάποια φωτιά στο Λόφο της Μακεδονίτισσας και εκ των υστέρων έμαθαν ότι πρόκειται για το αεροσκάφος αυτό. Τελευταίο προσγειώθηκε το "ΝΙΚΗ 15" το οποίο και είχε απογειωθεί από την Σούδα με καθυστέρηση και παρά τις εντολές να μην εκτελέσει την αποστολή.

Το "ΝΙΚΗ 13" ήταν αεροσκάφος κατηγορίας "Ζ" μακράς απόθεσης και το οποίο ενεργοποίησαν με τα γεγονότα είχε προβλήματα πλεύσης (ολίσθαινε) με αποτέλεσμα στην πτήση από Ελευσίνα προς Σούδα να παρεκκλίνει προς Ρέθυμνο.
Έτσι στη διαδρομή από Σούδα προς Λευκωσία παρέκκλινε της πορείας του και έφτασε μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας και μετά από την περιπλάνησή του στις 04:15 ξεκίνησε την επιστροφή του όπου προσγειώθηκε στη Ρόδο στις 07:40. Το "ΝΙΚΗ 14" έφτασε αφού είχε πλέον ξημερώσει και δεν προσγειώθηκε καθόλου, ακολούθησε εντολές και επέστρεψε πίσω στο Καστέλι στις 07:30 όπου ανεφοδιάστηκε και επέστρεψε στη Σούδα.

Το τελευταίο "ΝΙΚΗ-15" απογειώθηκε από τη Λευκωσία στις 04:02 και επέστρεψε στη Σούδα στις 07:40.
Όσα αεροσκάφη ήταν σε πτητική ικανότητα απογειώθηκαν για τη επιστροφή στην Ελλάδα, ενώ τα υπόλοιπα (ΝΙΚΗ-3 που είχε βλάβη στον έναν κινητήρα, το ΝΙΚΗ-6 που είχε βληθεί και στους 2 κινητήρες και το ΝΙΚΗ-12 που δεν επαρκούσαν τα καύσιμα για την επιστροφή λόγω συνεχών επανακυκλώσεων που έκανε λόγω κίνησης αυτοκινήτων μέσα στο διάδρομο της Λευκωσίας) καταστράφηκαν από τις φίλιες δυνάμεις στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας.

Απολογισμός

Το λάθος αυτό της αεράμυνας βλήθηκε από αντιαεροπορικό εκτός του αεροδρομίου και κόστισε τη ζωή σε 4 αεροπόρους και 29 καταδρομείς από το "ΝΙΚΗ-4" όπου διεσώθη ένας καταδρομέας, καθώς και τον θάνατο 2 και τον τραυματισμό 9 ακόμα καταδρομέων στο "ΝΙΚΗ 6". Από την δύναμη των 318 ανδρών της Α'Μοίρας καταδρομών 278 παρέμειναν στην Κύπρο και πολέμησαν.

Και πάμε τώρα στο περιστατικό του αρματαγωγού «Λέσβος» και τον πλωτάρχη Χανδρινό
Στις 19 Ιουλίου, 12 ώρες πριν από την έναρξη της τουρκικής εισβολής, το Α/Γ «Λέσβος» έδενε κάβους στο λιμάνι της Αμμοχώστου, παραλαμβάνοντας στη συνέχεια 450 στρατιώτες και ξεκινώντας το ταξίδι της επιστροφής στην Ελλάδα.
Το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974 και αφού είχε εκδηλωθεί η τουρκική εισβολή, το Α/Γ «Λέσβος» πήρε διαταγή να επιστρέψει στην Πάφο, αποβιβάζοντας τους ΕΛΔΥΚάριους προς ενίσχυση της άμυνας του νησιού.
Ο κυβερνήτης του «Λέσβος» πλωτάρχης Λ. Χανδρινός, παρότι γνώριζε ότι η Ελλάδα δεν έχει εμπλακεί σε πόλεμο με την Τουρκία και χωρίς να έχει σαφείς διαταγές από την Αθήνα, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα πυροβόλα του Α/Γ «Λέσβος» για να πλήξει στόχους στον τουρκοκυπριακό θύλακα της πόλης της Πάφου, όπου είχαν συγκεντρωθεί περίπου δύο τάγματα Τουρκοκυπρίων. Περίπου δύο ώρες μετά και ενώ οι άνδρες της ΕΛΔΥΚ που αποβιβάστηκαν, πραγματοποίησαν εκκαθαριστική επιχείρηση, εξουδετερώθηκαν πλήρως οι τουρκικές δυνάμεις, οι οποίες παραδόθηκαν.
Από εκείνη τη στιγμή και μετά, αν και η Ελλάδα δεν βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία, το Πολεμικό Ναυτικό με το Α/Γ «Λέσβος» ήταν μέρος ενός ακήρυκτου πολέμου.

Το Α/Γ «Λέσβος», ολοκληρώνοντας την επιχείρηση στην Πάφο, ξεκίνησε για την Ελλάδα. Ο πλωτάρχης Λ. Χανδρινός γνώριζε πολύ καλά ότι, πλέον, αποτελούσε στόχο της τουρκικής αεροπορίας, την οποία δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει ένα πλοίο με πενιχρό αντιαεροπορικό οπλισμό και με πολύ μικρή ταχύτητα πλεύσης. Για τον λόγο αυτό, αντί να κινηθεί δυτικά προς την Κρήτη, επέλεξε να πλεύσει νότια προς τις ακτές της Αιγύπτου. Το «Λέσβος» τηρούσε σιγή ασυρμάτου ώστε να μην εντοπιστεί.

Όταν βρισκόταν πλέον σε απόσταση ασφαλείας από την Κύπρο, πήγε στην Κρήτη και από εκεί στον Ναύσταθμο Σαλαμίνας.
Η παρουσία του Α/Γ «Λέσβος» στην Πάφο είχε δημιουργήσει, όμως, σύγχυση στις τουρκικές δυνάμεις, οι οποίες θεώρησαν ότι η Ελλάδα είχε στείλει νηοπομπή και αποβίβαζε υλικό και στρατεύματα.
Οι τουρκικές υπηρεσίες συλλογής πληροφοριών αποδείχθηκαν ανεπαρκείς, ενημερώνοντας το Γενικό Επιτελείο στην Άγκυρα για την ανύπαρκτη «ελληνική νηοπομπή».
Τουρκικά αντιτορπιλικά που βομβάρδιζαν τις ακτές της Κερύνειας διατάχθηκαν να κινηθούν δυτικά, ώστε να βυθίσουν τα ελληνικά πλοία. Τις ίδιες διαταγές πήραν και αεροσκάφη της τουρκικής αεροπορίας.
Επειδή όμως ελληνικά πλοία δεν υπήρχαν, τα αεροσκάφη εξέλαβαν τα τουρκικά αντιτορπιλικά ως εχθρικά, θεωρώντας πως οι σημαίες με την ημισέλινο ήταν παραπλανητικό κόλπο των Ελλήνων, ανοίγοντας πυρ εναντίον τους.

Τα τουρκικά πλοία ανταπέδωσαν τα πυρά κατά των αεροσκαφών, με αποτέλεσμα από τη «φιλική» αεροναυμαχία να καταρριφθούν τέσσερα τουρκικά αεροσκάφη και να βυθιστεί το τουρκικό αντιτορπιλικό «Kocatepe», παίρνοντας στον βυθό τον κυβερνήτη αντιπλοίαρχο Giuven Erkayia, 13 αξιωματικούς και 64 ναύτες.
Σοβαρές ζημιές από τα τουρκικά αεροσκάφη υπέστησαν ακόμα δύο τουρκικά αντιτορπιλικά.

Το Αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ είναι το 5o κατα σειρά από τα 6 πλοία που έχουν αυτό το όνομα
Τα άλλα πλοία ήταν τα εξής:
1.Το Α/Τ ΛΕΣΒΟΣ τύπου Μ το οποίον δεν παρεδόθη από την Αγγλία λόγω του Α' Π.Π. ενώ τα χρήματα δεν επεστράφησαν.
2. Το Φορτηγό ΛΕΣΒΟΣ πρώην Γερμανικό ASGARD το οποίον παρελήφθη ως πολεμική αποζημίωσις το 1920 και παρωπλίσθη το 1923.
3. Το Μεταγωγικό ΛΕΣΒΟΣ επίτακτο μεταγωγικό ατμόπλοιο που εξετέλεσε επανειλημμένα ταξίδια για τον εφοδιασμό του Τομπρούκ κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του.
4. Το Αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ που ενετάγη το 1943 και εβυθίσθη στις 6 Ιουνίου 1944.
6. Το Αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ ελληνικής κατασκευής το οποίον ενετάγη το 1999.
Του ιδίου τύπου ΙΚΑΡΙΑ (L 154), ΚΡΗΤΗ (L 171), ΛΕΣΒΟΣ (LST 34), ΛΗΜΝΟΣ (L 158), ΡΟΔΟΣ (L 157), ΣΑΜΟΣ (L 179), ΣΥΡΟΣ (L 144), ΧΙΟΣ (L 195).

Τι προκύπτει από τα δύο αυτά περιστατικά κατά την διάρκεια της εισβολής των τουρκικών δυνάμεων στην Κύπρο αλλά και από την ίδια την κατάθεση του πρώην ΥΕΘΑ Ε.Αβέρωφ όταν εκλήθη να καταθέσει για την στάση της δημοκρατικής κυβέρνησης που είχε διαδεχθεί την στρατιωτική (χούντα) τον Ιούλιο του 1974;
Ο Ε.Αβέρωφ είπε στην κατάθεσή του τα εξής:

«Λησμονείται ότι οι Τούρκοι είχανε εκλάβει τρία αντιτορπιλικά τους για δικά μας και με τρία αεροπλάνα εβούλιαξαν το ένα και έβλαψαν πολύ σοβαρά το άλλο;
Θέλατε με τέτοιαν έλλειψη αεροπορικής καλύψεως δικής μας, με πλήρη και συνεχή κάλυψη δική τους να στείλουμε τον Στόλο μας στην Κύπρο, να μην μπορούμε να υπερασπίσουμε έπειτα τα άλλα νησιά;»
Για ένα Ναυτικό, ο χειρότερος εχθρός δεν είναι το αντίπαλο Ναυτικό, αλλά η αντίπαλη Αεροπορία. Στην προκειμένη περίπτωση η Ελλάδα θα έχει να αντιμετωπίσει επιπλέον προβληματα σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης από την παραλαβή από την Άγκυρα των νέων αεροσκαφών 5ης γενεάς F-35 από τις ΗΠΑ.

Ηδη και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, με εξαίρεση της MEKO-200HN που έχουν εντάξει βλήματα ESSM στο αντιαεροπορικό οπλοστάσιό τους, οι λοιπές φρεγάτες κλάσης "S" είναι «χαμένες από χέρι» σε πυραυλικές επιθέσεις κορεσμού που δεν θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τα CIWS Phalanx.
Πρακτικά το ΠΝ έχει απωλέσει την στρατηγική του σημασία στο Αρχιπέλαγος, από την στιγμή που οι υπεύθυνοι για την ασφάλεια της χώρας αδιαφόρησαν για την απόκτηση ναυτικής πλατφόρμας αεράμυνας περιοχής, δηλαδή πλοίου που να έχει αντιαεροπορικά όπλα και αισθητήρες που να προσφέρουν δυνατότητα εντοπισμού σε ακτίνα 300 χλμ. και κατάρριψης σε ακτίνα 120 χλμ.
Τον περασμένο Ιανουάριο ξεκίνησαν σχετικά "χαλαρές" συζητήσεις για την πιθανότητα ενεργοποίησης της απόφασης του ΚΥΣΕΑ του 2008 για τις FREMΜ.

Από τότε είχαμε σημειώσει ότι το οικονομικό σκέλος του προγράμματος δεν είχε επιλυθεί, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπήρχαν πλοία διαθέσιμα από γαλλικής πλευράς, ειδικά μετά την πώληση μίας FREMM, που προοριζόταν αρχικά για το γαλλικό Ναυτικό, στην Αίγυπτο (πακέτο με τα δύο LPD "Mistral" και μία κορβέτα Gowind στην πιο "κουφή" εξοπλιστική αγορά της τελευταίας 20ετίας).
Για αγορά ή για ναυπήγηση, είχαμε από τότε τονίσει, ότι δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί. Χρήματα δεν υπάρχουν και πλέον δεν υπάρχει χρόνος.
Οι υπεύθυνοι πολιτικοί και των τριών εκλεγμένων κυβερνήσεων των Μνημονίων Παπανδρέου, Σαμαρά και Τσίπρα (εξαιρείται η δοτή απο τις Βρυξέλλες κυβέρνηση Παπαδήμου που δεν υπολογίζεται καν ως ελληνική), είναι σαφές ότι αγνόησαν επιδεικτικά το γεγονός πώς η ασφάλεια της χώρας είναι πάνω και πέρα από τα όποια οικονομικά προγράμματα περικοπώ και τις οικονομικές κρίσεις.
Και ότι τα προγράμματα ασφάλειας της χώρας έπρεπε να συνεχιστούν, έστω με μερικές περικοπές, γιατί η απειλή για την εθνική ασφάλεια όχι απλώς μεγάλωνε, αλλά γιγαντωνόταν.
Και τα πλοία, όπως και τα αεροσκάφη, δεν τα έχουν όλοι "στο συρτάρι τους", ούτε εντάσσονται "με κλειστά τα μάτια" στις ένοπλες δυνάμεις ενός κράτους.

Είχαμε γράψει δεκάδες φορές ότι για τη ναυπήγηση ενός πλοίου απαιτούνται πέντε χρόνια (ειδικά του πρώτου μιας κλάσης) και ένα-δύο χρόνια απαιτεί η είσοδός τους σε επιχειρησιακή ετοιμότητα.
Οι Ελληνες πολιτικοί, με μηδενικό δείκτη αντίληψης θεμάτων εθνικής ασφαλείας και ανύπαρκτη κουλτούρα ασφαλείας (ο τελευταίος που είχε γνώση και αντίληψη επί του θέματος, ήταν ο μακαρίτης ο Κ.Μητσοτάκης), απλά νομίζουν ότι "θα ψωνίσουν από το ράφι". Αμ, δε...

Ετσι όταν άρχισε η συζήτηση τον Ιανουάριο, οι Γάλλοι του Naval Group αντιπρότειναν αντί για FREMM, τις Belh@ara ή και κορβέτες Gowind στην έκδοση των 2.500 τ.
Οι τελευταίες δεν κάνουν γιατί δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από από ότι οι "S" σε ότι αφορά την αντιαεροπορικό αγώνα και η πρώτη Belh@ara, αν οι διαδικασίες της παραγγελίας εκτελούντο ταχύτατα, αισίως θα μπορούσε να παραληφθεί το 2024, αφού το 2023 θα παραλάβει το πρώτο σκάφος το γαλλικό Ναυτικό.

Το θέμα είναι τι θα έχει μείνει από την Ελλάδα, όπως την ξέρουμε σήμερα, το 2024, οπότε και αυτή η ιδέα (πολύ ελκυστική επιχειρησιακά για το ΠΝ γιατί το πλοίο "τους κάνει" από όλες τις απόψεις) "πάγωσε", αφού και το κόστος ξεπερνά τα 800 εκατ. ανά σκάφος.

Τι έμενε; H FREMM. Εκτός από την πιθανότητα να αποδεσμεύσει δύο παλιά αντιτορπιλικά Arleigh Burke, το αμερικανικό Ναυτικό το 2020 που κάνουν μεν την ίδια δουλειά με τις FREMM σε ότι αφορά την αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, αλλά έχουν τριπλάσιο λειτουργικό κόστος, είναι παλιά σκάφη, άρα κρατούν εγκλωβισμένο το ΠΝ σε παλιά τεχνολογία, συν πολλά άλλα μειονεκτήματα.
Αυτή την στιγμή στα ηγετικά κλιμάκια του ΠΝ "παρακαλάνε" να μην εγκριθεί η αποδέσμευση και η παραχώρηση Arleigh Burke, γιατί ξέρουν ότι οι πολιτικοί, όποιος και να είναι στην εξουσία, είτε Α.Τσίπρας, είτε Κ.Μητσοτάκης, είτε κάποιος άλλος, θα πάνε στην αμερικάνικη λύση που υποτίθεται ότι θα είναι "χαμηλότερου κόστους".
Να πούμε επίσης ότι ήδη η ισορροπία στο Αιγαίο έχει διαταραχθεί σε σημαντικό βαθμό υπέρ του τουρκικού Ναυτικού και τα επόμενα χρόνια θα αποκτηθεί συντριπτική υπεροχή (ναυπήγηση τεσσάρων νέων φρεγατών TF-100, ολοκλήρωση ναυπήγησης 2 stealth κορβετών Ada που θα προστεθούν στις ήδη δύο υπάρχουσες, έναρξη ναυπήγησης έξι μεγάλων φρεγατών TF-2000, ολοκλήρωση ναυπήγησης ενός ή δύο αεροπλανοφόρων κλάσης Anadolu, ολοκλήρωση ναυπήγησης 6 υποβρυχίων Type-214T κλπ).
Το σημαντικότερο όλων: Η τρομακτική αεροπορική υπεροχή που θα αποκτήσει η τουρκική Αεροπορία στο Αιγαίο με την είσοδο σε υπηρεσία δεκάδων F-35Α.
Η επιχειρησιακή πραγματικότητα είναι ότι σήμερα είναι δυσχερής η κατάσταση που βρίσκεται ο Στόλος, ο οποίος δεν μπορεί να υπερασπιστεί τα πλοία του από εκτόξευση stand-off όπλων από την τουρκική Αεροπορία, όπως είναι το νέο βλήμα cruise ναυτικής χρήσης SOM και πολλά άλλα τα οποία θα εισέλθουν σε υπηρεσία τα επόμενα πέντε χρόνια.
 Οι ανάγκες του ΠΝ προκειμένου να μπορεί να σταθεί ως δύναμη αποτροπής στη θάλασσα ανέρχονται συνολικά σε 6 νέα σκάφη μέχρι το 2028.

Μπορεί ο αριθμός 6 να ακούγεται μεγάλος, βάσει των δεδομένων που επικρατούν σήμερα, αλλά ας μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι πρόκειται για μεγάλη περίοδο 10 ετών, για την υλοποίηση του φιλόδοξου αυτού στόχου. Μια περίοδο όπου το τουρκικό Ναυτικό θα βρίσκεται κοντά στην ολοκλήρωση ενός μεγαλεπήβολου ναυτικού εξοπλιστικού προγράμματος.
Οι έξι κύριες μονάδες επιφανείας που θέλει το ΠΝ όχι μόνο δεν είναι επαρκής αριθμός, αντίθετα φέρνει το ΠΝ για πρώτη φορά σε κατά πολύ χειρότερη κατάσταση σε σχέση με το TDK.

Εάν από τις 6 εκσυγχρονισμένες φρεγάτες “S” διατηρηθούν σε υπηρεσία οι τρεις, μαζί με τις 4 ΜΕΚΟ 200HN, (με ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού για τις τελευταίες που έχει υποβαθμιστεί σε πρόγραμμα διατήρησης μαχητικής ικανότητας) τότε υπολογίζουμε ένα αριθμό 12 ή 13 πλοίων για το ΠΝ απέναντι σε 20 τουλάχιστον μονάδες για το τουρκικό Ναυτικό, εκ των οποίων οι 16 να είναι νέες κατασκευές. Όλα αυτά υπό την αίρεση φυσικά ότι θα συμπληρωθεί ο αριθμός των 6 σκαφών που το ΠΝ θεωρεί ότι μπορεί να διατηρήσουν ένα έλασσον επίπεδο ναυτικής αποτροπής.

Εν ολίγοις όπως προκύπτει από τα διδάγματα της Κύπρου η Ελλάδα εάν αναγκαστεί να συγκρουστεί με την Τουρκία, για να κερδίσει θα πρέπει να έχει αεροπορική υπεροχή που δεν θα έχει όπως δείχνουν τα σημερινά δεδομένα, μονάδες επιφανείας που να προσφέρουν επαρκή αντιαεροπορική κάλυψη που επίσης δεν διαθέτει σε επάρκεια αυτή την στιγμή και τέλος να έχει την πολιτική βούληση να προβεί σε παράτολμες αλλά στρατηγικές ενέργειες όπως είχε γίνει το 1974 με την μεταφορά των καταδρομών στην Κύπρο, κάτι που μαντέψτε... ούτε αυτό διαθέτει αυτή την στιγμή.
Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι η Τουρκία δεν θα μας περιμένει να εξοπλιστούμε επαρκώς για να μας καλέσει... σε μονομαχία, θα προβεί στις ενέργειες που θεωρεί απαραίτητες για τα συμφέροντά της όταν την συμφέρει να το κάνει.
Τόσο απλά...

πηγή  https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ellinotoyrkika/700867_i-epiheirisi-niki-o-iroismos-toy-plotarhi-handrinoy-kai-ta

Ντοκουμέντο: Η ναυμαχία που δεν έγινε στην Κύπρο

Στα άκρως απόρρητα πολεμικά ημερολόγια του υποβρυχίου «Γλαύκος» περιγράφεται με δραματικό τρόπο η επιθυμία των ναυτικών δυνάμεων να πολεμήσουν και η έλλειψη βούλησης της χούντας του Ιωαννίδη, η οποία κατέρρευσε λίγο αργότερα, παραδίδοντας ένα κομμάτι του Ελληνισμού στην Τουρκία

Το καλοκαίρι του 1974 ο Ελληνισμός υπέστη μια ήττα. Πολιτική, στρατιωτική και ψυχολογική. Από τότε και για 47 χρόνια δημιουργήθηκαν πολλά «αν», στα οποία κανείς δεν θα μπορέσει να δώσει ποτέ απαντήσεις.

Αν η χούντα δεν είχε αποσύρει την ελληνική μεραρχία;
Αν ο Μακάριος δεν είχε συγκρουστεί με τη χούντα;
Αν δεν γινόταν το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου; 
Αν τα ελληνικά υποβρύχια χτυπούσαν τον τουρκικό αποβατικό στόλο; 

Αυτό το τελευταίο αν, επίσης, δεν μπορεί να απαντηθεί, αλλά μπορεί να υπάρξει πιθανολόγηση μιας απάντησης.

Η άκρως απόρρητη έκθεση που συνέταξε ο πλωτάρχης Βασίλειος Γαβριήλ, κυβερνήτης του υποβρυχίου «Γλαύκος» το 1974, με βάση τα πολεμικά ημερολόγια, καταδεικνύει ότι η Ελλάδα ίσως μπορούσε να διασώσει και το κύρος της και την Κύπρο. Ωστόσο αυτό που έλειπε ήταν η βούληση της χούντας του Ιωαννίδη, η οποία παρέπαιε, για να σωριαστεί λίγο αργότερα σαν χάρτινος πύργος, παραδίδοντας ένα κομμάτι του Ελληνισμού στην Τουρκία.

Το 1974 το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό διέθετε τέσσερα υπερσύγχρονα υποβρύχια που είχαν ναυπηγηθεί στη Γερμανία. Τα δύο εξ αυτών, το «Γλαύκος» και το «Νηρεύς», ταξίδεψαν μέχρι τα ανοιχτά της Κύπρου ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η απόβαση των Τούρκων στις ακτές της Κερύνειας αλλά ανακλήθηκαν δύο φορές. Ετσι χάθηκε μια μάχη γιατί, πολύ απλά, ποτέ δεν δόθηκε. Η απόρρητη έκθεση του πλωτάρχη Γαβριήλ είναι μέρος του φακέλου της Κύπρου και ρίχνει φως σε ένα μικρό κομμάτι των σκοτεινών γεγονότων του 1974. Μικρό μεν, αλλά ενδεικτικό της σύγχυσης, της έλλειψης βούλησης και ίσως πατριωτισμού αυτών που κινούσαν τα νήματα στην Αθήνα αγωνιώντας περισσότερο για τη δική τους τύχη παρά για την τύχη του ελληνικού στοιχείου της Κύπρου.

Με σήμα στο ΝΑΤΟ, τους κάρφωσαν στους Τούρκους

Την παραμονή της τουρκικής εισβολής, 19 Ιουλίου 1974, δεν υπήρχαν απλώς φήμες, αλλά σαφείς πληροφορίες για τη συγκέντρωση στρατευμάτων στα τουρκικά παράλια απέναντι από την Κύπρο. Οι πληροφορίες ανέφεραν την προετοιμασία αποβατικών πλοίων, αλλά οι άνθρωποι του Ιωαννίδη καθησύχαζαν ότι έχουν διαβεβαιώσεις ότι δεν πρόκειται να συμβεί τίποτα και πρόκειται απλώς για συνήθεις ασκήσεις των Τούρκων. Ακόμα και όταν ο τουρκικός αποβατικός στόλος βρισκόταν έξω από την Κερύνεια οι οδηγίες ήταν: «Μην ανησυχείτε, διεξάγεται άσκηση». 


Το Ελληνικό Ναυτικό από την προηγούμενη μέρα είχε βγάλει εκτός ναυστάθμου τα υποβρύχια αρχικώς για ασκήσεις που στη συνέχεια μετατράπηκαν σε πολεμικές περιπολίες, χωρίς όμως οδηγίες για εμπλοκή. Σε εκείνες τις κρίσιμες στιγμές η Διοίκηση Υποβρυχίων στέλνει σήμα στο ΝΑΤΟ με αριθμό DY 541 και ενημερώνει για τις κινήσεις των υποβρυχίων. Το σήμα γνωστοποιείται στα μέλη του ΝΑΤΟ και φυσικά στην Τουρκία, η οποία ξέρει πλέον τις κινήσεις των υποβρυχίων «Γλαύκος» και «Νηρεύς», που είχαν λάβει διαταγές να κατευθυνθούν στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Κύπρου και να περιπολούν στα ανατολικά και τα δυτικά της Κερύνειας. 

Στην άκρως απόρρητη έκθεση του πλωτάρχη Γαβριήλ αναφέρεται: «Ανεξαρτήτως υποχρεώσεως της ΣΥΒ ως προς την έκδοσιν SUBNOTE (DY541) τούτο δεν έπρεπε να εκδοθή, διότι ούτως καθίστατο γνωστόν εις τους Τούρκους η περίπου θέσις των υποβρυχίων». Το σήμα αυτό είχε σταλεί στις 19 Ιουλίου 1974 στη 1.50 μ.μ., λίγες μόνο ώρες προτού γίνει η απόβαση στην Κερύνεια. Μέχρι σήμερα δεν έχει απαντηθεί πειστικά από κανέναν αν επρόκειτο για τραγική γκάφα ή για μέρος κάποιας σκοτεινής συνωμοσίας. Ωστόσο είναι ένα γεγονός αδιαμφισβήτητο, καταγεγραμμένο ως ιστορικό στοιχείο.

Τους έζωναν τα φίδια

Ο κυβερνήτης του «Γλαύκος», παρότι δεν είχε σχετικές διαταγές, από τις 15 Ιουλίου είχε αρχίσει να φορτώνει τορπίλες. «Η παραλαβή τορπιλών», γράφει ο πλωτάρχης Β. Γαβριήλ, «εσυνεχίσθη καθ’ όλην την διάρκειαν της νυκτός και ανεξαρτήτως τω υφισταμένων διαταγών, καθ’ όσον την μεσημβρίαν επιστρέψας εκ της υπηρεσίας εις την οικίαν μου επληροφορήθην περί της ανατροπής εν Κύπρω του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου και ως εκ τούτου εφοβήθην επιδείνωσιν της καταστάσεως». 


Το τι προετοίμαζαν οι Τούρκοι στην Κύπρο το γνώριζαν οι πάντες πλην αυτών που όφειλαν να λάβουν μέτρα. Ο πλωτάρχης σε άλλο σημείο της έκθεσής του γράφει: «Τας βραδυνάς ώρας της 18ης (Ιουλίου 1974) ηκρωώμην μεθ’ ετέρων δύο συναδέλφων μου την εκπομπήν της Ντώυτσε Βέλλε, ήτις ανεφέρετο εις την εν Κύπρω κατάστασιν, ως και εις την συγκέντρωσιν τουρκικών στρατευμάτων εις Αλεξανδρέτταν. Μετά το πέρας ταύτης απευθυνθείς προς τους συναδέλφους μου τους είπον “εάν δεν λένε ψέμματα, ως συνήθως, αύριον θα πρέπει να έχωμεν πόλεμον με τους Τούρκους”».

Την επόμενη μέρα οι κυβερνήτες των υποβρυχίων «Γλαύκος» και «Νηρεύς», Γαβριήλ και Παναγιωτόπουλος, κλήθηκαν στη Διοίκηση Υποβρυχίων και ο διοικητής τούς ενημέρωσε ότι «πρόκειται να αποπλεύσουν τα Υ/Β “Γλαύκος” και “Νηρεύς”, το ταχύτερον δυνατόν, προς επίδειξιν Σημαίας και εκδήλωσιν δυναμικής παρουσίας διά αναδύσεων και καταδύσεων εν όψει τουρκικών μονάδων».

Ο Πλωτάρχης Βασίλειος Γαβριήλ, κυβερνήτης,του υποβρυχίου «Γλαύκος» το 1974

Ο πλωτάρχης Γαβριήλ, σύμφωνα με τα όσα καταγράφονται στην έκθεσή του, είχε φέρει αντίρρηση για τη χρησιμοποίηση των υποβρυχίων για σκοπούς επίδειξης σημαίας, αλλά η απάντηση που πήρε από τον διοικητή των υποβρυχίων ήταν πως αυτές είναι οι οδηγίες του αρχηγού Ναυτικού Πέτρου Αραπάκη. Ενώ λοιπόν οι κυβερνήτες των δύο υποβρυχίων ενημερώνονταν για το σχέδιο «Κ» (κωδικός για την Κύπρο) ειδοποιήθηκαν από τον αρχιεπιστολέα του Στόλου να αποπλεύσουν εντός μισής ώρας. Τα χρονικά περιθώρια ήταν τόσο στενά που το υποβρύχιο δεν πρόλαβε να φορτώσει τα απαιτούμενα τρόφιμα και άφησε πίσω του άνδρες του πληρώματος που ήταν εξοδούχοι και δεν πρόλαβαν να επιστρέψουν. Οι διαταγές ήταν να διεξαγάγουν περιπολίες νοτιοανατολικά της Ρόδου, στα ανοιχτά της Κύπρου. Ο τηλεγραφητής του «Γλαύκος» Χαράλαμπος Γιακουβάκης κλήθηκε από τον κυβερνήτη στο γραφείο του και παρέλαβε έναν κουβά με μαύρη μπογιά και ένα πινέλο για να σβήσει από τον πυργίσκο του υποβρυχίου τα διακριτικά του (τον αριθμό S110).

Αποφασισμένοι να χτυπήσουν

Ο Βασίλης Γαβριήλ αναφέρει ακόμα στην απόρρητη έκθεσή του ότι την 21η Ιουλίου έχοντας οδηγίες να βρεθεί μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας και γνωρίζοντας ότι εξελισσόταν η τουρκική εισβολή ετοίμαζε πολεμικά σχέδια. «Υπελόγισα ότι αι τουρκικαί δυνάμεις αι οποίαι θα μοι απησχόλουν θα ήσαν, κατά μεν την μετακίνησιν (TRANSIT) του Υποβρυχίου περίπου 4 υποβρύχια και εγγύς της Κύπρου περίπου 10 αντιτορπιλλικά, εξαιρουμένων βεβαίως των τουρκικών μεταγωγικών ως και των πλοίων επιφανείας και υποβρυχίων ετέρων κρατών. Ως εκ τούτου έπλευσα νοτιώτερον και εσκόπευα όπως εκτελέσω προσγείωσιν εις Κάβον Αρναούτι της Κύπρου και εν συνεχεία πλέων εγγύς των ακτών μέχρις του τομέως περιπολίας θα επιτιθέμην εναντίον παντός τουρκικού αντιτορπιλλικού και μεγάλου μεταγωγικού. Αντικειμενικός μου σκοπός κυρίως ήτο όπως διέλθω εκ του λιμένος της Κυρηνείας ένθα και θα έβαλον τας τορπίλλας εναντίον παντός στόχου ευρισκομένου εκεί και ανεξαρτήτως εθνικότητος. Οσον αφορά τα τουρκικά αντιτορπιλλικά τα οποία τυχόν θα συναντούσα κατά το TRANSIT, είχα αποφασίσει να τους επιτεθώ εφ' όσον διήρχοντο εις απόστασιν μικροτέρα των 10.000 υαρδών και υφίστατο πιθανότης εντοπισμού μου, δεδομένου ότι επίστευσα πως εφ όσον εντοπιζόμην υπό τουρκικού αντιτορπιλλικού θα μοι επιτίθετο. Εις τον τομέα περιπολίας μου και ανεξαρτήτως της λήψεως διαταγής ενάρξεως ΠΥΡ είχον αποφασίσει όπως επιτίθεμαι εναντίον οιασδήποτε εθνικότητος πλοίου, κατά προτεραιότητα αντιτορπιλικών, καθ' όσον η αναγνώρισις της εθνικότητος ενός στόχου, ιδίως εν νυκτί, αποτελεί ουτοπία».

Και ενώ ο κυβερνήτης είχε ξεκάθαρο στο μυαλό του το σχέδιο επίθεσης κατά του τουρκικού στόλου μόλις έφτασε στα 85 ναυτικά μίλια από την Κύπρο, στις 9.30 το βράδυ της 21ης Ιουλίου πήρε το σήμα ΑΝ4658, με το οποίο το Αρχηγείο Ναυτικού τον διέταξε να γυρίσει πίσω στη Ρόδο.

Οικογενειακή υπόθεση

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι όταν ο κυβερνήτης του υποβρυχίου «Γλαύκος» πήρε εντολές να επιστρέψει στη Ρόδο, καθυστέρησε έξι ολόκληρες ώρες να ανταποκριθεί. Ολα δείχνουν ότι βασανιζόταν από τη σκέψη αν πρέπει να παρακούσει τις οδηγίες και να χτυπήσει τους Τούρκους, γνωρίζοντας ότι επρόκειτο για μεγάλο ρίσκο, αφού κάτι τέτοιο ήταν δυνατόν να οδηγούσε σε σύρραξη την Ελλάδα και την Τουρκία. Γνώριζε επίσης ότι στην Κύπρο βρισκόταν το ελληνικό αρματαγωγό «Λέσβος», που μετέφερε πολεμοφόδια και στρατιώτες της ΕΛΔΥΚ. Κυβερνήτης του «Λέσβος» ήταν ο πλωτάρχης Ελευθέριος Χανδρινός, που είχε παντρευτεί την αδελφή του Βασίλη Γαβριήλ. Ο Χανδρινός είχε παρακούσει τις διαταγές του Αρχηγείου Ναυτικού και είχε βομβαρδίσει με τα πυροβόλα του πλοίου τουρκικές θέσεις στην Πάφο, δίνοντας τη λανθασμένη εντύπωση στους Τούρκους ότι η Ελλάδα απέστειλε αποβατικό στόλο. Την ώρα που ο κυβερνήτης του υποβρυχίου «Γλαύκος» σκεφτόταν αν θα χτυπήσει, ο τουρκικός στόλος και η Αεροπορία κυνηγούσαν τον Ελ. Χανδρινό και το αρματαγωγό «Λέσβος», το οποίο κατάφερε να διαφύγει μπαίνοντας σε σχηματισμό του 6ου Αμερικανικού Στόλου που έπλεε νοτίως της Κύπρου.

Τελικώς τα υποβρύχια «Γλαύκος» και «Νηρεύς» συμμορφώθηκαν με τις οδηγίες και επέστρεψαν στη Ρόδο χωρίς να εμπλακούν σε επιχειρήσεις στην Κύπρο. Οταν έφτασαν στη Ρόδο οι κυβερνήτες Βασίλης Γαβριήλ και Ιωάννης Παναγιωτόπουλος έλαβαν το σήμα ΑΝ4724 (22 Ιουλίου στις 7.30 το απόγευμα) με το οποίο το Αρχηγείο Ναυτικού τούς διέτασσε να πλεύσουν και πάλι προς την Κύπρο. Οι διαταγές ήταν να βρίσκονται σε πολεμική ετοιμότητα αλλά να μην επιτεθούν εναντίον των Τούρκων αν δεν λάβουν οδηγίες. Δεν θα χρειάζονταν, όμως, οδηγίες αν δέχονταν επίθεση στην οποία θα έπρεπε να απαντήσουν.

Στην άκρως απόρρητη έκθεσή του ο πλωτάρχης Γαβριήλ σημειώνει ότι και πάλι είχε σχέδιο για επίθεση. Κι αυτό, όμως, το σχέδιο ακυρώθηκε αφού όταν το υποβρύχιο βρέθηκε στα 45 ναυτικά μίλια από την Κύπρο, στις 23 Ιουλίου στις 7 το απόγευμα, διατάχθηκε να επιστρέψει και πάλι στη Ρόδο. Και σε αυτή την περίπτωση καθυστέρησε έξι ώρες να απαντήσει στο σήμα. Εμαθε, όμως, ότι είχε συμφωνηθεί εκεχειρία κι έτσι επέστρεψε στα ελληνικά χωρικά ύδατα, καθώς υπήρχαν φήμες για συγκέντρωση τουρκικών δυνάμεων στα παράλια της Μικράς Ασίας απέναντι από τα ελληνικά νησιά.

Ατολμοι και στον «Αττίλα 2»

Τον Αύγουστο του 1974, με την αποτυχία των συνομιλιών στη Γενεύη και ενώ ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν επικεφαλής της κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η Τουρκία ξεκίνησε τη δεύτερη φάση της εισβολής («Αττίλας 2») ώστε να επεκτείνουν το εύρος των εδαφών που είχαν καταλάβει, με προώθηση των δυνάμεών τους μέχρι του σημείου που βρίσκονται έως σήμερα, καταλαμβάνοντας και την Αμμόχωστο.

Η κυβέρνηση Καραμανλή αποφάσισε να στείλει στην Κύπρο τα υποβρύχια «Τρίτων» και «Πρωτεύς». Το σήμα ΑΝ140600/8 δόθηκε στις 14 Αυγούστου στις 5 το πρωί. Τα υποβρύχια ξεκίνησαν και όταν στις 9.50 το βράδυ έπλεαν προς την Κύπρο πήραν νέο σήμα (ΑΝ5931) να επιστρέψουν και πάλι. Ηταν η τρίτη φορά που η Ελλάδα αποφάσιζε να εμπλακεί με ναυτικές δυνάμεις στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Κύπρο και για τρίτη φορά δίσταζε. Ο κυβερνήτης του υποβρυχίου «Γλαύκος» στην άκρως απόρρητη έκθεσή του εξέφραζε την πεποίθηση ότι αν είχαν αφεθεί τα υποβρύχια να χτυπήσουν τον τουρκικό στόλο θα ανέτρεπαν τα σχέδια της Τουρκίας. 

Γράφει λοιπόν ο πλωτάρχης Γαβριήλ: «Κατά την μετακίνησιν του Υποβρυχίου προς Κύπρον, ήμουν πεπεισμένος ότι εφ' όσον δεν διεκόπτετο ο πλους και ανελάμβανα δράσιν ομού μετά του υποβρυχίου “Νηρεύς”, αι απώλειαι τας οποίας θα επιφέραμεν εις τον εχθρόν θα ήσαν τόσαι ώστε να ηναγκάζετο να ματαιώση την αποβίβασιν».

Το υποβρύχιο «Γλαύκος» από τις 16 Ιουλίου είχε φορτώσει 6 τορπίλες SST-4, συν 4 τορπίλες ΜΚ37.2 και ακόμα 3 τορπίλες ΜΚ37.3. Συνολικά μετέφερε 13 τορπίλες και κατά τους υπολογισμούς θα μπορούσε να βυθίσει - ακόμα και με ποσοστό επιτυχίας 50% - έξι έως επτά τουρκικά πλοία και άλλα τόσα το υποβρύχιο «Νηρεύς». Ένα τέτοιο πλήγμα ίσως είχε αλλάξει την Ιστορία όπως τη ζήσαμε.

UGN: Σε τέτοιες περιπτώσεις κατά τις οποίες εκδηλώνεται επίθεση από τον εχθρό κατά ελληνικών εδαφών και πληθυσμών θα πρέπει οι ανώτεροι αξιωματικοί, πιλότοι, κυβερνήτες πλοίων και υποβρυχίων να παίρνουν πρωτοβουλίες και αποφάσεις με γνώμονα το ένστικτο, κριτήριο, αρχές και αξίες τους και με βάση το εθνικό καθήκον. Κάτι ανάλογο άλλωστε συνέβη αρκετές φορές στο παρελθόν κατά την διάρκεια ενός πολέμου που έδινε η χώρα μας και αυτό γιατί δυστυχώς οι περισσότερες ηγεσίες του νέου ελληνικού κράτους ήταν φαύλες, δειλές ή προδοτικές.


Πηγή: https://www.protothema.gr/greece/article/704235/dokoumedo-i-naumahia-pou-den-egine-stin-kupro/AMP/

H Ευρώπη «φλέγεται»: Όλοι εναντίον όλων στους δρόμους και η κρίση ακόμα δεν έχει ξεκινήσει…

 

Σκηνές «Αρμαγεδδώνα»

H Ευρώπη ή για να είμαστε πιο ακριβείς, η ΕΕ και η Βρετανία, έχουν εισέλθει σε μια εκρηκτική περίοδο, όπου τα πάντα σαρώνονται ή πρόκειται να σαρωθούν σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, ως απόρροια της διεφθαρμένης διακυβέρνησης των Βρυξελλών, των εγκληματικών lockdown και των τραγικών συνεπειών των κυρώσεων στην Ρωσία και των αντικυρώσεων της τελευταίας που διέλυσαν τα πάντα: Οικονομία αλλά και κοινωνία.
Τέσσερις κυβερνήσεις ή έχουν πέσει ή στέκονται «στον αέρα» (Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Βουλγαρία) ενώ μαζικές απεργίες κατά της ακρίβειας, αλλά και μαζικές διαμαρτυρίες κατά της καταστροφής πανάρχαιων οικονομικών δραστηριοτήτων, όπως η κτηνοτροφία των βοοειδών με πρόσχημα την κλιματική αλλαγή, βρίσκονται καθημερινά σε εξέλιξη.
Το φαινόμενο θα ενταθεί, όπως εκτιμάται, το φθινόπωρο, καθώς θα στερέψει η ΕΕ από ενέργεια με το πολιτικό σύστημα πλέον να απειλείται εκ βάθρων με ανατροπή, παντού.

Στην Ολλανδία οι αγρότες αντιδρούν στα σχέδια της κυβέρνησης για τον περιορισμό στη χρήση των λιπασμάτων και του αριθμού των κοπαδιών και η Αστυνομία να κάνει χρήση ακόμα και του οπλισμού της!

Την ίδια στιγμή τα ράφια στα σούπερμαρκετ έχουν αδειάσει!

O λόγος που επικαλείται η κυβέρνηση δεν είναι άλλος από την περιβαλλοντική ρύπανση, αφού η Ολλανδία, η δεύτερη μεγαλύτερη εξαγωγός αγροτικών προϊόντων στον κόσμο μετά τις ΗΠΑ, είναι επίσης μια από τις χώρες με τις μεγαλύτερες εκπομπές αερίων που προκαλούν τις κλιματικές αλλαγές στην Ευρώπη- και ιδιαιτέρως αζώτου.

Υποτίθεται ότι η κλιματική αλλαγή οφείλεται εν μέρει και στη μεγάλη κτηνοτροφική παραγωγή.

Στην πραγματικότητα πίσω από όλα αυτά κρύβονται οι αντι-ρωσικές κυρώσεις καθώς η Ολλανδία δεν έχει πρόσβαση πλέον στα ρωσικά λιπάσματα.

Αυτό όμως δεν μπορεί η ολλανδική κυβέρνηση να το ανακοινώσει στους πολίτες γιατί έτσι θα πρέπει να λογοδοτήσει για την επιλογή της να στραφεί κατά της Ρωσίας και έτσι εφηύρε το αφήγημα της κλιματικής αλλαγής!

Δηλαδή σε μία εποχή που θα υπάρξει επισιτιστική κρίση, η ολλανδική κυβέρνηση επέλεξε να μειώσει την παραγωγή τροφής μέσω της γεωργίας και της κτηνοτροφίας για το… περιβάλλον.

Πόσο λογικό είναι αυτό;

Την ίδια στιγμή ένα κύμα απεργιών των αεροπορικών εταιρειών και ακυρώσεων πτήσεων βαθαίνει την κρίση των μεταφορών στην Ευρώπη, διαταράσσοντας τα ταξιδιωτικά σχέδια την ώρα που ξεκινά η καλοκαιρινή περίοδος αιχμής της περιοχής.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις τις επόμενες ημέρες στις εταιρείες Ryanair Holdings, EasyJet Plc, British Airways και Aeroports de Paris (ADP) θα προσθέσουν στην αναταραχή από τις ελλείψεις προσωπικού που οδηγούν σε πολύωρες καθυστερήσεις, και χιλιάδες ακυρωμένες πτήσεις.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η διάλυση στις μεταφορές επιδεινώνεται από την απεργία των σιδηροδρόμων.

Σκηνές χάους διαδραματίζονται στα αεροδρόμια του Άμστερνταμ, του Λονδίνου, της Φρανκφούρτης και του Παρισιού, με ουρές ανθρώπων που περιμένουν επί ώρες μόνο και μόνο για να τους πουν ότι οι πτήσεις τους ακυρώθηκαν.

Οι εργατικές ομάδες πιέζουν με αιτήματα για αυξήσεις μισθών ώστε να συμβαδίζουν με τον πληθωρισμό, καλύτερες συνθήκες εργασίας, παροχές και συμμόρφωση με την τοπική εργατική νομοθεσία.

Το πλήρωμα καμπίνας της Ryanair στην Ισπανία, στην Πορτογαλία και στο Βέλγιο ξεκίνησε τριήμερη απεργία την Παρασκευή και θα προσχωρήσουν οι συνάδελφοί τους στη Γαλλία από το Σάββατο και στην Ιταλία την Κυριακή.

Το προσωπικό check-in της British Airways, που εδρεύει στο αεροδρόμιο Χίθροου του Λονδίνου, ψήφισε για απεργιακές κινητοποιήσεις, με ημερομηνίες που θα οριστούν σύντομα.

Η ADP, διαχειρίστρια των αεροδρομίων Charles de Gaulle και Orly του Παρισιού, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τα συνδικάτα σε μια προσπάθεια να αποτρέψει μια δεύτερη απεργία την 1η Ιουλίου για τους μισθούς.

Αυτή της 9ης Ιουνίου οδήγησε στη ματαίωση του ενός τετάρτου όλων των πτήσεων στο CDG και στο κλείσιμο δύο διαδρόμων προσγείωσης.

Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η κρίση στις μεταφορές επιδεινώθηκε από την απεργία των σιδηροδρόμων, καθιστώντας δυσκολότερη τη μετάβαση από και προς τα αεροδρόμια.

Η διαμάχη έχει επίσης πυροδοτηθεί από μισθολογικές διεκδικήσεις, αν και, σε αντίθεση με τον τομέα των αερομεταφορών, οι εργαζόμενοι ζητούν επίσης εγγυήσεις για τη μη πραγματοποίηση υποχρεωτικών απολύσεων σε μια βιομηχανία που, μακριά από το να ανακάμψει από την αναταραχή του Covid, φαίνεται να έχει αλλάξει ριζικά από αυτήν.

Η γερμανική Deutsche Lufthansa AG αύξησε την Παρασκευή τον αριθμό των πτήσεων που ακυρώνει τον Ιούλιο και τον Αύγουστο σε 3.100. Το Gatwick του Λονδίνου και το Schiphol του Άμστερνταμ, δύο από τους μεγαλύτερους κόμβους της περιοχής, ανακοίνωσαν ανώτατα όρια πτήσεων, ενώ η EasyJet, η TUI AG και η KLM έχουν εξορθολογίσει τα δρομολόγιά τους.

Η Ευρώπη «φλέγεται».

Κατά πολλούς είναι μόνο μια μικρή φωτιά σε σχέση με την πραγματική πυρκαγιά που έπεται…

πηγή https://www.pronews.gr/kosmos/h-eyropi-flegetai-oloi-enantion-olon-stous-dromous-kai-i-krisi-akoma-den-exei-ksekinisei/

Τα αόρατα υπερόπλα του Αιγαίου

 

Τα πρώτα έξι Rafale κλείνουν ένα εξάμηνο στο δυναμικό της Πολεμικής Αεροπορίας και των Ενόπλων Δυνάμεων και δεν είναι καθόλου τυχαίο γιατί ο τουρκικός Τύπος και οι επιτελείς της Αγκυρας έχουν θορυβηθεί τόσο από την απόκτησή τους.

Ο λόγος είναι πως και μόνο τα έξι Rafale – υπενθυμίζεται ότι η Ελλάδα αγόρασε συνολικά 24 – μπορούν, αν απαιτηθεί, να προκαλέσουν συντριπτικά πλήγματα στον εχθρό σε αέρα και θάλασσα και μάλιστα από πολύ μεγάλες αποστάσεις, αλλά και να «κλειδώσουν» πολλαπλούς στόχους χάρη στα υπερσύγχρονα ραντάρ τους (ΑESA), διαμορφώνοντας ήδη μια υπεροπλία στον ουρανό του Αιγαίου.

Δηλαδή απλώς και μόνο η παρουσία των έξι μαχητικών Rafale στο Αιγαίο ή σε άλλες περιοχές είναι σε θέση να ασκήσει μεγάλη ψυχολογική πίεση στον αντίπαλο. 

Αυτό είναι κάτι που το ξέρουν καλά οι επιτελείς και στην Αθήνα και στην Αγκυρα. 

Γι’ αυτό εξάλλου ανώτατη στρατιωτική πηγή, στις αρχές της χρονιάς, όταν μόλις είχαν φτάσει στην Τανάγρα τα Rafale δεν είχε κρύψει – μιλώντας στα «ΝΕΑ» – ότι αποτελούν ένα δυνατό «χαρτί» για τις Ενοπλες Δυνάμεις, το οποίο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί όποτε κρινόταν σκόπιμο. Ακόμη δηλαδή κι αν δεν είχε ολοκληρωθεί πλήρως η επιχειρησιακή ένταξή τους στην Πολεμική Αεροπορία.

Ποια είναι η ποιοτική υπεροχή που προσφέρουν ακόμη και αυτά τα πρώτα έξι Rafale που έχει στο οπλοστάσιό της η Ελλάδα; Οπως εξηγούν στρατιωτικές πηγές το βασικότερο ατού στη φαρέτρα των 4,5 γενιάς μαχητικών είναι οι πύραυλοι αέρος-αέρος Meteor.

Εχουν εμβέλεια άνω των 100 χιλιομέτρων. Δηλαδή δίνουν την ευκαιρία στα Rafale να πλήξουν τα αντίπαλα μαχητικά αεροσκάφη πολύ πριν απειληθούν από εκείνα. Αυτό σημαίνει ότι μπορούν να εξουδετερώσουν τους αντιπάλους τους χωρίς καν να εμπλακούν σε αερομαχίες. Μπορεί να αντιληφθεί κανείς τι πλεονεκτήματα προσφέρει αυτός ο οπλισμός όταν θα υπάρχει σε αφθονία, όταν οι Ενοπλες Δυνάμεις θα έχουν και τα 24 Rafale στο δυναμικό τους.

Εκτός αυτού τα Rafale μπορούν να φέρουν και τους αντιπλοϊκούς πυραύλους AM-39 Exocet για να εξουδετερώσουν απειλές στη θάλασσα (όπως φρεγάτες – και μάλιστα κατά τον απόπλου από τη ναυτική βάση τους). Και βέβαια δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής πως τα Rafale θα μπορούν να φέρουν και δύο πυραύλους SCALP-ΕG ανά μαχητικό – πυραύλους που ήδη διαθέτει η Ελλάδα – και οι οποίοι είναι σε θέση να πλήξουν στόχους σε πολύ μεγάλες αποστάσεις έως και 300 χλμ.

Κλείδωμα από απόσταση

Ενα δεύτερο πολύ κρίσιμο «ατού» των Rafale είναι ότι μπορούν χάρη στο υπερσύγχρονο ραντάρ RBE2 Active Electronically-Scanned Array (AESA) πολλαπλών κατευθύνσεων να «σκανάρουν» στόχους σε αέρα και έδαφος σε μεγάλες αποστάσεις. 

Ειδικότερα, μπορούν να βλέπουν πάνω από 40 στόχους σε απόσταση 100 χλμ. 

Και αυτή η παράμετρος, σε μία περίοδο κρίσης και έντασης είναι πάρα πολύ κρίσιμη.

Η ελληνική πλευρά δηλαδή μπορεί να «κλειδώσει» στόχους σε περιοχές, όπου οι επιτελείς έχουν διαπιστώσει πως υπάρχουν κάποια «κενά» ασφαλείας. 

Ετσι, το πιθανό μειονέκτημα μπορεί να μετατραπεί άμεσα σε πλεονέκτημα για τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις.

Επιπλέον, μεγάλο πλεονέκτημα των Rafale είναι ότι πρόκειται για δικινητήρια αεροσκάφη. Εχουν τη δυνατότητα δηλαδή να επιχειρούν σε πολύ μεγαλύτερη ακτίνα. 

Ακόμη, όπως επισημαίνουν έμπειροι ιπτάμενοι, όσο κι αν κάποιος επιχειρεί να μάθει τα «μυστικά» των Rafale και να τα αποκρυπτογραφήσει – όπως επιχειρεί να κάνει η Τουρκία – αν δεν τα διαθέτει, δεν μπορεί στην ουσία να τα εξουδετερώσει. «Ο αντίπαλος που τα διαθέτει θα έχει πάντα συγκριτικό πλεονέκτημα», τονίζουν με έμφαση.

Πηγή  iellada.gr/ellada/aorata-yperopla-ston-oyrano-toy-aigaioy

Η Εορτή της Αναλήψεως του Χριστού

Ένα γεγονός δόξας και χαράς που ολοκληρώνει την Πασχαλινή περίοδο είναι η Ανάληψη του Χριστού μας στους ουρανούς. Έρχεται η στιγμή που ο Νικητής του θανάτου δείχνει τον τελικό προορισμό του ανθρώπου. Μέσα σε μία υπερκόσμια δόξα ο Κύριος αποχαιρετά την ανθρωπότητα και επιστρέφει στον ουρανό!

Τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος σπαργανώνεται ως βρέφος στη Βηθλεέμ. Ως Θεάνθρωπος ζει τα τριάντα τρία χρόνια Του πάνω στη γη, διδάσκει, θαυματουργεί, ευεργετεί, αποκαλύπτεται, αποκρύπτεται, διαλέγεται, σιωπά, χαίρεται, δακρύζει, πονάει, προδίδεται, ματώνει, σκανδαλίζει, συγχωρεί, πεθαίνει, ανασταίνεται και αναστημένος δεν εξαφανίζεται, αλλά ζει και φανερώνεται άλλοτε καθαρά και άλλοτε «εν ετέρα μορφή», για να καταλήξει που; Γιατί όλα αυτά; Γιατί φοράει τη σάρκα μας ο Θεός; Γιατί ντύνει την υπέρφορτη λαμπρότητα της Θεότητός Του με την παχυλότητα του ανθρωπίνου σώματος; Γιατί κάνει φίλους Του εμάς, που είμαστε έτοιμοι με κάθε ευκαιρία να Τον προδώσουμε; Όλα αυτά τα κάνει ο Χριστός για να καταλήξει στο μεγάλο γεγονός της Αναλήψεως.

Έρχεται ο Θεός στη γη, ξεγελάει τον διάβολο, αρπάζει τον άνθρωπο από το θάνατο και τη φθορά και τον ανεβάζει τόσο ψηλά, ώστε να τον κάνει συγκάτοικο στο θρόνο της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός, χωρίς να πάψει να είναι τέλειος Θεός, γίνεται και τέλειος άνθρωπος και έτσι, ως τέλειος άνθρωπος ανεβαίνει στους ουρανούς με την Ανάληψή Του, για να πραγματοποιήσει τη μεγαλύτερη νίκη όλων των εποχών, την νίκη κατά της λάσπης. 

Ακόμη και η νίκη κατά του θανάτου, δηλαδή η Ανάσταση του Χριστού, δεν θα είχε ολοκληρώσει το σκοπό της, αν ο Κύριος έμενε κάτω στη γη, έστω και αναστημένος. Με την Ανάληψή Του ο Χριστός μας δίνει το μήνυμα πως η αληθινή μας ελπίδα δεν βρίσκεται μόνο στο ότι κάποτε όλοι θα αναστηθούμε. Η αληθινή μας ελπίδα δεν πηγάζει μόνον από το ότι δεν φοβόμαστε τη μεγαλύτερη συμφορά που μπορεί να μας βρει, δηλαδή τον θάνατο. Η πραγματική μας ελπίδα δεν βρίσκεται στο ότι μας περιμένει μία αιώνια ζωή, αλλά στο ότι μας περιμένει μία αιώνια ζωή κοντά στο θρόνο της Αγίας Τριάδος. Είμαστε ξεπεσμένοι πρίγκιπες που δεν χαιρόμαστε, επειδή απλώς μας βρήκε ο Βασιλιάς μας, αλλά επειδή μας βρήκε και μας οδηγεί στο παλάτι Του, για να χαρούμε κι εμείς συμβασιλεύοντας μαζί Του στην αιώνια Βασιλεία Του.

Η εορτή της Αναλήψεως λοιπόν δεν είναι μία εορτή του Θεού μόνον. Περισσότερο είναι ένα πανηγύρι του ανθρώπου. Είναι ένας θρίαμβος για τον ταπεινό και ξεπεσμένο άνθρωπο, ο οποίος, στο πρόσωπο του Χριστού, ανεβαίνει τόσο ψηλά, ώστε ξεπερνάει ακόμη και αυτά τα τάγματα των αγγέλων και γίνεται συγκάτοικος του Θεού. 

Ο Χριστός παίρνει τον άνθρωπο από την εξορία και τον οδηγεί στην πατρίδα. Αρπάζει το πλάσμα του από τη λάσπη αυτής της πεπερασμένης πραγματικότητος και το ανεβάζει στη δόξα και στο φως της Αγίας Τριάδος. Μόνον η αγάπη του Θεού μπορούσε να σκεφτεί μία τέτοια τύχη για το δημιούργημά Του. Ούτε οι άνθρωποι ούτε ακόμη και οι άγγελοι ήταν δυνατόν να σκεφτούν πως ο Θεός αγαπάει τόσο πολύ τον άνθρωπο, ώστε  να τον πλάσει με σκοπό να τον κάνει κι’ εκείνον θεό κατά χάριν. Αυτό ήταν το πρώτο σχέδιο του Θεού για το πλάσμα Του και κανείς και κανένα εμπόδιο δεν θα ήταν δυνατόν να εμποδίσουν αυτό το αρχικό θεϊκό σχέδιο. Αυτό λοιπόν συμβαίνει την ημέρα της Αναλήψεως. Ο Νικητής του θανάτου και Λυτρωτής του κόσμου πραγματοποιεί το αρχέγονο σχέδιό Του, θεώνει την ανθρώπινη φύση και στο πρόσωπο του Χριστού την ανεβάζει στο ύψος της Τρισηλίου Θεότητος!

Είναι δύσκολο αυτή η μεγαλοσύνη να εκφρασθεί με λόγια. Ο καθένας εισπράττει από τούτη την ενέργεια της αγάπης του Θεού ο,τι του επιτρέπει η διάθεσή του. Άλλος σκιρτά από χαρά και ελπίδα για τη δόξα που μας περιμένει όλους και άλλος μένει ψυχρός και αδιάφορος. Σε μία εποχή που η λάσπη μπούκωσε τόσο τα λαρύγγια των ανθρώπων, ώστε πλέον δεν έχουν τη δύναμη ούτε να φωνάξουν ούτε να αντισταθούν, σε μία τέτοια εποχή, η Ανάληψη του Χριστού έρχεται σαν μία τελευταία και μοναδική ελπίδα να μας δώσει παρηγοριά, δύναμη και χαρά.

Η Ανάληψη του Χριστού μας διδάσκει πως τίποτε από την ψεύτικη πραγματικότητα που ζούμε δεν πρέπει να μας στεναχωρεί «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν». Ο, τι ζούμε, θα τελειώσει και αυτό που μας περιμένει, αυτό για το οποίο πλασθήκαμε είναι τόσο καλύτερο από την ψεύτικη πραγματικότητά μας, ώστε δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό μας!

Καθώς ο Κύριος ανεβαίνει στον ουρανό, ανεβάζει και την πεσμένη φύση μας μαζί Του. Μας δίνει την υπέροχη ελπίδα πως Του ανήκουμε, μας περιμένει να ενωθούμε μαζί Του, αφού πρώτα Εκείνος ενώθηκε μαζί μας. Ο Αναλαμβανόμενος εις τους ουρανούς Χριστός μας δείχνει τον τελικό σκοπό της ζωής μας. Ζούμε όχι για να περάσουμε εδώ καλά, ούτε για να στεναχωριόμαστε, όταν περνάμε άσχημα. Ζούμε για να προετοιμάσουμε τους εαυτούς μας για τον ουρανό. Εκείνον στοχεύουμε, διότι εκείνος μας ανήκει για πάντα.

Όσο πιο πολύ προετοιμαζόμαστε για τον ουρανό, τόσο γίνεται πιο ευχάριστη, πιο χαρούμενη και πιο ήρεμη η ζωή μας εδώ κάτω στη γη. Ας μη δίνουμε αξία και σημασία σε ότι γίνεται γύρω μας. Όλα είναι ψεύτικα και μάταια.

Πολύτιμα και παντοτινά είναι αυτά στα οποία μας οδηγεί ο Αναλαμβανόμενος Χριστός, είναι όλα αυτά που σχεδίασε να μας χαρίσει με την υπέροχη και υπέρλογη ανάβασή Του.

Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.com/2019/06/blog-post_6.html

Τα τελευταία λόγια του Αγίου Λουκά του Ιατρού και η ευχή για τους ασθενείς

«Παιδιά μου πολύ σας παρακαλώ, ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πονηρός είναι. Δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τα πονηρά πνεύματα. Προσέξτε! Τον διάβολο δεν τον συμφέρει να δεχθεί κανείς την ύπαρξή του, να σκέφτεται και να αισθάνεται ότι είναι κοντά στον άνθρωπο.

Ένας κρυφός και άγνωστος εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό. Ω πόσο μεγάλος και τρομερός είναι ο στρατός των δαιμόνων! Πόσο αμέτρητο είναι το μαύρο τους πλήθος! Αμετάβλητα, ακούραστα, μέρα και νύχτα, επιδιώκουν να σπρώξουν όλους εμάς που πιστεύουμε στο όνομα του Χριστού, να μας παρασύρουν στο δρόμο της απιστίας της κακίας και της ασέβειας. Αυτοί οι αόρατοι εχθροί του Θεού, έχουν βάλει ως μοναδικό τους σκοπό μέρα και νύχτα να επιδιώκουν την καταστροφή μας.

 Όμως μη φοβάστε, πάρτε δύναμη από το όνομα του Ιησού».

Ακολουθεί η θαυματουργή ευχή του Αγίου Λουκά του Ιατρού:

Ευχή Εις Ασθενούντα:

«Άγιε Ιεράρχα, ομολογητά, διδάσκαλε της αληθείας και ανάργυρε ιατρέ Λουκά, σοι κλίνομεν τα γόνατα της ψυχής και του σώματος και προσπίπτοντες τοις τιμίοις και ιαματικοίς λειψάνοις σου, σε παρακαλούμεν, ως τα τέκνα τους πατέρας αυτών.
Εισάκουσον ημών των αμαρτωλών, τίμιε πάτερ, και προσάγαγε την δέησιν ημών τω ελεήμονι και φιλανθρώπω Θεώ, ως εστώς ενώπιον αυτού μετά πάντων των αγίων.
Πιστεύομεν ότι αγαπάς ημάς δια της αυτής αγάπης ην ηγάπησας τους αδελφούς σου κατά την εν τω κόσμω βιοτήν σου.
Την τέχνην των ιατρών μετιών, των ασθενούντων τα αρρωστήματα, τη αρωγή της χάριτος, πλειστάκις εθεράπευσας.
Μετά δε την σεπτήν σου κοίμησιν, τα σα χαριτόβρυτα λείψανα, ο των όλων Δεσπότης, πηγήν ιατρείας ανέδειξεν.
Ποικίλας γαρ ιώνται ασθενείας καί δύναμιν δωρούνται τοις ευλαβώς ταύτα ασπαζομένοις και αιτουμένοις την θείαν πρεσβείαν σου.
Διό αιτούμεν σε και θερμώς παρακαλούμεν σε, τον την χάριν της ιατρείας κομισάμενον· τον ασθενούντα και δεινώς χειμαζόμενον αδελφόν ημών (….) επίσκεψαι και θεράπευσον εκ της συνεχούσης αυτόν ασθενείας.
Πάντιμε και αγιώτατε πάτερ Λουκά, ελπίς αρραγής των ασθενούντων και κεκμηκότων, μη επιλάθου δωρήσασθαι τω αδελφώ ημών (….) την ίασιν και πάσιν ημίν τα ευφρόσυνα.
Ίνα και ημείς συν σοι δοξάζωμεν τον Πατέρα και τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, την μίαν θεότητα τε και βασιλείαν, νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Αμήν».

πηγή https://www.iellada.gr/thriskeia/ta-teleytaia-logia-toy-agioy-loyka-toy-iatroy-kai-i-eyhi-gia-toys-astheneis?utm_source=projectagora&utm_medium=contentdiscovery

Ποιος ήταν ο Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης που τιμάται σήμερα;

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, κατά κόσμον Ευάγγελος Μπαϊρακτάρης, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 2 Δεκεμβρίου, γεννήθηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1906 μ.Χ., στην Εύβοια, στο χωριό Άγιος Ιωάννης της επαρχίας Καρυστία.

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, ο μικρός Ευάγγελος ήταν το τέταρτο παιδί της οικογένειας. Οι γονείς του, Λεωνίδας Μπαϊρακτάρης και Ελένη, το γένος Αντωνίου Λάμπρου, ήταν ευσεβείς και φιλόθεοι άνθρωποι. Ο πατέρας του, μάλιστα, ήταν ψάλτης στο χωριό και είχε γνωρίσει προσωπικά τον Άγιο Νεκτάριο.

Η οικογένειά του ήταν πολυμελής και οι γονείς, φτωχοί γεωργοί, δυσκολεύονταν να τη συντηρήσουν. Γι’ αυτό ο πατέρας υποχρεώθηκε να φύγει στην Αμερική, όπου δούλεψε στην κατασκευή της διώρυγας του Παναμά.

Ο όσιος Γέρων Πορφύριος, φύλαγε πρόβατα στο βουνό και είχε παρακολουθήσει μόνο την πρώτη τάξη του δημοτικού, όταν αναγκάστηκε και αυτός λόγω της μεγάλης φτώχειας να πάει στη Χαλκίδα για να δουλέψει. Ήταν μόλις επτά χρονών. Εργάστηκε δύο τρία χρόνια σ ἕνα κατάστημα. Μετά πήγε στον Πειραιά, όπου δούλεψε δύο χρόνια στο παντοπωλείο ενός συγγενούς.

Στα δώδεκά του χρόνια έφυγε κρυφά για το Άγιον Όρος, με τον πόθο να μιμηθεί τον Άγιο Ιωάννη τον Καλυβίτη, τον οποίο είχε ιδιαίτερα αγαπήσει, όταν παλαιότερα είχε διαβάσει το βίο του.Η χάρις του Θεού τον οδήγησε στην καλύβη του Αγίου Γεωργίου Καυσοκαλυβίων και στην υποταγή δύο Γερόντων, του Παντελεήμονος, ο οποίος ήταν και πνευματικός, και του Ιωαννικίου, αδελφών κατά σάρκα. Αφοσιώθηκε στους δύο Γέροντες, που κατά κοινή ομολογία ήταν ιδιαίτερα αυστηροί, με μεγάλη αγάπη και με πνεύμα απόλυτης υπακοής.

Έγινε μοναχός σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών και πήρε το όνομα Νικήτας. Μετά από δύο χρόνια έγινε μεγαλόσχημος. Λίγο αργότερα ο Θεός του δώρισε το διορατικό χάρισμα.

Στα δεκαεννέα του χρόνια ο Γέροντας αρρώστησε πολύ σοβαρά, γεγονός που τον ανάγκασε να εγκαταλείψει οριστικά το Άγιον Όρος. Επέστρεψε τότε στην Εύβοια, όπου εγκαταβίωσε στη Μονή του Αγίου Χαραλάμπους Λευκών.

Ένα χρόνο αργότερα, το έτος 1926 μ.Χ., σε ηλικία είκοσι ετών, χειροτονήθηκε ιερέας στον Άγιο Χαράλαμπο Κύμης από τον Πορφύριο Γ’ , Αρχιεπίσκοπο Σινά, ο οποίος του έδωσε το όνομα Πορφύριος. Στα είκοσι δύο του έγινε πνευματικός-εξομολόγος και λίγο αργότερα αρχιμανδρίτης. Για ένα διάστημα εργάστηκε ως εφημέριος στους Τσακαίους, χωριό της Εύβοιας.

Στην Εύβοια, στην Ιερά Μονή Αγίου Χαραλάμπους, έζησε δώδεκα χρόνια, διακονώντας τους ανθρώπους ως πνευματικός και εξολόγος, και τρία χρόνια στην Άνω Βάθεια, στην εγκαταλελειμμένη Μονή του Αγίου Νικολάου.

Το 1940 μ.Χ., παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Γέροντας Πορφύριος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου ανέλαβε καθήκοντα εφημερίου και πνευματικού στην Πολυκλινική Αθηνών. Όπως ο ίδιος έλεγε, έζησε εκεί τριάντα τρία χρόνια σαν μία μέρα, ασκώντας ακαταπόνητα το πνευματικό έργο και ανακουφίζοντας τον πόνο και την ασθένεια των ανθρώπων.

Από το 1955 μ.Χ. είχε εγκατασταθεί στα Καλλίσια, όπου είχε μισθώσει από την Ιερά Μονή Πεντέλης το εκεί ευρισκόμενο μονύδριο του Αγίου Νικολάου με την αγροτική περιοχή που το περιέβαλλε, την οποία καλλιεργούσε με μεγάλη επιμέλεια. Εδώ, παράλληλα εξασκούσε το πλούσιο πνευματικό του έργο.

Το καλοκαίρι του 1979 μ.Χ., εγκαταστάθηκε στο Μήλεσι με το όνειρο να χτίσει μοναστήρι. Εκεί ζούσε στην αρχή σε ένα τροχόσπιτο κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και μετά σε ένα απέριττο κελλάκι από τσιμεντόλιθους, όπου και υπέμενε αγόγγυστα τις πολλές δοκιμασίες της υγείας του.

Το 1984 μ.Χ. μεταφέρθηκε σε κτίσμα του υπό ανέγερση μοναστηριού, για την ολοκλήρωση του οποίου ο Γέροντας, παρόλο που ήταν πολύ άρρωστος και τυφλός, εργαζόταν ακατάπαυστα και ακαταπόνητα. Με τη θεμελίωση του Καθολικού της Μονής Μεταμορφώσεως, στις 26 Φεβρουαρίου 1990 μ.Χ., αξιώθηκε να δει το όνειρό του να γίνεται πραγματικότητα.

Τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του άρχισε να προετοιμάζεται για την κοίμησή του. Επιθυμούσε να αποσυρθεί στο Άγιον Όρος, στα αγαπημένα του Καυσοκαλύβια, όπου μυστικά και αθόρυβα, όπως έζησε, θα έδιδε την ψυχή του στο Νυμφίο της. Πολλές φορές τον άκουσαν να λέει: «Επιδιώκω και τώρα που εγήρασα να πάω και να πεθάνω εκεί πάνω».

Πράγματι, τον Ιούνιο του 1991 μ.Χ., προαισθανόμενος το τέλος του, και μη θέλοντας να κηδευθεί με τιμές, αναχώρησε για το καλύβι του Αγίου Γεωργίου στα Καυσοκαλύβια του Αγίου Όρους, όπου είχε καρεί μοναχός πριν από περίπου 70 χρόνια και στις 4:31΄ το πρωί της 2ας Δεκεμβρίου 1991 μ.Χ. παρέδωσε το πνεύμα στον Κύριο, που τόσο αγάπησε στη ζωή του.

Τα τελευταία λόγια που ακούστηκαν από το στόμα του ήταν από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου, αυτά που τόσο αγαπούσε και πολύ συχνά επαναλάμβανε: «ἵνα ὦσιν ἓν».

Στην αγιοκατάταξη του Γέροντος Πορφυρίου προχώρησε η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, κατά την συνεδρίαση της 27ης Νοεμβρίου 2013 μ.Χ., υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

πηγή https://www.pronews.gr/thriskeia/826068_poios-itan-o-osios-porfyrios-o-kaysokalyvitis-poy-timatai-simera