ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

ΟΙ ΠΥΡΙΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Το περίμεναν ὅλοι μαζὶ οἱ Μαθητὲς τοῦ Κυρίου χωρὶς τὴν παραμικρὴ ἀμφιβολία τὸ Πανάγιο Πνεῦμα. Δὲν ἤξεραν ὅμως τὴν ἡμέρα ἀλλὰ οὔτε καὶ τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἔκανε αἰσθητὴ τὴν παρουσία Του. Καὶ ἦρθε ξαφνικά, τὴν πεντηκοστὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἀκούστηκε πρῶτα ἀπὸ τὸν οὐρανὸ φοβερὴ βοή, δυνατή, σὰν νὰ ἦταν ἰσχυρὸς καὶ ὁρμητικὸς ἄνεμος. Καὶ μετὰ εἶδαν μπροστά τους οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι παράδοξο θέαμα: Μιὰ γλώσσα πύρινη κάθισε στὴν κεφαλὴ κάθε Ἀποστόλου ξεχωριστά (βλ. Πράξ. β΄ 3). Ὅλο αὐτὸ δὲν ἦταν μόνο μιὰ ἁπλὴ ἐξωτερικὴ εἰκόνα. Ἀλλὰ καὶ μιὰ βεβαίωση. Ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο εἶναι δραστικὸ σὰν τὴ φλόγα τῆς δυνατῆς φωτιᾶς.

Καὶ πρῶτα ἔνιωσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι τὴν ἡμέρα ἐκείνη τὴ φωτιστικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ξαφνικὰ ἔ­φυγαν τὰ σκοτεινὰ νέφη ποὺ ἔπνιγαν τὸ νοῦ τους καὶ ἁπλώθηκε ἕνα οὐράνιο γαλήνιο φῶς ποὺ ἔφερε τέτοια διαύγεια κρυστάλλινη στὴν ἀδύνατη καὶ πτωχὴ μνήμη τους, ὥστε θυμήθηκαν μὲ θαυμαστὴ ἀκρίβεια ὅλα ὅσα εἶχαν ζήσει καὶ ἀκούσει κοντὰ στὸ θεῖο Διδάσκαλο. Καὶ ὅσα ἀπὸ αὐτὰ τοὺς ἦταν ἀκατάληπτα ἢ αἰνιγματικά, τώρα γίνονταν μέσα τους σαφὴ καὶ κατανοητά. Τώρα ἀντιλήφθηκαν τὸ βάθος καὶ τὴ λυτρωτικὴ σημασία τῶν γεγονότων τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου μας. Τώρα ἐκπληρωνόταν ἡ μεγάλη ὑπόσχεση ποὺ εἶχαν ἀκούσει ἀπὸ τὸν Κύριο, ὅτι τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο θὰ τοὺς «ὑπομνήσει», θὰ τοὺς θυμίσει καὶ θὰ τοὺς «διδάξει» τὰ πάντα (Ἰω. ιδ΄ [14] 26).

Πόσο εὐτυχισμένη κατάσταση βιώνουν τώρα οἱ Μαθητές! Δὲν φοβοῦνται νὰ μὴ λαθεύσουν ἢ ἀστοχήσουν στὰ θεῖα τους σωτήρια κηρύγματα. Σὲ λίγο θὰ ἀρχίσουν νὰ μιλοῦν χαρισματικὰ καὶ νὰ σαγηνεύουν καὶ νὰ φωτίζουν τὸν κόσμο μὲ τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας τοῦ Χριστοῦ. Θὰ προχωροῦν μὲ χαρά, διότι ἔχουν πλέον ὁδηγό – φῶς τὸ ἀλάνθαστο Πανάγιο Πνεῦμα. Αὐτὸ ποὺ ὁδηγεῖ εἰς «πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰω. ις΄ [16] 13)· καὶ θὰ τοὺς ἀσφαλίζει ἀπὸ κάθε πλάνη ἢ αἵρεση καὶ θὰ τοὺς ὑπαγορεύει μυστικὰ τὶς ἀπαντήσεις ποὺ θὰ ἔδιναν στοὺς πολέμιους διῶκτες τους.

Τὴν ἡμέρα ὅμως τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς οἱ Μαθητὲς τοῦ Κυρίου γεύθηκαν καὶ τὴν καθαρτικὴ ἐμπειρία τῆς φλόγας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ φωτιὰ ἔχει δύναμη καθαρτική. Ἀπ’ ὅπου περάσει καθαρίζει, ἐξαγνίζει καὶ ἀπολυμαίνει τὰ πάντα. Τὴ γῆ τὴν κάνει καινούργια, ἕτοιμη νὰ δεχθεῖ τὴ σπορά. Τὰ μέταλλα τὰ κάνει νὰ λάμπουν καὶ τὸ νερὸ νὰ πίνεται ἄφοβα, διότι τὸ καθαρίζει ἀπὸ τὰ μικρόβια.

Μιὰ τέτοια καθαρτικὴ φωτιά, πνευματικὴ στὴ φύση της, ἄγγιξε τὶς καρδιὲς τῶν Μαθητῶν τὴν ἡμέρα ἐκείνη. Καὶ ὅ­λα τὰ παλαιὰ τὸ «πῦρ» τῆς Πεντηκο­στῆς τὰ ἔκαψε, τὰ ἐξαφάνισε. Ἐπέφερε ὁλοκληρωτικὴ ἀλλαγή. Καὶ ἀφοῦ καθάρισε τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, τοὺς ἀ­νέδειξε νέες ὑπάρξεις, «καινοὺς» ἀν­θρώπους, ἀναγεννημένους. Καὶ τοὺς πα­ρέ­δωσε στὴν Ἐκκλησία ἐξαγνισμένους, «λάμποντας, ἀστράπτοντας, ἠλ­λοι­ωμένους».

Μὲ νέα φρονήματα οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ξεκινοῦν πλέον τὸ μεγάλο τους ἔργο τοῦ εὐαγγελισμοῦ τῶν ψυχῶν μέχρι τὶς ἐσχατιὲς τῆς γῆς. Ζοῦν τὴ νέα ζωὴ τοῦ Πνεύματος μὲ αὐστηρὴ συνέπεια. Ζοῦν μὲ καθαρότητα καὶ ἁγιότητα, μὲ ὁ­λοκληρωτικὴ αὐταπάρνηση καὶ βαθιὰ ταπεινοφροσύνη. Γίνονται ἐκπληκτικὰ ἀντίγραφα τοῦ θείου Διδασκάλου, αὐθεντικὰ πρότυπα ἀρετῆς. Ὁδηγοὶ ποὺ ζοῦν μέσα στὴν ἔνθεη Χάρι τῆς «ἄλλης βιοτῆς».

Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο!

Θεῖο ζωοποιὸ δῶρο στὴ βασανισμένη γῆ μας. Δὲν συγκροτεῖ μόνο τὸν θεσμὸ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ συγκροτεῖ καὶ συγ­κρατεῖ καὶ τὴν πνευματικὴ ὕπαρξη καθενὸς Χριστιανοῦ ξεχωριστά. Αὐτὴ τὴ θεϊκὴ πύρινη φλόγα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ κρύβεται στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς μας καὶ ποὺ μᾶς δόθηκε δωρεὰν ἀπὸ τὸν φιλάνθρωπο Κύριο τὴν ἡμέρα ποὺ βαπτισθήκαμε καὶ χρισθήκαμε μὲ τὸ ἅγιο Χρίσμα, ἂς μὴν τὴν σβήνουμε ποτέ. «Τὸ Πνεῦμα μὴ σβέννυτε» (Α΄ Θεσ. ε΄ 19), μᾶς προτρέπει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Σβήνει καὶ ἀδυνατίζει ἡ φλόγα, ὅταν ὁ ἄνθρωπος παραδίδει τὸν ἑαυτό του ἑκούσια στοὺς ἀνέμους τῶν πειρασμῶν καὶ ἀφήνεται νὰ ἁλυσοδένεται μὲ τοὺς κρίκους τῶν παθῶν.

Ἂς δεχθοῦμε λοιπὸν μὲ εὐγνωμοσύνη τὸ θεῖο δῶρο τῆς πύρινης φλόγας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἂς τὴν ἀφήσουμε νὰ ἐνεργεῖ τὰ δραστικά της θαύματα μὲ τὴ φωτιστικὴ καὶ καθαρτική της δύναμη. Καὶ πορευόμενοι πάντοτε «τῷ πνεύματι ζέοντες» (Ρωμ. ιβ΄ [12] 11), νὰ ἀποδεικνυόμαστε καθημερινὰ ἄξιοι πιστοὶ δοῦλοι Του.

ΠΗΓΗ:.osotir.org/

Ο τελευταίος συγκλονιστικός λόγος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου πριν την άλωση της Πόλης!

Το βράδυ της 28ης Μαΐου 1453 ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου Κωνσταντίνος Παλαιολόγος απευθύνθηκε στους υπερασπιστές της Πόλης, λέγοντας τα παρακάτω:

«Ευγενέστατοι άρχοντες και εκλαμπρότατοι δήμαρχοι και στρατηγοί, και γενναιότατοι συστρατιώτες, και όλος ο πιστός και τίμιος λαός, ξέρετε καλά πως έφτασε η ώρα που ο εχθρός της πίστης μας θέλει με κάθε τέχνασμα και τρόπο να μας στενοχωρήσει περισσότερο και να μας κάνει πόλεμο σφοδρό, με μεγάλες συγκρούσεις και συρράξεις από στεριά και θάλασσα, για να κατορθώσει και να χύσει το δηλητήριό του, σαν φίδι, και να μας καταπιεί σαν ανήμερο λιοντάρι. Σας λέω λοιπόν να σταθείτε αντρειωμένοι και γενναιόψυχοι, όπως κάνατε πάντοτε ως τώρα εναντίον των εχθρών της πίστης. Σας παραδίνω την εκλαμπρότατη και φημισμένη αυτή πόλη, πατρίδα σας και βασίλισσα των πόλεων.

Ξέρετε καλά, αδέρφια, ότι για τέσσερις λόγους οφείλουμε όλοι να προτιμήσουμε το θάνατο παρά τη ζωή:

• πρώτον, για την πίστη και την ευσέβειά μας
• δεύτερον, για την πατρίδα
• τρίτον, για το βασιλέα και το Χριστό
• και τέταρτον, για τους συγγενείς και φίλους.

Λοιπόν αδέρφια, αν οφείλουμε να αγωνιστούμε μέχρι θανάτου για έναν και μόνο από τους τέσσερις αυτούς λόγους, πολύ περισσότερο για όλους μαζί, όπως προφανώς κατανοείτε. Αν για τις αμαρτίες μας παραχωρήσει ο Θεός τη νίκη στους ασεβείς, θα διακινδυνεύσουμε υπέρ της πίστεως της αγίας που μας παραχώρησε ο Χριστός με το αίμα του. Αυτό είναι το σπουδαιότερο απ’ όλα. Τι θα ωφεληθεί κανείς αν κερδίσει τον κόσμο όλο και χάσει την ψυχή του; Δεύτερον, χάνουμε έτσι μια περίφημη πατρίδα και, ακόμη, την ελευθερία μας. Τρίτον, χάνουμε την άλλοτε περιφανή και σήμερα ντροπιασμένη, ταπεινωμένη και εξουθενωμένη βασιλεία, η οποία γίνεται έρμαιο του ασεβούς τυράννου. Τέταρτον, στερούμεθα τις προσφιλείς γυναίκες και τα παιδιά μας και τους συγγενείς μας.

Εμείς κάθε ελπίδα μας τη στηρίζουμε στην ακαταμάχητη δύναμη του Θεού. Αυτοί έχουν πλήθος όπλα και στρατό και ιππικό, αλλά εμείς έχουμε πίστη στο όνομα του Κυρίου και σωτήρα και, δεύτερον, στα χέρια μας και τη δύναμή μας, που μας χάρισε η θεία πρόνοια. Ξέρω ότι αυτό το αναρίθμητο μπουλούκι των εχθρών, καθώς είναι η συνήθειά τους, θα βαδίσει εναντίον μας με βαναυσότητα και με έπαρση, με πολύ θράσος και βία, για να μας συνθλίψουν, λόγω του ολιγάριθμου της παράταξής μας, και να μας καταπονήσουν με την κούραση, και με φωνές πολλές και ισχυρές να μας φοβίσουν. Τις φλυαρίες τους αυτές τις ξέρετε καλά και δεν είναι ανάγκη να μιλήσουμε γι’ αυτές. Και σε λίγη ώρα θα τα κάνουν όλα αυτά, και θα πετάξουν πάνω μας σαν άμμο της θάλασσας αναρίθμητες πέτρες, βέλη και βλήματα. Ελπίζω να μη μας βλάψουν με αυτά, γιατί βλέποντάς σας χαίρομαι πολύ και τρέφω τη σκέψη μου με ελπίδες σαν κι αυτή, δηλαδή πως, αν και είμαστε λίγοι, είμαστε ωστόσο πολύ επιδέξιοι, επιτήδειοι, ρωμαλέοι, δυνατοί, ικανοί για μεγάλα έργα, και καλά προπαρασκευασμένοι. Με τις ασπίδες σας καλύπτετε καλά τα κεφάλια σας στις συμπλοκές και τις συρράξεις. Το δεξί σας χέρι, που κρατάει τη ρομφαία, να είναι πάντοτε μακρύ. Οι περικεφαλαίες σας, οι θώρακες και η σιδερένια πανοπλία σας είναι πολύ ικανά, όπως και τα άλλα σας όπλα, και στη συμπλοκή θα σας εξυπηρετήσουν πολύ. Οι αντίπαλοι ούτε έχουν τέτοια ούτε γνωρίζουν να τα χρησιμοποιούν. Εσείς είσαστε, επίσης, προστατευμένοι πίσω από τα τείχη, και οι απροστάτευτοι δύσκολα προχωρούν. Γι’ αυτό γίνετε μαχητές έτοιμοι, ισχυροί και μεγαλόψυχοι, για όνομα του Θεού.

Μιμηθείτε τους λίγους ελέφαντες των αρχαίων Καρχηδονίων, που μόνο με τη φωνή και την όψη τους έτρεψαν σε φυγή μέγα πλήθος ρωμαϊκού ιππικού. Και αν είχαν τη δύναμη να τρέψουν σε φυγή ζώα χωρίς λογική, πόσο μάλλον εμείς που είμαστε κύριοι των ζώων αυτοί που έρχονται να μας αντιπαραταχθούν σαν ζώα χωρίς λογική, είναι χειρότεροι απ’ αυτά. Τα δόρατά μας, οι ρομφαίες μας, τα τόξα μας και τα ακόντιά μας θα στραφούν εναντίον τους. Και φανταστείτε πως παίρνετε μέρος σε κυνήγι αγριόχοιρων, για να καταλάβουν οι ασεβείς ότι δεν αντιμάχονται με ζώα χωρίς λογική, όπως είναι αυτοί, αλλά με άρχοντες, και αφέντες τους, και απογόνους των Ελλήνων και των Ρωμαίων».

πηγή https://www.iellada.gr/thriskeia/o-teleytaios-sygklonistikos-logos-toy-konstantinoy-palaiologoy-prin-tin-alosi-tis-polis

Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος: Ο Θαυματουργός πολύπαθος άνθρωπος του Θεού

Του Λάμπρου Κ. Σκόντζου Θεολόγου - Καθηγητού | Romfea.gr

---

Η εμφάνιση αγίων στην Εκκλησία μας σε κάθε εποχή είναι το μόνιμο θαύμα. Ουδέποτε υπήρξε εποχή στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας που να μην έχει εμφανιστεί άγιος.

Όπως σε κάθε εποχή, έτσι και στους νεώτερους και σύγχρονους καιρούς αναδεικνύει ο Θεός αγίους για τη δόξα τη δική Του και τον αγιασμό και την αρωγή των πιστών.

Ένας από τους νέους λαοφιλείς αγίους της Εκκλησίας μας είναι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος.

Ήταν Ρώσσος στην καταγωγή και είχε γεννηθεί στη Ν. Ρωσία, τη σημερινή Ουκρανία, στα 1690 από ευσεβή οικογένεια. Κατατάχτηκε στον ρωσικό στρατό να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία, όταν η πατρίδα του βρισκόταν σε πόλεμο με την Τουρκία (1711-1718).

Ο νεαρός Ιωάννης πολεμούσε με ηρωισμό στον αυτοκρατορικό στρατό, ο οποίος είχε υποστεί ταπεινωτικές ήττες από τα ακατάβλητα τουρκικά στρατεύματα.

Στη μάχη ανακατάληψης του Αζώφ πιάστηκε αιχμάλωτος, μαζί με χιλιάδες άλλους συμμαχητές του και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, εν μέσω εξευτελισμών.

Από εκεί προωθήθηκε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας, στο χωριό Προκόπιο, όπου δόθηκε στην κατοχή ενός Αγά, ο οποίος ηγείτο στρατοπέδου Γενιτσάρων.

Εν μέσω πρωτοφανών εξευτελισμών και σκληρών βασανιστηρίων του ανατέθηκε να περιποιείται τα ζώα και να μένει μαζί τους στους βρώμικους από τις κοπριές στάβλους. 

Ο ίδιος, έχοντας ακράδαντη πίστη στο Χριστό, θεωρούσε την παραμονή του στο στάβλο ως ευλογία, θυμίζοντάς του ότι και ο Λυτρωτής μας γεννήθηκε σε στάβλο.

Επίσης δεχόταν με πλήρη ανεξικακία τις ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια των βαρβάρων αλλοθρήσκων. Πρότυπό του ο Χριστός, ο οποίος συγχώρησε τους σταυρωτές Του!

Όταν τον ξυλοκοπούσαν, τον άφηναν νηστικό για μέρες και τον ταπείνωναν, ψιθύριζε τον λόγο του αποστόλου Παύλου: «ποιος μπορεί να με χωρίσει από την αγάπη του Χριστού μου; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή γυμνότης ή αιχμαλωσία;» (Ρωμ.8,35).

Εκτελούσε με πρωτοφανή προθυμία τις αγγαρείες που τον υπέβαλλαν οι απάνθρωποι άνθρωποι του Αγά. Απορούσαν με την υπομονή, την καλοσύνη και την ανεξικακία του και γι’ αυτό άρχισαν να μαλακώνουν την θηριωδία τους, να του δείχνουν μια κάποια συμπάθεια και να τον αποκαλούν «βελή», δηλαδή άγιο!

Μάλιστα επέτρεψε ο Θεός να δείξει την εύνοιά Του προς τον ευσεβή Ιωάννη με ένα ασυνήθιστο θαύμα.

Κάποτε ο Αγάς αφέντης του είχε ταξιδέψει στην Μέκκα της Αραβίας για προσκύνημα. Εκεί έλαβε ανεξήγητα ένα πιάτο ζεστό φαγητό σε πιάτο που έφερε το οικόσημό του.

Όταν επέστρεψε στο Προκόπιο εξέτασε την υπόθεση και αποκαλύφτηκε ότι του το έστειλε θαυματουργικά ο Ιωάννης! Από τότε σταμάτησαν τα βασανιστήρια.

Του προτάθηκε να φύγει από το στάβλο, αλλά εκείνος αρνήθηκε και παρέμεινε εκεί προσευχόμενος μέρα και νύχτα. Ζητούσε κρυφά και κοινωνούσε των Αχράντων Μυστηρίων.

Στις 27 Μαΐου του 1730 έστειλε μήνυμα στον ιερέα του χωριού να τον κοινωνήσει. Ο ιερέας του έστειλε τη Θεία Κοινωνία κρυμμένη σε ένα μήλο, που είχε κουφώσει, φοβούμενος τους Τούρκους.

Κοινώνησε και παρέδωσε ήρεμα το πνεύμα του στο Χριστό, που τόσο είχε αγαπήσει και μιμηθεί στη σύντομη ζωή του.

Οι Χριστιανοί του Προκοπίου ζήτησαν το σώμα του αγίου και το έθαψαν με μεγάλες τιμές. Στην κηδεία του έλαβαν μέρος και πολλοί Αρμένιοι και Τούρκοι, οι οποίοι είχαν μάθει για την αγία ζωή του. 

Το 1733 ο ευλαβής ιερέας που κοινωνούσε τον άγιο Ιωάννη και ήξερε για τα μαρτύριά του, τον είδε στον ύπνο του, ο οποίος του αποκάλυψε πως το σώμα του δεν υπέστη φθορά 

και του ζήτησε να κάνουν εκταφή και να το έχουν μαζί τους στους αιώνες για ευλογία και προστασία.

Ο ιερέας δίστασε και τότε ένα ουράνιο φως είχε καλύψει τον τάφο και μια πύρινη στήλη ανέβαινε στον ουρανό.

Οι πιστοί άνοιξαν τον τάφο και βρήκαν όντως απόλυτα άφθορο το σώμα του Ιωάννη, αν και είχαν περάσει τριάμισι χρόνια από την ταφή του, να ευωδιάζει!

Το μετέφεραν με ευλάβεια και τιμές στο ναό τους χωριού, όπου άρχισαν νε επιτελούνται θαύματα σε Χριστιανούς και αλλοθρήσκους. 

Λίγο αργότερα σε σύρραξη του σουλτάνου με τον πασά της Αιγύπτου Ιμπραήμ, ο απεσταλμένος του σουλτάνου πασάς Οσμάν έδωσε διαταγή να καεί το ιερό λείψανο.

Οι πιστοί με δάκρυα στα μάτια έβλεπαν να κατατρώνε οι φλόγες το θεοφόρο σώμα.

Αλλά την άλλη μέρα, και ενώ είχε «χωνέψει» η φωτιά, βρήκαν το τίμιο λείψανο και πάλι άφθορο, απλά μαυρισμένο! Οι φλόγες το σεβάστηκαν!

Το τοποθέτησαν σε αργυρή λάρνακα και εκείνο άρχισε και πάλι να κάνει θαύματα σε χριστιανούς και μουσουλμάνους!

Κατά τη μικρασιατική καταστροφή του 1922 οι ευσεβείς κάτοικοι του Προκοπίου πήραν μαζί τους το ιερό λείψανο και το μετέφεραν με μύριους κινδύνους και περιπέτειες στην Ελλάδα.

Από το λιμάνι της Μερσίνας μεταφέρθηκε στη Χαλκίδα, με έξοδα της ευσεβούς οικογένειας Παπαδόπουλου. Έμεινε εκεί ως το 1925, οπότε μεταφέρθηκε οριστικά στο Νέο Προκόπιο της Εύβοιας.

Το 1930 θεμελιώθηκε περικαλλής ναός προς τιμή του. Εκεί παραμένει το τίμιο σκήνωμά του μέχρι σήμερα, σε βαρύτιμη λάρνακα και μαρμάρινη περίτεχνη θολωτή βάση.

Το Νέο Προκόπιο Ευβοίας είναι ένα από τους πλέον δημοφιλείς προορισμούς χιλιάδων πιστών από όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, κι αυτό διότι μαρτυρούνται άπειρα θαύματα από τον άγιο Ιωάννη.

Καραβάνια προσκυνητών καταφθάνουν καθημερινά, να περάσουν μπροστά από τη λάρνακα του αγίου. Να τον προσκυνήσουν.

Να τον παρακαλέσουν για τα προβλήματά τους ή να τον ευχαριστήσουν για τα επιτελούμενα θαύματά του!

πηγή https://www.romfea.gr/pneumatika/8533-agios-ioannis-o-rossos-o-thaumatourgos-polupathos-anthropos-tou-theou

Αθάνατος: Δεκαεπτά χρόνια από το θάνατο του Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη

Δεκαεπτά χρόνια έχουν περάσει από τον θάνατο του ήρωα Σμηναγού Κώστα Ηλιάκη, όταν τουρκικό μαχητικό αεροσκάφος εκτέλεσε «δολοφονικό» ελιγμό με αποτέλεσμα να συγκρουστεί με το μαχητικό αεροσκάφος F-16 του Έλληνα πιλότου, που είχε ως αποτέλεσμα να του κοστίσει την ζωή.

Ποιο ήταν το χρονικό της «μαύρης» και μοιραίας 23ης Μαΐου του 2006, όταν η Πολεμική Αεροπορία «έχασε» έναν θαρραλέο και τολμηρό πιλότο από την τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα στο Αιγαίο. Ποια ήταν η αποστολή των Τούρκων;

Η αποστολή των τουρκικών αεροσκαφών

Στις 23 Μαΐου του 2006 , τέσσερα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη τύπου F-16, διατάσσονται να απογειωθούν από αεροδρόμιο της Κρήτης ,με αποστολή την αναγνώριση-αναχαίτιση, τεσσάρων τουρκικών μαχητικών που συνόδευαν φωτογραφικό αεροσκάφος της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας.

Οι Έλληνες χειριστές ενημερώνονται ότι στη θαλάσσια περιοχή , πλέει την ίδια στιγμή και μια τουρκική φρεγάτα.

Ο τουρκικός σχηματισμός είχε στόχο να συνοδεύσει το φωτογραφικό RF-4 , μέχρι τα παράλια της Κρήτης, με στόχο να εντοπίσουν  τις θέσεις στις οποίες είχαν αναπτυχθεί τα ρωσικά αντιπυραυλικά συστήματα S-300, κάτι που γνώριζαν και οι Έλληνες πιλότοι.

Λίγο πριν τις 12 το μεσημέρι, τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη F-16, είχαν προσεγγίσει το τουρκικό σχηματισμό. Ο σμηναγός Κώστας Ηλιάκης, πλησίασε το φωτογραφικό αεροσκάφος κατόπιν εντολής από το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας, ώστε να είναι σε θέση να καταγράψει τον εξοπλισμό του.

Τότε, ο Τούρκος σμηναγός Ιμπραήμ Χάλι, χωρίς καμία προειδοποίηση πραγματοποίησε ένα δολοφονικό ελιγμό «ρίχνοντας» κυριολεκτικά το μαχητικό αεροσκάφος του, ένα F-16 , πάνω στη καλύπτρα του μαχητικού αεροσκάφους που πετούσε ο Σμηναγός Ηλιάκης, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει ακαριαία, ενώ ο Τούρκος πιλότος, κάνοντας χρήση του εκτινασσόμενου καθίσματος, βρέθηκε στη θάλασσα.

Τότε ήταν σαφές και στις δύο πλευρές ότι μια ανεξέλεγκτη κρίση ήταν αρκετά πιθανή, όπου οπλισμένα μαχητικά αεροσκάφη απογειώνονται με προορισμό την περιοχή μεταξύ Καρπάθου -Κρήτης.

Ελικόπτερο Super Puma, έχει ήδη διαταχθεί να απογειωθεί και το πετρελαιοφόρο πλοίο CENTURY έχει ενημερώσει ότι πλέει προς τη περιοχή όπου έχει εντοπιστεί ο Τούρκος πιλότος Ιμπραήμ Χάλι.

Το δεξαμενόπλοιο μαζεύει από τη θάλασσα τον Τούρκο, ο οποίος έχει εντοπιστεί από το ελληνικό ελικόπτερο ,αλλά αρνείται την βοήθειά του.

Η κρίση κλιμακώνεται επικίνδυνα

Η ομάδα διάσωσης αποβιβάζεται στο δεξαμενόπλοιο και βρίσκει τον Τούρκο πιλότο, ο οποίος αρνείται πεισματικά να μπει στο ελικόπτερο, αφού ξέρει ότι έχει προκαλέσει το θάνατο ενός Έλληνα πιλότου κι αυτό μπορεί να έχει βαρύτατες συνέπειες.

Όταν πιέζεται από τους Έλληνες,τραβάει πιστόλι και απειλεί, ενώ την ίδια στιγμή στους αιθέρες η κατάσταση είναι εκρηκτική με περισσότερα από 100 μαχητικά αεροσκάφη και των δύο πλευρών να είναι πάνοπλα, ενώ τουρκικό ελικόπτερο καταφτάνει για να παραλάβει τον Τούρκο πιλότο.

Στις  14.29 ηεντολή που φθάνει από το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων είναι σαφής αλλά δημιουργεί προβληματισμούς αφού αναφέρει πως:

“Εντολή Α/ΓΕΕΘΑ για παράδοση τούρκου πιλότου στο τουρκικό πλήρωμα διάσωσης με τρόπο όμως ώστε να φανεί ότι η παράδοση έγινε από την ελληνική προς τη τουρκική πλευρά. Η παράδοση να καταγραφεί από κάμερα”.

Με αυτόν τον τρόπο, η τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα κατάφερε να επιβληθεί της ελληνικής πλευράς, η οποία είχε «χάσει» τον Σμηναγό Κώστα Ηλιάκη και είχε επιτρέψει τον υπαίτιο να «διαφύγει» στην τουρκική πλευρά μέσα από τα χέρια της.

πηγή https://iellada.gr/ellada/athanatos-dekatria-hronia-apo-thanato-toy-sminagoy-kosta-iliaki

Μέγας Αλέξανδρος….η μάχη του Γρανικού ποταμού (22 Μαΐου 334 π.Χ.)

Το πεδίο μάχης του Γρανικού Ποταμού

Ο Γρανικός είναι μικρός ποταμός, περιορισμένου πλάτους και βά­θους και διαβατός σε πολλά σημεία. Πηγάζει από το όρος Ίδη και εκβάλλει στην Προποντίδα. Η ανατολική όχθη του είναι υψηλή και απόκρημνη, κά­νοντας τη διάβαση αρκετά δυσχερή. Αυτό καθιστά τον ποταμό κώλυμα, προσφερόμενο για στήριξη άμυνας, με μέτωπο προς τα βορειοδυτικά.

Δυνάμεις και Σχέδια Περσών

Οι σατράπες είχαν συγκεντρώσει περίπου 20.000 ιπ­πείς και 20.000 πεζούς, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν μισθοφόροι Έλληνες. Είχαν ταχθεί στην ανατολική όχθη του Γρανικού, με απόφαση να απαγορεύσουν τη διάβασή του, και να συντρίψουν το Μακεδονικό Στρατό.  Στην πρώτη γραμμή έταξαν το ιππικό και πίσω του, σε δεύτερη γραμμή, το πεζικό.

Η αμυντική τοποθεσία, που είχε επιλεγεί, ήταν κατάλληλη, γιατί ο πο­ταμός καθιστούσε αδύνατη τη χρησιμοποίηση της Μακεδονικής Φάλαγγας συνενωμένης, ως μάζας κρούσεως. Επιπλέον, καθιστούσε δυσχερή την ε­πίθεση του ελληνικού Ιππικού. Αντίθετα, οι Πέρσες τοξότες και ακοντιστές θα μπορούσαν να βάλλουν από Θέσεις υπερκείμενες και θα αποδεκάτιζαν τον αντίπαλο. Και, στη συνέχεια, αντεπιτιθέμενοι, διαβαίνοντας τον ποτα­μό, θα συνέτριβαν του Μακεδόνες.

Δυνάμεις και Σχέδια Ελλήνων

Ο Αλέξανδρος έγκαιρα πληροφορήθηκε από το Ιπ­πικό της Εμπροσθοφυλακής του την παρουσία του εχθρού στο Γρανικό. Έσπευσε εκεί αμέσως, αναγνώρισε την τοποθεσία και παρέταξε το στράτευ­μά του για μάχη, απορρίπτοντας πρόταση του Στρατηγού του Παρμενίωνα για αναβολή της επιχειρήσεως για την επόμενη ημέρα.

Στο κέντρο έταξε τη φάλαγγα.
Δεξιά της, τους πελταστές, ελαφρό ιπ­πικό και τους τοξότες και ακοντιστές.
Αριστερά της, ολόκληρο το υπόλοιπο ελαφρό ιππικό και τοξότες. Ο Αλέξανδρος τάχθηκε στη δεξιά πτέρυγα και ο Παρμενίωνας στην αριστερή.
Το Σχέδιο Επιθέσεως του Αλεξάνδρου περιελάμβανε δύο φάσεις:

1η Φάση. Απέβλεπε στην καταστροφή του εχθρικού ιππικού. Πρόβλεπε προσ­βολή και υπερκέραση του αριστερού του εχθρού δια του ενισχυμένου δε­ξιού της ελληνικής παρατάξεως, ενώ συγχρόνως το κέντρο θα απαγόρευε κάθε κίνηση του εχθρικού κέντρου προς τα εμπρός. Το αριστερό, ταγμένο κλιμακηδόν, για τον κίνδυνο υπερκεράσεως, θα προσέβαλε το δεξιό του εχθρού, όταν θα λάμβανε διαταγή του Αλεξάνδρου. Έτσι, η απλή υπερκέρα­ση θα μεταβαλλόταν σε διπλή.
2η Φάση. Πρόβλεπε κύκλωση του εχθρικού πεζικού και εκμηδένισή του.
Διεξαγωγή της Μάχης

1η Φάση. Την προσβολή κατά του αριστερού του εχθρού άρχισε το ελαφρό ιππικό και μέρος του πεζικού, με σκοπό τη δημιουργία αταξίας στον εχθρό και την κατάληψη τμήματος της ανατολικής όχθης. Οι επιτιθέ­μενοι εκτέλεσαν καλά το πρώτο μέρος της αποστολής τους. Όμως, δεν μπόρεσαν να θέσουν πόδι στην εχθρική όχθη, επειδή ο εχθρός έβαλλε από υπερκείμενες θέσεις με τόξα και ακόντια.

Τότε, ο Αλέξανδρος διέταξε τη σύμπτυξη εκείνων των τμημάτων και α­φού τέθηκε ο ίδιος επικεφαλής του βαρέως ιππικού, διαβαίνει τον ποταμό και επιτίθεται κατά του εχθρού. Συγχρόνως διατάσσει την προχώρηση του κέντρου και του αριστερού του.

Ολόκληρο το ελληνικό στράτευμα έχει τώρα περάσει τον ποταμό και συνάπτεται σκληρός αγώνας «εκ του συστάδην». Οι Πέρσες πολέμησαν γενναιότατα, συγκεντρώνοντας τις προσπάθειές τους κατά του Αλεξάν­δρου. Ενδεικτικό της σκληρότητας της μάχης είναι ότι, όταν έσπασε το δόρυ του Αλεξάνδρου, ζήτησε άλλο δόρυ από μαχόμενο αξιωματικό του.Στη φοβερή αυτή ιππομαχία κινδύνεψε ο Αλέξανδρος και σώθηκε από την επέμβαση του Στρατηγού Κλείτου. Τέλος, οι Πέρσες ιππείς τράπηκαν σε φυγή, αφού σκοτώθηκαν όλοι σχεδόν οι αρχηγοί τους.


2η φάση. Ο Αλέξανδρος δεν επέτρεψε καταδίωξη του εχθρικού ιππικού που υποχωρούσε άτακτα. Με όλες όμως τις δυνάμεις του επέπεσε κατά του εχθρικού πεζικού, μετωπικά δια του πεζικού του, και πλευρικά δια του ιππικού. Το εχθρικό πεζικό, αποτελούμενο από Έλληνες μισθοφόρους, δέχτηκε φοβερό πλήγμα και διασώθηκαν μόνο 2000 άνδρες, οι οποίοι και αιχμαλωτίστηκαν.
Οι απώλειες σε νεκρούς ήταν των Ελλήνων 115 και των Περσών 1000 ιππείς, 18.000 πεζοί και πολλοί αρχηγοί τους. Τους 2.000 αιχμαλώτους έλ­ληνες μισθοφόρους ο Αλέξανδρος έστειλε δεμένους στη Μακεδονία, για να εργάζονται ως δούλοι.

Ο Αλέξανδρος απέδωσε μεγάλες τιμές στους νεκρούς του, καθώς και ηθικές και υλικές αμοιβές στους συγγενείς τους. Από τα λάφυρα της μά­χης έστειλε στην Αθήνα 300 πανοπλίες ως αφιέρωμα στην πολιούχο Αθηνά – στην Ακρόπολη, με την επιγραφή: «Αλέξανδρος Φιλίππου και οι Έλλη­νες πλην Λακεδαιμονίων, από των βαρβάρων των εις Ασίαν οικούντων».

Διαπιστώσεις-Συμπεράσματα

Η μάχη του Γρανικού συντέλεσε στην εδραίωση του ηθικού των ελληνικών στρατευμάτων, της πίστεως αυτών στον Αρχηγό τους και της εμπιστοσύνης για την πλήρη επιτυχία της εκστρατείας. Επίσης, στην κατά­ληψη ολόκληρης της Δυτικής Μ. Ασίας και στην απελευθέρωση των Αιολι­κών και Ιωνικών Πόλεων.

Από καθαρά στρατιωτική πλευρά, ο Αλέξανδρος εφάρμοσε όλες σχε­δόν τις γνωστές σήμερα Αρχές Πολέμου, και ιδιαίτερα την «Εκλογή του Σκοπού και Εμμονή εις αυτόν», που ήταν η καταστροφή του εχθρού, καθώς και την «Επιθετική Ενέργεια», που κρίθηκε ως η καταλληλότερη μορφή α­γώνα για την επιτυχία του σκοπού.

Ο επιθετικός ελιγμός του Αλεξάνδρου σαφώς ήταν της μορφής «Δι­πλής Υπερκεράσεως». Ειδικότερα, η ενέργειά του αρχικά εκδηλώνεται ως απλή υπερκέραση κατά του αριστερού της περσικής διατάξεως μάχης και στη συνέχεια, όταν κρίθηκε αναγκαίο, μεταβάλλεται σε διπλή υπερκέρα­ση – με ενέργεια και κατά του δεξιού της ίδιας διατάξεως.

Τέλος, οι Πέρσες φαίνεται ότι υποτίμησαν τις πραγματικές δυνατότητες του αντιπάλου τους, και κυρίως την ηγετική ικανότητα του Αλεξάν­δρου, καθώς και το αγωνιστικό πνεύμα της στρατιάς του. Επίσης, φαίνεται ότι ενέπλεξαν τις δυνατότητες τους σε παθητική άμυνα, χωρίς να αντιδράσουν με κάποια αποφασιστική ενέργεια αντεπιθέσεως, αν και διέθεταν τετραπλάσιο ιππικό
 σε σύγκριση με τον Αλέξανδρο

πηγή https://iellada.gr/istoria/megas-alexandrosi-mahi-toy-granikoy-potamoy-22-maioy-334-ph

Σήμερα εορτάζει ο Άγιος Γεώργιος ο Μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος

Ο λαοφιλής Άγιος Γεώργιος, η μνήμη του οποίου τιμάται σήμερα, 

ο μεγαλομάρτυρας και Τροπαιοφόρος γεννήθηκε περίπου το 275 μ.Χ. στην Καππαδοκία, από γονείς χριστιανούς.

Ο πατέρας του, μάλιστα, πέθανε μαρτυρικά για το Χριστό όταν ο Γεώργιος ήταν δέκα χρονών. Η μητέρα του τότε τον πήρε μαζί της στην πατρίδα της την Παλαιστίνη, όπου είχε και τα κτήματα της. Όταν έγινε 18 χρονών, στρατεύθηκε στο ρωμαϊκό στρατό. 

Αν και νέος στην ηλικία, διεκπεραίωνε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις τέλεια. Όλοι τον θαύμαζαν για το παράστημα του. Γι’ αυτό, γρήγορα τον προήγαγαν σε ανώτερα αξιώματα και του έδωσαν τον τίτλο του κόμη και ο Διοκλητιανός τον εκτιμούσε πολύ.

Ομολογητής

Από την εποχή του αυτοκράτορα Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέβηκε στον θρόνο ο Διοκλητιανός, το 283 μ.χ., η Χριστιανική Εκκλησία μεγάλωσε πάρα πολύ, γιατί επικρατούσε ειρήνη. Οι Χριστιανοί πήραν πολλές δημόσιες θέσεις, έκτισαν πολλούς και μεγάλους ναούς, διάφορα σχολεία και οργάνωσαν την διοίκηση και τη διαχείριση των εκκλησιών και της φιλανθρωπίας.

Ο Διοκλητιανός αρχικά εργάστηκε για την οργάνωση του κράτους του. Προσέλαβε στρατηγούς για βοηθούς του που τους ονόμασε αυτοκράτορες και Καίσσαρες κι αφού πέτυχε να υποτάξει τους εχθρούς του κράτους και να σταθεροποιήσει τα σύνορα του, στράφηκε στα εσωτερικά ζητήματα. Δυστυχώς, στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής Θρησκείας για να ανορθώσει την ειδωλολατρία. 

Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν, κάλεσε τους βοηθούς του Καίσσαρες το 303 μ.χ. και τους στρατηγούς στην πρωτεύουσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους σε τρεις γενικές συγκεντρώσεις. Ανάμεσα τους βρισκότανε και ο 28χρονος Γεώργιος, που διακρίθηκε πολλές φορές στους πολέμους.

Συγκεντρώθηκαν λοιπόν όλοι, για να πάρουν αποφάσεις για την εξόντωση και τον αφανισμό της Χριστιανικής πίστης. Πρώτος μίλησε ο Διοκλητιανός και επέβαλε σε όλους ν’ αναλάβουν τον εξοντωτικό αγώνα εναντίον του Χριστιανισμού. 

Όλοι υποσχέθηκαν ότι θα καταβάλουν κάθε προσπάθεια, για να εξαλείψουν την Χριστιανική Θρησκεία από το Ρωμαϊκό κράτος. 

Τότε ο γενναίος Γεώργιος σηκώθηκε και είπε: «Γιατί, βασιλιά και άρχοντες, θέλετε να χυθεί αίμα δίκαιο και άγιο και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν τα είδωλα»; Και διακήρυξε την αλήθεια της Χριστιανικής Θρησκείας και την Θεότητα του Χριστού.

Μόλις τέλειωσε, όλοι συγχυστήκανε μ’ αυτή την ομολογία του και προσπάθησαν να τον πείσουν να μετανοήσει για όσα είπε, καταπραΰνοντας έτσι και τον Διοκλητιανό. Αλλά ο Γεώργιος ήταν σταθερός και με θάρρος διακήρυσσε την Χριστιανική του πίστη.

Στη φυλακή

Οργισμένος ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στην φυλακή κα να του περισφίγξουν τα πόδια στο ξύλο και αφού τον ξαπλώσουν ανάσκελα, να βάλουν πάνω στο στήθος του μεγάλη και βαριά πέτρα.

Το άλλο πρωί ο Διοκλητιανός διέταξε να του παρουσιάσουν τον Γεώργιο για να τον ανακρίνει . Και πάλι αυτός έμεινε ακλόνητος στην ομολογία του και παρ’ όλες τις κολακείες και τις υποσχέσεις του αυτοκράτορα διακήρυττε την πίστη του και μιλούσε για τους ουράνιους θησαυρούς. Ο Διοκλητιανός οργίστηκε από τα λόγια του και διέταξε τους δήμιους να δέσουν τον Άγιο σε ένα μεγάλο τροχό για να κομματιαστεί το σώμα του. Μάλιστα ειρωνεύτηκε την ανδρεία του Αγίου και τον κάλεσε να προσκυνήσει τα είδωλα. 

Ο Γεώργιος ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωνε να δοκιμαστεί και δέχτηκε με ευχαρίστησε να υποστεί το φοβερό αυτό μαρτύριο, που χώριζε σε μικρά λεπτά κομμάτια ολόκληρο το σώμα του, επειδή γύρω γύρω από τον τροχό υπήρχαν μπηγμένα κοφτερά σίδερα, που μοιάζανε με μαχαίρια. Πραγματικά μόλις ο τροχός κινήθηκε τα κοφτερά σίδερα άρχισαν να κόβουν το σώμα του. 

Τότε ακούστηκε μια φωνή από τον ουρανό που έλεγε :

 «Μη φοβάσαι, Γεώργιε, γιατί εγώ είμαι μαζί σου» και αμέσως ένας άγγελος ελευθέρωσε τον Άγιο, λύνοντας τον από τον τροχό και θεραπεύτηκε όλο το καταπληγωμένο σώμα του.

Ο Γεώργιος αφού απέκτησε το θαυμάσιο παράστημα του, με όψη αγγελική, παρουσιάστηκε στον Διοκλητιανό που είχε πάει με άλλους να κάνει θυσία. Μόλις τον είδαν έμειναν όλοι έκθαμβοι και απορημένοι. Μερικοί δε ισχυριζόντουσαν ότι είναι κάποιος που του μοιάζει και άλλοι ότι είναι φάντασμα. Καθώς όμως σχολιάζανε το γεγονός, εμφανίστηκαν μπροστά στον βασιλιά δύο από τους αξιωματικούς του, ο Πρωτολέοντας και ο Ανατόλιος (βλέπε 23 Απριλίου) με χίλιους στρατιώτες και ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό. Ο Διοκλητιανός θύμωσε τόσο που έγινε έξαλλος και διέταξε να τους σκοτώσουν, πράγμα που έγινε αμέσως.

Έπειτα διέταξε να γεμίσουν αμέσως ένα λάκκο με ασβέστη και νερό και αφού ρίξουν μέσα τον Γεώργιο, να τον αφήσουν μέσα τρεις μέρες και τρεις νύχτες έτσι που να διαλυθούν και τα κόκκαλα του.

Πραγματικά οι δήμιοι ρίξανε τον Άγιο στον ζεματιστό ασβέστη και κλείσανε το στόμα του λάκκου. Μετά από τρεις μέρες ο Διοκλητιανός έστειλε στρατιώτες να ανοίξουν το λάκκο. Με μεγάλη τους έκπληξη όμως βρήκαν τον Γεώργιο όρθιο, μέσα στον ασβέστη και προσευχόταν. Το γεγονός εντυπωσίασε και προκάλεσε θαυμασμό και ενθουσιασμό στο λαό, που φώναζε: «Ο Θεός του Γεωργίου είναι μεγάλος». Ο Διοκλητιανός ζήτησε εξηγήσεις από τον Γεώργιο, που έμαθε τις μαντικές τέχνες και πως τις χρησιμοποιεί. Ο Γεώργιος τότε του απάντησε ότι τα γεγονότα ήταν αποτέλεσμα της θείας χάρης και δύναμης και όχι μαγείας και γοητείας.

Ο Διοκλητιανός οργισμένος διέταξε να του φορέσουν πυρακτωμένα παπούτσια με σιδερένια καρφιά και τον εξαναγκάσουν να περπατά. 

Ο Άγιος προσευχόταν και περπατούσε χωρίς να πάθει τίποτα. Πάλι διέταξε να τον φυλακίσουν και σκέφτηκε να φωνάξει του άρχοντες για να συσκεφτούν τι έπρεπε να κάμουν στον Γεώργιο. Και αφού τον δείρανε τόσο πολύ με μαστίγια και καταπλήγωσαν ολόκληρο το σώμα του Αγίου, τον παρουσίασαν στον Διοκλητιανό, που έμεινε έκπληκτος βλέποντας τον Γεώργιο να λάμπει σαν Άγγελος. Σκέφτηκε, λοιπόν, ότι το φαινόμενο αυτό οφειλόταν στις μαγικές του ικανότητες. Γι’ αυτό κάλεσε τον μάγο Αθανάσιο (βλέπε 23 Απριλίου), για να λύσει τα μάγια του Γεωργίου.

Αβλαβής από το δηλητήριο

Ήλθε, λοιπόν ο μάγος Αθανάσιος, κρατώντας στα χέρια του δύο πήλινα αγγεία, όπου υπήρχε δηλητήριο. Στο πρώτο αγγείο το δηλητήριο προξενούσε τρέλα, ενώ στο δεύτερο τον θάνατο.

Αμέσως οδήγησαν τον Άγιο στον Διοκλητιανό και στον μάγο Αθανάσιο. Ο βασιλιάς διέταξε να του δώσουν να πιει το πρώτο δηλητήριο. Ο Άγιος χωρίς δισταγμό ήπιε το δηλητήριο του πρώτου δοχείου, αφού προηγουμένως προσευχήθηκε , λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός ημών, ο ειπών καν θανάσιμον τι πίωτιν, ου μη αυτούς βλάψει, θαυμάστωσον νυν τα ελέη σου». Και δεν έπαθε απολύτως τίποτα!

Μόλις είδαν ότι δεν έπαθε απολύτως τίποτα, ο βασιλιάς διέταξε να του δώσει ο μάγος και το δεύτερο αγγείο. Το ήπιε και αυτό χωρίς να πάθει το παραμικρό. Τότε όλοι έμειναν έκπληκτοι από αυτό το θαύμα. Ο Διοκλητιανός εξακολουθούσε να επειμένει ότι για να μην πεθάνει ο Γεώργιος είχε δικά του μάγια. 

Ο μάγος Αθανάσιος που ήξερε πόσο δραστικά ήταν τα δηλητήρια, αφού γονάτισε μπροστά στον μάρτυρα, ομολόγησε την πίστη του στον αληθινό Θεό. Τότε ο Διοκλητιανός διέταξε και φόνευσαν τον Αθανάσιο αμέσως. Εκείνη την στιγμή έφθασε και η γυναίκα του Διοκλητιανού Αλεξάνδρα (βλέπε 21 Απριλίου), που ομολόγησε την πίστη της στον αληθινό Θεό. Και ο σκληρός και άκαρδος Διοκλητιανός διέταξε να την φυλακίσουν και την επομένη να της κόψουν το κεφάλι. Η Αλεξάνδρα ενώ προσευχόταν στην φυλακή, παρέδωσε την ψυχή της στα χέρια του Θεού.

Το μαρτυρικό τέλος του Αγίου

Ο Άγιος Γεώργιος κλείστηκε στην φυλακή και την νύκτα είδε στ’ όνειρο του τον Χριστό, που του ανάγγειλε ότι θα πάρει το στεφάνι του μαρτυρίου και θα αξιωθεί της αιωνίου ζωής. Σαν ξημέρωσε διατάχτηκαν οι στρατιώτες από τον ο Διοκλητιανό να παρουσιάσουν μπροστά του τον Άγιο. Πραγματικά ο Άγιος βάδιζε γεμάτος χαρά προς τον βασιλέα, επειδή προγνώριζε ότι έφτασε το τέλος του. Μόλις λοιπόν τον αντίκρισε ο Διοκλητιανός, του πρότεινε να πάνε στον ναό του Απόλλωνα για να θυσιάσει στο είδωλο του. Όταν μπήκε ο Άγιος στον ναό, σήκωσε το χέρι και αφού έκανε το σημείο του σταυρού διέταξε το είδωλο να πέσει. Αμέσως τούτο έπεσε και έγινε κομμάτια.

Ο ιερέας των ειδώλων και ο λαός τόσο πολύ θύμωσαν, που φώναζαν στον βασιλέα να θανατώσει τον Γεώργιο. Ο Διοκλητιανός έβγαλε διαταγή και του έκοψε το κεφάλι.

Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το Άγιο λείψανο του Μάρτυρα μαζί με αυτό της μητέρας του Αγίας Πολυχρονίας (βλέπε 23 Απριλίου) και το μετέφερε στη Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στη Δύση.

Κατά την Εκκλησία μας, ο ένδοξος αυτός μεγαλομάρτυρας είναι ο μαργαρίτης ο πολύτιμος, ο αριστεύς ο θείος, ο λέων ο ένδοξος, ο αστήρ ο πολύφωτος, του Χριστού οπλίτης, της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος.

πηγή https://iellada.gr/thriskeia/simera-eortazei-o-agios-georgios-o-megalomartyras-kai-tropaioforos

Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!

Καλή Ανάσταση και Καλή Λαμπρή!

Εμείς, οι διαχειριστές και οι συνεργαζόμενες ομάδες πολιτών που συγκροτούμε το ενημερωτικό δίκτυο «Greek National Net» σας ευχαριστούμε για την πολύχρονη υποστήριξη των προσπαθειών μας και ευχόμαστε σε εσάς και σε όλο τον ελληνισμό Χρόνια Πολλά, με Υγεία και Ευτυχία!!!

«Greek National Net» 

(στο Facebook, στο Youtube και στο Google Blogspot)

Ζούμε στα χρόνια του Αντιχρίστου; Ιδού τι λένε τα ιερά βιβλία

Πολλοί στα χρόνια της Νέας Τάξης Πραγμάτων που ζούμε φοβούνται αυτή τη στιγμή, μήπως είναι και τα χρόνια του Αντιχρίστου. Αυτό ουδείς το γνωρίζει πραγματικά, ας δούμε όμως τι λένε για αυτόν τα ιερά βιβλία και οι Άγιοι της Ορθοδοξίας. Γιατί ακόμα και εάν δεν έχει έρθει, σίγουρα ο ερχομός του προετοιμάζεται από τους Εωσφοριστές που κυβερνούν τον πλανήτη.

Πρώτη πηγή αποτελεί η Καινή Διαθήκη και τα λόγια του Χριστού σχετικά με αυτόν

Κατά Ματθαίον κεφάλαιο 24.

4. καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· βλέπετε μή τις ὑμᾶς πλανήσῃ. 

5. πολλοὶ γὰρ ἐλεύσονται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου λέγοντες, ἐγώ εἰμι ὁ Χριστός, καὶ πολλοὺς πλανήσουσι.  

6. μελλήσετε δὲ ἀκούειν πολέμους καὶ ἀκοὰς πολέμων· ὁρᾶτε μὴ θροεῖσθε· δεῖ γὰρ πάντα γενέσθαι, ἀλλ᾿ οὔπω ἐστὶ τὸ τέλος.

7. ἐγερθήσεται γὰρ ἔθνος ἐπὶ ἔθνος καὶ βασιλεία ἐπὶ βασιλείαν, καὶ ἔσονται λιμοὶ καὶ λοιμοὶ καὶ σεισμοὶ κατὰ τόπους·  

8. πάντα δὲ ταῦτα ἀρχὴ ὠδίνων.

9. τότε παραδώσουσιν ὑμᾶς εἰς θλῖψιν καὶ ἀποκτενοῦσιν ὑμᾶς, καὶ ἔσεσθε μισούμενοι ὑπὸ πάντων τῶν ἐθνῶν διὰ τὸ ὄνομά μου.  

10. καὶ τότε σκανδαλισθήσονται πολλοὶ καὶ ἀλλήλους παραδώσουσι καὶ μισήσουσιν ἀλλήλους.

11. καὶ πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐγερθήσονται καὶ πλανήσουσι πολλούς,

12. καὶ διὰ τὸ πληθυνθῆναι τὴν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν.

13. ὁ δὲ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται.

14. καὶ κηρυχθήσεται τοῦτο τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας ἐν ὅλῃ τῇ οἰκουμένῃ εἰς μαρτύριον πᾶσι τοῖς ἔθνεσι, καὶ τότε ἥξει τὸ τέλος. 

15. ῞Οταν οὖν ἴδητε τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως τὸ ρηθὲν διὰ Δανιὴλ τοῦ προφήτου ἑστὼς ἐν τόπῳ ἁγίῳ ὁ ἀναγινώσκων νοείτω  

16. τότε οἱ ἐν τῇ ᾿Ιουδαίᾳ φευγέτωσαν ἐπὶ τὰ ὄρη,

17. ὁ ἐπὶ τοῦ δώματος μὴ καταβαινέτω ἆραι τὰ ἐκ τῆς οἰκίας αὐτοῦ,

18. καὶ ὁ ἐν τῷ ἀγρῷ μὴ ἐπιστρεψάτω ὀπίσω ἆραι τὰ ἱμάτια αὐτοῦ.

19. οὐαὶ δὲ ταῖς ἐν γαστρὶ ἐχούσαις καὶ ταῖς θηλαζούσαις ἐν ἐκείναις ταῖς ἡμέραις.  

20. προσεύχεσθε δὲ ἵνα μὴ γένηται ἡ φυγὴ ὑμῶν χειμῶνος μηδὲ σαββάτῳ.

21. ἔσται γὰρ τότε θλῖψις μεγάλη, οἵα οὐ γέγονεν ἀπ᾿ ἀρχῆς κόσμου ἕως τοῦ νῦν οὐδ᾿ οὐ μὴ γένηται.

22. καὶ εἰ μὴ ἐκολοβώθησαν αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι, οὐκ ἂν ἐσώθη πᾶσα σάρξ· διὰ δὲ τοὺς ἐκλεκτοὺς κολοβωθήσονται αἱ ἡμέραι ἐκεῖναι. 

23. τότε ἐάν τις ὑμῖν εἴπῃ, ἰδοὺ ὧδε ὁ Χριστὸς ἢ ὧδε, μὴ πιστεύσητε·

24. ἐγερθήσονται γὰρ ψευδόχριστοι καὶ ψευδοπροφῆται καὶ δώσουσι σημεῖα μεγάλα καὶ τέρατα, ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν, καὶ τοὺς ἐκλεκτούς.  

25 ᾿Ιδοὺ προείρηκα ὑμῖν.  

26. ἐὰν οὖν εἴπωσιν ὑμῖν, ἰδοὺ ἐν τῇ ἐρήμῳ ἐστί, μὴ ἐξέλθητε, ἰδοὺ ἐν τοῖς ταμείοις, μὴ πιστεύσητε·  

27. ὥσπερ γὰρ ἡ ἀστραπὴ ἐξέρχεται ἀπὸ ἀνατολῶν καὶ φαίνεται ἕως δυσμῶν, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου·  

28. ὅπου γὰρ ἐὰν ᾖ τὸ πτῶμα, ἐκεῖ συναχθήσονται οἱ ἀετοί. 

29. Εὐθέως δὲ μετὰ τὴν θλῖψιν τῶν ἡμερῶν ἐκείνων ὁ ἥλιος σκοτισθήσεται καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς, καὶ οἱ ἀστέρες πεσοῦνται ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ, καὶ αἱ δυνάμεις τῶν οὐρανῶν σαλευθήσονται.

Μετάφραση

4. Τότε αποκρίθηκε ο Ιησούς και τους είπε: <<Προσέχετε μη σας πλανήσει κανείς>>  

5. Γιατί πολλοί θα έρθουν με το όνομά μου, λέγοντας: “Εγώ είμαι ο Χριστός”, και πολλούς θα πλανήσουν. 

6. Θα μέλλεται, λοιπόν, να ακούτε πολέμους και φήμες πολέμων. Κοιτάτε, μη θορυβείστε, γιατί πρέπει να γίνουν, αλλά ακόμα δεν είναι το τέλος.  

7. Γιατί θα εγερθεί έθνος εναντίον έθνους και βασιλεία εναντίον βασιλείας, και θα γίνουν πείνες και σεισμοί κατά τόπους. 

8. Αλλά όλα αυτά είναι αρχή ωδίνων.

9. Τότε θα σας παραδώσουν σε θλίψη και θα σας σκοτώσουν, και θα είστε μισούμενοι από όλα τα έθνη για το όνομά μου.  

10. Και τότε θα σκανδαλιστούν πολλοί, και θα προδώσουν ο ένας τον άλλο, και θα μισήσουν ο ένας τον άλλο. 

11. Και πολλοί ψευδοπροφήτες θα εγερθούν και θα πλανήσουν πολλούς.

12. Και επειδή θα πληθυνθεί η ανομία, θα ψυχραθεί η αγάπη των πολλών.

13. Αλλά εκείνος που θα υπομείνει ως το τέλος, αυτός θα σωθεί.  

14. Και θα κηρυχτεί αυτό το ευαγγέλιο της βασιλείας σε όλη την οικουμένη για μαρτυρία σε όλα τα έθνη, και τότε θα έρθει το τέλος».

15. Όταν λοιπόν δείτε το βδέλυγμα της ερημώσεως (τον Αντίχριστο), που ειπώθηκε μέσω του Δανιήλ του προφήτη, να έχει σταθεί σε τόπο άγιο,  ο αναγνώστης ας εννοήσει,

16. τότε όσοι είναι στην Ιουδαία ας φεύγουν στα όρη, 

17. όποιος είναι πάνω στο δώμα ας μην κατεβεί, για να πάρει τα πράγματα από την οικία του.  

18. Και όποιος είναι στον αγρό ας μην επιστρέψει πίσω, για να πάρει το πανωφόρι του.  

19. Αλίμονο όμως σε όσες έχουν παιδιά στην κοιλιά και σε όσες θηλάζουν εκείνες τις ημέρες. 

20. Προσεύχεστε μάλιστα να μη γίνει η φυγή σας το χειμώνα, μήτε το Σάββατο. 

21. Γιατί θα γίνει τότε θλίψη μεγάλη, τέτοια που δεν έχει γίνει από την αρχή του κόσμου ως τώρα, ούτε θα γίνει ξανά. 

22. Και αν δε συντομεύονταν οι ημέρες εκείνες, δε θα σωζόταν καμιά σάρκα. Για τους εκλεκτούς, όμως, θα συντομευτούν οι ημέρες εκείνες. (Ο Θεός για εμάς ώστε να αντέξουμε θα κάνει τις μέρες τότε να περνάνε πάρα πολύ γρήγορα)

23. Τότε, αν κάποιος σας πει: “Ιδού, εδώ ο Χριστός” ή “εδώ”, μην το πιστέψετε. 

24. Γιατί θα εγερθούν ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήτες και θα δώσουν σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσουν, αν είναι δυνατό, και τους εκλεκτούς.  

25. Ιδού, σας τα έχω προειπεί.  

26. Αν λοιπόν σας πουν: “Ιδού, στην έρημο είναι”, μην εξέλθετε. “Ιδού, στα απόμερα δωμάτια”, μην το πιστέψετε. 

27. Γιατί όπως ακριβώς η αστραπή εξέρχεται από τα ανατολικά και φαίνεται ως τα δυτικά, έτσι θα είναι η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.

28. Όπου είναι το πτώμα, εκεί θα συναχτούν οι αετοί. 

29. «Και αμέσως μετά τη θλίψη των ημερών εκείνων ο ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δώσει το φεγγοβόλημα της (αναφορά στο λεγόμενο φλας του ήλιου;) και οι αστέρες θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευτούν». 

Δεύτερη πηγή βρίσκουμε στον Άγιο Ιππόλυτο Πάπα Ρώμης:

Τότε, εκείνοι οι Χριστιανοί πού δεν θα έχουν πάρει το χάραγμα του Αντίχριστου, θα διώκονται συνεχώς και με μένος, προσπαθώντας παράλληλα να βρουν τρόπο επιβίωσης, αφού και τα ίδια τα στοιχεία της φύσεως θα έχουν αλλοιωθεί…

Και τότε οι έχοντες το σφράγισμα του Αντίχριστου (χάραγμα το οποίο θα τους επέτρεπε να έχουν δικαίωμα αγοραπωλησίας και όχι μόνο), θα μετανιώσουν πικρά για την επιλογή τους αυτή.

Άνθρωποι θα πεθαίνουν από την πείνα και τις αρρώστιες στους δρόμους και τις πλατείες. Και εάν δε συντόμευε ο Άγιος Τριαδικός Θεός εκείνες τις ημέρες της κακίας, δεν θα έμενε κανείς πού να μη πρόδιδε την πίστη του.

«Και τι μιλώ για ανθρώπους μόνο, μια πού και αυτά τα στοιχεία της φύσεως θα απαρνηθούν την φυσική τους κατάσταση…

Τότε, θα συμβαίνουν συχνά σεισμοί σε κάθε πολιτεία, λοιμώδεις ασθένειες και επιδημίες σε κάθε χώρα, κεραυνοί ασυνήθιστοι και φοβερές αστραπές, ενώ σπίτια και αγροί θα κατακαίονται…

Θα συμβαίνουν ακόμη φοβερές καταιγίδες ανέμων, οι οποίες θα διαταράσσουν χωρίς όρια την ξηρά και την θάλασσα, ακαρπίες της γης, σάλος και βουητό από τη θάλασσα και σάλος αφόρητος από την απώλεια χιλιάδων ψυχών ανθρώπων….

Θα βλέπουμε σημαδιακές μεταβολές στον ήλιο και στη σελήνη, εκτροπές αστέρων από τη θέση τους, συγκρούσεις εθνών και πολέμους, καταστρεπτικούς ανέμους, βολίδες χαλάζης επί του προσώπου της γης, χειμώνες άτακτοι και ασυνήθιστοι (από μεγάλη κλιματική αλλαγή), παγετοί μεγάλοι, καύσωνες ανυπόφοροι, κεραυνοί αιφνίδιοι, και εμπρησμοί αδόκητοι και μη αναμενόμενοι… 

Θα υπάρχει δε ένας γενικός θρήνος και οδυρμός επί όλης της γης, χωρίς καμία και από πουθενά παρηγοριά…» 

Αγίου Ιππολύτου, P.G. 10, 912 B – ΒΕΠΕΣ 6, 278

«Την εποχή εκείνη όσοι άνθρωποι λάβουν τη σφραγίδα του Αντιχρίστου και δεν θα βρίσκουν τροφές ούτε νερό, θα προσέρχονται προς αυτόν και με οδυνηρά (πονεμένη) φωνή θα του λένε: «Δώσε μας λοιπόν να φάμε και να πιούμε (όπως μας έταζες), γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε όλοι από την πείνα και από κάθε ανάγκη, διέταξε τον ουρανό να μας δώσει νερό, και διώξε τα ανθρωποφάγα θηρία πού μας κατατρώγουν …»

Τότε ο Αντίχριστος θα απαντήσει εμπαίζοντας αυτούς και με πολλή απανθρωπιά και θα τους λέει : «Ο ουρανός δεν θέλει να δώσει βροχή. Η γη πάλι δεν βλαστάνει τα φυτά της, από που να σας δώσω εγώ τροφές;»

Τότε, αφού ακούσουν τα λόγια του δόλιου τούτου οι άθλιοι, θα καταλάβουν ότι αυτός είναι ο ίδιος ο πονηρός διάβολος (και ότι δεν είναι Θεός όπως νόμιζαν), και θα θρηνήσουν με πόνο, θα κλάψουν πολύ και θα κτυπήσουν το πρόσωπό τους με τα χέρια τους, και θα εκριζώσουν τα μαλλιά τους και με τα νύχια τους θα ξεσκίζουν τα μάγουλά τους λέγοντας ο ένας προς τον άλλον:

«Ώ, της συμφοράς μας! Ώ του φοβερού πράγματος, Ώ της δόλιας συναλλαγής πού κάναμε με τον Αντίχριστο  και πήραμε το χάραγμά του, Ώ, της φοβερής πτώσεώς μας. Πώς πλανηθήκαμε από τον πλάνο; Πώς προσφερθήκαμε (ψυχή και σώματι) σ΄ αυτόν;

Πώς συλληφθήκαμε μέσα στα δίκτυα του; Πώς πιαστήκαμε στη βρώμικη του σαγήνη; Και πώς ενώ ακούγαμε τις Γραφές πού μας προειδοποιούσαν για όλα αυτά, εμείς τότε δεν τους δίναμε σημασία;»  

Αγίου Ιππολύτου, P.G. 10, 933 D – 936 A

Τρίτη πηγή αποτελεί η Αποκάλυψη του Ιωάννη:

Καὶ ἐστάθην ἐπὶ τὴν ἄμμον τῆς θαλάσσης· καὶ εἶδον ἐκ τῆς θαλάσσης θηρίον ἀναβαῖνον, ἔχον κέρατα δέκα καὶ κεφαλὰς ἑπτά, καὶ ἐπὶ τῶν κεράτων αὐτοῦ δέκα διαδήματα, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτοῦ ὀνόματα βλασφημίας. καὶ ἔδωκεν αὐτῷ ὁ δράκων τὴν δύναμιν αὐτοῦ καὶ τὸν θρόνον αὐτοῦ καὶ ἐξουσίαν μεγάλην· 3 καὶ μίαν ἐκ τῶν κεφαλῶν αὐτοῦ ὡς ἐσφαγμένην εἰς θάνατον. καὶ ἡ πληγὴ τοῦ θανάτου αὐτοῦ ἐθεραπεύθη, καὶ ἐθαύμασεν ὅλη ἡ γῆ ὀπίσω τοῦ θηρίου. καὶ προσεκύνησαν τῷ δράκοντι τῷ δεδωκότι τὴν ἐξουσίαν τῷ θηρίῳ, καὶ προσεκύνησαν τῷ θηρίῳ λέγοντες· τίς ὅμοιος τῷ θηρίῳ; τίς δύναται πολεμῆσαι μετ᾿ αὐτοῦ;

Μετάφραση 

<<Και στάθηκα στην άμμο της θάλασσας. και είδα από την θάλασσα θηρίο να ανεβαίνει ( ανεβαίνει από την θάλασσα ο αντίχριστος αφού το σώμα του κατασκευάστηκε σε υποθαλάσσιο εργαστήριο) , που είχε κέρατα δέκα και επτά κεφάλια και πάνω στο κάθε κέρατό του και ένα στέμμα , και στα κεφάλια του βρισιές πρός τον Θεό.

Και έδωσε σε αυτόν ο δράκοντας (ο διάβολος δηλαδή), την δύναμη του και τον θρόνο του και μεγάλη εξουσία.

Και ένα από τα κεφάλια του ήταν θανάσιμα τραυματισμένο και θεραπεύτηκε η πληγή του ( ο αντίχριστος θα τραυματιστεί θανάσιμα αλλά θα γιατρευτεί το τραύμα του ) και όλος ο κόσμος θαύμασε το θηρίο.

Και προσκύνησαν τον δράκοντα ( τον διάβολο ) που έδωσε την εξουσία του στο θηρίο αλλά και το θηρίο λέγοντας, ποιός είναι όμοιος με το θηρίο; ποιός μπορεί να πολεμήσει εναντίον του;>>

Αυτές είναι μόνο λίγες από τις εκατοντάδες πηγές για τον λεγόμενο Αντίχριστο. Σύντομα θα έρθει η ώρα να βασιλέψει στον κόσμο μας και να τον κάνει ζωντανή κόλαση.

[Σημείωση:Οι θρησκευτικές εικόνες έχουν αναρτηθεί από το blog μας!]

Υπεραγία Θεοτόκε Βοήθησε και Σώσον ημάς!

Αρχάγγελε του Θεού Σώσον ημάς!

πηγή http://www.iellada.gr/thriskeia/zoyme-sta-hronia-toy-antihristoy-idoy-ti-lene-ta-iera-vivlia